Οταν η ασφάλεια στις συγκοινωνίες θεωρείται κόστος: Επιβάτες περπατούν στις ράγες μετά από φωτιά

Υπενθυμίζεται ότι οι συνδικαλιστές της ΔΕΣΚ (συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ) ήταν αυτοί που είχαν έγκαιρα προειδοποιήσει, πριν ακόμα από το δυστύχημα στα Τέμπη. Ηταν Φλεβάρης του 2023 όταν σε ανακοίνωσή τους αναδείκνυαν τους τεράστιους κινδύνους στα τρένα, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται».

Τι έχει αλλάξει όμως σήμερα, δύο χρόνια μετά, και ενώ η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει κάνει «επανεκκίνηση» στον σιδηρόδρομο, ότι σταδιακά «βελτιώνεται» και ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα;

Ο Ηλ. Τρεβλός τονίζει:

«Δύο χρόνια μετά, οι δεσμεύσεις που είχαν διατυπωθεί από κυβερνητικά στελέχη, από κρατικούς φορείς και την ιδιωτική εταιρεία "Hellenic Train" έχουν εξανεμιστεί. Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Η χειροτέρευση έχει να κάνει με την αύξηση της επισφαλούς εργασίας για το προσωπικό, με το γεγονός ότι οι επιβάτες έρχονται συχνά αντιμέτωποι με μεγάλες καθυστερήσεις λόγω προβλημάτων και βλαβών, με την αύξηση των μικρότερων και μεγαλύτερων ατυχημάτων στους χώρους δουλειάς, με την ανεπάρκεια σε τροχαίο υλικό (αμαξοστοιχίες, μηχανές, εξοπλισμό), την ελλιπή συντήρησή του, όπως και του δικτύου, που παραμένει κατεστραμμένο σε ένα μεγάλο τμήμα, το οποίο λειτουργεί σε μια γραμμή, χωρίς φωτοσήμανση, τηλεδιοίκηση, "τυφλό". Χειρότερα δηλαδή από την περίοδο πριν τα Τέμπη...

Μπορούμε να πούμε ότι για μια στοιχειώδη ομαλή λειτουργία του σιδηρόδρομου λείπουν από τη "Hellenic Train" πάνω από 300 εργαζόμενοι και στον ΟΣΕ έχουμε 1.520 οργανικά κενά. Αυτά τα κενά αφορούν συνταξιοδοτήσεις που δεν αναπληρώθηκαν.

Ολοι οι παράγοντες που οδήγησαν στα Τέμπη παραμένουν. Οι όποιες απειροελάχιστες παρεμβάσεις, όπως κάμερες σε κάποια τούνελ, ραδιοκάλυψη σε ορισμένα σημεία ή φωτισμός, που δεν υπήρχε, σε σχέση με την έκταση των αναγκών δεν αντιστρέφουν τη βασική εικόνα».

Ο συνδικαλιστής υπογραμμίζει ότι το ζήτημα της ασφάλειας καθορίζεται από 5 τουλάχιστον σημαντικούς παράγοντες: 1. Την κατάσταση της υποδομής, την εγκατάσταση και λειτουργία των συστημάτων ασφαλείας και, φυσικά, τις αξιόπιστες επικοινωνίες. 2. Το τροχαίο υλικό, που αποδεδειγμένα είναι πεπαλαιωμένο και καταπονημένο. 3. Την επαρκή στελέχωση, με προσωπικό με αντίστοιχα επαρκή εκπαίδευση και πιστοποίηση. 4. Τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων και του μηχανολογικού εξοπλισμού. 5. Τη φύλαξη των ανισόπεδων διαβάσεων.

Οπως επισημαίνει, «και στον ΟΣΕ και στη "Hellenic Train" το προσωπικό δεν επαρκεί, με αποτέλεσμα υπερεργασία και μεγάλη καταπόνηση των εργαζομένων, με πολύ πιο εμφατικό τρόπο στις περιόδους αιχμής, ενώ στις απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις τα εργατικά "ατυχήματα" είναι πάρα πολύ συχνά.

Τεράστιο ζήτημα είναι οι ανισόπεδες διαβάσεις, όπου τα δύο αυτά χρόνια οι νεκροί και οι σακατεμένοι είναι περισσότεροι ακόμα κι απ' αυτούς που θρηνήσαμε στα Τέμπη. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις 1.596 διαβάσεις σε όλη τη χώρα ένα μεγάλο τμήμα είναι αφύλακτες και σε ορισμένες υπάρχει προσωπικό ή αυτόματα συστήματα, που όμως τα περισσότερα δεν λειτουργούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πρόσφατο περιστατικό στην Πάτρα, όπου το τρένο περνάει με ανεβασμένες μπάρες. Βιώνοντας αυτά τα καθημερινά συμβάντα, δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλο να ζούμε με αβεβαιότητα και ανασφάλεια, πού, πότε και πόσο σοβαρό θα είναι το επόμενο συμβάν».

