ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θεμέλια

«Δυναμίτης στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος», «Ζήτημα εμπιστοσύνης στους θεσμούς», «Ούτε συγκάλυψη ούτε εκμετάλλευση». Διαλέγετε και παίρνετε από την ανάγνωση που κάνουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις για τα Τέμπη. Ομως, τόσο η κυβέρνηση, που προκαλεί με χυδαιότητες και καμώνεται πως θέλει να πέσει φως, όσο και οι άλλοι (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.), που καταγγέλλουν ότι η συγκάλυψη «υποσκάπτει την εμπιστοσύνη στους θεσμούς», έχουν κοινό καημό να μη φανεί καμία ρωγμή στα θεμέλια του σάπιου συστήματος που υπερασπίζονται. Γιατί απ' όπου κι αν δει κανείς το προδιαγεγραμμένο έγκλημα, εκεί ακριβώς βρίσκονται τα θεμέλιά του: Στην κερδοφορία μιας χούφτας ομίλων, στο γεγονός ότι η ασφάλεια θεωρείται κόστος, στην πολιτική της «απελευθέρωσης» της ΕΕ που υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου. Αυτήν την αλήθεια προσπαθούν να «μπαζώσουν» όλοι τους με μοιρασμένους ρόλους, όπως έκαναν και στην Εξεταστική Επιτροπή που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ. Αυτά πρέπει να μπουν στο στόχαστρο του λαού, που η πάλη του ενάντια στη συγκάλυψη συνέβαλε καθοριστικά μέχρι τώρα να αναδειχθεί η μεγαλύτερη αλήθεια πίσω από το έγκλημα: 'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!

Επενδύσεις

Η επένδυση τεράστιων κεφαλαίων από τα ΗΑΕ στον ιδιωτικό τομέα Υγείας, με την εξαγορά 10 νοσοκομείων, 16 κλινικών και διαγνωστικών κέντρων σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι τρανή επιβεβαίωση των προσδοκιών που τρέφουν τα μεγαθήρια του κλάδου για τα κέρδη από την Υγεία - εμπόρευμα, στο έδαφος της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης που «καλπάζει», από τη σημερινή και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Τα τελευταία χρόνια οι επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα Υγείας ξεπερνούν τα 200 - 300 εκατ. ευρώ ετησίως σε εξαγορές και νέες δομές, από κλινικές και διαγνωστικά κέντρα μέχρι οίκους ευγηρίας και υπηρεσίες τηλεϊατρικής. Τα πετροδόλαρα από το Αμπού Ντάμπι θα φτάσουν τα 2,3 δισ. δολάρια, και με αυτά ο νέος ιδιοκτήτης «αγοράζει» πελατεία που αγγίζει τους 1,3 εκατ. ασθενείς τον χρόνο. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η αθλιότητα του δημόσιου συστήματος Υγείας, όπου γιατροί και νοσηλευτές ξεπερνούν καθημερινά τον εαυτό τους για να περιθάλψουν τους ασθενείς, με την κυβέρνηση να τους συκοφαντεί από πάνω επειδή διεκδικούν χρηματοδότηση και προσλήψεις στο ύψος των πραγματικών αναγκών. Το ποιος αποθεώνει την κυβέρνηση για την πολιτική της στην Υγεία δείχνει και ποιος ωφελείται από αυτή: Εργαζόμενοι και ασθενείς «υποδέχονται» «στα κάγκελα» τα κυβερνητικά στελέχη όταν εμφανίζονται στα νοσοκομεία, ενώ οι όμιλοι της ιδιωτικής Υγείας τούς στρώνουν κόκκινα χαλιά σε κάθε νέα μονάδα που εγκαινιάζουν.

Νέα εποχή...

Πολλοί ήταν αυτοί που «σοκαρίστηκαν» από τη βουτιά του αμερικανικού χρηματιστηρίου, με «οδηγό» τις εταιρείες νέων τεχνολογιών, μετά την παρουσίαση του «Deepseek», ενός κινέζικου μεγάλου γλωσσικού μοντέλου AI, πιο εξελιγμένου και οικονομικού από τα αμερικανικά. Για τους «πεφτοσυννεφάκηδες» βέβαια αυτή δεν είναι η πρώτη φορά... Το περασμένο καλοκαίρι, όταν και πάλι τα χρηματιστήρια σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Ασία κατρακυλούσαν, με «βατερλό» τις μετοχές των ίδιων εταιρειών, διαβεβαίωναν πως το φαινόμενο ήταν ...τυχαίο. Οπως πιο πριν διαβεβαίωναν για τη «σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος», όταν μια σειρά τράπεζες που συνδέονται με τον κλάδο της τεχνολογίας αιχμής χρεοκοπούσαν η μία πίσω από την άλλη. Τι κρύβουν λοιπόν; Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τα αγιάτρευτα αδιέξοδα του σάπιου συστήματός τους...

... παλιά αδιέξοδα

Εν προκειμένω, την τεράστια υπερσυσσώρευση κεφαλαίου που δεν βρίσκει κερδοφόρες διεξόδους, ούτε στην «πράσινη μετάβαση», ούτε στον θαυμαστό «νέο κόσμο» της τεχνητής νοημοσύνης και των υπόλοιπων τεχνολογιών. Αντιθέτως, επιβεβαιώνεται ότι στον καπιταλισμό, όπου η ανάπτυξη όλων αυτών γίνεται με γνώμονα το μέγιστο κέρδος και τις ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις, καμία μορφή διαχείρισης δεν μπορεί να «παρακάμψει» τα αδιέξοδα, τα οποία δυναμώνουν ακόμα πιο πολύ τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα - πρώτα απ' όλα ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα. Για άλλη μια φορά αναδεικνύεται πως η νέα εποχή στην τεχνολογία χρειάζεται περισσότερο από ποτέ μια νέα εποχή στην κοινωνία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, όπου τα σύγχρονα αυτά εργαλεία θα βρίσκονται στα χέρια των εργαζομένων, του λαού, θα εντάσσονται μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό στην παραγωγή με σκοπό την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών και όχι τα συμφέροντα μιας χούφτας κηφήνων - μετόχων.

1827 Γεννιέται ο Καναδός χημικός μηχανικός και εφευρέτης Λιούις Γιούρι.

1860 Γεννιέται ο Ρώσος συγγραφέας Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ.

1891 Γεννιέται η Σοβιετική χορεύτρια και δασκάλα του μπαλέτου Ελισαβέτα Γκερντ.

1918 Ενοπλη εξέγερση πραγματοποιείται στο Κίεβο, που καταλήγει στις 8/2 με την εγκαθίδρυση της σοβιετικής εξουσίας.

1921 Δολοφονούνται στα ανοιχτά της Μαύρης Θάλασσας από κεμαλιστές ο Γραμματέας του ΚΚ Τουρκίας Μουσταφά Σουμπχί, 4 μέλη της ΚΕ και άλλα στελέχη του κόμματος.

1924 Η ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας (μπολσεβίκοι), με αφορμή τον θάνατο του Β. Ι. Λένιν, απευθύνει την ακόλουθη διακήρυξη προς την εργατική τάξη: «Εργάτες των εργαλειομηχανών, σταθεροί οπαδοί της προλεταριακής επανάστασης, μπείτε στο ΚΚ! Προλετάριοι! Στείλτε στις γραμμές του κόμματος τους καλύτερους, τους πρωτοπόρους, τους τίμιους και τους τολμηρούς μαχητές!». Ως αποτέλεσμα, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα από την πρόσκληση του Κομμουνιστικού Κόμματος, πάνω από 240.000 εργάτες εντάχθηκαν στο κόμμα.

1941 Πεθαίνει ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς. Πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ορκίζεται ο έως τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας Αλέξανδρος Κορυζής.

1965 Η ΕΔΑ προτείνει την παραπομπή του Καραμανλή για την «Πεσινέ».

1971 Ανώτατος αξιωματικός της στρατιωτικής Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών ανακοινώνει ότι παύει η δικαστική έρευνα κατά του στρατηγού Σάμιουελ Κόστερ, που κατηγορούνταν για τη σφαγή των αμάχων στο βιετναμέζικο χωριό Μι Λάι. Η διακοπή της έρευνας αποφασίστηκε γιατί ...«δεν είναι προς το συμφέρον της Δικαιοσύνης».

1976 Ανακοινώνεται η δίωξη του πρώην πραξικοπηματία στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη, ο οποίος διετέλεσε «Πρόεδρος Δημοκρατίας» κατά την τελευταία χουντική κυβέρνηση. Η δίωξη, όμως, ασκείται για «δευτερεύοντα ρόλο» στο πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967.