Οι αποφάσεις απομάκρυνσης ορισμένων πανεπιστημιακών γιατρών από νοσοκομεία του Δημόσιου Συστήματος Υγείας - κατ' εφαρμογήν του νόμου 2889/2001 - καθώς και η προσωρινή διαταγή του Συμβουλίου της Επικρατείας για αναστολή κάποιων από αυτές τις αποφάσεις απομάκρυνσης, φέρνουν στην επικαιρότητα και πάλι τις σχέσεις εργασίας των πανεπιστημιακών γιατρών με το δημόσιο σύστημα υγείας.

Θυμίζουμε ότι ο ιδρυτικός νόμος του ΕΣΥ (1397/1983) προέβλεπε την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των πανεπιστημιακών και στρατιωτικών γιατρών, αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκε, παρά τις αλλεπάλληλες δεσμεύσεις και σχετικές προγραμματικές δηλώσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Γεγονός, το οποίο φανερώνει ένα μικρό μόνο μέρος των ευθυνών των μέχρι σήμερα ηγεσιών και κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Αναμφίβολα, οι πανεπιστημιακοί γιατροί πρέπει να είναι ενταγμένοι στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, ως γιατροί πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Πρέπει, όμως, και το κράτος, να τους εξασφαλίζει ικανοποιητικές αποδοχές και τις απαραίτητες συνθήκες εργασίας, για τα καθήκοντα που ασκούν σε όλα τα επίπεδα: Το νοσηλευτικό, το εκπαιδευτικό, το διοικητικό και το ερευνητικό. Οι μέχρι σήμερα πολιτικές, όμως, δεν κινούνται σ' αυτές τις κατευθύνσεις και η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.