- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Από το σημείο που σκοτώθηκε ο οικοδόμος στην Αχαΐα |
Τα νέα θύματα του «πολέμου» που μαίνεται στους χώρους δουλειάς καταγράφονται σε Αχαΐα, Κρήτη και Λιβαδειά, αποδεικνύοντας ότι τα «Τέμπη» παραμονεύουν παντού όπου κυριαρχεί το κριτήριο του κέρδους.
Συγκεκριμένα, στο χωριό Αραχωβίτικα της Αχαΐας περίπου στις 2 μ.μ. της περασμένης Δευτέρας ένας 60χρονος αλβανικής υπηκοότητας οικοδόμος έπεσε από τη σκεπή σπιτιού όπου εκτελούσε εργασίες, με αποτέλεσμα να χτυπήσει σοβαρά στο κεφάλι.
Ο οικοδόμος βρέθηκε στο κενό από ύψος περίπου 4 μέτρων. Μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου, όπου λίγο αργότερα, παρά τις προσπάθειες των γιατρών, άφησε την τελευταία του πνοή.
Να σημειωθεί ότι οι υπεύθυνοι του έργου προσπάθησαν να αποκρύψουν το γεγονός στην παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε από το Συνδικάτο Οικοδόμων και το Εργατικό Κέντρο Πάτρας, ενώ προσπάθησαν να αποτρέψουν και την είσοδο των σωματείων στον χώρο του δυστυχήματος.
Οπως τονίζεται από το Συνδικάτο, οι εργασίες εκτελούνταν χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας όπως οι αναγκαίες σκαλωσιές ασφαλείας, με αποτέλεσμα ο άτυχος εργάτης να βρεθεί στο κενό. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι δεν επικολλούνταν τα ένσημα που έπρεπε στον εργαζόμενο, αλλά αυτός είχε ασφάλεια ΟΓΑ (!), αναγκαζόμενος έτσι να εργάζεται για περισσότερα χρόνια για να βγει στη σύνταξη και μάλιστα σε επικίνδυνες συνθήκες, όπως συμβαίνει και σε άλλα αντίστοιχα περιστατικά.
Καυτηριάζοντας ότι ο άτυχος εργαζόμενος θα έπρεπε να έχει πάρει σύνταξη, αντί να αναγκάζεται να δουλεύει ανασφάλιστος και χωρίς μέτρα ασφάλειας, το Συνδικάτο Οικοδόμων Πάτρας σε ανακοίνωσή του κατήγγειλε μεταξύ άλλων την προσπάθεια απόκρυψης του γεγονότος, αφού «όταν έφτασε η αντιπροσωπεία του συνδικάτου στον χώρο εργασιών, έγινε προσπάθεια να κλείσουν τη σιδερένια πόρτα εισόδου μέσω του αυτοματισμού που την ελέγχει». Μάταιη όμως η προσπάθεια της εργοδοσίας, αφού οι συνδικαλιστές συγκράτησαν την πόρτα και μπήκαν στον χώρο, αποφασισμένοι να εμποδίσουν τη συγκάλυψη.
Υπενθυμίζεται ότι το Συνδικάτο έχει κάνει επανειλημμένα παρεμβάσεις τόσο στο ΣΕΠΕ, όσο και στον ΕΦΚΑ για τα ένσημα που κλέβονται, όπως και στην περίπτωση του άτυχου οικοδόμου και δηλώνει:
«Για την κυβέρνηση η ζωή των εργαζομένων είναι φτηνότερη από το κόστος των προσλήψεων εργαζομένων σε ΣΕΠΕ, ΕΦΚΑ και Νοσοκομεία, η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει έργων υποδομής που θα προστατεύουν τον λαό από σεισμούς, πλημμύρες και πυρκαγιές!
Για πολλά διευθυντικά στελέχη του ΣΕΠΕ, των διευθύνσεων Υγιεινής και ασφάλειας κ.λπ., είναι σημαντικότερη η υπεράσπιση των μεγάλων εταιρειών από την υπεράσπιση της ζωής των εργαζομένων, όπως συνέβη και στην περίπτωση του 33χρονου συναδέλφου μας, που έχασε τη ζωή του στις σήραγγες της Παναγοπούλας, όπου η επικεφαλής του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, υπεύθυνης για τα μέτρα ασφάλειας και αρμόδια για τους ελέγχους σε Πελοπόννησο, Αιτωλοακαρνανία, Ηπειρο και Ιόνια νησιά, στον δεύτερο βαθμό της δικαστικής διαμάχης στάθηκε στο "πλευρό" της εταιρείας ΑΚΤΩΡ σαν μάρτυρας υπεράσπισης».
Το συνδικάτο, δυναμώνοντας τις διεκδικήσεις για μέτρα υγείας και ασφάλειας, καλεί σε αποφασιστική συμμετοχή στην 48ωρη απεργία στις 12 και 13 Φλεβάρη, όπως και στην απεργιακή συγκέντρωση στο ΣΕΠΕ (10.30 π.μ.) την πρώτη μέρα.
