Δημοσιεύουμε σήμερα στο «Δισέλιδο για τους ένστολους» ζωντανές μαρτυρίες από την αντιδικτατορική πάλη του λαού και την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ με κορύφωση τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου πριν από 51 χρόνια.

Οι φαντάροι που υπηρετούν αυτήν την περίοδο τη θητεία τους μπορούν να αξιοποιήσουν ως έναυσμα για να συζητήσουν μέσα στα στρατόπεδα τα συμπεράσματα και τα διδάγματα από τη γεμάτη αυτοθυσία και ηρωισμό δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μαζί με τον εργαζόμενο λαό και τους φοιτητές ενάντια στην αστική δικτατορία. Να αξιοποιήσουν τον ελεύθερο χρόνο τους μέσα στα στρατόπεδα για να οργανώσουν τον εορτασμό με όμορφες εκδηλώσεις. Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορούν να αξιοποιήσουν το Ντοκιμαντέρ «Ενας ζεστός Νοέμβρης» που δημιούργησε η ΚΝΕ με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου (https://youtu.be/hjc0Mu_g_Ig?si=PvKniqgUeCG5JnwR).

Τα κείμενα που ακολουθούν αποτυπώνουν τον πλούτο και την πολυμορφία με τα οποία έδρασαν γεμάτα αυτοθυσία και ηρωισμό τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, στη χώρα μας εκδίδοντας παράνομα υλικά σε συνθήκες απαγορεύσεων και διώξεων από το αστικό κράτος, όσο και στις χώρες του εξωτερικού όπου ζούσαν Ελληνες μετανάστες και φοιτητές. Το ΚΚΕ εξασφάλιζε σε εκείνες τις συνθήκες μέσα από τον συνδυασμό νόμιμης και παράνομης δουλειάς, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό την τροφοδότηση του αγώνα με στελέχη του και με υλικά απαραίτητα για τη διεξαγωγή του. Από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης περνούσαν παράνομα στη χώρα μας στελέχη του για να ενισχύσουν τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης, του αντιδικτατορικού αγώνα στο εσωτερικό της χώρας.

Ελληνες μετανάστες, που ήταν ήδη αναγνωρισμένοι πλατιά ως πρωτοπόρα μέλη των γερμανικών συνδικάτων για την αγωνιστικότητα και τη συνεπή ταξική τους στάση, πρωτοστατούσαν στην κινητοποίηση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς ενάντια στη χούντα και τους μηχανισμούς της, μέσα και έξω από την Ελλάδα. Σε όλα τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης και τα λιμάνια δρούσαν η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση - ΕΣΑΚ και η Ενιαία Αντιδικτατορική Συνδικαλιστική Κίνηση Ελλήνων Ναυτεργατών - ΕΑΣΚΕΝ.

Στο Λονδίνο τυπωνόταν η αντιδικτατορική εβδομαδιαία εφημερίδα «Ελεύθερη Πατρίδα», που διαδιδόταν σε όλη την καπιταλιστική Ευρώπη. Στην Ιταλία το αντιδικτατορικό περιοδικό «Ανταίος» των φοιτητών. Σε όλες τις χώρες διαδίδονταν παράνομα φύλλα της «Πανσπουδαστικής», του «Οδηγητή» και του «Ριζοσπάστη».

Οι αντιδικτατορικές επιτροπές ξεσκέπαζαν τους χαφιέδες στους μαζικούς φορείς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και αλλού, και ενώ το καθεστώς τους άλλαζε συνεχώς πόστα, οι αγωνιστές μετανάστες δεν τους άφηναν σε «χλωρό κλαρί».

Η στάση των αρχών της Δυτικής Ευρώπης υπαγορευόταν συνολικά από τη στάση της αστικής τάξης τους απέναντι στη χούντα. Οχι μόνο δεν την καταδίκασαν αλλά και τη στήριξαν ενεργά. Σημειωτέον ότι την περίοδο της επιβολής της χούντας, για παράδειγμα στη Δυτική Γερμανία, κυβερνούσαν οι Χριστιανοδημοκράτες μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες σε αγαστή συνεργασία, για πρώτη - και όχι για τελευταία - φορά μεταπολεμικά.

