Κυβίστηση ...μεγατόνων επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, τώρα που οι ΗΠΑ αναπροσαρμόζουν τη στρατηγική τους, χωρίς να αλλάζει ο σκοπός - δηλαδή η διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα - και χωρίς να αντιστρέφεται η φορά των ανταγωνισμών, που οδεύουν σταθερά προς κλιμάκωση. Με άρθρο του στην ΕΦΣΥΝ ο Γ. Τσίπρας, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, καταχεριάζει το «ευρωπαϊκό διευθυντήριο» ότι εκτέθηκε «ως χρήσιμος ηλίθιος μετά τη στροφή Τραμπ». «Ενώ η πολιτική Μπάιντεν συνιστούσε μια λογική στρατηγική για τις ΗΠΑ (ανεξαρτήτως επιτυχίας), ποια ακριβώς ήταν η λογική συστράτευσης της Ευρώπης, πέραν της απληστίας του υποτακτικού;», αναρωτιέται ο Τσίπρας. Βέβαια, καμία «απληστία υποτακτικού» δεν οδήγησε την ΕΕ να εμπλακεί στον πόλεμο μαζί με τις ΗΠΑ, παρά μόνο η διεκδίκηση μέρους της ιμπεριαλιστικής «λείας» για λογαριασμό των μονοπωλίων της. Αυτό στήριξε όλα τα προηγούμενα χρόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ, υποδεχόμενος για παράδειγμα τον Ζελένσκι και τους ναζί του τάγματος Αζόφ στη Βουλή, μαζί με την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα. 'Η ψηφίζοντας τον περασμένο Δεκέμβρη τις πολεμικές δαπάνες του προϋπολογισμού, ενώ τώρα καταγγέλλει την ΕΕ για «σημαίες ευκαιρίας» και «ατοπήματα» όπως η «αύξηση των αμυντικών δαπανών»! Ο καημός του, τότε και τώρα, είναι για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι του λαού. Γι' αυτό από τη μια ξεπλένει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και από την άλλη ανησυχεί για την προοπτική της ΕΕ που κλονίζεται στο φόντο του πολέμου, της όξυνσης των ανταγωνισμών και της νέας οικονομικής κρίσης που καραδοκεί.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες και άλλες βιομηχανίες της Γερμανίας είναι, λέει, αντιμέτωπες με ...«προκλήσεις για την ίδια την ύπαρξή τους», καθώς καταρρέει το «μοντέλο» που έκανε «πλούσια» τη γερμανική καπιταλιστική οικονομία. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν καταρρέει. Λέγεται ανταγωνισμός και κυνήγι του μέγιστου κέρδους. Είναι στο DNA του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και οι γερμανικές βιομηχανίες ήταν και είναι από τους πιο κερδισμένους. Τα τελευταία χρόνια, όμως, η Κίνα έχει εξελιχθεί στον μεγαλύτερο ανταγωνιστή τους. Οι κολοσσοί της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας έβγαλαν τεράστια κέρδη από πωλήσεις στην Κίνα, μπαίνοντας στην αγορά πριν από δεκαετίες, όταν οι εγχώριες πωλήσεις αυτοκινήτων μόλις άρχιζαν να αυξάνονται. Ωστόσο, το 2018 η αγορά νέων αυτοκινήτων στην Κίνα συρρικνώθηκε για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1990, σημειώνοντας πτώση 3% και μειώθηκε κατά 8% περισσότερο το 2019, τονίζουν αναλυτές στο «Politico». Αυτήν την περίοδο, τα μερίδια αγοράς των τριών μεγάλων γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών (Volkswagen, BMW, Mercedes - Benz) στριμώχνονται, κάτω από την πίεση των Κινέζων ανταγωνιστών τους, που βγαίνουν επιθετικά με φθηνότερα ηλεκτρικά οχήματα, τα οποία συχνά διαθέτουν και καλύτερη τεχνολογία.
