Τρία χρόνια κοροϊδίας και υποσχέσεων από την κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές για αποκατάσταση της περιοχής και πλήρη αποζημίωση των λαϊκών περιουσιών. Αντίθετα με την κατάσταση των σεισμόπληκτων, ταχύτατα προχωρούν τα σχέδια και οι χρηματοδοτήσεις για τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων στην περιοχή, όπως είναι η κατασκευή του αεροδρομίου Καστελίου, επενδύσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και οδικοί άξονες που θα υπηρετούν τους μεγαλοξενοδόχους και μεγαλοκατασκευαστές, όπου οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα βγάζουν δισεκατομμύρια κέρδη από τις φαραωνικές επενδύσεις, και από την άλλη τα λαϊκά στρώματα της περιοχής θα προσπαθούν να επιβιώσουν.

150 οικογένειες συνεχίζουν να είναι πεταμένες στα κοντέινερ τρία χρόνια μετά τον σεισμό, κι ενώ η ζωή και η καθημερινότητά τους όλο και δυσκολεύει, έρχεται να προστεθεί και ο κίνδυνος να τους βάλουν μετρητές κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος - νερού που θα το πληρώνουν οι ίδιοι, ενώ ήδη πληρώνουν τους λογαριασμούς στα γκρεμισμένα σπίτια τους.

Αλλες οικογένειες ζουν μέσα στα επικίνδυνα (χαρακτηρισμένα κίτρινα) σπίτια τους, γιατί πλέον δεν αντέχουν να ζουν μέσα στους οικίσκους. Καλούνται να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ για τα κατεστραμμένα σπίτια τους, ενώ δεκάδες είναι οι πλειστηριασμοί σε σεισμόπληκτα σπίτια και καταστήματα, ως κατάληξη των νόμων όλων των κυβερνήσεων, που δίνουν το ελεύθερο στα «κοράκια» των funds να προχωρήσουν με λυμένα τα χέρια σε πλειστηριασμούς.

Από τα 800 κτίρια στον δήμο Μινώα και τα 400 στον δήμο Αρχανών - Αστερουσίων που έχουν χαρακτηριστεί κατεδαφιστέα, έχουν γίνει ελάχιστες κατεδαφίσεις στο Αρκαλοχώρι. Κι αντί να δοθεί γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, η κυβέρνηση έδωσε μόνο 800.000 ευρώ για τον δήμο Μινώα και 200.000 ευρώ για τον δήμο Αρχανών - Αστερουσίων.

Με ευθύνη της κυβέρνησης οι πιο πολλοί σεισμόπληκτοι δεν θα φτάσουν ποτέ στις εργασίες αποκατάστασης, αφού δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε καν στα έξοδα της σύνταξης φακέλου, ούτε και στο κόστος για τις επιπλέον μελέτες που ενδεχομένως θα χρειαστούν. Από τους 3.000 φακέλους έχουν εγκριθεί μόνο 100. Ενώ υπάρχει ο κίνδυνος της απένταξης από τις αποζημιώσεις για όσους δεν έχουν προχωρήσει τη διαδικασία και θα κληθούν να επιστρέψουν πίσω και όποιες προκαταβολές αποζημιώσεων, επειδή λήγει η προθεσμία αυτές τις μέρες.

Στην καλύτερη περίπτωση ένα σεισμόπληκτο κτίριο, αν καταφέρει και περάσει από όλες τις χρονοβόρες και κοστοβόρες διαδικασίες, χρειάζεται τουλάχιστον 3 χρόνια, προκειμένου να επιχορηγηθεί το ποσό της αρωγής. Αρωγή που αφορά μόνο το 80% από το κράτος (τα υπόλοιπα είναι δάνειο που μάλιστα οι τράπεζες αρνούνται να δώσουν) και φτάνει - με βάση τις σημερινές τιμές των τιμολογίων - μόλις στο 45%-50% του κόστους.

Φτάνοντας κάποιος στην περιοχή τρία χρόνια μετά, είναι έκδηλα ακόμα τα σημάδια της καταστροφής στην περιοχή. Τα χαλάσματα και οι ρωγμές σε κτίρια. Αλλά και τα δεκάδες κοντέινερ που αποτελούν έναν συνοικισμό μέσα στο χωριό. Καθημερινές είναι οι συζητήσεις για το πότε ο λαός της περιοχής θα πάρει τη ζωή του πίσω. Ο «Ριζοσπάστης» συνομίλησε με σεισμόπληκτους, οι οποίοι περιέγραψαν την κατάσταση που βιώνουν.

Ο Μιχάλης Κριτσωτάκης δήλωσε: «Οι συνθήκες διαβίωσης είναι τραγικές. Δεν μπορούμε άλλο να ζούμε στους οικίσκους. Ξεπαγιάζουμε τον χειμώνα και σκάμε από την ζέστη το καλοκαίρι. Αν μας βάλουν μετρητές ρεύματος δεν θα μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, ήδη πληρώνουμε για τα γκρεμισμένα σπίτια ρεύμα. Είμαστε άνθρωποι του μεροκάματου. Παλεύουμε για να επιβιώσουμε. Δεν υπάρχουν σπίτια στο χωριό για να τα νοικιάσουμε. Οσα υπήρχαν τα νοίκιασε η ΤΕΡΝΑ. Περιμένουμε τις αποζημιώσεις ακόμα και δεν έχουν κατεδαφιστεί τα ερείπια. Δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα. Ακόμα διεκδικούμε τα αυτονόητα. Δεν πρόκειται να το βάλουμε κάτω. Θα παλέψουμε να μείνουμε στον τόπο μας και για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας».

Η Βάσω Μουρτζάκη τόνισε: «Είμαστε ακόμα στο μηδέν, τρία χρόνια μετά τον σεισμό. Να είμαστε καλά να δουλεύουμε. Από το κράτος δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα. Οι φάκελοι δεν έχουν προχωρήσει, οι διαδικασίες προχωράνε αργά. Οχι μόνο δεν κάνει η κυβέρνηση αυτά που μας έχει υποσχεθεί, αλλά ετοιμάζουν να μας χαρατσώσουν κι από πάνω με τα ρολόγια στους οικίσκους. Εχουν σκοπό να πετάξουν τον κόσμο από τους οικίσκους. Οι ενοικιαστές είναι οι πρώτοι που θα φύγουν. Πού θα πάει αυτός ο κόσμος να μείνει, όταν η ζωή του είναι χτισμένη εδώ;».

Με πρωτοβουλία του Συνδικάτου Οικοδόμων και της Επιτροπής Αγώνα Σεισμόπληκτων Αρκαλοχωρίου που ανασυστάθηκε τις προηγούμενες μέρες, πραγματοποιήθηκε μαζική σύσκεψη φορέων και κατοίκων της περιοχής την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου. Στη σύσκεψη αποφασίστηκε η διοργάνωση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας των σεισμόπληκτων στο Αρκαλοχώρι τις επόμενες μέρες. Οπως τόνισαν στη σύσκεψη οι φορείς, «η επέτειος των τριών χρόνων από τον σεισμό πρέπει να μας βρει στον δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης».

Σε ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής Ηρακλείου του ΚΚΕ για τα τρία χρόνια από τον καταστροφικό σεισμό σημειώνεται:

«Η πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων αλλά και η επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να στηρίζει τον λαό είναι που άφησε ευάλωτο τον τόπο στις συνέπειες του Εγκέλαδου! Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει το αντιλαϊκό της έργο, έχοντας τις πλάτες των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ που στηρίζουν τον πυρήνα της πολιτικής της.

Ο λαός των δήμων Μινώα Πεδιάδας και Αρχανών - Αστερουσίων χρειάζεται τώρα να οργανώσει ξανά τον αγώνα του και να δώσει νέες μάχες για 100% αποζημιώσεις για όλους, για μέτρα αντισεισμικής θωράκισης, για να μείνει στον τόπο του, για να πάρει πίσω τη ζωή του! Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να είναι στο πλάι του αγωνιζόμενου και δοκιμαζόμενου λαού της περιοχής! Οπως υποσχέθηκε από την πρώτη μέρα, όχι μόνο δεν άφησε το Αρκαλοχώρι, τα χωριά της ευρύτερης περιοχής να ξεχαστούν μόλις έπεσαν τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά έχει βάλει το λιθαράκι του σε μικρές και μεγάλες κατακτήσεις του λαού όλο αυτό το διάστημα.

Εριξε όλες του τις δυνάμεις στις πληγείσες από τον σεισμό περιοχές. Πρωτοστάτησε και συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην οργάνωση της πάλης και της διεκδίκησης των κατοίκων, βάζοντας στο επίκεντρο τα δίκαια αιτήματά τους και το πώς θα τα υπερασπιστούν μέσα από τον δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης και όχι απλά μένοντας σε επιστολές και συναντήσεις με τα αστικά επιτελεία.

Τρία χρόνια μετά ο λαός της περιοχής έχει βγάλει συμπεράσματα, τον καλούμε να αφήσει στην άκρη τη λογική της αναμονής. Αυτό που χρειάζεται σήμερα για να ξαναγεννηθεί η ελπίδα και η αισιοδοξία, είναι ένα νέο αγωνιστικό ξεκίνημα. Γιατί μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, την περιουσία του, τον τόπο του, ενάντια στην πολιτική που θεωρεί τις ανάγκες μας κόστος και μας καταδικάζει να ζούμε στα συντρίμμια».