Η δουλειά χωρίς «ανάσα» που δεν αντέχεται είναι γενικό φαινόμενο! Για παράδειγμα, δεν είναι μόνο το «424», που εδώ και καιρό χρειάζονται μήνες για να πάρεις απαντήσεις σε βιοψίες. Ενας γιατρός που δουλεύει και εκτός ωραρίου αυτά μπορεί να καταφέρει. Αυτός φταίει; Οχι βέβαια! Αυτά συμβαίνουν γιατί στα νοσοκομεία των Ενόπλων Δυνάμεων κυριαρχεί η υποστελέχωση, που συντηρείται από την πολιτική ηγεσία και τη γενικότερη πολιτική των κυβερνήσεων διαχρονικά! Δεν υπάρχουν τμήματα - κλινικές ή και νοσοκομεία που τα πράγματα διαφέρουν. Η υποστελέχωση είναι κανόνας, που τελικά επιβαρύνει κάθε γιατρό, ή νοσηλευτικό και λοιπό εργαζόμενο προσωπικό, με επιπτώσεις στους ασθενείς (καθυστερήσεις, αναβολές κ.τ.λ.).

Η υποχρηματοδότηση επίσης κυριαρχεί. Οι ελλείψεις σε κάθε είδους υλικό περιορίζουν σημαντικά την εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων. Κάποια υλικά καλύπτονται με τις δωρεές, ας είναι καλά, από απλούς ασθενείς, που προσφέρουν ανιδιοτελώς, αλλά και από μεγάλους επιχειρηματίες, που «τους πήρε ο πόνος», όπως λέει ο λαός μας.

Ανάμεσα σε πολλά που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο, τα πάνω από 100 εκατομμύρια χρωστούμενα στα στρατιωτικά νοσοκομεία από τον ΕΟΠΥΥ ...στέλνονται στις ελληνικές καλένδες και όποτε γίνει η εκκαθάριση εκκρεμών υποθέσεων! Βλέπεις, όπως φαίνεται, δεν μπορεί να καταβληθούν όλες οι οφειλές από την κυβέρνηση «με τη μία», όπως «με τη μία» διαγράφηκαν ήδη 100 εκατομμύρια από τα χρωστούμενα του ΕΟΠΥΥ, με νόμο της.

Οχι! Το νομοσχέδιο υποτίθεται ότι δεν προβλέπει «συγχώνευση / ενοποίηση υγειονομικών δομών / υπηρεσιών», αλλά εξαντλεί κάθε λεπτομέρεια κοινής δραστηριότητας σε βάρος του ήδη επιβαρυμένου προσωπικού. Οχι! Το νομοσχέδιο δεν προβλέπει στις φρεγάτες διακλαδική στελέχωση, γιατί ίσως θεωρήθηκε ότι θα ήταν πολύ χοντρό σε πρώτη φάση. Προβλέπει, όμως, ότι η υπηρεσία μπορεί να τοποθετεί στελέχη, ανεξαρτήτως κλάδου προέλευσης, μεταξύ νοσοκομείων Κρήτης, Αθήνας, Λάρισας, ή Θεσσαλονίκης!

Μεγάλη ανησυχία σε εν ενεργεία, απόστρατους και πολιτικούς υπαλλήλους προκαλούν οι φήμες για πώληση νοσοκομείων! Μάλλον όμως η «πώληση» με την κυριολεξία της λέξης δεν είναι το ζητούμενο από την κυβέρνηση, σε αυτό τουλάχιστον το στάδιο, αν και οι φήμες για το αντίθετο δίνουν και παίρνουν.

Ακόμα και τα εν ενεργεία στελέχη θα μπορούν, με δικά τους έξοδα, να συνάπτουν ιδιωτικές ασφάλειες Υγείας και να επισκέπτονται ιδιώτες ιατρούς για συνταγογράφηση! Δεν μιλάμε, βέβαια, μόνο για εκεί όπου δεν υπάρχουν στρατιωτικά νοσοκομεία, αλλά και εκεί όπου υπάρχουν. Δηλαδή τα στρατιωτικά νοσοκομεία παραμένουν υποβαθμισμένα, υποχρηματοδοτούμενα, αλλά δίνεται διέξοδος σε όσους αντέχουν οικονομικά να καταφύγουν στους ιδιώτες.

Με όσα προβλέπει το νομοσχέδιο τελικά, η κυβέρνηση, αφού υποβάθμισε τα νοσοκομεία, αρχίζει πλέον να βγάζει από πάνω της την υποχρέωση παροχής δωρεάν υπηρεσιών Υγείας από τα στρατιωτικά νοσοκομεία, για τα στελέχη των ΕΔ εν ενεργεία, αποστράτους, πολιτικούς υπαλλήλους, μέλη οικογενειών και άλλους δικαιούχους. Ανοίγει, με τη μία ή την άλλη μορφή, την είσοδο σε ιδιωτικές εταιρείες. Ετσι, το επιχειρηματικό κεφάλαιο τρίβει τα χέρια του, αφού η κυβέρνηση του ανοίγει νέα πεδία κερδοφόρων επενδύσεων. Ομως, φίλε αναγνώστη, γενικά το κέρδος για τον ιδιώτη προκύπτει από θυσίες και χαράτσια για εσένα, τα στελέχη των ΕΔ, τις οικογένειές τους, τον λαό ολόκληρο.

