Με την ενεργοποίηση από την ΕΕ του λεγόμενου «Ευρωπαϊκού Χώρου Δεδομένων Υγείας» (ΕΧΔΥ) γίνεται σαφές ότι η «προστασία προσωπικών δεδομένων», οι σχετικοί «κανονισμοί» και οι «δηλώσεις αποδοχής», που απαιτούν κράτος και ιδιώτες ακόμα και για στοιχειώδεις υπηρεσίες, αποτελούν απλά τον φερετζέ μιας τεράστιας συγκέντρωσης, διακίνησης και αξιοποίησης δεδομένων έως και των πιο απόρρητων και ευαίσθητων, όπως τα ιατρικά. Σημειώνεται, λοιπόν, ότι ψηφιακοί κολοσσοί από τις ΗΠΑ ετοιμάζονται ήδη να προσφέρουν την τεχνολογία τους, για να αναλάβουν τη διαχείριση της σχετικής πλατφόρμας, που χαρακτηρίζεται «χρυσωρυχείο» δεδομένων. Μάλιστα, η Κομισιόν ξεκαθαρίζει ότι δεν αποκλείονται και ιδιώτες από την πρόσβαση στο περιεχόμενο της κεντρικής πλατφόρμας, ενώ βασικός στόχος είναι η «εξοικονόμηση 11 δισ. σε βάθος δεκαετίας», προφανώς από τον «εξορθολογισμό» και το ψηφιακό τσεκούρωμα των παροχών Υγείας.
Από τους πρώτους ενδιαφερόμενους δεν μπορεί παρά να είναι ασφαλιστικές εταιρείες, που «τζογάρουν» με την υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων. Υπενθυμίζεται ότι πριν από λίγες μέρες, το υπουργείο Υγείας ανακοίνωνε πανηγυρικά την ενεργοποίηση του «Εθνικού Ηλεκτρονικού Φακέλου Υγείας», παρουσιάζοντάς τον σαν καινοτομία άνευ προηγουμένου για τους ασθενείς, ενώ, όπως αποδεικνύεται, στόχος είναι να δοθούν «στο πιάτο» τα δεδομένα, που συγκεντρώνει η ΕΕ για το ενιαίο σύστημα διασύνδεσης με τα άλλα κράτη - μέλη μέσω του ΕΧΔΥ. Η τεχνολογία, που θα μπορούσε να διευκολύνει πραγματικά την παροχή ολοκληρωμένης ιατρικής φροντίδας και να συμβάλει στην πρόληψη, μετατρέπεται σε εργαλείο περικοπών για το κράτος, παραπέρα εμπορευματοποίησης και επιχειρηματικής δράσης με τα ευαίσθητα ιατρικά δεδομένα, που όλοι προσπαθούν να βάλουν στο χέρι. Το μάρμαρο το πληρώνει κι εδώ ο λαός, επιβεβαιώνοντας ότι το κράτος, είτε είναι ψηφιακό, είτε αναλογικό, αποτελεί μόνιμη απειλή για την υγεία, τα δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες.
Χέρι χέρι, οι εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ, τα συνδικαλιστικά ανεμοσκορπίσματα του ΣΥΡΙΖΑ και των διαφόρων αποχρώσεων και διασπάσεών του, μαζί με τους μηχανισμούς της ΝΔ και τους «αντισυστημικούς» της Κωνσταντοπούλου, ενώθηκαν για να πάρουν τον έλεγχο της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς από τις ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις, που στηρίζονται από το ΠΑΜΕ και άλλους τίμιους αγωνιστές. Το κοινό ψηφοδέλτιο που συμμετείχαν στις πρόσφατες αρχαιρεσίες, είναι το αποκορύφωμα της δράσης που έχουν αναπτύξει οι παραπάνω συνδικαλιστικές δυνάμεις τα τελευταία χρόνια. Κοινό τους στοιχείο - πέρα απ' όλα τα άλλα - είναι ότι προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τον ίδιο εργασιακό χώρο και συγκεκριμένα από το «Αλουμίνιο της Ελλάδας» του ομίλου Μυτιληναίου. Οι συγκεκριμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις, πρωτοστατούντων και των στελεχών της Πλεύσης Ελευθερίας, επιδίδονται τα τελευταία χρόνια σε βρώμικες επιθέσεις, συκοφαντίες, πιέσεις σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές, σε μεθοδεύσεις για την ανατροπή της διοίκησης, που έφτασαν ακόμη και σε προσφυγή στα δικαστήρια, με στόχο να ελέγξουν το εργατικό κίνημα σε μία περιοχή με μεγάλη επιχειρηματική δραστηριότητα σε στρατηγικούς τομείς όπως η εξόρυξη, η Ενέργεια, η βιομηχανία, ο τουρισμός κ.ά. Και αυτήν τη φορά όμως πήραν την απάντησή τους από τους εργαζόμενους της περιοχής, που τους γύρισαν την πλάτη και έδωσαν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη στις αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις.
1868 Γεννιέται ο Μαξίμ Γκόρκι (πραγματικό όνομα Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ). Ο Γκόρκι, προλετάριος κι ο ίδιος, πάλεψε για την επιβίωσή του και μετέτρεψε αυτή τη μάχη του σε πραγματικό «σχολείο» που τον δίδαξε. Η αντίληψη που διαμόρφωσε στο «πεζοδρόμιο» του βίου τον οδήγησε στον μαρξισμό, τον οποίο υπηρέτησε έως τον θάνατό του τόσο μέσα από το έργο του όσο και μέσα από την ίδια του τη ζωή.
1871 Η Κομμούνα του Παρισιού. Για πρώτη φορά στην Ιστορία της ανθρωπότητας η κρατική εξουσία πέρασε, αν και για σύντομο χρονικό διάστημα, στα χέρια του προλεταριάτου, της πιο πρωτοπόρας, της μοναδικής μέχρι το τέλος επαναστατικής τάξης της καπιταλιστικής κοινωνίας.
1939 Τα φασιστικά στρατεύματα του Φράνκο μπαίνουν στη Μαδρίτη.
1948 Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, που ήταν ζωσμένο μέσα - έξω από αστυνομικούς και χαφιέδες, ξεκινά τις εργασίες του το 9ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ.
1950 Πεθαίνει ο Μητροπολίτης Χίου Ιωακείμ, που την περίοδο της Κατοχής συντάχθηκε με το ΕΑΜ. Για τη στάση του αυτή, η Ιερά Σύνοδος τον καθαίρεσε από Μητροπολίτη διασύροντάς τον (όπως έκανε και με άλλους ιεράρχες που έλαβαν μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, όπως ο Κοζάνης Ιωακείμ, ο Ηλείας Αντώνιος κ.ά.).
1964 Πεθαίνει ο κομμουνιστής ποιητής Φώτης Αγγουλές.
1965 Ξεκινά το 1ο - ιδρυτικό - Συνέδριο της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (28/3 - 1/4/1965).
1968 117 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες και τεράστιες υλικές ζημιές είναι ο απολογισμός του τρομερού σεισμού, έντασης 8,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που πλήττει την Αλάσκα με επίκεντρο την πρωτεύουσα Ανκορατζ.
1969 Ο ποιητής Γ. Σεφέρης με ανακοίνωση που μοίρασε στους ξένους δημοσιογράφους καταδικάζει το δικτατορικό καθεστώς της χούντας.