Κεντημένοι θαρρείς οι περιστερώνες στο γαλάζιο τ' ουρανού και του πελάγου. Απόμακρες θαλασσινές αγκάλες. Πεζούλες στην οριογραμμή των παλιών χτημάτων, τριγυρισμένες μ' αυτούς τους φράχτες της μαστορικής ξερολιθιάς, με τους κάθετους σχιστόλιθους, στις συναρμογές.
Τα Γιούρα που τόσο όψιμα «υπομένουν» την επίσκεψη του πρωθυπουργού και των παρακολουθημάτων επικοινωνιακής πολιτικής, αλλά και δέχονται τα τραύματα από τις βολές στρατιωτικών ασκήσεων.
Υποτονική η κίνηση, ελεύθερα δωμάτια στους χώρους υποδοχής, σύντμηση του χρόνου διακοπών, από ένα γεμάτο δεκαπενθήμερο, στη μία βδομάδα, ή, ακόμη σε ένα λιτό τριήμερο, με κυρίαρχο πιάτο την... ντοματοσαλάτα.
Μειωμένη, αντίστοιχα, η αγοραστική κίνηση στα μικρομάγαζα που περιμένουν αυτή τη μικρή περίοδο του καλοκαιριού για να καλύψουν τα κενά των ταμείων τους και να αντιμετωπίσουν τη φορολογική επιδρομή.
Associated Press |
το καραβάνι περνάει»
Ν. Γκαριφουλίνα
Ηταν στα 1987, που έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο «Περεστρόικα», γραμμένο από τον τότε ηγέτη της ΕΣΣΔ και ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ Μ. Γκορμπατσόφ. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο Μ. Γκ. «με καμάρι» προβάλλει το σοσιαλιστικό σύστημα και στη σελ. 68 γράφει: «Από τη Δύση μερικοί εξακολουθούν να μας παροτρύνουν να εγκαταλείψουμε το σοσιαλισμό. Γιατί να εγκαταλείψουν αυτό το σύστημα οι Σοβιετικοί που μεγάλωσαν και κέρδισαν δύναμη μέσα στο σοσιαλισμό; Δε θα παραλείψουμε καμιά προσπάθεια για να αναπτύξουμε και να ενισχύσουμε το σοσιαλισμό». Και στη σελ. 39 τονίζει: «Θα προχωρήσουμε προς ένα καλύτερο σοσιαλισμό, όχι μακριά από το σοσιαλισμό. Το λέμε αυτό χωρίς να προσπαθήσουμε να ξεγελάσουμε τον ίδιο το λαό μας, τον κόσμο».
Η Μεγάλη Σοβιετική Ενωση είχε μεταβληθεί σε θλιβερά ερείπια. Τα εργοστάσια ξηλώνονται και πουλιούνται, οι εργάτες περιφέρονται άνεργοι και πεινασμένοι, οι συνταξιούχοι ξεχύνονται στη ζητιανιά, οι αξιωματικοί του ηρωικού Κόκκινου Στρατού πουλάνε τα παράσημά τους, οι γυναίκες σπρώχνονται στην πορνεία από το νέο καθεστώς της κλίκας Γκορμπατσόφ- Γιέλτσιν, οι αυτοκτονίες πληθαίνουν κι η νεολαία, ανερμάτιστη, ρίχνεται στα ναρκωτικά, στον αλκοολισμό, στην κλοπή.
Η διαφθορά και το έγκλημα παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις. Κι η περήφανη αυτή χώρα, που οι φίλοι την αγαπούσαν, οι αντίπαλοι τη θαύμαζαν και τη σέβονταν και οι καπιταλίστες την αντιμετώπιζαν με δέος, είχε μεταβληθεί σε μια τραγική «τριτοκοσμική» χώρα. Το γεγονός αυτό ξάφνιασε όλη την ανθρωπότητα και εύλογα ξεπήδησαν ερωτήματα: Πώς έγινε αυτό; Ποιες σκοτεινές δυνάμεις μπόρεσαν να προκαλέσουν αυτή την από πάνω αντεπανάσταση, δίχως τη θέληση του λαού; Η πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της Ευρώπης έφερε ένα μούδιασμα στους απλούς ανθρώπους, στους κομμουνιστές και τράνεψε τη χαιρεκακία στους καπιταλίστες, στους αντικομμουνιστές.
