Να διαδηλώσουν μαζικά ενάντια στην προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών και των υπεύθυνων για το έγκλημα στα Τέμπη καλούν τους εργαζόμενους, τον λαό και τη νεολαία συνδικάτα και φορείς της Αττικής, μπροστά στη συγκέντρωση που διοργανώνει την Κυριακή 26 Γενάρη στις 12 μ. στο Σύνταγμα ο Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων Τεμπών. Συγκεντρώσεις θα γίνουν και σε άλλες πόλεις.

Ειδικά μετά τις συνομιλίες που αποκαλύφθηκαν και ενισχύουν την πεποίθηση ότι πολλοί από τους νεκρούς επιβάτες θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, αν τη σύγκρουση δεν ακολουθούσαν εκρήξεις και πυρκαγιά, η οργή μεγαλώνει ακόμα περισσότερο για το κουκούλωμα που επιχειρείται σε βασικές πτυχές του εγκλήματος, όπως στη διερεύνηση του τι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα και η νεολαία, που εδώ και δυο χρόνια δεν άφησαν σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση και το κράτος, αποκαλύπτοντας τις ευθύνες τους για τις αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα και μετά στη συγκάλυψή του, είναι ώρα να ξαναστείλουν μαζικά το μήνυμα ότι τίποτα δεν πρόκειται να «μπαζωθεί», τίποτα δεν πρόκειται να ξεχαστεί, ότι ο αγώνας για να δικαιωθούν πραγματικά οι νεκροί και οι συγγενείς τους θα πάει μέχρι τέλους.

Σ' αυτόν τον αγώνα πρωτοστάτησαν και πρωτοστατούν το ΚΚΕ, οι δυνάμεις του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, η ΚΝΕ στους αγώνες της νεολαίας. Γιατί δικαίωση σημαίνει να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος, και ταυτόχρονα να μπει στο στόχαστρο η πολιτική που οδήγησε στα Τέμπη και η οποία και σήμερα είναι το «θερμοκήπιο» για τις επόμενες τραγωδίες.

Δικαίωση σημαίνει να μην περάσουν «άβρεχτα» η ΕΕ, η κυβέρνηση, το κράτος, τα άλλα κόμματα που στηρίζουν και υπηρετούν την επικίνδυνη πολιτική της «απελευθέρωσης» και της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρομικών μεταφορών.

Αυτή δηλαδή που ευθύνεται για τη γύμνια των σιδηροδρόμων σε προσωπικό και σύγχρονες υποδομές, αλλά και για το γεγονός ότι η ασφάλεια εργαζομένων και επιβατών μπαίνει διαρκώς στο ζύγι του κόστους - οφέλους, με αποτελέσματα όπως αυτά της μοιραίας νύχτας με τους 57 νεκρούς.

Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν, εκτός από τις ευθύνες της κυβέρνησης αποκαλύφθηκαν και αυτές της ΕΕ, παράλληλα με την προσπάθεια όλων των κομμάτων να τις συγκαλύψουν. Είχαν μάλιστα το θράσος, ενώ το αίμα των νεκρών δεν είχε ακόμα στεγνώσει, να παρουσιάζουν την ΕΕ ως θεματοφύλακα της ασφάλειας στα τρένα, όταν με δικές της Οδηγίες και Κατευθύνσεις και με τους νόμους που ψήφισαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις φτάσαμε στο σημερινό χάλι των σιδηροδρόμων, με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων.

Γι' αυτό, τις πολλές παρεμβάσεις του ΚΚΕ στο Ευρωκοινοβούλιο και στις Επιτροπές του, προκειμένου να αναδειχθούν και να καταγγελθούν οι ευθύνες της ΕΕ, οι γραφειοκράτες της είτε προσπαθούν να τις απαξιώσουν είτε αποφεύγουν να απαντήσουν. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η απάντηση του επιτρόπου Μεταφορών Απ. Τζιτζικώστα σε Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.

Ο διορισμένος από την κυβέρνηση επίτροπος προσπαθεί με αστεία επιχειρήματα να «βγάλει λάδι» την κυβέρνηση και την ΕΕ, ενώ κάνει πως δεν άκουσε για την ποινικοποίηση του αγώνα των σιδηροδρομικών, που καταγγέλλουν την επικίνδυνη κατάσταση και ζητάνε εδώ και τώρα μέτρα.

