Ογδόντα χαρακτικά, οξυγραφίες σε χαρτί και ακουατίντα, που χρονολογούνται από το 1797-'98, θα παρουσιαστούν σε μια πολύ σημαντική έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη και θα συνοδεύονται από φωτογραφίες των προπαρασκευαστικών σχεδίων.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 22 Γενάρη, ενώ η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτέμβρη 2025.

Είναι η πρώτη χαρακτική σειρά του Goya και η μόνη που δημοσιοποιήθηκε όταν ο καλλιτέχνης ήταν εν ζωή. Η σειρά που έχει στην κατοχή της η Εθνική Πινακοθήκη είναι εκτυπωμένη το 1803 και αγοράστηκε το 1962 όταν ήταν διευθυντής ο Μ. Καλλιγάς.

Η σειρά των χαρακτικών που φέρει τον τίτλο «Los Caprichos», που ο Francisco Goya δημοσιεύει στις αρχές του 1799, αποτελεί ένα έργο - ορόσημο στην καλλιτεχνική του εξέλιξη, καθώς για πρώτη φορά ο επίσημος ζωγράφος της Ισπανικής Αυλής αφήνεται να εκφράσει τον επαναστατικό χαρακτήρα μιας τέχνης ώριμης και απελευθερωμένης από τις δεσμεύσεις των δημόσιων παραγγελιών.

Εμφορούμενος από τα πνευματικά και φιλοσοφικά ερείσματα του Διαφωτισμού, ο Goya αντλεί τα θέματά του από την ίδια τη ζωή της εποχής του, εστιάζοντας στις πιο προκλητικές όψεις της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας που τον περιβάλλει, προκειμένου να ασκήσει μια ανελέητη κριτική στις σκοτεινές πλευρές της ισπανικής κοινωνίας του τέλους του 18ου αιώνα.

Στηλιτεύει τη ματαιοδοξία και τις υποκριτικές ανθρώπινες σχέσεις, την πορνεία, τη μιζέρια και την αμορφωσιά των απλών ανθρώπων, που ζουν σε έναν κόσμο βυθισμένο στις δεισιδαιμονίες και τις μαγικές πρακτικές. Καυτηριάζει την τεμπελιά και τη διαφθορά μιας συντηρητικής και σκοταδιστικής Εκκλησίας, που χρησιμοποιεί ως όργανο καθυπόταξης την Ιερά Εξέταση. Χλευάζει θεσμούς σατιρίζοντας την άγνοια και την απληστία γιατρών, δασκάλων και δικαστών, ασκώντας έτσι μια έμμεση κριτική στην εξουσία του Στέμματος.

Αυτή η εμβύθιση στα σκοτάδια του ανθρώπινου ψυχισμού χρησιμοποιεί συχνά ως μορφολογικό εργαλείο την παραμόρφωση: Αλλοίωση των χαρακτηριστικών του προσώπου με έντονους και αποκρουστικούς μορφασμούς, περιγραφή της φθοράς και του γήρατος των γυμνών σωμάτων των μαγισσών, ασχήμια, ζωομορφισμός - πρόσωπα και σώματα που λειτουργούν ως αποτυπώσεις ψυχικών διαστρεβλώσεων και παθών. Οντα στο μεταίχμιο της φαντασίας και της πραγματικότητας, κινούμενα μέσα σε δραματικά φωτισμένα σκηνικά που ζωντανεύουν χάρη στην αριστοτεχνική χρήση της τεχνικής της ακουατίντας.

Εγκαίνια: 22 Ιανουαρίου

Διάρκεια: Ιανουάριος - Σεπτέμβριος 2025

Επιμέλεια : Κατερίνα Ταβαντζή

Ενας αιώνας συμπληρώνεται από τη γέννηση του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη, καλλιτέχνη που σφράγισε και σφραγίστηκε από την ταραγμένη εποχή του και που εξέφρασε το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο μέσα από τη λόγια και δημοφιλή μουσική του αλλά και μέσα από την πολιτική του δράση.

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τιμώντας αυτήν την επέτειο, διοργανώνει συναυλία, σήμερα, Παρασκευή, στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης», στις 8.30 μ.μ., με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.

Ο σπουδαίος βιρτουόζος Συπριέν Κατσαρής, έχοντας στενή συνεργασία με τον ίδιο τον Θεοδωράκη, ερμηνεύει την εκρηκτική Πρώτη Σουίτα του, αλλά και την πυροτεχνηματική Ουγγρική Φαντασία του Λιστ. Η διακεκριμένη μαέστρος Ζωή Τσόκανου ερμηνεύει επίσης ένα κομψοτέχνημα της τόσο πρόωρα χαμένης Γαλλίδας συνθέτριας Λίλι Μπουλανζέ αλλά και το μεγαλειώδες συμφωνικό αριστούργημα του γαλλικού ιμπρεσιονισμού, τη «Θάλασσα» του Κλοντ Ντεμπισί.

Η νέα παράσταση του θιάσου «Αντάμα», «Πρόβα για τον κόσμο που έρχεται (Με τις οδηγίες του μπαμπά)» ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου «Ρεκτιφιέ - Κέντρο Ερευνας Μεικτών Παραστατικών Τεχνών» (Κωνσταντινουπόλεως 119), από το Σάββατο 25 Γενάρη και κάθε Σάββατο και Κυριακή.

Μια παράσταση εμπνευσμένη από τα παραμύθια του σπουδαίου Ιταλού παραμυθά Τζάνι Ροντάρι. Με αφορμή το παραξένιασμα που δημιουργούν οι ιστορίες του Ροντάρι στον αναγνώστη, ο θίασος «Αντάμα» αναρωτιέται πώς μπορούν να ακουστούν οι ιστορίες αυτές στους μεγάλους... Οπως σημειώνουν, «μέσα από τα παραμύθια ίσως ακούσουμε ευκολότερα όσα δεν θέλουμε να παραδεχτούμε με τα ενήλικα λόγια μας. Η φαντασία μας διευρύνεται και αναζητά τα όρια μιας περασμένης αθωότητας. Τότε που μαθαίναμε την αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα, την αλήθεια και ονειρευόμασταν κόσμους διαφορετικούς. Σε μια ενήλικη ζωή, που δεν είναι όπως την περιμέναμε ως παιδιά, η ανάγκη να γίνει η ζωή μας ανθρώπινη, παιδικές αναμνήσεις, παλιά παραμύθια και ιστορίες απ' το παρελθόν βρίσκονται ξανά μπροστά μας για να ανατροφοδοτήσουν το μέλλον μας, για τον κόσμο που είναι σίγουρο ότι θα αλλάξει αλλά περνά μέσα από τα δικά μας χέρια».

Ενας θίασος γυναικών βρίσκεται σε πρόβες για μια παράσταση εμπνευσμένη απ' τα παραμύθια του σημαντικού δημοσιογράφου και συγγραφέα Τζάνι Ροντάρι. Η νεαρή σκηνοθέτρια, όμως, αισθάνεται πως η προσωπικότητα του Ιταλού δημιουργού και του πραγματικού μπαμπά της κάπως μοιάζουν. Ακόμη και οι ιστορίες που της έλεγε όταν ήταν παιδί μοιάζουν. Ισως δεν είναι τυχαίο που κι ο μπαμπάς της, που δεν ζει πια, ήταν δημοσιογράφος. Οπως και η μαμά της. Πάνω στις πρόβες, αισθάνεται την ανάγκη να θυμηθεί τις ιστορίες που της έλεγε όταν ήταν παιδί, να θυμηθεί τις τελευταίες τους μέρες στο νοσοκομείο και να καταλάβει ποιοι είναι οι συσχετισμοί που αισθάνεται πως υπάρχουν ανάμεσα σ' εκείνη, τον Ιταλό συγγραφέα, τον πατέρα και τη μητέρα της, καθώς και τον θίασο, αυτήν τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Μέσα σ' έναν στρόβιλο αναμνήσεων και ιστοριών που μπλέκονται με ρεπορτάζ της δεκαετίας του 1980, τότε που ήταν παιδί, αντιλαμβάνεται πως παρόλο που οι γονείς της υπήρξαν αναμεταδότες τόσων κακών ειδήσεων, στην πραγματικότητα προσπάθησαν να εμφυσήσουν σ' εκείνη μεγαλύτερες αξίες και ισχυρότερη πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον, σε έναν καλύτερο κόσμο. Ο κόσμος που έφυγε, μαζί με τον μπαμπά της, δεν ήταν ιδανικός. Ας προσπαθήσει, τώρα, να είναι καλύτερος ο κόσμος που έρχεται.