Κι η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Στις 16 του Ιούλη 2000 η «Πράβντα» δημοσιεύει: «Σε ένα σεμινάριο που έγινε στο Αμερικανικό Κολέγιο στην Τουρκία ο Μ. Γκορμπατσόφ, σε παρέμβασή του, με κυνική θρασύτητα, δήλωνε ξεδιάντροπα: "Σε όλη μου τη ζωή έναν στόχο είχα, να εξολοθρέψω τον κομμουνισμό» («Ριζοσπάστης», 18/10/2000).
Υστερα από την κατάπτυστη αυτή ομολογία του Μ. Γκ. φαίνεται καθαρά πως αυτό που έγινε δεν ήταν ένα «τυχαίο γεγονός» στο ιστορικό γίγνεσθαι. Αλλά μια συνειδητή, μελετημένη και σχεδιασμένη ενέργεια που πραγματώθηκε από τις διεθνείς αντιδραστικές δυνάμεις με επικεφαλής κυρίως τη CIA των ΗΠΑ, αφού εκμεταλλεύτηκαν ορισμένες αδυναμίες στην ΕΣΣΔ και βρήκαν τα κατάλληλα προδοτικά στοιχεία, όπως τους Μ. Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν κ.ά., να κάνουν την από τα πάνω αντεπανάσταση. Βέβαια, τα αίτια και τις αντικειμενικές συνθήκες που άνοιξαν το δρόμο γι' αυτή την αντεπανάσταση θα τα μελετήσουν και θα τα ερευνήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος. Εμείς, με τα στοιχεία που έχουμε, το μόνο προς στιγμήν που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναρωτηθούμε: Αραγε οι Γκορμπατσόφ- Γιέλτσιν και όλη η συμμορία της αντεπανάστασης έχουν φτάσει στο σημείο εκείνο της παράνοιας και ηθικής κατάπτωσης ώστε να πιστεύουν πως ξεγέλασαν το σοβιετικό λαό και κατάφεραν να τον κάνουν να σβήσει από τη μνήμη του πως ό,τι πέτυχαν το πέτυχαν χάρη στο σοσιαλιστικό σύστημα; Κι ακόμα να θεωρούν πως είναι δυνατόν η Ιστορία να μη σεβαστεί τη συμβολή του Κόκκινου Στρατού και του σοβιετικού λαού στη συντριβή των σιδερόφραχτων ορδών του Χίτλερ και στην τελική νίκη των συμμάχων στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και να μην αναγράψει με χρυσά γράμματα στις σελίδες της πως η συντριβή του χιτλεροφασισμού οφείλεται στον ηρωικό σοβιετικό λαό, τη στιγμή που ολόκληρη η Ευρώπη είχε λυγίσει μπροστά στις χιτλερικές ορδές;
Η Καίτη Ράνη άρχισε τη δημοσιογραφική της καριέρα από την ΥΕΝΕΔ Βορείου Ελλάδας και κατόπιν εργάστηκε επί 10 χρόνια στο «Ριζοσπάστη» και στον ραδιοφωνικό σταθμό «902 Αριστερά στα FM». Ακολούθως εργάστηκε επί πέντε χρόνια στο «Κανάλι 5» ως αρχισυντάκτρια του εξωτερικού δελτίου και εκφωνήτρια. Τελευταία είχε εγκατασταθεί μόνιμα στην Ξάνθη, όπου εργαζόταν στην ημερήσια εφημερίδα «Εμπρός», καθώς και σε τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Η Καίτη Ράνη στη διάρκεια της επαγγελματικής της δραστηριότητας διακρίθηκε για την εργατικότητα και την αφοσίωσή της στη δημοσιογραφία. Με ιδιαίτερη επιτυχία ασχολήθηκε στο εξωτερικό δελτίο και διακρινόταν για τη συναδελφικότητα και το ήθος της.
Το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται τους οικείους της και ιδιαίτερα τον γιο της Ισίδωρο Ράνη και αποχαιρετά με οδύνη μιαν εξαίρετη συνάδελφο, που υπηρέτησε τη δημοσιογραφία με ευθύνη και συνέπεια.
Οι Διευθύνσεις του «Ριζοσπάστη» και του «902», καθώς και το προσωπικό τους εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια της Καίτης Ράνη για τον αδόκητο χαμό της.