Στο Αμφιθέατρο «Παναγιωτόπουλος» της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, παρουσία πλήθους κόσμου, φοιτητών και καθηγητών, εργαζομένων, μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, το μεσημέρι της Πέμπτης, σε εκδήλωση που πραγματοποίησαν η Τομεακή Επιτροπή Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και η Περιφερειακή Οργάνωση ΑΕΙ Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Χρήστος Κωνσταντινάκης, μέλος του Συμβουλίου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ.

Παρεμβάσεις έκαναν ο Λευτέρης Αγγελής, καθηγητής στο Τμήμα Πληροφορικής του ΑΠΘ, και ο Αντώνης Βεντούρης, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΟ Κ. Μακεδονίας, τα μέλη της ΚΕ Κώστας Αβραμόπουλος, Δημήτρης Παπατολίδης, Γρηγόρης Κλιγκόπουλος, Ευθύμης Δημάκης και Θανάσης Χρηστίδης, ο βουλευτής του Κόμματος Γιάννης Δελής και η πρώην βουλευτής Ασημίνα Ξηροτύρη - Αικατερινάρη. Το «παρών» έδωσε και ο Γιώργος Τσακλίδης, καθηγητής μαθηματικών στο ΑΠΘ, πατέρας της Αγάπης, η οποία χάθηκε στο έγκλημα των Τεμπών μαζί με 56 ακόμα ψυχές.

Απευθυνόμαστε σε όλες και όλους εσάς, στις φοιτήτριες και τους φοιτητές που πριν από έναν μήνα, στη μεγάλη απεργία του Φλεβάρη, δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, ενώσατε τις φωνές σας με τη φωνή των απεργών εργατών, των ανθρώπων του μόχθου αυτής της πόλης, και στείλατε το δικό σας μαχητικό μήνυμα: Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί!

Αυτό άλλωστε κάνετε ασταμάτητα εδώ και δύο χρόνια! Γιατί νιώθετε, και σωστά, ότι το χρωστάτε πρώτα απ' όλους στην Αναστασία, στην Θώμη, στην Χρύσα, στον Αναστάση, στην Μάρθη, στην Φραντσέσκα, στον Γιώργο, στην Ελένη, στην Κλαούντια, στην Αγάπη, στον Κυπριανό, στην Κέλλυ, στην Ελπίδα, στον Γιάννη, στην Εριέττα... Σε όλες τις 57 αθώες ψυχές που χάθηκαν στα Τέμπη.

Γι' αυτό και μαχητικά, δυναμικά, αποφασιστικά συνεχίζετε μαζί τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους νέους εργαζόμενους, να γράφετε στους τοίχους, στα προαύλια των σχολείων και των σχολών, στα πανό και στις καρδιές σας: 'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας.

Και είναι βαθιά γελασμένοι, η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης, αν νομίζουν ότι με τα παιχνίδια που κάνουν στην Προανακριτική για τον Τριαντόπουλο θα τη γλιτώσουν τόσο εύκολα. Τι φοβούνται και μεθοδεύουν το κλείσιμό της; Προφανώς ότι θα βγουν κι άλλα στοιχεία στη φόρα που θα στοιχειοθετούν ποινικές ευθύνες κι άλλων προσώπων, τόσο για την αλλοίωση του χώρου του εγκλήματος όσο και για το κύριο έγκλημα, δηλαδή τη σύγκρουση των τρένων...

Βουλώσατε το στόμα όλων όσοι προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν τους νέους που για πρώτη φορά θα απεργούσαν. Ολων όσοι, όχι πολύ καιρό πριν, έλεγαν πως η νεολαία είναι δήθεν αδιάφορη, χωρίς ιδανικά, απογοητευμένη, στη γωνία. Ε, λοιπόν, ο λαός μας απέδειξε πως μπορεί να τους βάλει αυτούς στη γωνία, με την πλάτη στον τοίχο!

Αρκεί να το αποφασίσει, να οργανωθεί και να παλέψει για το δίκιο του. Και σε αυτόν τον αγώνα θα βρει σταθερούς συμμάχους το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, όπως κάναμε από την πρώτη στιγμή για το έγκλημα στα Τέμπη. Χωρίς παχιά λόγια και φανφάρες, χωρίς μικροκομματική αξιοποίηση, όπως άλλοι, αλλά με καθημερινή ακούραστη δουλειά συγκεκριμένης αποκάλυψης.

