Eurokinissi

Ο δήμος, αφού αναφέρεται στα αιτήματά του αλλά και στη μεγάλη προσπάθεια που κάνουν ήδη Σύλλογοι Γονέων, Πολιτιστικοί Σύλλογοι και άλλοι φορείς ώστε να υπάρχουν στα σχολεία εξωσχολικές δραστηριότητες, καυτηριάζει ότι «η υποκριτική υιοθέτηση του αιτήματος, το δήθεν ενδιαφέρον και εν τέλει το "φόρτωμα" στους δήμους δεν υλοποιούν σε καμία περίπτωση τις διεκδικήσεις της δημοτικής αρχής, της μαθητικής κοινότητας που για χρόνια ολόκληρα αθλείται και παίζει μέσα στα προαύλια των σχολείων (ακόμα και με κλειστές πόρτες), αλλά και των γονέων, ειδικά όταν διαχρονικά οι κυβερνήσεις και οι σχεδιασμοί τους είναι σε άλλη κατεύθυνση, εκ διαμέτρου αντίθετη από τις λαϊκές ανάγκες». Και τονίζει:

«Για να μπορέσουν να λειτουργήσουν τα σχολεία και το απόγευμα, απαιτείται η ύπαρξη επιπλέον μόνιμου προσωπικού στους δήμους, όπως σχολικοί φύλακες, εργάτες καθαριότητας και, φυσικά, μόνιμο εκπαιδευμένο προσωπικό για τις δραστηριότητες (εκπαιδευτικοί, εικαστικοί, μουσικοί, γυμναστές κ.ά.), αλλά και ασφαλείς και σύγχρονες υποδομές στα σχολικά συγκροτήματα, για να μπορούν τα παιδιά μας και ο λαός να έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση στη γνώση, στον πολιτισμό και στον αθλητισμό».

Στέκεται στα μέτρα των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που άφησαν τα σχολεία να ρημάξουν, απαγόρευσαν τις προσλήψεις στο Δημόσιο, υποβάθμισαν και υποβαθμίζουν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και τους εκπαιδευτικούς, βάζοντας στην ίδια εξίσωση την ιδιωτική πρωτοβουλία, τους χορηγούς και την «αυτονομία» των σχολικών μονάδων. Είναι γνωστή η κατάληξη αυτών των πρωτοβουλιών, τονίζει η δημοτική αρχή και προσθέτει:

«Είναι μάλιστα προκλητικό ο θεσμός αυτός για "Ανοιχτά Σχολεία" να συζητιέται μαζί με την ίδρυση και λειτουργία των Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων και την εισαγωγή του Διεθνούς Απολυτηρίου (ΙΒ) στα Πρότυπα και Πειραματικά Λύκεια, την ενίσχυση της αυτονομίας των Σχολικών Μονάδων, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ (!), και τα Κέντρα Μελέτης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Ταξική διαφοροποίηση στην Εκπαίδευση και ιδιώτες που μπαίνουν από το παράθυρο μέσα στο δημόσιο σχολείο είναι οι προτάσεις για το μέλλον της Εκπαίδευσης, που προσπαθεί να δημιουργήσει μαθητές δύο ταχυτήτων και όχι υψηλού επιπέδου εκπαίδευση για όλους. Την ίδια ώρα τα σχολεία, μετά και από την κατάργηση των Σχολικών Επιτροπών (για δήμους που έχουν κάτω των 100 σχολικών μονάδων), δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα βασικά λειτουργικά τους έξοδα, οι δήμοι δίνουν μάχη με τον χρόνο και τα γερασμένα πλέον σχολικά κτίρια, χωρίς προσωπικό, και οι εκπαιδευτικοί είναι αντιμέτωποι με την αντιδραστική και αντιεπιστημονική "αξιολόγηση", τις τάξεις των 30 μαθητών και την εκπαιδευτική διαδικασία που μετατρέπεται σε αγώνα δρόμου και επιβίωσης».

Η δημοτική αρχή ξεκαθαρίζει ότι θα συνεχίσει να διεκδικεί όλο το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό (σχολικούς φύλακες, καθαρίστριες, εργάτες γενικών καθηκόντων), σχολεία σύγχρονα και ασφαλή. Κρατική χρηματοδότηση ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των σχολικών μονάδων, κατασκευή νέων σχολείων και νηπιαγωγείων, Γενικών και Ειδικών όλων των βαθμίδων, ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης για τη δημιουργία και επισκευή αθλητικών εγκαταστάσεων που θα χρησιμοποιούνται δωρεάν από όλο τον λαό.

Οι «Μνήμες» είναι ένα κινηματογραφικό ντοκουμέντο αποτελούμενο από ανεκτίμητα και άγνωστα στην πλειονότητά τους οπτικοακουστικά αρχεία, που καταγράφουν τα γεγονότα από το 1936 και τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο, την Αντίσταση, τον Εμφύλιο, τις διώξεις και τις εξορίες των κομμουνιστών και αγωνιστών μέχρι το 1952. Τα γεγονότα της εποχής είχαν κινηματογραφηθεί από τους Φιλοποίμενα Φίνο, Γιώργο Καβουκίδη και Πρόδρομο Μεραβίδη.

Μπροστά στα μάτια του θεατή θα περάσουν εικόνες από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τις μέρες της Απελευθέρωσης της Αθήνας τον Οκτώβρη του 1944. Η υποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων, η υποστολή της σημαίας με τον αγκυλωτό σταυρό μετά από 1.264 μέρες φασιστικής κατοχής και η έπαρση της ελληνικής σημαίας στις 13 Οκτώβρη στην Ακρόπολη από τον εφεδρικό ΕΛΑΣ, πέντε μέρες πριν έρθει ο Γεώργιος Παπανδρέου στην Αθήνα. Συγκλονιστικές εικόνες, με έναν ολόκληρο λαό να γιορτάζει. Μπροστά στα μάτια μας περνούν οι παρελάσεις των ΕΛΑΣιτών, των ΕΠΟΝιτών, ο στρατηγός του ΕΛΑΣ Στέφανος Σαράφης στις ηρωικές φτωχογειτονιές της Αθήνας, τα Αετόπουλα...

Επίσης, θα μεταφερθεί στις 17 Νοέμβρη του 1944 παρακολουθώντας εικόνες από τον εορτασμό των 26 χρόνων του ΚΚΕ στην πλατεία του Δημοτικού Θεάτρου στον Πειραιά και στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα. Στην πλατεία Συντάγματος, εκεί που βρίσκεται τώρα το συντριβάνι, είχε στηθεί άγαλμα με έναν νέο και μια νέα να κρατούν το σφυροδρέπανο. Και δίπλα επιτύμβια στήλη με τους νεκρούς ήρωες του λαού. Προλαβαίνουμε να διαβάσουμε: «Δόξα και τιμή στα στελέχη που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για τη λευτεριά και τη λαοκρατία». Και από κάτω αναφέρονται τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ που έδωσαν τη ζωή τους την περίοδο της Κατοχής.

Το ντοκιμαντέρ «Μνήμες» λειτουργεί συμπληρωματικά με τις «Μαρτυρίες» του ίδιου από το 1974, και ξεδιπλώνει μέσω του εξαιρετικού μοντάζ των Νίκου Καβουκίδη και Γιάννη Τσιολάκη συγκλονιστικές εικόνες, αποτυπωμένες πάνω σε εύφλεκτο αρνητικό 35mm των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών της εποχής, συνδεδεμένες με κείμενα από τους Γιάννη Ρίτσο, Μέλπω Αξιώτη, Ασημάκη Πανσέληνο, Τάσο Λειβαδίτη, Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργο Σεφέρη, Τίτο Πατρίκιο κ.ά. Παρά τις όποιες παρατηρήσεις, δεν παύει να είναι ένα πολύτιμο κινηματογραφικό υλικό και αποτελεί μια παρακαταθήκη στον λαό για την ιστορική του μνήμη και ένα εργαλείο γνώσης και δράσης.