Αυτό που ακούγεται σχετικά με το νομοσχέδιο είναι «μην τολμήσει» ο υπουργός να προχωρήσει!

Ορισμένοι φορείς μονίμων και αποστράτων αντιδρούν έντονα, προς το παρόν, με ανακοινώσεις! Ομως, η διαμαρτυρία με δηλώσεις και ανακοινώσεις δεν αρκεί, ούτε βέβαια οι επισκέψεις «διαμαρτυρίας» στην ηγεσία για ...«καφέ και κουλουράκια»! Ας είμαστε όλοι σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα! Εν ενεργεία, απόστρατοι, πολιτικοί υπάλληλοι και οικογένειες απαιτούμε για τα στρατιωτικά νοσοκομεία:

• Καταβολή των οφειλών του ΕΟΠΥΥ εδώ και τώρα.
• Καμιά επιχειρηματική δράση!
• Εξασφάλιση επαρκούς στελέχωσης και χρηματοδότησης, για αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας.

Κάθε Δεκέμβριο, όταν πλησιάζουν οι εορταστικές μέρες και η αλλαγή του χρόνου, αναπόφευκτα έρχεται σε όλους μας η ανάγκη να «κάνουμε ταμείο», να προχωρήσουμε σε μια ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε, τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό. Αυτές οι σκέψεις, βεβαίως, γίνονται και από τους φαντάρους που υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία αυτήν την περίοδο, δεμένες με τις σκέψεις για τα αγαπημένα τους πρόσωπα που είδαν ή θα δουν κατά τη διάρκεια της εορταστικής άδειας. Η αλήθεια είναι ότι η χρονιά που μας πέρασε ήταν απαιτητική, γεμάτη προκλήσεις, δυσκολίες, αλλά και δυνατές, αισιόδοξες στιγμές. Ολοι οι στρατιώτες που διανύουμε τώρα τη θητεία μας κληθήκαμε μέσα στο 2024 να προετοιμαστούμε, να αφήσουμε πίσω μας τις σπουδές ή τις δουλειές μας, «βάλαμε κάτω» έξοδα, πώς θα βγάλουμε τη θητεία χωρίς εισόδημα, πήραμε το φύλλο πορείας και παρουσιάστηκε όπου κλήθηκε ο καθένας.

Μήνα με τον μήνα της χρονιάς που πέρασε, βιώναμε και μέσα στα στρατόπεδα αυτό που βίωνε κάθε λαϊκή οικογένεια, δηλαδή την κατάσταση να χειροτερεύει με την ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης, τους φόρους στον λαό, τα υψηλά ενοίκια, την κατάσταση στο σύστημα Υγείας. Είδαμε την εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή να βαθαίνει, τεράστια ποσά να δίνονται για τις αποστολές των Ενόπλων Δυνάμεων και εξοπλισμού στο εξωτερικό, τη στιγμή που η χρηματοδότηση για τις ανάγκες μας τόσο ως στρατιώτες όσο και ως εργαζόμενοι ή φοιτητές να μένει στάσιμη. Πρόσφατα, μάλιστα, ψηφίστηκε και ο κρατικός προϋπολογισμός φοροληστείας και πολεμικής προετοιμασίας. Τη στιγμή που δίνονται δισεκατομμύρια σε φοροαπαλλαγές για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και για εξοπλιστικές δαπάνες που δεν έχουν καμία σχέση με την άμυνα της χώρας και την ουσιαστική στήριξη των στρατιωτών και του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, τα πάγια αιτήματα που έχουμε αγνοούνται, όπως η δωρεάν μετακίνηση στη διάρκεια των αδειών, η αύξηση της χρηματοδότησης για τις πάγιες ανάγκες για τη ζωή μας στα στρατόπεδα καθώς και τη βελτίωση των υποδομών, την αύξηση του «μισθού» - κοροϊδίας των 8 ευρώ/μήνα κ.ο.κ.

Ταυτόχρονα, βέβαια, τη χρονιά που μας πέρασε είδαμε και φωτεινές στιγμές. Οι στιγμές που χαμογελάσαμε ήταν όταν ο λαός μας δεν έμεινε θεατής στις εξελίξεις αλλά βγήκε στο προσκήνιο και ακούστηκε η φωνή του δυνατά, όπως η πρόσφατη απεργία, ο αντιιμπεριαλιστικός εορτασμός της επετείου του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, οι κινητοποιήσεις ενάντια στα ιδιωτικά ΑΕΙ, οι διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης, ενάντια στην εμπλοκή στον πόλεμο στις οποίες συμμετείχαν και πολλοί στρατιώτες.

Αυτές οι στιγμές πρέπει να γίνουν η «πυξίδα» για όλους μας και τη νέα χρονιά, να πολλαπλασιαστούν για να δυναμώσει ο αγώνας για ένα καλύτερο μέλλον. Εκεί, στους δρόμους του αγώνα, μπορεί να βρει ο καθένας τη θέση του, για να «πιάσουν τόπο» και οι ευχές όλων μας για ένα καλύτερο, πιο ειρηνικό 2025. Οπως έγραψε και ο ποιητής του λαού μας Γιάννης Ρίτσος στη διάρκεια της απόκρουσης της ιταλικής φασιστικής εισβολής το 1940: «Πάντα νικάει το δίκιο/ Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος/ Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο/...μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα».