1983. Με την δημοσιογράφο Εύα Νικολαΐδου στην ΕΡΤ 2, την εποχή που προβαλλόταν σίριαλ βασισμένο στο βιβλίο της «Γ΄ Χριστιανικό Παρθεναγωγείο»

Κάθε φορά που γράφω για την Ελλη Αλεξίου νιώθω δέος. Την θυμάμαι να προσπαθεί να ισορροπήσει - και τα κατάφερνε - ανάμεσα στο καθήκον, στην ηθική και την καθημερινότητα. Η πίστη, η στράτευση, η αφοσίωση στο ΚΚΕ δεν ήταν τροχοπέδη αλλά αφορμή για αγώνες, περίσκεψη, έμπνευση.

Τα πεζογραφήματα, τα διηγήματά της, ακόμα και η βιογραφία που έγραψε για τον Νίκο Καζαντζάκη «Για να γίνει μεγάλος», μας συντροφεύουν, μας χαρίζουν πνευματική και ψυχική καλλιέργεια. Αξέχαστη θα μου μείνει η στιχομυθία από το βιβλίο της «Το τρίτο χριστιανικό Παρθεναγωγείο» με τη διευθύντρια που της έκανε παρατήρηση σχετικά με τον τρόπο διδασκαλίας της:

«(...) Ητανε την ημέρα που είχα διδάξει στα παιδιά μου το γράμμα ε. Αυτό το γράμμα δυσκολεύει λιγουλάκι τα παιδιά και στη φωνή και στη γραφή.

Η Ελλη Αλεξίου με τον Διονύση Καραθανάση, όταν μαθητεύουν στη σοφία του Καζαντζάκη

Εχτύπησε το κουδούνι, και δεν είχαν προφτάσει όλα τα παιδιά να πάρουν τον αέρα του, να το γράφουν χωρίς αγωνία. Πεντέξι μάλιστα το σύγχυζαν και με τον αριθμό τρία και το 'γραφαν ανάποδα. Την ίδια μέρα το απόγευμα είχανε ιχνογραφία. Εσκέφθηκα στο μάθημα της ιχνογραφίας να τους διδάξω τα είδη των γραμμών, και να τις γράφουνε κατακόρυφα στις πλάκες τους. Την ευθεία μια γραμμή ίσια κάτω, την κεκαμμένη, την κυματοειδή, χωρίς γωνίες και την άλλη, αυτή που μοιάζει σα φεστόνι, που κάνεις από τη μια μεριά μια γωνία και από την άλλη μια καμπύλη, που είναι το ίδιο σα να γράφεις πολλά έψιλα στη σειρά, το ένα κολλητά στο άλλο.

Τα είδη των γραμμών ήτανε θέμα της "διδακτέας ύλης" της ιχνογραφίας, μόνο πως δεν ήτανε τώρα η σειρά τους. Εγώ όμως για να διευκολύνω τη γραφή του έψιλον, εβιάστηκα να διδάξω τις γραμμές. Κι έτυχε κείνο το απόγευμα να επισκεφθεί η κ. Διευθύντρια την Τάξη μου. Κι έκαμα το μεγάλο λάθος να της πω γιατί εδίδασκα τις γραμμές. Ετσι κι έτσι κ. Διευθύντρια, το πρωί με το έψιλον... της έκαμα την κουβέντα, με την ιδέα πως θα ευχαριστηθεί, γιατί όπου κι αν είμαι κι όπου κι αν βρίσκομαι, έχω το νου μου στα παιδιά... μα κείνη δεν είπε τη στιγμή που της κουβέντιαζα τίποτα. Μήτε καλά έκαμες, μήτε κακά έκαμες.

Περίμενε να 'ρθει το διάλειμμα, για να πει τη γνώμη της, να την ακούσουμε όλες μας στο γραφείο.

- Είχα μπει προ ολίγου και παρηκολούθησα την ιχνογραφία της Πρώτης. Το θέμα ήτο τα είδη των γραμμών. Θέμα που, καθώς μου 'πε η δεσποινίς, το διάλεξε για να διευκολύνει τη γραφή του έψιλον, έτσι, νομίζω, δεν είπατε δεσποινίς;

- Μάλιστα, κ. Διευθύντρια.

- Ναι, αλλά αυτό το πράγμα, ξέρετε, είναι σπουδαίον παιδαγωγικόν λάθος. Ουδέποτε ένα μάθημα θα γίνεται εξυπηρετικόν του άλλου. Κάθε μάθημα έχει ιδίαν αξία και αποβλέπει εις αυτοτελείς ειδικούς σκοπούς.

- Μα εγώ, κ. Διευθύντρια, δεν εθυσίασα τίποτα από την ιχνογραφία προς χάριν των Ελληνικών. Απλούστατα, αντί το θέμα αυτό να το διδάξω πέντε μέρες αργότερα, το δίδαξα πέντε μέρες ενωρίτερα.

- Μέσα όμως εις αυτή την επίσπευσιν της διδασκαλίας του ενυπάρχει η πρόθεσις της εξυπηρετήσεως των Ελληνικών.

- Κι αν, κ. Διευθύντρια, είναι όπως το λέτε, δηλαδή ένας δάσκαλος δεν έχει το δικαίωμα, ξέροντας πού χωλαίνουν τα παιδιά του, να παρεκκλίνει κομμάτι από το Νόμο προς χάριν και για το καλό των παιδιών του;

- Σε άλλα σχολεία ίσως. Εγώ εδώ θα είμαι ευχαριστημένη με μόνην την πιστήν τήρησιν του Νόμου. Δεν απαιτώ εγώ υπερβολάς ευσυνειδησίας...».

Ο «Ριζοσπάστης» προσφέρει ηλεκτρονικά το βιβλίο μου με τίτλο «Εκμυστηρεύσεις της Ελλης Αλεξίου», όπου θα απολαύσετε όλες τις κουβέντες μας για να γνωρίσετε και να θυμηθείτε την δασκάλα του Γένους.