Η κατάμεστη πλατεία της Μάντρας επιβεβαίωσε τρανταχτά ότι η Κοκκινιά της μνήμης και του αγώνα δεν ξεχνά. Είναι δεμένη με τους ηρωικούς αγώνες του λαού μας και την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ.

Με την εκδήλωση αποδόθηκε έτσι φόρος τιμής αντάξιος στον φόρο αίματος που πλήρωσε η ανταρτομάνα Κοκκινιά για την απελευθέρωση από τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Παράλληλα, με τη μαζική του παρουσία, ο λαός της περιοχής - όλων των ηλικιών - έδωσε μαχητική απάντηση στη δράση των φασιστοειδών που το βράδυ της Παρασκευής λέρωσαν τον ιερό χώρο της Μάντρας με εμετικά συνθήματα.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε η Διαμάντω Μανωλάκου, βουλευτής του Κόμματος και μέλος της ΚΕ, όπως και πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ. Επίσης ο Στέλιος Μπενετάτος, περιφερειακός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», αλλά και η Μάγδα Φύσσα. Επίσης, παρευρέθηκε ο δήμαρχος Νίκαιας, Κωνσταντίνος Μαραγκάκης.

Νωρίτερα, πριν την έναρξη της εκδήλωσης έγινε κατάθεση στεφάνων στην τιμητική πλάκα στη Μάντρα του Μπλόκου.

Εκ μέρους του ΚΚΕ στεφάνι κατέθεσε ο Νίκος Αμπατιέλος, μέλος της ΚΕ, Γραμματέας της ΤΕ Πειραιά και βουλευτής του Κόμματος. Από την ΚΝΕ ο Ηρακλής Ευαγγελινός, Γραμματέας του ΤΣ Πειραιά της ΚΝΕ, ενώ εκ μέρους του Παραρτήματος Κοκκινιάς ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ ο Γιάννης Παπαδόπουλος.

Στην εκδήλωση μίλησε ο Νίκος Αμπατιέλος. Ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα σε επιμέλεια του Γιάννη Παπαζαχαριάκη, με τραγουδιστές τους: Ασπασία Στρατηγού, Δημήτρη Κανέλλο και Κώστα Τριανταφυλλίδη.

Ρίγη συγκίνησης σκόρπισαν τραγούδια και στίχοι όπως «Δεν το χωρεί η Αγιά Σοφιά/ Παλιά και Νέα Κοκκινιά/ Κλάψε κι εσύ τώρα ντουνιά». Ενώ άλλα ξεσήκωσαν τους συγκεντρωμένους, όπως στο άκουσμα των στίχων του τραγουδιού «Ηρωες», που τραγουδήθηκαν από όλους με μια φωνή και εν μέσω ρυθμικών χειροκροτημάτων. Ιδιαίτερα φορτισμένη ήταν η στιγμή που ο Κώστας Τριανταφυλλίδης αφιέρωσε στην Μάγδα Φύσσα το «Μάνα μου και Παναγιά».

Σημειώνεται πως μεγάλη ήταν η επισκεψιμότητα και στην έκθεση αφιερωμένη στα 80 χρόνια του Μπλόκου, και τις τέσσερις μέρες λειτουργίας της.

Στην ομιλία του ο Ν. Αμπατιέλος μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Σε αυτό εδώ το σημείο πριν από 80 χρόνια ο λαός της Κοκκινιάς έγινε μάρτυρας ενός γεγονότος απίστευτης φρικαλεότητας, ένα στυγερό έγκλημα του ναζισμού και του δοσιλογισμού.

Σε αυτό το σημείο εδώ, χτες το βράδυ, μέσα στο σκοτάδι όπως πάντα... φασίστες, σύγχρονοι απόγονοι των συνεργατών των Γερμανών, των ταγμάτων ασφαλείας, πιστά σκυλιά των αφεντικών τους, τόλμησαν να λερώσουν τους εξωτερικούς τοίχους της Μάντρας της Κοκκινιάς.