Στη μαύρη λίστα των νεκρών εργαζομένων που δεν γύρισαν στο σπίτι από το μεροκάματο προστίθεται ο 45χρονος Λεωνίδας, που έχασε τη ζωή του την ώρα που εκτελούσε αγροτική εργασία με αλυσοπρίονο, στο χωριό Ρωμαίικο Λιβαδειάς.
Το νέο εργατικό δυστύχημα συνέβη το απόγευμα του Σαββάτου 25 Γενάρη, όταν ο 45χρονος, αλβανικής καταγωγής, τραυματίστηκε θανάσιμα με αλυσοπρίονο την ώρα που έκοβε δέντρο σε κτίσμα, κοντά στο χωριό Ρωμαίικο.
Πρόκειται για εργάτη που δούλευε σε μια εργολαβία, όμως λόγω του τεράστιου κόστους ζωής αναλάμβανε και αγροτικές δουλειές για να μπορέσει να βιοποριστεί, οπότε «από μια δουλειά πάρεργο, ο Λεωνίδας δεν γύρισε ποτέ», αναφέρει το Εργατικό Κέντρο Λιβαδειάς και υπογραμμίζει:
«Δίνουμε αγώνα καθημερινά για να ζούμε με αξιοπρέπεια, για να είμαστε υγιείς και να βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, για να μην έχουμε άλλους νεκρούς εργάτες. Στην πολιτική των απέραντων Τεμπών, στα τρένα, στους χώρους δουλειάς, στα νοσοκομεία, στα σχολεία θα μας βρουν όλους μαζί και απέναντι. Αυτό έδειξαν και οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για να μην ξεχαστεί το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών, να μην συγκαλυφθούν οι αιτίες και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Αυτήν την υπόσχεση δώσαμε πριν δύο χρόνια στους 57 νεκρούς, αυτήν την υπόσχεση δίνουμε και στους νεκρούς συναδέλφους μας».
Ενας ακόμα εργάτης έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια του μεροκάματου, στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρόκειται για τον 56χρονο που έδινε μεγάλη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή εδώ και 8 μέρες που νοσηλευόταν στη ΜΕΘ του ΠΑΓΝΗ, μετά από σοβαρό εργατικό «ατύχημα» που συνέβη τη Δευτέρα 20 Γενάρη, όταν έπεσε από ύψος 2,5 μέτρων και χτύπησε σοβαρά στο κεφάλι.
Την Τετάρτη 5 Φλεβάρη, στις 6.30 μ.μ.
Σύσκεψη σωματείων εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με θέμα τα μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς οργανώνει το Εργατικό Κέντρο Πειραιά την Τετάρτη 5 Φλεβάρη, στις 6.30 μ.μ., στην αίθουσά του.
Το Εργατικό Κέντρο υπενθυμίζει τα στοιχεία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΟΣΕΤΕΕ), σύμφωνα με την καταγραφή της οποίας μέσα στο 2024 έχασαν τη ζωή τους στη δουλειά 114 εργαζόμενοι ενώ 192 τραυματίστηκαν σοβαρά.
Μάλιστα, στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά το 2024 η εργατική τάξη μέτρησε 3 νεκρούς σε χώρους εργασίας και δεκάδες σακατεμένους.
«Δεν θα δεχθούμε σαν κανονικότητα να πηγαίνουμε στη δουλειά και να μην ξέρουμε αν θα γυρίσουμε σπίτια μας, να σακατευόμαστε για ένα κομμάτι ψωμί», ξεκαθαρίζει το Εργατικό Κέντρο και καλεί τα σωματεία να πάρουν μέρος στη σύσκεψη και να οργανώσουν από κοινού την παρέμβασή τους.
Τρεις ακόμα εργάτες έπεσαν νεκροί στους χώρους δουλειάς, φτάνοντας τους πέντε μέσα στις πρώτες 28 μέρες του 2025, στοιχεία που προκύπτουν μόνο με τις ανεπίσημες καταγραφές και καταγγελίες σωματείων, καθώς κανείς δεν γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό. Αλλωστε, ακόμα και η Eurostat σημειώνει ότι στη χώρα μας καταγράφεται μόλις το 30% - 40% των εργατικών «ατυχημάτων».
Την ίδια ώρα οι Επιθεωρήσεις Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία είναι αδύνατον να ανταποκριθούν στις ανάγκες ελέγχου τήρησης των μέτρων προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Οι επιθεωρητές φτάνουν μετά βίας τους 243 για όλη την Ελλάδα και σε καθέναν και καθεμία αναλογεί να ελέγξει σχεδόν 1.500 επιχειρήσεις και 10.000 εργαζόμενους, ανά έτος!