Αμεση ήταν η αντίδραση των συνδικάτων της ΓΛΔ, της FDGB, τα οποία σαν πρώτο δείγμα αλληλεγγύης διέθεσαν 100.000 μάρκα για τη στήριξη των κρατουμένων και των οικογενειών τους. H Εργατική Πρωτομαγιά του 1967 γιορτάστηκε απ' άκρη σ' άκρη της χώρας κάτω από το σύνθημα «Η δύναμη της αλληλεγγύης σπάει όλες τις αλυσίδες». 800 εργάτες ενός εργοστασίου μηχανοκατασκευών του Βερολίνου κατήγγειλαν τη δικτατορία στην Ελλάδα και απαίτησαν την απελευθέρωση όλων των κρατουμένων. Πάνω από 2.500 κάτοικοι της Δρέσδης μαζί με Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες διαδήλωσαν σε μια δυναμική συγκέντρωση διαμαρτυρίας και κατήγγειλαν τη βοήθεια που πρόσφερε η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας στη χούντα.

Σε μια δυναμική συγκέντρωση συνδικάτου σε βιομηχανία κατασκευής γεννητριών, ο γραμματέας του τόνισε μπροστά σε 800 εργάτες: «Η συμπάθεια της Βόννης για τη χούντα της Αθήνας είναι κατανοητή. Η χούντα της Αθήνας δείχνει παραστατικά πώς μια άρχουσα τάξη επιλέγει τη στρατιωτική δικτατορία, όταν ο λαός δεν θέλει να γίνει έρμαιό της». Τον λόγο σε πολλά εργοστάσια έπαιρναν Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες και εξέφραζαν με συγκίνηση την ευγνωμοσύνη του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού για την προλεταριακή αλληλεγγύη των εργαζομένων της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας.

Συγκλονιστική ήταν η ανταπόκριση των εργαζομένων στα καλέσματα αλληλεγγύης μέσα από ραδιοφωνικές συναυλίες που διοργάνωνε η Ραδιοφωνία της ΓΛΔ, στις οποίες συγκεντρώθηκαν προσφορές ύψους άνω του 1 εκατομμυρίoυ μάρκων. Οσο μεταδίδονταν οι συναυλίες αυτές, εργοστασιακές κολεκτίβες, σχολεία, συνελεύσεις πολυκατοικιών, οργανώσεις, μεμονωμένοι πολίτες πλημμύριζαν με τηλεγραφήματα και μηνύματα τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στον ελληνικό λαό και στους αγωνιζόμενους λαούς της Ισπανίας και του Βιετνάμ.

Παράλληλα, οι οργανώσεις των πολιτικών προσφύγων σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες, στην Ουγγαρία, στην Τσεχοσλοβακία, στην Πολωνία, στη Βουλγαρία, στην ΕΣΣΔ, στην Τασκένδη, στη Μόσχα και τη Ρουμανία, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ πρωτοστάτησαν στη διοργάνωση εξορμήσεων και κόκκινων μεροκάματων για την αγορά τροφίμων, ρουχισμού κ.ά. που έφταναν σε δέματα μέσα από διάφορους ευρηματικούς τρόπους στην Ελλάδα και τελικά στους κρατούμενους και τις οικογένειές τους. Ιδιαίτερη συμβολή είχαν οι οργανώσεις και στην πολύμορφη στήριξη της παράνομης αντιδικτατορικής πάλης στην ίδια τη χώρα.

Η διεθνιστική αλληλεγγύη των χωρών του σοσιαλισμού δεν ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Ηταν συστατικό στοιχείο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. ΄Ηταν μια στάση που ξεκίνησε όταν το 1948-49 στήριξαν τον ελληνικό λαό και τους αγωνιστές του, δείχνοντας την αμέριστη φροντίδα τους στα παιδιά που πήραν τον δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς, και συνεχίστηκε αργότερα με τους αγωνιζόμενους λαούς και τα απελευθερωτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο. Η διεθνιστική αλληλεγγύη και ο προλεταριακός διεθνισμός είναι δύναμη και όπλο στα χέρια των λαών ΓΙΑ τη ΝΙΚΗ.

Παραθέτουμε υλικά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που συνέβαλαν στον αντιδικτατορικό αγώνα.

Οταν μιλάς για το Πολυτεχνείο δεν μπορείς να αγνοείς τον ρόλο του στρατού.