Το «μάρμαρο» της ανταγωνιστικότητας πλήρωσαν οι εργαζόμενοι. Για να περιορίσουν το εργατικό «κόστος», οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες μετεγκατέστησαν σε άλλες χώρες μέρος της παραγωγής, η οποία μειώθηκε στη Γερμανία κατά 8% το διάστημα 2018 - 2023. Εκοψαν χιλιάδες θέσεις εργασίας, εφάρμοσαν προγράμματα «εθελουσίας», πάγωσαν ή μείωσαν μισθούς. Το αφήγημα τότε ήταν ότι οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες προετοιμάζονται για να μπουν δυναμικά στην εποχή της ηλεκτροκίνησης, απαλλαγμένες από «βάρη». Παράλληλα, οι γερμανικές κυβερνήσεις μέχρι το 2023 ενίσχυαν τις αυτοκινητοβιομηχανίες με τεράστιες επιδοτήσεις στην ηλεκτροκίνηση, με χρήματα του γερμανικού λαού. Ετσι φτάνουμε στο σήμερα. Το 2024 οι πωλήσεις της BMW μειώθηκαν κατά 13% στην Κίνα, της «Mercedes Benz» 7% και της VW - για την οποία η Κίνα είναι η μεγαλύτερη αγορά - κατά 10%. Τώρα ο κλάδος αντιδρά με σκληρότερα μέτρα. Πέρα από τις σαρωτικές μειώσεις μισθών και τις χιλιάδες απολύσεις, η παραγωγή μεταφέρεται σε πιο συμφέρουσες αγορές και εξετάζεται το κλείσιμο εργοστασίων. Επομένως, η «πρόκληση» είναι «υπαρξιακή» για τους εργαζόμενους και όχι για τα καπιταλιστικά κέρδη. Η παραγωγή με σκοπό το κέρδος είναι που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση, με τους Γερμανούς εργαζόμενους να «ανταγωνίζονται» τη φτηνότερη εργατική δύναμη και τα «πλεονεκτήματα» άλλων οικονομιών στην παγκόσμια αγορά...
1890 Γεννιέται ο Βιατσεσλάβ Μόλοτοφ, ηγετικό στέλεχος του Κόμματος των Μπολσεβίκων.
1915 Στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ο στόλος της Αντάντ αποβιβάζει στρατό και κυριεύει τη Λήμνο. Οι Αγγλογάλλοι χρησιμοποιούν το ελληνικό νησί ως ορμητήριο προκειμένου να πραγματοποιήσουν απόβαση στη χερσόνησο της Καλλίπολης.
1954 Εχοντας ανατρέψει τον πρώτο Πρόεδρο της Αιγυπτιακής Δημοκρατίας, συνταγματάρχη Μοχάμεντ Ναγκίμπ, ο συνταγματάρχης Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ γίνεται πρωθυπουργός της Αιγύπτου. Η προσέγγισή του με τη Σοβιετική Ενωση και πολιτικές όπως η εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ (έως τότε βρισκόταν υπό βρετανικό έλεγχο) προκάλεσαν την ένοπλη επέμβαση της Βρετανίας, της Γαλλίας και του Ισραήλ.
1956 Δεύτερη συνάντηση του Νίκου Ζαχαριάδη με τη Διεθνή Επιτροπή των 6 Κομμουνιστικών Κομμάτων που ανέλαβαν να παρέμβουν στο ΚΚΕ στη διάρκεια του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ.
1973 Μέσα σε κλίμα έντονης τρομοκρατίας και με τους όρους της χούντας πραγματοποιείται το 17ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Το Συνέδριο κατήγγειλε η «Ενιαία Αντιδικτατορική Συνδικαλιστική Κίνηση» (ΕΣΑΚ).
2014 Πεθαίνει ο Ισπανός δεξιοτέχνης του φλαμένκο, κιθαρίστας και συνθέτης Πάκο ντε Λουθία.
1847 Στον απόηχο της οικονομικής κρίσης του 1847, χιλιάδες εργάτες του Παρισιού εξεγείρονται. Επεμβαίνει ο στρατός και στήνονται οδοφράγματα. Ο βασιλιάς της Γαλλίας παραιτείται από τον θρόνο του και καταφεύγει στην Αγγλία.
1848 Κυκλοφορεί το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος».
1919 Οι επαναστατημένοι Γερμανοί εργάτες κηρύσσουν τη Σοβιετική Δημοκρατία στην πόλη του Αουγκσμπουργκ.
1920 Ιδρύεται το ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας, η βασική δύναμη κρούσης του γερμανικού ιμπεριαλισμού ενάντια στη Σοβιετική Ενωση και στους λαούς.
1943 Με την καθοδήγηση του ΕΑΜ Αθήνας κηρύσσεται απεργία εργατών, υπαλλήλων, μαθητών και πραγματοποιείται μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα, με συμμετοχή 100.000 λαού, για την επιβίωση και τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης.
1944 Στις Βίγλες της Μεγαλόπολης οι Γερμανοί εκτελούν 204 ομήρους που κρατούνταν στις φυλακές της Τρίπολης.
1965 Συνέρχεται η 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (24/2-1/3/1965). Η Ολομέλεια αυτή, αν και επέμεινε στο θέμα της ντε φάκτο νομιμοποίησης του ΚΚΕ, δεν πήρε ταυτόχρονα τα απαραίτητα μέτρα για ένα τόσο σοβαρό εγχείρημα. Το κυριότερο ήταν ότι δεν αναθεώρησε την Απόφαση του 1958 για τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων και δεν προχώρησε στη λήψη απόφασης δημιουργίας μαζικών παράνομων Κομματικών Οργανώσεων.
2008 Ο Φιντέλ Κάστρο αποσύρεται από την ηγεσία της Κούβας ύστερα από περίπου 50 χρόνια.