Ερωτηθείς τι απαντούν οι υπεύθυνοι όταν οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν όλη αυτήν την κατάσταση, ο συνδικαλιστής αναφέρει: «Οι εταιρείες δεν προχωρούν στις αναγκαίες επενδύσεις στην ασφάλεια, γιατί τις θεωρούν μεγάλο οικονομικό κόστος, όπως επίσης ακούμε τους διάφορους υπουργούς να λένε ότι "στην Ελλάδα ζείτε, δεν γίνεται να τα θέλετε όλα".

Δεν έχουν όμως καμία δικαιολογία μετά το προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Για παράδειγμα, στη Θεσσαλία το δίκτυο παραμένει κατεστραμμένο, λόγω των πλημμυρών, και ενώ έχει περάσει ενάμισης χρόνος βρισκόμαστε σε "σημείο μηδέν". Δίνουν ως πιο αισιόδοξο χρονοδιάγραμμα τα ...3 χρόνια για την ανάταξη του δικτύου και για τοποθέτηση των συστημάτων ασφαλείας. Από την άλλη, στο νότιο τμήμα του δικτύου, που δεν έχει υποστεί ζημιές, ο άξονας από Αθήνα έως Κιάτο, μήκους 90 χιλιομέτρων, παραμένει χωρίς τηλεδιοίκηση από τα Λιόσια μέχρι την Κόρινθο. Εκεί τι τους εμποδίζει να ολοκληρώσουν την τοποθέτηση συστημάτων ασφαλείας;

Επίσης, σε πολλά τμήματα στη Μακεδονία, όπου δεν έχει ζημιές από φυσικές καταστροφές, υπάρχει πρόβλημα με τα συστήματα ασφαλείας, όπως και με την επικοινωνία, που σε πολλά σημεία είναι ανύπαρκτη. Τα ελάχιστα δρομολόγια θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα για να εξυπηρετηθούν οι επιβάτες, αλλά αυτό δεν συμβαίνει, γιατί υπάρχει έλλειψη τροχαίου υλικού και προσωπικού.

Τι τεκμηριώνουν όλα αυτά; Πως ό,τι είναι αναγκαίο για να εξασφαλιστούν σύγχρονες, φτηνές, ποιοτικές και ασφαλείς μεταφορές θεωρείται κόστος, τόσο από τον δημόσιο ΟΣΕ όσο και από τον ιδιώτη ιδιοκτήτη της "Hellenic Train", και δεν υλοποιείται. Συνεχίζουν να θέτουν σε κίνδυνο εργαζόμενους και επιβάτες».

Στο ερώτημα αν στέκει το «επιχείρημα» των εκάστοτε κυβερνώντων - και άλλων πολιτικών δυνάμεων που υπηρέτησαν και υπηρετούν αυτήν την πολιτική - ότι «η Ελλάδα είναι εξαίρεση μέσα στην ΕΕ, εδώ υπάρχει μια διαχρονική παθογένεια», ο Ηλ. Τρεβλός απαντά: «Υπάρχουν διαφορές σε κάθε χώρα, όμως η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη, γιατί και εκεί καταγράφονται πολλά "ατυχήματα", με εκατοντάδες νεκρούς. Μέσα στη λεγόμενη διαλειτουργικότητα στον σιδηρόδρομο και τις "απελευθερωμένες" σιδηροδρομικές μεταφορές, οι Οδηγίες και Κατευθύνσεις στη λειτουργία διέπονται από το ίδιο αντιδραστικό πλαίσιο.

Επομένως, αυτό που συμβαίνει και στη χώρα μας δεν είναι παθογένεια. Είναι η εφαρμογή των Οδηγιών της ΕΕ. Δεν αυτοσχεδιάζουν, είναι στοχευμένη στρατηγική, που αντικειμενικά οδηγεί - όσο δεν ανατρέπεται - σε νέα Τέμπη».

Καταλήγοντας, ο συνδικαλιστής τονίζει: «Η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο, οι εργαζόμενοι μέσα από τα Σωματεία μας έχουμε προχωρήσει σε απεργιακές κινητοποιήσεις με κεντρικό ζήτημα την ασφάλεια. Αντιπαλεύουμε την προσπάθεια κυβέρνησης, εργοδοσίας, δικαστηρίων να ποινικοποιήσουν τον αγώνα μας βγάζοντας τις απεργίες παράνομες. Είναι μονόδρομος να συνεχίσουμε τον αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους άλλων κλάδων και όλο τον λαό. Μεγάλος επόμενος σταθμός είναι η απεργία των σιδηροδρομικών στις 28 Φλεβάρη, στα δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών».