«Βουίζει η Αθήνα σαν ένα μελίσσι με τη σημερινή έναρξη της τριήμερης λαϊκής γιορτής της ΚΝΕ στο γήπεδο του Ζωγράφου. Η Αθήνα κάνει τις τελευταίες προετοιμασίες της. Από τα προάστια οι νέοι προγραμματίζουν τη μαζική τους προσέλευση στο Φεστιβάλ. Με τα πανό τους, τα κόκκινα μαντήλια της ΚΝΕ, τις κονκάρδες και προπαντός: Την ανοιχτή καρδιά, το κέφι, τη συντροφικότητα».

Με αυτά τα λόγια «προϋπαντούσε» ο «Ριζοσπάστης» το 1ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 1975 στο Γήπεδο του Ζωγράφου. Και σε αυτόν τον χώρο, το Σάββατο το βράδυ, ξανασμίξανε όλες οι γενιές των Φεστιβάλ της ΚΝΕ, των Φεστιβάλ μας. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη, όπως και τα χαμόγελα. Και αυτή η συγκίνηση αλλά και η περηφάνια μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ όταν χαμήλωσαν τα φώτα και προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ. Σκουντούσε ο ένας τον άλλο, «αυτό είναι το δικό μου Φεστιβάλ»...

Μια μοναδική βραδιά εκεί που ξεκίνησαν όλα! Με τις γενιές των Φεστιβάλ να ανηφορίζουν στου Ζωγράφου, στα βήματα των πρώτων επισκεπτών του, πενήντα χρόνια πριν... Να συναντιούνται μαζί τους. Να ανταλλάσσουν ιστορίες από το 1ο, το 3ο, το 26ο, το 34ο, το 49ο... Γιατί όλοι είχαν κάποια ιστορία να μοιραστούν, κάτι να θυμηθούν, να δουν κάτι από τον εαυτό τους μέσα σε αυτό το ατελείωτο και σφιχτό μωσαϊκό της συλλογικότητας, της συντροφικότητας του Φεστιβάλ.

Η ΚΝΕ ευχαρίστησε από μικροφώνου όλες τις γενιές των μελών και φίλων της που με τη δουλειά, το μεράκι, τις ιδέες και την ανιδιοτελή προσφορά τους συνέβαλαν ώστε ο θεσμός του Φεστιβάλ να αντέξει στον χρόνο και να μη σταματήσει ποτέ να εξελίσσεται.

«Απόψε μαζί μας βρίσκονται όλες οι γενιές ΚΝιτών και ΚΝιτισσών. Μέλη και επικεφαλής της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ ανά τις δεκαετίες, της Επιτροπής Φεστιβάλ, των ομάδων στησίματος του Φεστιβάλ, μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου και του Γραφείου του από την ίδρυση της ΚΝΕ έως σήμερα!», ακούστηκε από το μικρόφωνο.

Την εκδήλωση άνοιξε με την ομιλία του ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ την περίοδο 1972-1979, που μίλησε για τα πρώτα βήματα και για όλα αυτά που κατέστησαν το Φεστιβάλ της ΚΝΕ έναν μοναδικό πολιτικό - πολιτιστικό θεσμό που μετρά πια 50 χρόνια.

«Συμπληρώνοντας 50 χρόνια, μπορούμε γυρνώντας πίσω να δούμε γενιές και γενιές νέων κομμουνιστών να προσθέτουν με τον κόπο και το μεράκι τους ένα - ένα τα λιθαράκια που έφτιαξαν την ιστορία του θεσμού. Το ντοκιμαντέρ είναι αφιερωμένο σε όλους», ακουγόταν από τα μεγάφωνα πριν σβήσουν τα φώτα για να προβληθεί το ντοκιμαντέρ της ΚΝΕ «Η μικρογραφία του μέλλοντος που έγινε θεσμός».

Τα συναισθήματα εναλλάσσονταν, με την περηφάνια και τη συγκίνηση να κυριαρχούν, καθώς προβάλλονταν γνωστές και άγνωστες πτυχές του ταξιδιού του Φεστιβάλ στον χρόνο μέσα από πρωτότυπο αρχειακό - οπτικοακουστικό υλικό, αλλά και μέσα από διηγήσεις και αναμνήσεις μερικών από όσους έζησαν τη γέννησή του και όσους συνεχίζουν να χτίζουν την «κόκκινη πολιτεία» κάθε χρόνο μέχρι και σήμερα.

Σε όσους βρέθηκαν στο γήπεδο Ζωγράφου, και ήταν πολλοί, δύσκολα θα αποδιδόταν ο όρος θεατές, αλλά συμμετέχοντες μιας συλλογικής εμπειρίας αναμνήσεων, διδαγμάτων, μιας συμπόρευσης σε μια συγκλονιστική 50χρονη διαδρομή που σημάδεψε και γεμίζει όσους συμμετέχουν στο στήσιμο, στην προπαγάνδιση, στη λειτουργία του, σαν επισκέπτες. Σε κάθε εποχή, σε όλες τις συνθήκες.

Η βραδιά έκλεισε με συναυλία από το συγκρότημα «Ταμπούρι», που σημάδεψε με τα πολιτικά και αντάρτικα τραγούδια του τα πρώτα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή».

Με μια μεγάλη τιμή, λοιπόν, στο ίδιο το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» στον χώρο όπου έγραψε τα πρώτα του βήματα, ολοκληρώθηκε το «ταξίδι» του 50ού Φεστιβάλ στα «σημεία» από τα οποία πέρασε στην Αττική. Είχαν προηγηθεί οι εκδηλώσεις σε Καισαριανή, Γκράβα, Πανεπιστημιούπολη, Περιστέρι και Αιγάλεω.

Και το ραντεβού φυσικά ανανεώνεται για τη μεγάλη κορύφωση του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στις 18, 19, 20 και 21 Σεπτέμβρη στο Πάρκο Τρίτση, στο Ιλιον.

Καλώς ανταμώσαμε και πάλι σε αυτόν εδώ τον χώρο, όπου πριν 50 χρόνια ξεκίνησε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» το μεγάλο του ταξίδι.

Τιμάμε σήμερα το ιστορικό πλέον 1o Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή».

Τη μεγάλη αυτή πρωτοβουλία που εμπνεύστηκε τότε η ΚΝΕ για να συνδέσει πιο καλά τις ανάγκες, τις προσδοκίες και το μέλλον της ελληνικής νεολαίας με τον αγώνα και τις ιδέες του ΚΚΕ.

Ποιος, αλήθεια, θα μπορούσε να φανταστεί ότι το δεντράκι που φυτέψαμε τότε σε αυτό εδώ το γήπεδο θα γινόταν ένα πελώριο δέντρο που θα σκέπαζε όλη την Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη;

Κι όμως, έγινε και μεγαλούργησε. Μεγαλούργησε κόντρα σε κάθε δυσκολία και εμπόδιο. Κόντρα σε απόπειρες απαγόρευσής του, αλλά και κόντρα στα κύματα της αντεπανάστασης και του οπορτουνισμού.

Δικαιολογημένα, λοιπόν, βροντοφωνάζουμε: «Γράψαμε Ιστορία, γράφουμε Ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο - Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός».

Τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια ιδέα που έχει έρθει η ώρα της.

Τα θεμέλια που βάλαμε αποδείχθηκαν πολύ γερά, πολύ βαθιά, ακλόνητα. Τα βάλαμε όλοι μαζί, όλες οι γενιές του αγώνα.

