Απ' όσο ξέρουμε, η Χεζμπολάχ και ο στρατός του Λιβάνου δεν έκαναν καμιά επιχείρηση τύπου «7 Οκτώβρη» στο βόρειο Ισραήλ. Ούτε κρατούν Ισραηλινούς ομήρους.

Γιατί λοιπόν το Ισραήλ βομβαρδίζει ανελέητα τον Λίβανο; Γιατί οργανώνει τρομοκρατικές ενέργειες και σκοτώνει αμάχους; Γιατί ετοιμάζεται να «μπουκάρει» με χερσαίες δυνάμεις, στήνοντας σκηνικό «Γάζας Νο2» στη Μέση Ανατολή;

Ιδού η απορία...

* * *

Η επίθεση στον Λίβανο ένα πράγμα επιβεβαιώνει. Οτι το Ισραήλ και οι Ευρωατλαντικοί του σύμμαχοι προετοιμάζονταν εδώ και καιρό για όσα ξετυλίγουν τους τελευταίους 12 μήνες...

Οτι το σενάριο της σφαγής σε Γάζα, Δυτική Οχθη, Λίβανο κ.τ.λ. γράφτηκε πολύ πριν τις 7 Οκτώβρη και το 'χαν στα συρτάρια τους με την ταμπέλα «προσεχώς».

Κι ότι η 7η Οκτώβρη, που πάνω της στήθηκε ένας ορυμαγδός προπαγάνδας από το κράτος - δολοφόνο και τους συμμάχους του, ήταν το πρόσχημα για να μπει το σχέδιο σε εφαρμογή.

Στόχος; Η ενίσχυση της ισραηλινής κατοχής και ο ενταφιασμός κάθε προσπάθειας του Παλαιστινιακού λαού να αποκτήσει πατρίδα.

Και βέβαια, η ...ζυγοστάθμιση της περιοχής στα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τώρα που κλιμακώνονται παγκόσμια οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.

* * *

Αλήθεια, αυτή η ...ευαίσθητη «Δύση», που τον Φλεβάρη του 2022 «εξεγέρθηκε» για την «παράνομη εισβολή» στην «κυρίαρχη» Ουκρανία, γιατί κατάπιε τη γλώσσα της τώρα που το Ισραήλ ετοιμάζεται να μπουκάρει στον Λίβανο;

Και τους Λιβανέζους πρόσφυγες; Θα τους υποδεχτεί η ΕΕ με τις ίδιες αγκάλες που άνοιξε στους Ουκρανούς; `Η θα τους θαλασσοπνίξει στην Ανατ. Μεσόγειο και στο Αιγαίο;

Ρητορικά ερωτήματα... Οπου δεν πίπτει λόγος(των ΑμερικανοΝΑΤΟικών), πίπτει το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα»... Κάθε άλλη «ευαισθησία» τιμωρείται ως ...ανοχή στην τρομοκρατία.

* * *

Παρεμπιπτόντως... Οποιος στηρίζει το δικαίωμα των Παλαιστινίων να παλεύουν ενάντια στην κατοχή, καταγγέλλεται ότι «στηρίζει την τρομοκρατία».

Τώρα που το Ισραήλ σκοτώνει τυφλά με βομβητές και walkie talkie, για τους «Δυτικούς»(που έχουν ψηφίσει ένα σωρό «αντιτρομοκρατικούς» νόμους)είναι απλά ...Δευτέρα.

Αυτή είναι η πραγματική τρομοκρατία: Η ιμπεριαλιστική βία, η κατοχή, οι δολοφονίες αμάχων, η προπαγάνδα των κατασκευασμένων ειδήσεων, οι απειλές για γενικευμένο αιματοκύλισμα της περιοχής.

Σ' αυτά διαπρέπουν το Ισραήλ και οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί σύμμαχοί του (με τη στήριξη και της ελληνικής κυβέρνησης)...

* * *

«Αν έχεις τύχη διάβαινε», λέει ο σοφός λαός, αλλά κι αυτή δεν είναι για ...χόρταση. Κάποια στιγμή εξαντλείται.