Σύλληψη - δραματουργία: Θίασος «Αντάμα». Σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή. Επιμέλεια κίνησης: Κατερίνα Καϊμά. Σχεδιασμός σκηνικών: Βίκυ Πάντζιου. Κατασκευή σκηνικών: Δημήτρης Καπετάνος.

Ερμηνεύουν: Δανάη Αλυσανδράτου, Ελίνα Καπετάνου, Ειρήνη Λιγάτου, Βιβή Τάγαρη. Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Καούκη.

Προπώληση: ticketservices.gr.

Σήμερα, στις 8 μ.μ., στον δημοτικό κινηματογράφο Ν. Ιωνίας «Αστέρας» (Ασκληπιού 4) θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ των Αντώνη και Στέλιου Διαμαντή, «Γιάννης Θεοδωράκης - Ναι... μπορούμε και πάλι να ελπίζουμε», από την Κινηματογραφική Λέσχη Ν. Ιωνίας - «Μπλόκο».

Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ που σκιαγραφεί την πολύπλευρη προσωπικότητα, το δημοσιογραφικό αλλά και το ποιητικό έργο του Γιάννη Θεοδωράκη, μέσα από συνεντεύξεις και μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν, δούλεψαν, πόνεσαν και αγάπησαν αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο.

Στην προβολή θα παρευρεθεί ο ένας εκ των δυο δημιουργών του ντοκιμαντέρ, ο Στέλιος Διαμαντής, ο οποίος μετά το τέλος της προβολής θα μιλήσει για το ντοκιμαντέρ και θα δεχτεί ερωτήσεις από το κοινό. Επίσης θα παρευρεθεί και η λογοτέχνης Αναστασία Βούλγαρη, που θα μιλήσει για το έργο του Γιάννη Θεοδωράκη.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Ο σημαντικός Αμερικανός σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιντς «έφυγε» χτες το βράδυ σε ηλικία 78 ετών.

Γεννήθηκε το 1946 στη Μοντάνα, σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πενσιλβάνια και το 1971 μετακόμισε στο Λος Αντζελες, όπου και σπούδασε κινηματογράφο. Το 1977 κυκλοφορεί η πρώτη του ταινία, «Eraserhead», και το 1980 γυρίζει τον «Ανθρωπο Ελέφαντα», που προτείνεται για Οσκαρ. Ακολουθούν οι κλασικές πλέον σουρεαλιστικές ταινίες «Μπλε Βελούδο», «Χαμένη Λεωφόρος», «Mullholand Drive» και η θρυλική σειρά «Ο Υποπτος Κόσμος του Τουίν Πικς». Ανάμεσα σε άλλα, το 1990 απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών με την ταινία του «Ατίθαση Καρδιά».

Στη διάρκεια της καριέρας του προτάθηκε 3 φορές για Οσκαρ, ενώ του απονεμήθηκε το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας για το σύνολο της καριέρας του. Ο Λιντς αποσύρθηκε για μεγάλα χρονικά διαστήματα από την κινηματογραφική παραγωγή, αλλά πάντα επέστρεφε «στον τόπο του εγκλήματος», το κινηματογραφικό πλατό. Πολυσχιδής ως προσωπικότητα, ήταν ζωγράφος, σκηνοθέτης, μουσικός και ηθοποιός.

Ο Λιντς αφήνει μια σπουδαία παρακαταθήκη στον χώρο του κινηματογράφου. Οι ταινίες του ήταν τόσο ιδιαίτερες που το 2018 η λέξη «Lynchian» εντάχθηκε στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης, με τον ορισμό της λέξης να είναι: «Θυμίζει ή μιμείται τα έργα του David Lynch».