Εδώ ήταν μαζί με τη γενιά της αντιδικτατορικής πάλης, μαζί με τη νεαρή τότε ΚΝΕ, η δρακογενιά που ίδρυσε και στέριωσε το ΚΚΕ, ιδρυτικά στελέχη της ΟΚΝΕ, οι πρωταγωνιστές του Μάη του '36 και οι δεσμώτες της Ακροναυπλίας και του Αη Στράτη, η μπαρουτοκαπνισμένη γενιά της Εθνικής Αντίστασης και του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης, που πέρασαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους στις φυλακές και τις εξορίες, 10 και 20 χρόνια, γιατί δεν υπέγραφαν δήλωση μετανοίας και υποταγής στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, και ήταν ακόμη μαζί μας χιλιάδες απόγονοι των ηρώων μας, των εκτελεσμένων από τα Εκτακτα Στρατοδικεία.

Ηταν όλες οι γενιές μαζί, παππούδες, παιδιά και εγγόνια. Ηταν η κορύφωση και η πιο συγκλονιστική στιγμή στο 1ο Φεστιβάλ. Ολοι μαζί νικητές και περήφανοι γιορτάσαμε τη μεγάλη αυτή γιορτή και ξεπροβοδίσαμε το 1ο Φεστιβάλ στο μεγάλο του ταξίδι.

Και ήταν μαζί μας και ο Ρίτσος με το έργο του και πολλοί ακόμη μεγάλοι ποιητές και συγγραφείς, οι καλύτεροι τραγουδιστές, φημισμένοι σκηνοθέτες και μεγάλοι ηθοποιοί, το θρυλικό «Ταμπούρι», οι εικαστικοί μας, γενικότερα ό,τι καλύτερο έχει αναδείξει ο λαϊκός μας πολιτισμός.

Να γιατί κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο μαζικό, πιο φωτεινό, πιο δυναμικό, πιο ελπιδοφόρο, πιο ανατρεπτικό.

Εκφράζει με μεγάλη ακρίβεια τους αγώνες, τις θυσίες, τους πόθους και τις ελπίδες όλων των γενιών του ΚΚΕ και του αγωνιζόμενου λαού μας, για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων μας.

Και εκφράζει ακόμα την ακλόνητη πίστη μας, τη μεγάλη μας αισιοδοξία και σιγουριά ότι αυτοί οι αγώνες και όλες οι θυσίες θα δικαιωθούν.

Δεν μας τρομάζουν οι θηριωδίες και τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών, τα ουρλιαχτά και οι απειλές τους, οι κάθε είδους δυσκολίες.

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένας φωτεινός φάρος προς το μέλλον. Ενα άπαρτο κάστρο αγώνα και διεθνιστικής αλληλεγγύης, φιλίας και συνεργασίας με τις νεολαίες και τους λαούς όλου του κόσμου που μάχονται να απαλλαγούν από τα δεσμά του ιμπεριαλισμού.

Παλεύουμε χέρι - χέρι με τα παιδιά της Παλαιστίνης και της Κούβας, της Αφρικής, της Ασίας, της Ουκρανίας και της Ρωσίας, της Τουρκίας και των Βαλκανίων.

Ξέρουμε τι θέλουμε και ξέρουμε να αγωνιζόμαστε με πείσμα, αντοχή και σιγουριά για την τελική νίκη. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες του αγώνα, δεν τις υποτιμάμε, αλλά δεν υποτασσόμαστε σε αυτές, τις αντιπαλεύουμε μαχητικά.

Καμία δύναμη και ποτέ δεν μπόρεσε να τις βάλει στο περιθώριο.

Ούτε οι πόλεμοι.

Ούτε οι δικτατορίες και οι χούντες.

Ούτε οι εξορίες, οι φυλακές και τα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Ούτε η βαθιά παρανομία.

Ούτε οι συκοφαντίες, οι διαστρεβλώσεις της Ιστορίας, οι αντεπαναστάσεις και ο αντικομμουνισμός.

Ούτε οι αστικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες και οι αυταπάτες που κουβαλούν.

Είναι παντοδύναμες, γιατί εκφράζουν το καινούργιο και είναι μεγάλο κίνητρο για μεγάλα έργα.

Ενα τέτοιο μεγάλο έργο είναι και το Φεστιβάλ της ΚΝΕ - «Οδηγητή», που φέτος συμπληρώνει 50 χρόνια.

Εξελίσσεται και κάθε χρόνο γίνεται πιο ελκυστικό για χιλιάδες νέους σε όλη την Ελλάδα, σε πόλεις και χωριά. Είναι ένα μεγάλο εργαστήρι ιδεών, όπου ο κάθε νέος και νέα μπορεί να βρει απαντήσεις σε όλα όσα τον προβληματίζουν, τον πληγώνουν και τον ανησυχούν. Είναι ένα διαρκές προσκλητήριο για πρωτοπόρα δράση και δημιουργία.

Ζωντανεύει τις όμορφες και τις πιο δυνατές στιγμές των αγωνιστικών μας παραδόσεων και τις μετουσιώνει, στις σύγχρονες συνθήκες, σε πηγή έμπνευσης για νέα ηρωικά επιτεύγματα.

Παλεύουμε και τραγουδάμε αντλώντας δύναμη από την πρωτοπόρα καλλιτεχνική και πνευματική δημιουργία μεγάλων μορφών του λαϊκού μας πολιτισμού.

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» είναι ο πιο αδιάλλακτος και αμείλικτος πολέμιος της υποκουλτούρας, της σήψης και της διαφθοράς που το καπιταλιστικό σύστημα παράγει και αναπαράγει σε μαζική κλίμακα. Προβάλλει κριτήρια και αξίες για να στέκονται οι νέοι μας στη ζωή με το κεφάλι ψηλά, αγωνιστικά, με ενδιαφέροντα, με ιδανικά και υψηλές φιλοδοξίες στην προσωπική και κοινωνική τους ζωή, για ρήξεις και συγκρούσεις με τη σαπίλα και τη βαρβαρότητα που μας περιβάλλει.

Σε λίγες μέρες το Φεστιβάλ θα ανοίξει τις πύλες του και θα γιορτάσει τα 50 χρόνια του.

Αν επιχειρήσουμε να κάνουμε μια γενική αποτίμηση της προσφοράς του, θα λέγαμε ανεπιφύλακτα:

Το Φεστιβάλ κάθε χρόνο συμβάλλει αποφασιστικά στο άνοιγμα του δρόμου προς το μέλλον. Το δικό μας μέλλον, του λαού μας, όλων των λαών, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Μας φέρνει πιο κοντά με το πρόγραμμά του, και με τη βοήθεια των σύγχρονων τεχνολογιών μάς παρουσιάζει εικόνες από τη μελλοντική κοινωνία, όπου ο εργαζόμενος λαός και τα παιδιά του θα χαίρονται τη ζωή απαλλαγμένοι από όλα όσα σήμερα τους πληγώνουν και τους στερούν το δικαίωμα σε μια ευτυχισμένη και αξιοπρεπή ζωή.

Το ντοκιμαντέρ που σε λίγο θα απολαύσουμε θα επιβεβαιώσει αυτή μας την εκτίμηση.

Ενα ντοκιμαντέρ που το ετοίμασαν «τα παιδιά της ΚΝΕ».

Ετούτα τα παιδιά, όπως λέει ο ποιητής μας,

φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά

στα σακάκια τους έχουν σταγόνες κόκκινη μπογιά

από τις νυχτερινές γραφές στους τοίχους

στα μαλλιά τους έχουν σταγόνες ασβέστη και τσιμέντο

από τα κτίρια του μέλλοντος που κτίζουν

στα φανελάκια τους έχουν κρυφές σταγόνες αίμα από τις

πληγές τους

που χαρίζουνε στον κόσμο για να γεννηθούν τριαντάφυλλα...

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Ξαναπιάσαμε το νήμα από την αρχή και συνεχίζουμε πιο έμπειροι, πιο ώριμοι, πιο αποφασισμένοι έως την τελική νίκη.

Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας των λαών και νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων.

Ζήτω τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή»!