Ακόμα χειρότερα, λόγω και της έλλειψης διοικητικού προσωπικού οι Επιθεωρητές επιβαρύνονται και με την εκτέλεση διοικητικών εργασιών. Τα παραπάνω είναι απόρροια της πολιτικής αποδυνάμωσης των Επιθεωρήσεων που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις και έτσι «φουσκώνουν τα πανιά» της ασυδοσίας και αυθαιρεσίας των εργοδοτών, οι οποίοι όταν τα μέτρα προστασίας εμποδίζουν την κερδοφορία τους, προτιμούν να θυσιάζουν στον βωμό της την υγεία, τη σωματική ακεραιότητα, ακόμα και τη ζωή των εργαζομένων.
Η εντατικοποίηση, οι ατέλειωτες ώρες δουλειάς, η εργοδοτική πίεση για αύξηση της παραγωγικότητας, οι εγκληματικές ελλείψεις σε μέτρα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία, που αντιμετωπίζονται ως κόστος από την εργοδοσία και το κράτος της, είναι το πραγματικό υπόβαθρο των εργατικών «ατυχημάτων», είναι αυτά που δείχνουν ότι είναι εγκλήματα με αυτουργούς τις κυβερνήσεις και την εργοδοσία.
Σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιοποιημένα στοιχεία το 2023 αναγγέλθηκαν σχεδόν 15.000 εργατικά «ατυχήματα», σημειώνοντας νέο ρεκόρ, από το 2000, το πρώτο έτος που έγινε ολοκληρωμένη καταγραφή.
Από το σύνολο των εργατικών «ατυχημάτων» το 2023, τα 108 ήταν θανατηφόρα. Δηλαδή, ένας νεκρός εργάτης ανά τρεις εργάσιμες μέρες περίπου, χωρίς σ' αυτά τα στοιχεία να περιλαμβάνονται τα εργατικά «ατυχήματα» στα ορυχεία και στον κλάδο των ναυτεργατών.
Στο σύνολό τους, τα εγκλήματα στους χώρους δουλειάς με συναυτουργούς την εργοδοσία και το κράτος είναι πολλά περισσότερα. Πόσο μάλλον αν προστεθούν και όσα δεν δηλώνονται, δεν καταγγέλλονται και δεν αποκαλύπτονται ποτέ.
Υπενθυμίζεται ότι με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη το πρώην Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) μετατράπηκε σε «Ανεξάρτητη Αρχή», η διοίκηση της οποίας βγάζει αποφάσεις που συρρικνώνουν το έργο της Επιθεώρησης.
Χαρακτηριστικό της κατεύθυνσης που δίνει η κυβέρνηση για τους ελέγχους στους χώρους δουλειάς, είναι ότι για πρώτη φορά σε Εκθεση της Ανεξάρτητης Αρχής (2023) αναφέρεται ότι δεν διερευνήθηκαν ως προς τα αίτιά τους περίπου το 48% των εργατικών «ατυχημάτων», γιατί έχουν «παθολογική ή τροχαία αιτιολογία»!
Με αυτήν τη «λογική», τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» που οφείλονται σε παθολογικά αίτια δεν είναι εργατικά και δεν διερευνώνται! Επομένως δεν μπορούν να εντοπιστούν οι πιθανές αιτίες τους, που οφείλονται στις συνθήκες εργασίας, και ο κίνδυνος που απειλεί τη ζωή των εργαζομένων παραμένει και μεγαλώνει.
Ενα από τα βασικά αιτήματα των κλάδων που βρίσκονται αυτή την περίοδο σε απεργιακές κινητοποιήσεις είναι η ενίσχυση των Επιθεωρήσεων Εργασίας, η αύξηση των ελέγχων, η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για την προστασία των εργαζομένων.
Μόνο το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι στη ναυπηγοεπισκευή, μεταλλεργάτες και ναυπηγοξυλουργοί, με την απεργία τους στις 16 Γενάρη έθεσαν το ζήτημα της υγείας και της ασφάλειας. Το ίδιο και οι εργαζόμενοι στις κατασκευές, οικοδόμοι, μισθωτοί τεχνικοί και ηλεκτρολόγοι, με την 24ωρη απεργία τους στις Γενάρη και τη νέα 48ωρη απεργία τους στις 12 και 13 Φλεβάρη.
Τα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι δηλώνουν ότι δεν θεωρούν κανονικότητα να πηγαίνουν στη δουλειά και να μην ξέρουν αν θα γυρίσουν ζωντανοί. Παλεύουν ενάντια στις συνθήκες που γεννούν την εντατικοποίηση της εργασίας και οδηγούν στην εξουθένωση και την εξάντληση, ενάντια στην έλλειψη των ελέγχων, ενάντια στην εργοδοσία που θεωρεί κόστος τα μέτρα προστασίας. Απαιτούν αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα, ανθρώπινα ωράρια και όρους εργασίας.