Οι ξεσηκωμένοι φοιτητές, νεολαία, λαός, εργάτες ήθελαν τον στρατό να είναι δίπλα τους, σαν παιδιά του λαού. Ο σταθμός του Πολυτεχνείου φώναζε «αδέλφια μας στρατιώτες».

Αλλα όμως ήθελε η άρχουσα τάξη, που είναι αδίστακτη. Ηθελε και έφτιαξε έναν στρατό, μηχανισμό στα μέτρα της, φύλακα της αρπακτικότητας των συμφερόντων του κεφαλαίου, που βλέπει σαν αντίπαλο τον λαό.

Το τανκ του στρατού, που χτύπησε το Πολυτεχνείο για να διαλύσει τον λαϊκό ξεσηκωμό, είχε προϊστορία. Προηγούμενα, το 1967, μια συμμορία φασίστες αξιωματικοί - δήθεν πατριώτες, που τους είχαν διορίσει σε θέσεις κλειδιά του στρατού - η χούντα, είχε επιβάλει στρατιωτική δικτατορία, με την ανοχή ή τη στήριξη άλλων κέντρων εξουσίας. Εβαλε στο «γύψο» τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού, για να τον σώσει - όπως έλεγε - από τον «κομμουνιστικό κίνδυνο».

Για να έχει τον απόλυτο έλεγχο αυτού του στρατού, η άρχουσα τάξη προσπάθησε πολλά χρόνια. Στον εμφύλιο και μετά, εκατοντάδες δημοκράτες αξιωματικοί και φαντάροι διώχτηκαν με πολλούς τρόπους, ή εκτοπίστηκαν στη Μακρόνησο.

Στο κολαστήριο, που αποκάλεσε «Νέο Παρθενώνα» ο ίδιος υπουργός που - χωρίς ντροπή - καλωσόρισε το 1945 τον εκπρόσωπο του Αμερικανού Προέδρου Τρούμαν με το «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας» δείχνοντάς του τις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας μας.

Είχε πολύ ανησυχήσει η άρχουσα τάξη από τον μεγάλο αριθμό αξιωματικών που πολέμησαν μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ τον Γερμανό καταχτητή, παρά τις διώξεις και της προηγούμενης περιόδου μέσα στον στρατό, από το «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου και τη δικτατορία Μεταξά του 1936.

Ο ξεσηκωμός στο Πολυτεχνείο εκτός από το «Κάτω η χούντα» και «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», σημαδεύτηκε από το σύνθημα «Εξω το ΝΑΤΟ - έξω οι Αμερικάνοι - Εξω οι βάσεις».

Λίγους μήνες μετά το Πολυτεχνείο, η χούντα επιβεβαίωσε με τραγικό τρόπο τον κάλπικο «πατριωτισμό» της με την προδοσία της Κύπρου, διευκολύνοντας την εισβολή της Τουρκίας και τα σχέδια του ΝΑΤΟ για διχοτόμηση.

Το Πολυτεχνείο και η λαϊκή κατακραυγή για την 7χρονη δικτατορία και την κυπριακή τραγωδία οδήγησαν σε κατάρρευση τη χούντα το 1974 και ο στρατός περιορίστηκε στα στρατιωτικά του καθήκοντα.

Δεν είχε όμως τόσο μεγάλη δύναμη ο λαϊκός ξεσηκωμός, ώστε να πετύχει μια πιο μεγάλη νίκη ενάντια στην κυριαρχία της άρχουσας τάξης.

Μετά το 1974, έως σήμερα, με κοινοβουλευτικό πολίτευμα, με κυβερνήσεις πότε «συντηρητικές», πότε «κεντροαριστερές», το κεφάλαιο δυναμώνει, ο λαός είναι στη γωνία και ο στρατός είναι πλήρως ενταγμένος στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Πολλοί αγωνιστές που κατάφεραν να σταθούν όρθιοι στη χούντα, ενσωματώθηκαν στη συνέχεια. Ομως το μήνυμα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου δεν ξεθωριάζει, είναι πάντα ζωντανό.

Μάταια προσπαθούν να κερδίσουν με το μέρος τους τον λαό και τα παιδιά του που υπηρετούν στον στρατό, οι κυβερνήσεις που μετέτρεψαν όλη τη χώρα σε βάση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που μετέχουν σε δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους, σε στρατιωτικές επιχειρήσεις πολύ μακριά από τα σύνορα, που χαρακτηρίζουν το ΝΑΤΟ «ιερή αμυντική συμμαχία».

`Η που αντιμετωπίζουν με «εντέλλεσθε» και ποινές τους στρατευμένους που ασκούν το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά τους να εκφράζουν δημόσια την απαίτησή τους για απεμπλοκή της χώρας μας από πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ και αρνούνται τη συμμετοχή τους σε αυτά.

Οπως μέσα στον λαό, έτσι και στον στρατό δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης της πολιτικής που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση και η πρόθυμη δήθεν «αντιπολίτευση». Πολιτική επικίνδυνη για τον λαό, την πατρίδα, τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα - και όχι εκείνα των καπιταλιστών.

Το Πολυτεχνείο συνεχίζει να εμπνέει.

Νέα, πιο μεγάλα Πολυτεχνεία είναι μπροστά μας.

Eurokinissi

Το ΚΚΕ ήταν δίπλα και μαζί τους σε όλη την αντιπυρική περίοδο, με τα μέλη του να πέφτουν στη μάχη για την κατάσβεση των πύρινων μετώπων, στη συζήτηση στους πυροσβεστικούς σταθμούς και τις υπηρεσίες, την ανάδειξη των προβλημάτων τους στη Βουλή, τη διεκδίκηση μονιμοποίησης όλων των εποχικών πυροσβεστών, ταυτόχρονα με τον αγώνα για την υπεράσπιση των σπιτιών του λαού από κάθε φυσικό φαινόμενο και την περιφρούρηση πνευμόνων πρασίνου.

Παρά τις 4.000 ελλείψεις και κενά που υπάρχουν, η κυβέρνηση αρνείται να μονιμοποιήσει τους 2.500 εποχικούς πυροσβέστες απολύοντάς τους διά του ροπάλου των ΜΑΤ μάλιστα. Οι άθλιες εικόνες από το χτύπημα των ΜΑΤ δικαιολογημένα δημιούργησαν οργή και αγανάκτηση. Οι εποχικοί πυροσβέστες θα έπρεπε να έχουν μονιμοποιηθεί από χτες, είναι συνυπεύθυνες όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ από το 1998 μέχρι σήμερα, που ψήφισαν και υλοποίησαν τον θεσμό των εποχικών πυροσβεστών. Στην πράξη αυτοί οι νόμοι ποτέ δεν νομιμοποιήθηκαν στη συνείδηση των πυροσβεστών, αλλά ούτε και του λαού, που βλέπει καθημερινά τη ζωή του να μπαίνει στο ζύγι κόστους - οφέλους, παραμένοντας απροστάτευτος σε καταστροφές από φυσικά φαινόμενα ή βιομηχανικά ατυχήματα.

Σήμερα μπορεί από καλύτερες θέσεις και από την ίδια του την εμπειρία και το προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος, μόνιμοι, πενταετείς, επταετείς και εποχικοί, να στηριχθούν στις θέσεις του ΚΚΕ για δράση και οργάνωση του αγώνα για μονιμοποίηση όλων των εποχικών πυροσβεστών και την κατάργηση της εποχικότητας, ώστε να γίνονται οι προσλήψεις μόνο με μόνιμες θέσεις, πλήρη εργασία και δικαιώματα.

ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ:

• Μονιμοποίηση άμεσα όλων των εποχικών πυροσβεστών. Κατάργηση με νόμο της εποχικότητας, ώστε από εδώ και πέρα, εφόσον μονιμοποιηθούν οι εποχικοί, να γίνονται προσλήψεις μόνο σε μόνιμες θέσεις με πλήρη επιχειρησιακή αξιοποίηση και πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
• Ολοι οι πυροσβέστες, και οι μόνιμοι, να καταδικάσουν την τρομοκρατία της κυβέρνησης και των ΜΑΤ. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους εποχικούς πυροσβέστες και μέσα από τους μαζικούς τους φορείς.
• Ολοι οι ένστολοι, όλων των Σωμάτων, όχι μόνο οι πυροσβέστες, να δημιουργούμε αγωνιστικούς δεσμούς με τους εποχικούς πυροσβέστες.
• Οι κομμουνιστές και οι Οργανώσεις του ΚΚΕ καθημερινά να εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους εποχικούς πυροσβέστες.