Τους το λέμε λοιπόν και από εδώ να το ακούσουν καλά - αυτοί και τα αφεντικά τους - και να το εμπεδώσουν...

Εδώ είναι Κοκκινιά! Φασίστες στις τρύπες σας!

Η Ιστορία έχει γράψει και θα ξαναγράψει. Ο λαός, μαζί με τους κομμουνιστές, θα στείλει ξανά αυτούς στα λαγούμια τους και στον αγύριστο μια για πάντα το σύστημα που τους θρέφει.

Και η σημερινή μας συγκέντρωση εδώ είναι μία ακόμη απάντηση!

Εδώ στεκόμαστε και τιμάμε σήμερα το ματωμένο Μπλόκο της Κοκκινιάς, τους αγωνιστές που εκτελέστηκαν και διώχθηκαν.

Κυρίως όμως υπενθυμίζουμε την υπόσχεση που ακόμα κρατά από εκείνη την προκήρυξη που κυκλοφόρησε μετά το μπλόκο: "Ορκιζόμαστε να συνεχίσουμε με πιότερη ορμή το μισοτελειωμένο σας έργο".

Αυτό τους ενοχλεί λοιπόν...

Ετσι και εμείς συνεχίζουμε μέχρι την πραγματική νίκη και τη δικαίωση των αγώνων του λαού μας.

(...) Στις 17 Αυγούστου του '44 ο θρήνος σκέπασε όλη την Κοκκινιά.

Διαλεχτά παλικάρια του λαού μας, ήρωες, άντρες και γυναίκες, μέρος του ανθού της Κοκκινιώτικης εργατιάς και νεολαίας έπεσαν. Πάνω από 150 οι εκτελεσμένοι, περίπου 8.000 οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου και από εκεί περίπου 1.800 στάλθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα κατοχής. Δεν χωρά εύκολα ο ανθρώπινος νους την έκταση του εγκλήματος, τέτοιο ήταν το μένος τους να πλήξουν την Κοκκινιά. Και αφορά όλη την Ιστορία τούτης της πόλης, από τη δημιουργία της από τους πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή, τους εργατικούς αγώνες την περίοδο του μεσοπολέμου και την ανάπτυξη μαχητικής ηρωικής αντίστασης στην Κατοχή.

(...) Ποιον να πρωτοαναφέρεις;

Τον Αποστόλη Χατζηβασιλείου, Γραμματέα της ΚΟΒ Κιλικιανών του ΚΚΕ, που παρά τους βασανισμούς εκείνος στάθηκε αλύγιστος και δεν πρόδωσε;

Τον Παναγιώτη Ασμάνη, που τον σκότωσε ο ίδιος ο προδότης Πλυτζανόπουλος;

Την Αθηνά Μαύρου, που της πρότειναν να φύγει για να γλιτώσει και εκείνη διάλεξε τον θάνατο;

Την Διαμάντω Κουμπάκη, που λίγο πριν την εκτελέσουν έδινε κουράγιο στους συντρόφους της, στον λαό της Κοκκινιάς;

Αυτοί και πολλοί άλλοι έδωσαν τη ζωή τους ποτίζοντας το δέντρο των αγώνων του λαού μας.

Και με τη στάση τους πέρασαν στην αθανασία, πέρασαν στο πάνθεον των λαϊκών αγωνιστών! (...)

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να δίνει όλες του τις δυνάμεις παντού!

Στους χώρους δουλειάς, στους χώρους Εκπαίδευσης, στα νοσοκομεία, στις γειτονιές, εκεί όπου τα κοράκια προσπαθούν να ξεσπιτώσουν λαϊκές οικογένειες, στους δρόμους του αγώνα.

Μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στα σωματεία και στους μαζικούς φορείς.

Στην προσπάθεια και εδώ στον Πειραιά να συνεχίσει με ακόμη μεγαλύτερα και πιο γρήγορα βήματα το Εργατικό Κέντρο της πόλης, μπροστά και στο επερχόμενο εκλογοαπολογιστικό συνέδριό του, να είναι οργανωτής των εργατικών - λαϊκών αγώνων για το μεροκάματο, τα μέτρα ασφάλειας και προστασίας, την Υγεία, ενάντια στην εμπλοκή στον πόλεμο, για όλα.

Κόντρα στα σχέδια κάποιων, όσων τους ενοχλεί αυτή η πορεία - τη μεγαλοεργοδοσία, τους εφοπλιστές, τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, αλλά και όσων σπρώχνουν ξανά τις αυταπάτες για να είναι το κίνημα σκαλοπάτι στην εναλλαγή αντιλαϊκών κυβερνήσεων - να γυρίσει πίσω στην αγωνιστική ανυπαρξία και τον συμβιβασμό.

Να είναι μπροστά και στήριγμα για όλες τις μαζικές οργανώσεις της πόλης που αγωνίζονται, για τους βιοπαλαιστές επαγγελματίες που έρχονται αντιμέτωποι με τα χρέη και τους πλειστηριασμούς και την ασήκωτη φορολογία, για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, τους μαθητές και τους φοιτητές που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες να είναι η Παιδεία εμπόρευμα, στις γειτονιές που είναι ανυπόφορη η ζωή από τη λειτουργία των καζανιών του θανάτου, την έλλειψη υποδομών για αθλητισμό και πολιτισμό.

Κριτήριο για μας είναι ο λαός μας, η νεολαία, να μπορούν να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν και να μην είναι καταδικασμένοι στη φτώχεια, την ανέχεια, την ανεργία, τα διαλυμένα δικαιώματα.

Η ζωή που ζούμε σήμερα δεν μας ικανοποιεί, δεν μας αξίζει, πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει.

Τέτοιο ήταν και το μήνυμα που έστειλαν 150.000 λαού και νεολαίας από τις κεντρικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή" που φέτος γιόρτασε τα 50 χρόνια της συγκλονιστικής πορείας του.

Και ας το έθαψαν τα ΜΜΕ αυτήν τη σπίθα, αυτό το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής αλλά και συμπόρευσης με το ΚΚΕ, πρέπει να δυναμώσει και να το βρουν μπροστά τους.

Σε αυτήν την προσπάθεια το ΚΚΕ αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες. Αναλαμβάνει την ευθύνη να αποτελεί, μαζί με τον λαό που αγωνίζεται, τη μόνη πραγματική, εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, αυτή που αναμετριέται στα ίσα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε όλα τα μέτωπα.

Συγκρούεται και αποκαλύπτει την πολιτική στην οποία όλοι οι άλλοι ομονοούν.

Ανοίγει τον δρόμο κάθε μέρα για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία.

Θέλει και μπορεί μαζί με τον λαό να φτάσει μέχρι το τέλος, την πραγματική διέξοδο, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, την εγκαθίδρυση μιας πραγματικής εργατικής - λαϊκής εξουσίας και διακυβέρνησης, που θα ηγηθεί στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας στην Ελλάδα, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Εκδηλώσεις σαν τη σημερινή που τιμάμε την Ιστορία μας, μας οπλίζουν με θαυμασμό. Και η ευθύνη και του παρελθόντος, αλλά και των καθηκόντων του παρόντος και του μέλλοντος, είναι μεγάλη.

Με το ΚΚΕ γράψαμε Ιστορία, και έτσι θα συνεχίσουμε.

Τιμή και δόξα στους αθάνατους ήρωες του Μπλόκου.

Ζουν μαζί μας γιατί δεν τους ξεχνάμε, δεν τους λησμονούμε!

Ζουν μαζί μας γιατί συνεχίζουμε!

Εως το τέλος, την πραγματική νίκη του λαού!».