Μόνο μέσα στον Σεπτέμβρη, λοιπόν, από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα: Στο μεγάλο βιομηχανικό ατύχημα στη «Motor Oil», με εκρήξεις, κόλαση φωτιάς και τραυματίες. Στα άλλα μεγάλα διυλιστήρια, στα ΕΛΠΕ της Ελευσίνας, όπου έγινε διαρροή προπανίου.

(Δεν μιλάμε για τίποτα ...μικρομάγαζα της γειτονιάς, αλλά για τους πιο κερδοφόρους ομίλους στο χρηματιστήριο).

Στο τρένο του προαστιακού που συγκρούστηκε με κορμούς δέντρων. Στην παραλίγο μετωπική των δύο συρμών, μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας. Στις ράγες του Ηλεκτρικού που πήραν φωτιά στο Μαρούσι και οι επιβάτες απέδρασαν με ...αυτοσχεδιασμούς από το βαγόνι.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, σοβάδες συνεχίζουν να πέφτουν σε σχολικές αίθουσες(σ' αυτές που η κυβέρνηση έβαλε «διαδραστικούς πίνακες» και τώρα ετοιμάζει ...lockers για τα κινητά).

«Στον αυτόματο» λοιπόν η ασφάλεια και οι ζωές του λαού... Αλλά τίποτα αφημένο στην τύχη όταν πρόκειται για τα κέρδη των ομίλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το νομοσχέδιο για τις «δημόσιες επενδύσεις»...

* * *

«Και οι γονείς; Πού είναι οι γονείς;», «αυτά τα παιδιά γονείς δεν έχουν να τα μαζέψουν;»... Κάτι τέτοια ακούγονται όλη τη βδομάδα στα τηλεπαράθυρα, από κάθε λογής «ειδικούς» που κουνάνε το δάκτυλο, μοιρολογάνε για τη «νεανική παραβατικότητα» και κραυγάζουν για περισσότερη καταστολή.

Κρύβουν κάτω από το χαλί τις κοινωνικές αιτίες και τους πραγματικούς ενόχους και πετάνε το μπαλάκι στην οικογενειακή ευθύνη.

Αυτοί λοιπόν που ψάχνουν τους ...γονείς, ας πάνε να τους βρουν στα 13ωρα της δουλειάς, στα 6ήμερα και τις ατέλειωτες υπερωρίες... Ας τους ψάξουν στα διπλά και τριπλά μεροκάματα, αυτά που οι ίδιοι ονόμασαν «δικαίωμα στη 2η δουλειά». Αυτά που τσακίζουν κορμιά για να βγει ο μήνας, τα νοίκια, οι λογαριασμοί και τα φροντιστήρια.

Ας τους ψάξουν τα βράδια που επιστρέφουν «ζωντανοί νεκροί» από μια ακόμα μέρα εξόντωσης, και ύστερα από ένα καλοκαίρι όπου οι περισσότεροι δεν πήγαν ούτε μια μέρα διακοπές για να πάρουν ανάσα.

Ε... όταν τους βρουν οι «κουνοδαχτυλάκηδες», ας τους ρωτήσουν αν είχαν κάνα τεταρτάκι μέσα στη μέρα για να πουν μια κουβέντα με τα παιδιά τους. Ας τους ρωτήσουν από πότε έχουν να βρεθούν όλοι μαζί, να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, να μην είναι με την ψυχή στο στόμα.

Γιατί, πάει πολύ αυτοί που στραγγαλίζουν κάθε ικμάδα της νεολαίας και πνίγουν στην ανασφάλεια τα νέα ζευγάρια, αυτοί που φέρνουν παντού το μπούχτισμα, που διαφημίζουν τα πρότυπα του ανταγωνισμού και το «ο θάνατός σου η ζωή μου», αυτοί που προάγουν τα πολιτιστικά και αξιακά σκουπίδια ενός συστήματος που σαπίζει, να ...αγανακτούν για τη βία.