Και μπορεί να παρουσιάζεται η νέα επιχείρηση ξεπουλήματος δημοσίων επιχειρήσεων, ως ενίσχυση της οικονομίας και του Χρηματιστηρίου, αλλά ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι οι μόνοι που θα κερδίσουν είναι το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο και οι πολυεθνικές.

Οι αποφάσεις απομάκρυνσης ορισμένων πανεπιστημιακών γιατρών από νοσοκομεία του Δημόσιου Συστήματος Υγείας - κατ' εφαρμογήν του νόμου 2889/2001 - καθώς και η προσωρινή διαταγή του Συμβουλίου της Επικρατείας για αναστολή κάποιων από αυτές τις αποφάσεις απομάκρυνσης, φέρνουν στην επικαιρότητα και πάλι τις σχέσεις εργασίας των πανεπιστημιακών γιατρών με το δημόσιο σύστημα υγείας.

Θυμίζουμε ότι ο ιδρυτικός νόμος του ΕΣΥ (1397/1983) προέβλεπε την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των πανεπιστημιακών και στρατιωτικών γιατρών, αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκε, παρά τις αλλεπάλληλες δεσμεύσεις και σχετικές προγραμματικές δηλώσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Γεγονός, το οποίο φανερώνει ένα μικρό μόνο μέρος των ευθυνών των μέχρι σήμερα ηγεσιών και κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Αναμφίβολα, οι πανεπιστημιακοί γιατροί πρέπει να είναι ενταγμένοι στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, ως γιατροί πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Πρέπει, όμως, και το κράτος, να τους εξασφαλίζει ικανοποιητικές αποδοχές και τις απαραίτητες συνθήκες εργασίας, για τα καθήκοντα που ασκούν σε όλα τα επίπεδα: Το νοσηλευτικό, το εκπαιδευτικό, το διοικητικό και το ερευνητικό. Οι μέχρι σήμερα πολιτικές, όμως, δεν κινούνται σ' αυτές τις κατευθύνσεις και η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Το πλέον σίγουρο, πάντως, είναι το γεγονός, πως η μη διασφάλιση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των πανεπιστημιακών γιατρών ζημίωσε πολύμορφα το δημόσιο σύστημα υγείας και, ταυτόχρονα, προσβάλλει και τους πανεπιστημιακούς ως επιστήμονες, καθώς τους εμφανίζει πολυπράγμονες, που δεν κάνουν τίποτε «άλλο από το να εισπράττουν». (Αυτό βέβαια για κάποιες περιπτώσεις ισχύει, αλλά δε χαρακτηρίζει τη μεγάλη πλειοψηφία των πανεπιστημιακών γιατρών).

Και, μπορεί το μέτρο που πήρε ο Αλ. Παπαδόπουλος να δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, ενώ εμφανίζει και τον υπουργό ως ασυμβίβαστο με τα «συμφέροντα που κατατρώγουν το σύστημα υγείας», αλλά η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Ουσιαστικά, με το νέο μέτρο «εντάσσεται στους... πανεπιστημιακούς» το εναπομείναν δημόσιο σύστημα υγείας, καθώς εισάγει τα ιδιωτικά ιατρεία στα δημόσια νοσοκομεία, γενικεύοντάς τα και για μια μεγάλη πλειοψηφία των νοσοκομειακών γιατρών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την παραπέρα εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση της Υγείας.

Επιπλέον, το υπουργείο Υγείας δεν ξεκαθαρίζει και τους όρους της απομάκρυνσης, καθώς δεν έχουν εκδοθεί οι σχετικές αποφάσεις, ώστε και οι πανεπιστημιακοί να έχουν την ευθύνη της τελικής επιλογής. Ετσι, λοιπόν, μια θολή κατάσταση γίνεται ακόμα θολότερη με ακόμα πιο δυσμενείς επιπτώσεις στους χρήστες των υπηρεσιών Υγείας.

Υπομονή και αυτοσυγκράτηση συνέστησε και πάλι χτες ο Γ. Παπαντωνίου, σχετικά με τις εξελίξεις στο Χρηματιστήριο και τη γνωστή σε όλους πορεία του δείκτη. Και τη μεν υπομονή καταλάβαμε πού την απευθύνει - προφανώς σε όσους τραβούν τα μαλλιά τους... - την αυτοσυγκράτηση όμως; Αν την απευθύνει στους ίδιους, είναι μάλλον περιττή, αφού δεν τους έχει μείνει και τίποτε να... συγκρατήσουν. Αν την απευθύνει, όμως, στους ελάχιστους που βρήκαν την κότα με τα χρυσά αβγά και συσσωρεύουν τεράστια ποσά, τότε έκανε... διάνα.