Με όχημα πάντως τον φιλοναζιστή μεγιστάνα και υπουργό του Τραμπ, και ενώ στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο φουντώνουν οι κόντρες για τις ισορροπίες της «επόμενης μέρας», ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί έστησαν γρήγορα το παιχνιδάκι του «προοδευτικού» και «συντηρητικού» ξεπλυματία της αστικής πολιτικής, οι μεν υιοθετώντας τις δικαιολογίες Μασκ περί ...παρεξήγησης, οι δε ανεβαίνοντας στα κεραμίδια για τους κινδύνους και τις ακροδεξιές απειλές που φέρνει μαζί της η νέα διακυβέρνηση των Ρεπουμπλικάνων υπό τον Τραμπ.
Για κακή τους τύχη, μάλιστα, την ίδια ώρα που τσακώνονταν για τον Μασκ το Ευρωκοινοβούλιο ψήφιζε ένα ακόμα απαράδεκτο αντικομμουνιστικό ψήφισμα, που πρότειναν από κοινού Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα - Σοσιαλδημοκράτες - Φιλελεύθεροι - ακροδεξιοί και Πράσινοι, με τις ψήφους ευρωβουλευτών της ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ να ψηφίζει «παρών»! Κάτι θα θυμίζει αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση έχει υπογράψει ακόμα και διακηρύξεις της ΕΕ που μιλούν για «σιδηρούν παραπέτασμα»...
Για όσους πάλι στη χώρα μας αγχώνονται για τον «διαβολικά καλό» Τραμπ, ας δουν και τη δήλωση ενός άλλου «στρατηγικού συμμάχου» της Ελλάδας και αγαπημένου όλων των ευρωατλαντικών κομμάτων, του Νετανιάχου (λέγε με «Μπίμπι» επί ΣΥΡΙΖΑ), ότι ο δισεκατομμυριούχος Μασκ «κακώς διασύρεται». Γιατί, εντάξει να εκφράζουν αντιρρήσεις για την πρόκληση οι διάφοροι Τζήμεροι και Μπογδάνοι, αλλά όταν το λένε και οι «σύμμαχοι» που σφάζουν χιλιάδες Παλαιστίνιους, πού να κρυφτούν οι διάφοροι αλά καρτ ευαισθητούληδες;
Κανένας εφησυχασμός λοιπόν! Καμία ανοχή στην μπανανόφλουδα που πάνε να πετάξουν ξανά στον λαό οι πολιτικές δυνάμεις όλων των αποχρώσεων, που βολεύονται με την ακροδεξιά επειδή υπηρετεί τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης, είτε ως δύναμη κρούσης απέναντι στον λαό και στο κίνημα, είτε ως σκιάχτρο για να συντηρείται το κάλπικο δίπολο «πρόοδος - συντήρηση» και να κρύβεται κάτω από το χαλί ότι ο φασισμός είναι σύμφυτος με τον καπιταλισμό, όχι κάποιο εξάμβλωμά του. Οτι ο Μασκ, και ο κάθε Μασκ, με το χέρι σηκωμένο ναζιστικά χαιρετάει πρώτα απ' όλα τη δικτατορία του κεφαλαίου, στην οποία άλλωστε ανήκει και ο ίδιος. Και ότι μόνο ο λαός μπορεί να του το κόψει από τη ρίζα, παλεύοντας για την ανατροπή της.