Ο,τι και αν κάνουν, όμως, δεν μπορεί να κρυφτεί:

• Οτι η πολιτική της ΕΕ είναι αυτή που θέτει τις αντιλαϊκές προτεραιότητες για αύξηση της χωρητικότητας του δικτύου και της ταχύτητας μεταφοράς εμπορευμάτων, σε βάρος όλων των αναγκαίων μέτρων ασφαλείας.
• Οτι πολιτική τους είναι να υπάρχουν βασικά μέτρα ασφαλείας μόνο στο διασυνδεδεμένο κεντρικό δίκτυο, ενώ επιτρέπουν να κυκλοφορούν τρένα με λειψές προδιαγραφές ασφαλείας. Θυμίζουμε ότι μόνο το 13% των διαδρομών του κεντρικού δικτύου της ΕΕ λειτουργεί σήμερα με συστήματα που ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες για ανθρώπινο λάθος, επειδή η ασφάλεια υπακούει στον κανόνα του κόστους - οφέλους για τους μετόχους και διαχειριστές του σιδηρόδρομου.
• Οτι αυτή η πολιτική υπονομεύει την ασφάλεια και απειλεί την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Το αποτέλεσμα το ζουν οι λαοί σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Με περιορισμό των δρομολογίων, αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων, συχνά ατυχήματα, «μάχη» κατασκευαστικών ομίλων για τις εργολαβίες, μεγάλη επιτάχυνση της συγκέντρωσης της σιδηροδρομικής «πίτας» σε μια χούφτα μονοπώλια.

Δικαίωση θα βρει ο λαός στη σύγκρουση με αυτήν την εγκληματική πολιτική του κέρδους και όχι κυνηγώντας τη χίμαιρα ενός «κράτος δικαίου», που δεν μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο αυτού του σάπιου συστήματος, της δικτατορίας του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών του ενώσεων και της καπιταλιστικής αγοράς.

Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι μιλάμε για το ίδιο κράτος που με αποφάσεις του αφήνει συνειδητά το μεγαλύτερο μέρος του σιδηροδρομικού δικτύου ακάλυπτο από σύγχρονα μέσα ασφαλείας, αφού αυτά έχουν «μακρά απόσβεση» για τους επιχειρηματικούς ομίλους (δεν είναι δηλαδή κερδοφόρα), ενώ το «ανθρώπινο λάθος» είναι σταθερά ο «φταίχτης» στα εκατοντάδες ατυχήματα που συμβαίνουν κάθε χρόνο στο «απελευθερωμένο» δίκτυο.

Αυτήν ακριβώς την «κανονικότητα» της ΕΕ επικαλέστηκε η κυβέρνηση για να συγκαλύψει τις εγκληματικές της ευθύνες. Τα ίδια είπε και για τα σοβαρά ατυχήματα που ακολούθησαν, στα παραλίγο νέα Τέμπη που λαχτάρισαν επιβάτες και εργαζόμενους στην Πιερία και στον Προαστιακό της Αθήνας. Και, βέβαια, με τους νόμους αυτού του κράτους και με την κάλυψη της ΕΕ κρίνονται παράνομες οι απεργίες των σιδηροδρομικών, που διεκδικούν καλύτερες συνθήκες ασφάλειας στα τρένα!

Με τους κανόνες κράτους και ΕΕ δόθηκαν οι δεκάδες παρατάσεις υλοποίησης της περιβόητης σύμβασης 717, με την Κομισιόν σε ρόλο διαιτητή στο ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στους ανταγωνιζόμενους ομίλους - αναδόχους. Ανταγωνισμούς που πλήρωσαν οι 57 νεκροί των Τεμπών.

Την Κυριακή λοιπόν, λίγες μέρες πριν συμπληρωθούν δύο χρόνια από το έγκλημα, τιμάμε τη μνήμη τους αγωνιστικά, μαχητικά. Απαιτώντας να τιμωρηθούν οι ένοχοι και η πολιτική τους, παλεύοντας να ξεριζωθούν οι αιτίες για τα επόμενα Τέμπη που καιροφυλαχτούν, όχι μόνο στον σιδηρόδρομο αλλά συνολικά στις μεταφορές, στους χώρους δουλειάς, στις γερασμένες υποδομές, στην Υγεία και την Παιδεία.