Εκεί που ο Πάιατ βλέπει... ευκαιρίες «ανάπτυξης»

Ο Τζ. Πάιτ αναφέρθηκε τόσο στον ρόλο της Ελλάδας στα σχέδια της «επόμενης μέρας» στη Γάζα όσο και στους ενεργειακούς σχεδιασμούς για τη μεταφορά Ενέργειας μέχρι και την Ουκρανία.

Με αφορμή τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, ο Τζ. Πάιατ αναφέρθηκε στη σημασία της περιφερειακής συνεργασίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω πρωτοβουλιών όπως η «3+1», μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, με «ομπρέλα» ΗΠΑ.

Ειδικότερα για την πρωτοβουλία «3+1» είπε ότι μετέφερε στον Ελληνα υπουργό Ενέργειας τη συνεχιζόμενη «ενθουσιώδη στήριξη» του Αντ. Μπλίνκεν στη διαδικασία αυτή και πρόσθεσε: «Ολοι κατανοούν ότι η εφαρμογή αυτού του οράματος θα εξαρτηθεί από τον τερματισμό της βίας στο Ισραήλ, τον Λίβανο, τη Γάζα. Αλλά όταν συμβεί αυτό, η Ελλάδα θα διαδραματίσει έναν απολύτως κεντρικό ρόλο», τόνισε.

Αναφερόμενος, δε, εκτενέστερα στον σημαντικό ρόλο της Ελλάδας στην επόμενη μέρα στη Γάζα - μεταξύ άλλων - σημείωσε: «Σημαντικός επίσης είναι ο ελληνικός ρόλος στη διαδικασία σχεδιασμού για την επόμενη μέρα στη Γάζα, αναγνωρίζοντας και το γεγονός ότι τον κύριο σταθμό ηλεκτροπαραγωγής στη Γάζα, που δεν έχει λειτουργήσει για αρκετούς μήνες, διαχειρίζεται μια εταιρεία με έδρα την Αθήνα, η CCC. Οταν φτάσουμε στο έργο της ανοικοδόμησης, το επίκεντρο όλων, συμπεριλαμβανομένων - νομίζω - των Παλαιστινίων, θα είναι η οικοδόμηση ενός μελλοντικού ενεργειακού συστήματος που θα είναι πιο καθαρό και βιώσιμο. Δηλαδή, περισσότερο αέριο, περισσότερη ηλιακή και αιολική ενέργεια και περισσότερες ανανεώσιμες πηγές. Επομένως, υπάρχει ένας φυσικός ρόλος για την Ελλάδα και τις ελληνικές εταιρείες σε αυτό το πλαίσιο. Ο ΑΔΜΗΕ διαδραματίζει ήδη ηγετικό ρόλο στο "Great Sea Interconnector"».

Μιλώντας ευρύτερα για τις προοπτικές ενίσχυσης της παρουσίας του αμερικανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα, αναφέρθηκε στην οικοδόμηση συνδεσιμότητας με την περιοχή του Κόλπου, μέσω έργων με την Κύπρο, έργων όπως ο διάδρομος IMEC, που έχει μια φυσική σχέση και με την Ελλάδα, όπως επισήμανε.

Οσον αφορά τον Κάθετο Διάδρομο φυσικού αερίου, χαρακτήρισε το συγκεκριμένο έργο ως «θεμελιώδες για τον στόχο της οικοδόμησης ενεργειακής ασφάλειας σε όλη την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων μέχρι την Ουκρανία» και συμπλήρωσε: «Βλέπουμε τον Κάθετο Διάδρομο ως ένα έργο που μπορεί να υλοποιηθεί με πολύ χαμηλές δαπάνες κεφαλαίου, αλλά θα έχει σημαντική απόδοση η επένδυση σε ό,τι αφορά την οικοδόμηση ενεργειακής ασφάλειας για την ευρύτερη περιοχή».

Ο ίδιος χαρακτήρισε πιο σημαντικό από ποτέ τον ρόλο της Ελλάδας στην ενεργειακή μετάβαση και την προώθηση της ατζέντας της «πράσινης μετάβασης», τονίζοντας πως ο μετασχηματισμός της Ελλάδας σε «βασικό ενεργειακό κόμβο για την ΕΕ και τη ΝΑ Ευρώπη» αποτελεί σύγκλιση με το «όραμα» που προωθούν οι ΗΠΑ.

Ο Πάιατ εξέφρασε επίσης την ικανοποίησή του για τις δηλώσεις της Επιτρόπου Ενέργειας, Κάντρι Σίμσον, η οποία είχε προηγουμένως τονίσει ότι η συνέχεια εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου αποτελεί «επικίνδυνη πολιτική επιλογή» από τις κυβερνήσεις της ΕΕ.

Υπό αυτό το πρίσμα σημείωσε πως ο Κάθετος Διάδρομος «είναι ένα ουσιαστικό στοιχείο», σε σχέση με τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, μέχρι την Ουγγαρία και την Ουκρανία, επισημαίνοντας τη σημασία αξιοποίησης της σημαντικής χωρητικότητας αποθήκευσης αερίου της Ουκρανίας για τη δημιουργία μιας «εναλλακτικής αρχιτεκτονικής προμήθειας αερίου» σε αυτή την περιοχή της ΝΑ Ευρώπης, δηλαδή την προώθηση της «απεξάρτησης» της ΕΕ από τη ρωσική Ενέργεια.

Τέλος, μιλώντας για τις τελευταίες εξελίξεις με τη λειτουργία του Τερματικού Σταθμού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (FSRU) στην Αλεξανδρούπολη, σημείωσε την παρουσία του ίδιου του Προέδρου της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, και των (τότε) πρωθυπουργών της Βουλγαρίας και της Βόρειας Μακεδονίας, μαζί με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, στα εγκαίνια του έργου, το 2022, που ήταν και μία από τις δικές του τελευταίες ενέργειες ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

«Προετοιμασία εδάφους» κάνουν με παρεμβάσεις τους μια σειρά αστικά επιτελεία σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά, και ενώ επίκειται η επίσκεψη Φιντάν στην Ελλάδα στις 8 Νοέμβρη, για να διερευνηθεί «το επόμενο βήμα» στις δρομολογούμενες διευθετήσεις ΝΑΤΟικής κοπής, με μια σειρά δημοσιεύματα να δείχνουν ότι η συζήτηση έχει ήδη μπει στο «παρασύνθημα», στην ατζέντα και στους όρους μιας συμφωνίας. Παράλληλα, με κοινή επιχειρηματολογία τα σχετικά δημοσιεύματα αρχίζουν από τώρα και το «ζύμωμα» των σχετικών κάλπικων διλημμάτων που θα συνοδεύσουν την όποια ενδεχόμενη συμφωνία, με τα γνωστά περί «χαμένων ευκαιριών» και «κόστους της ακινησίας», «επιλογών» ανάμεσα στην όποια συμφωνία ή πόλεμο κ.ο.κ.

Ενδεικτικά, ο διευθυντής της «Καθημερινής», Αλ. Παπαχελάς, αρθρογραφώντας την Κυριακή σημείωσε ότι «η κυβέρνηση έχει επιλέξει τον διάλογο και θέλει "να μπει στο ψητό". Το γιατί σήκωσε τόση "σκόνη" πριν αποσαφηνιστεί τι είναι εφικτό και αν υπάρχει προοπτική συμφωνίας, είναι ανεξήγητο. Από την άλλη ο δημόσιος διάλογος έχει γίνει αφόρητα τοξικός και δεν επιτρέπει καμία ορθολογική συζήτηση (...) Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι η κυβέρνηση να πέσει σε παγίδα από μόνη της. Να εγκαταλείψει πιεζόμενη την πολυδιαφημισμένη προσπάθεια διαπραγμάτευσης. Θα έχει επωμιστεί όλο το πολιτικό κόστος χωρίς να έχει πετύχει τίποτα. Δίνοντας ταυτόχρονα οξυγόνο στον χώρο στα δεξιά της».

Για «τους θιασώτες της "μόνιμης ανησυχίας"» γράφει ο Π. Τσάκωνας, επικεφαλής του προγράμματος ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής στο ΕΛΙΑΜΕΠ, διαμαρτυρόμενος ότι δεν γίνεται «διάκριση μεταξύ της πραγματικής / υφιστάμενης κυριαρχίας που ασκεί η χώρα μας στο Αιγαίο και της δυνητικής / διεκδικούμενης κυριαρχίας που θα επιφέρει ενδεχόμενη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων. Οταν όμως η βασική αυτή διάκριση αποσιωπάται στη δημόσια συζήτηση, τότε και η ανάληψη από την Ελλάδα μιας αυτονόητης σύμφωνα με τη λογική αλλά και προβλεπόμενης από το διεθνές δίκαιο βολιδοσκόπησης (...) μπορεί ευκολότερα να παρουσιάζεται ως παραχώρηση ή ακόμα και ως πράξη εθνικής μειοδοσίας». Προσθέτει δε ότι «αυτή ήταν η μεθοδολογία και κυρίως το περιεχόμενο των "διερευνητικών επαφών" που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας από τον Απρίλιο 2002 έως το τέλος 2003 και οι οποίες έφτασαν κοντά σε συμφωνία, διότι λόγω των αποφάσεων του Ελσίνκι αναπτύσσονταν σε ένα ασφυκτικό για την Τουρκία πλαίσιο που την υποχρέωνε στην υιοθέτηση εποικοδομητικής στάσης και στην αποδοχή του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης», κάνοντας το μαύρο άσπρο.

Τα όσα έγιναν το 2003 θυμάται και έτερο άρθρο του «Βήματος», που επικαλούμενο «μαρτυρία προσώπου που είχε ενεργό ανάμειξη στις εξελίξεις» σημειώνει ότι η Ελλάδα και η Τουρκία είχαν αρχίσει να διαμορφώνουν ένα σχέδιο διαπραγμάτευσης το οποίο «προέβλεπε χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια από τις ηπειρωτικές άκρες στα 6 ναυτικά μίλια για τα περισσότερα νησιά, και χάραξη μέσης γραμμής για όσα βρίσκονταν πολύ κοντά στα τουρκικά παράλια». Συμπληρώνει μάλιστα ότι είχε γίνει και ανταλλαγή χαρτών, καθώς και ότι ετοιμαζόταν κοινό ανακοινωθέν από τις δύο χώρες. Και καταλήγει το δημοσίευμα επισημαίνοντας πως «η μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε, κατά την άποψη της συγκεκριμένης πηγής, είναι ότι δεν συνεχίστηκε η διαδικασία του Ελσίνκι», αυτή δηλαδή που αναγνώρισε «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», «γκριζάροντάς» το και με τη «βούλα» της ΕΕ.

«Εθνικιστική υστερία για το Αιγαίο» βλέπει ο αρθρογράφος Γ. Καρτάλης, καλώντας να «μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία στο παρελθόν είχε δεχθεί μια κλιμακωτή αύξηση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, όπου θα μπορούσαν σε ορισμένα νησιά τα όρια να παραμείνουν στα 6 μίλια, σε άλλα να επεκταθούν στα 8, ενώ στις ηπειρωτικές ακτές να επεκταθούν έως και στα 12 μίλια, με απώτερη εναρμόνιση και του εναέριου χώρου...». Επισημαίνει δε ότι «το Διεθνές Δικαστήριο, για λόγους τήρησης πολιτικών ισορροπιών, δεν δίνει ποτέ δίκιο 100% σε μια πλευρά».

Τα θέματα που θα απασχολήσουν το 20ό Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ είναι:

• Η πάλη της ΕΕΔΥΕ ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στην εμπλοκή της Ελλάδας, η ισχυροποίηση του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.
• Ο απολογισμός δράσης του Εθνικού Συμβουλίου και ο προγραμματισμός μέχρι το 21ο Συνέδριο.
• Ανάδειξη νέου Εθνικού Συμβουλίου και Γραμματείας της ΕΕΔΥΕ.

Στην ανακοίνωσή της η ΕΕΔΥΕ σημειώνει:

«Στις συνθήκες της φωτιάς των πολέμων που καίνε στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, το 20ό Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ θα συζητήσει την πλούσια πείρα που συγκεντρώθηκε από τις πολύμορφες δράσεις και πρωτοβουλίες της ΕΕΔΥΕ σε όλη τη χώρα, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, στη μετατροπή της Ελλάδας σε πολεμικό ορμητήριο, κατά άλλων λαών, βάζοντας τον λαό μας σε μεγάλους κινδύνους, στο στόχαστρο αντιποίνων.

Το 20ό Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ θα εξετάσει την κλιμάκωση του αγώνα για το ξήλωμα των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, την επιστροφή της φρεγάτας του Πολεμικού Ναυτικού από τον πόλεμο στην Ερυθρά Θάλασσα και των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, θα σταθεί αποφασιστικά στο πλευρό των αγωνιστών στρατιωτών που διώκονται γιατί έκαναν το καθήκον τους.

Το συνέδριο θα γίνει χώρος αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και καταδίκης της γενοκτονίας του, από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, με τη στήριξη των συμμάχων του, χώρος αλληλεγγύης στον λαό του Λιβάνου, στον λαό της Κούβας, σε όλους τους λαούς που βιώνουν την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, χώρος ανάδειξης των δικαιωμάτων των προσφύγων και των μεταναστών, που ξεριζώνονται από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Πλευρά των σημαντικών καθηκόντων για το επόμενο διάστημα αποτελούν επίσης η παραπέρα ενδυνάμωση των σχέσεων και η κοινή δράση με αδελφές οργανώσεις, στην προσπάθεια για την ανάπτυξη της κοινής πάλης των λαών.

Στη βάση των παραπάνω κατευθύνσεων και συγκεντρώνοντας την προσοχή στην ενίσχυση των αγώνων που βρίσκονται σε εξέλιξη, επιδιώκεται οι προσυνεδριακές συσκέψεις των Επιτροπών Ειρήνης σε όλη τη χώρα να πάρουν τον χαρακτήρα του μαζικού ανοίγματος σε αγωνίστριες και αγωνιστές με τους οποίους η ΕΕΔΥΕ συναντήθηκε την προηγούμενη περίοδο μέσα στην πάλη, στις δράσεις και τις πρωτοβουλίες του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες, σε όλους αυτούς που προβληματίζονται και ανησυχούν για τις επικίνδυνες εξελίξεις που βιώνουν ο λαός μας και οι άλλοι λαοί.

Με μαχητικότητα και αισιοδοξία, μέσα από μια ζωντανή και ουσιαστική προσυνεδριακή δουλειά, διαθέτουμε τις δυνάμεις μας για να προετοιμάσουμε καλά το 20ό Συνέδριο και να δημιουργήσουμε τους όρους για την παραπέρα ενίσχυση της δράσης της ΕΕΔΥΕ το επόμενο διάστημα».