Αλλαξαν, λοιπόν, πολλά. Για πρώτη φορά, χιλιάδες είπαν "απεργώ". Εργοτάξια, εταιρείες, βιομηχανίες, καταστήματα, σχολές, σχολεία άδειασαν. Και πλατείες, δρόμοι γέμισαν ασφυκτικά από εργαζόμενους αποφασισμένους να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που στηρίζουν και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Χιλιάδες νέοι για πρώτη φορά ένιωσαν αυτήν τη δύναμη της εργατικής τάξης να επιβάλει το δίκιο της, παγώνοντας την οικονομική ζωή, την παραγωγή στη χώρα. Παγώνοντας δηλαδή τα τεράστια κέρδη των καπιταλιστών για μία μέρα. Γιατί τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, αυτά για τα οποία δεν διστάζουν να κόψουν ακόμα και στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας, δεν πέφτουν από τον ουρανό. Βγαίνουν από την απλήρωτη δουλειά των εκατομμυρίων εργαζομένων στη χώρα μας. Αυτοί, οι εργαζόμενοι, κινούν τα πάντα, και αυτοί είδαμε στην πράξη ότι μπορούν να νεκρώσουν τα πάντα.

Και τι δεν ακούσαμε μετά από τις κινητοποιήσεις... Η κυβέρνηση της ΝΔ και ο Μητσοτάκης προσπάθησαν να τις φέρουν στα μέτρα τους, ακόμα και με φαιδρότητες του στιλ ότι οι διαδηλωτές δήθεν απαιτούσαν εφαρμογή της "αξιολόγησης" στο Δημόσιο! Για ποια "αξιολόγηση" τολμάνε και μιλάνε, αλήθεια;

Γι' αυτήν που διώκει εκπαιδευτικούς γιατί τόλμησαν να μιλήσουν για το δίκιο του παλαιστινιακού λαού και υπέρ της ειρήνης και της φιλίας των λαών; Γι' αυτήν που τελικά στερεί λεφτά από τα σχολεία, τις σχολές, από τα νοσοκομεία, ώστε να μειώνονται τα έξοδα του κράτους και να αυξάνονται οι επενδυτικές ευκαιρίες για τους επιχειρηματίες, τους κολεγιάρχες που αναβαθμίζονται σε ιδιωτικά πανεπιστήμια, στους κλινικάρχες στην Υγεία και αλλού;

Τέτοια "αξιολόγηση" να μας λείπει. Τέτοια "αξιολόγηση", άλλωστε, έκανε και η "Hellenic Train". Για το πώς θα βγάζει η ίδια περισσότερα κέρδη, για το πώς θα πηγαίνουν πιο γρήγορα τα τρένα, πώς θα κόβονται πιο πολλά και πιο ακριβά εισιτήρια, γι' αυτό και τα μέτρα ασφαλείας τα αξιολογούν μόνιμα ως πολυτέλεια.

Σε αυτήν την - έξω από κάθε πραγματικότητα - άποψη έχει προσχωρήσει τελευταία και η Πλεύση Ελευθερίας, κοροϊδεύοντας χοντρά τον ελληνικό λαό. Εκτός των άλλων, μαρτυρούν τον φόβο τους κάτω από την πίεση των λαϊκών κινητοποιήσεων, μήπως και ο λαός, ιδιαίτερα η νέα γενιά, αμφισβητήσουν πιο καθαρά το αστικό κράτος και τους θεσμούς του.

Φοβούνται όταν ο λαός δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση και την πολιτική που όλοι μαζί ψηφίζουν στα κρίσιμα στρατηγικά ζητήματα. Φοβούνται όταν ο λαός αρχίζει να βλέπει από πρώτο χέρι ότι καμία σχέση με τη δικαιοσύνη δεν έχει αυτό το κράτος. Οτι το μόνο δίκαιο που αναγνωρίζει είναι το δίκαιο του ισχυρού, και υπέρτατος νόμος είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας χούφτας στυγνών εκμεταλλευτών.

Φοβούνται όταν περισσότεροι και περισσότερες βλέπουν πως αυτό το κράτος όχι μόνο δεν μπορεί να λύσει προβλήματα, αλλά συνεχώς δημιουργεί και οξύνει νέα προβλήματα με την πολιτική του. Φοβούνται όταν χιλιάδες βγάζουν το συμπέρασμα από την ίδια τη ζωή πως μόνο ο λαός σώζει τον λαό, και μάλιστα σε σύγκρουση με αυτό το κράτος και τους θεσμούς του.

Αυτό επιβεβαιώθηκε και στα Τέμπη, όταν ο λαός μας δεν έκατσε σιωπηλός, απαθής, να περιμένει δήθεν τη Δικαιοσύνη "να κάνει τη δουλειά της", όπως τον καλούσε η κυβέρνηση, αλλά από την πρώτη στιγμή βγήκε στον δρόμο, γέμισε τις πλατείες και παλεύει με τον αγώνα του να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα. Στηρίζοντας τον τιτάνιο αγώνα που δίνουν οι συγγενείς των θυμάτων, με τη στήριξη του λαού μας, για να μη μείνουν ατιμώρητοι οι ένοχοι, να μαθευτεί η αλήθεια. Αυτό επιβεβαιώνεται σε κάθε πυρκαγιά, σε κάθε πλημμύρα, σε κάθε πλειστηριασμό λαϊκής κατοικίας, σε κάθε μικρό και μεγάλο μέτωπο για την κάλυψη των αναγκών του λαού.

Να κάνουμε, λοιπόν, τον φόβο τους πολιτική πραγματικότητα. Να γίνουν περισσότεροι αυτοί που δεν εμπιστεύονται αυτό το εχθρικό για τον λαό κράτος, τους αντιδραστικούς - αντιλαϊκούς θεσμούς του. Να ακυρώσουμε κάθε προσπάθεια του συστήματος να "παρκάρει" την αγανάκτηση και την οργή, ιδιαίτερα των νέων, σε κόμματα που μπορεί να βαφτίζονται στα λόγια αντισυστημικά, αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο και γι' αυτό τα επιλέγουν και ως βολική τους αντιπολίτευση.

Γιατί αυτό το ερώτημα κρίνεται σήμερα: Θα εγκλωβιστεί η ορμή των λαϊκών αγώνων, των εργαζομένων, των φοιτητών και μαθητών σε νέους επίδοξους σωτήρες "από τα πάνω", που πουλάνε σόου στη Βουλή και στα φιλόξενα γι' αυτούς συστημικά ΜΜΕ, αλλά στο διά ταύτα, στους χώρους Εκπαίδευσης και δουλειάς, εκεί που κρίνεται η πάλη, η σύγκρουση με το σύστημα, παίρνουν το μέρος της ΕΕ και της πολιτικής της, του ΝΑΤΟ και των δολοφονικών του σχεδιασμών, της εργοδοσίας και των άδικων, αντιλαϊκών νόμων; 'Η θα πάμε την πάλη μέχρι το τέρμα, αμφισβητώντας την πολιτική που ενιαία υπηρετούν, σε σύγκρουση με το σύστημα, το εχθρικό κράτος, τις διεθνείς συμμαχίες των εκμεταλλευτών, τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα, τα κόμματα των αστικών θεσμών και του συστήματος;

Αυτό το κρίσιμο ζήτημα μας δίνει και τον μπούσουλα στο να απαντήσουμε σε ένα συχνό ερώτημα νέων σήμερα: Και τώρα, τι; Μετά τη συγκλονιστική, μεγαλειώδη απεργία της 28ης Φλεβάρη, τι κάνουμε; Τώρα είναι που κάθε νέος και νέα που για πρώτη φορά απήργησε πρέπει να κάνει ξανά το βήμα στη μεγάλη απεργιακή μάχη στις 9 Απρίλη.

Τώρα είναι που η δύναμη του καθενός και της καθεμιάς πρέπει να πολλαπλασιαστεί στους χώρους δουλειάς και μόρφωσης. Είναι στο χέρι αλλά και στην ευθύνη του καθενός που ήταν εκεί στις 28 Φλεβάρη να οργανώσει τους συναδέλφους του, τους συμμαθητές, τους συμφοιτητές του. Τώρα είναι η ώρα να δημιουργηθούν εστίες αγώνα σε κάθε επιχείρηση και πανεπιστήμιο για τις μάχες που έρχονται, για τα καθημερινά "Τέμπη" που περιμένουν στη γωνία, για να ανατρέψουμε την πολιτική που μετρά τις ανάγκες μας ως κόστος.

Τώρα είναι που πρέπει να δυναμώσει η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα. Κανένα πρόβλημα ή ανάγκη συναδέλφου, συμφοιτητή, συμμαθητή μας να μην περνάει απαρατήρητη από το σωματείο, τον φοιτητικό σύλλογο, τα 15μελή και 5μελή στα σχολεία.

Ενας για όλους και όλοι για έναν. Στην πράξη να αντιπαλέψουμε μέσα στη νεολαία τα σάπια ιδανικά του συστήματος, τον ατομισμό, τον εγωισμό, το "κοίτα τη δουλειά σου", το "πάτα επί πτωμάτων για να προκόψεις" κ.ά. Τώρα είναι η ώρα να πετάξουμε από τα σωματεία των εργατών τούς εκπροσώπους των εργοδοτών, τη συνδικαλιστική μαφία των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να επιβάλει σιωπητήριο στους αγώνες.

Εδώ, στη Θεσσαλονίκη, είδαμε τις δυνάμεις αυτές στις πρόσφατες εκλογές του Εργατικού Κέντρου να ανασταίνουν και τους πεθαμένους για να τους βγουν τα "κουκιά", για να αποτρέψουν με νοθείες αυτό που ξέρει όλη η πόλη: Οτι οι δυνάμεις που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι η πραγματική πρώτη δύναμη στο Εργατικό Κέντρο, το μοναδικό αποκούμπι των εργατών.

Τώρα είναι η ώρα ακόμα περισσότεροι να βγάλουν συμπεράσματα για το ποιος είναι ο αντίπαλος, με ποιον πρέπει να τα βάλουμε. Απέναντί μας στέκεται ένα σύστημα που θρέφεται από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και το αίμα των λαών. Θεός του είναι το κέρδος, και δεν υπάρχει έγκλημα που θα διστάσει να διαπράξει στον βωμό του.

Αυτό το σύστημα της αδικίας υπηρετούν το σημερινό αστικό κράτος με τους σάπιους θεσμούς και μηχανισμούς του, τα κόμματα του κεφαλαίου και της ΕΕ, η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Ολοι αυτοί παίζουν στην ίδια ομάδα ενάντια στον λαό και στη νεολαία.

Το ομολογούν μόνοι τους, όταν οι ίδιοι οι τραπεζίτες παραδέχονται πως "τα 3-4 βασικά κόμματα, τα λεγόμενα συστημικά, ουσιώδεις διαφορές δεν έχουν. Στην ουσία μιλάμε για ένα κόμμα... Υπάρχει περιθώριο συνεννόησης. Αν χρειαστεί θα τα βρουν...". Αυτά λένε...

Τι άλλο, λοιπόν, χρειάζεται να σας πούμε εμείς; Ο κ. Ανδρουλάκης δεν ήταν αυτός που καλούσε τον κ. Μητσοτάκη να χορέψουν το ταγκό της συναίνεσης, στηρίζοντας τα κρίσιμα νομοσχέδια της ΝΔ;

Ο όλος ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αυτός που επιλέχθηκε ως κυβέρνηση για να κάνει ως "Αριστερά" αυτό που δεν μπορούσε να κάνει η Δεξιά, να ψηφίσει το 3ο μνημόνιο; Η επικεφαλής της Πλεύσης δεν είναι αυτή που καμαρώνει ότι στόχος είναι "να κάνει καλύτερη την κυβέρνηση", λες και γίνεται καλύτερος ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του;

Αυτή δεν είναι που μοίραζε καρδούλες στον Πιερρακάκη για τα Ωνάσεια Σχολεία, όταν ήταν υπουργός Παιδείας, και μετά ο Μητσοτάκης τον επιβράβευσε γι' αυτό αναβαθμίζοντάς τον σε τσάρο της οικονομίας; Αυτό δεν λέγεται Πλεύση, λέγεται σύμπλευση!

Και αυτή η σύμπλευση βγάζει μάτι όταν πρόκειται να βγάλουν λάδι την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Είναι τυχαίο άραγε ότι κανείς από όλους αυτούς της βολικής αντιπολίτευσης δεν βγάζει άχνα για τις αποκαλύψεις του ΚΚΕ σχετικά με τη μεταφορά επικίνδυνων ΝΑΤΟικών φορτίων στον σιδηρόδρομο, και για τα αναπάντητα ερωτήματα όσον αφορά την πιθανότητα μεταφοράς ΝΑΤΟικών καυσίμων στην εμπορική αμαξοστοιχία που συγκρούστηκε στα Τέμπη; Είναι τυχαίο ότι όλοι μαζί στηρίζουν το νέο πολεμικό παραλήρημα της ΕΕ με τα 800 δισ. για τους πολεμικούς εξοπλισμούς, που θα πληρώσουν οι λαοί από την τσέπη τους και με το αίμα τους στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους;

Οι καταιγιστικές διεθνείς εξελίξεις συνιστούν την απόλυτη χρεοκοπία των αφηγημάτων πάνω στα οποία στηρίχθηκε για χρόνια η προπαγάνδα των δυνάμεων του ευρωατλαντικού τόξου. Κάθε μέρα και ένα ακόμα από τα παραμύθια τους πηγαίνει "κουβά".

Θυμηθείτε κάποιους υπερπατριώτες που έδειχναν τον Τραμπ σαν περιστέρι της ειρήνης, και όχι μόνο αυτό. Θέλανε μάλιστα να τον φέρουν και στο κοινοβούλιο, να κάνει μαθήματα ειρήνης! Τώρα απειλεί με συγκρούσεις τον Παναμά, τη Γροιλανδία, το Μεξικό, τη Νοτιοανατολική Ασία, ενώ αυτή ακριβώς η πολιτική άνοιξε τη συζήτηση η ΕΕ να στείλει κι άλλες στρατιωτικές μπότες και όπλα στο έδαφος της Ουκρανίας.

Σήμερα, σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας και εμπλοκής, βλέπουμε σε κάθε Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ να "πέφτουν κορμιά"! Πρόκειται για ένα παζάρι στο οποίο η κυβέρνηση της κάθε χώρας προσέρχεται, φυσικά, με κριτήριο τα συμφέροντα και τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της δικής της αστικής τάξης και μόνο.

Γι' αυτό και πρόσφατα ακούσαμε βουλευτή της κυβέρνησης, σε ρόλο "λαγού", να αναρωτιέται: "Γιατί να στείλει η Τουρκία στρατό στην Ουκρανία;". "Να στείλουμε εμείς", λέει. Είναι αδίστακτοι! Δεν διστάζει αυτό το σύστημα να θυσιάσει χιλιάδες ζωές, ιδιαίτερα νέων ανθρώπων, για να διαπραγματευτεί καλύτερο κομμάτι της "πίτας" των επενδύσεων, των εξορύξεων, της Ενέργειας...

Ε, τους ευχόμαστε καλό δρόμο! Και βροντοφωνάζουμε: Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά! Καμία σκέψη για αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο πολεμικά σφαγείο! Αυτήν τη φωνή υψώνουν εκατοντάδες νέοι στρατευμένοι, και είμαστε περήφανοι για την παλικαρίσια στάση τους. Οπως του συμφοιτητή σας, δόκιμου έφεδρου αξιωματικού που διώκεται για τη συμμετοχή του σε αντιπολεμική κινητοποίηση! Είμαστε μαζί του! Κάτω τα χέρια από τα στρατευμένα παιδιά του λαού!

Ξέρουμε πως οι νέοι άνθρωποι βράζετε από οργή και θυμό. Το "δεν έχω οξυγόνο" είναι το αίσθημα ασφυξίας που νιώθει κάθε νέος και νέα όταν βλέπει την τσέπη άδεια, το μέλλον του αβέβαιο, τη ζωή του γεμάτη από πολλές "κοιλάδες των Τεμπών".

Οταν βλέπει τις σπουδές του σε τροχιά σύγκρουσης με τα όνειρα και τις ελπίδες του. Γιατί το σημερινό Πανεπιστήμιο κινείται στις ίδιες τις "ράγες του κέρδους" που εκτροχιάζουν τις ανάγκες σας για σύγχρονες και δωρεάν σπουδές.

Γιατί στην Παιδεία - "εμπόρευμα" το πανεπιστήμιο γίνεται όλο και πιο φθηνό για το κράτος που μειώνει τη χρηματοδότηση εξασφαλίζοντας πόρους για αλλού. Πιο ακριβό για τους φοιτητές που μετατρέπονται σε πελάτες. Τελικά συγκρούονται παντού τα κέρδη τους και οι ζωές μας.

Οταν μετά τη σκληρή προσπάθεια για να περάσετε στη σχολή σας, συναντάτε τις συνέπειες της υποχρηματοδότησης. Με την υποστελέχωση που κλείνει εργαστήρια, με τη διάλυση της Φοιτητικής Μέριμνας και το τεράστιο κόστος σπουδών, ιδιαίτερα των ενοικίων, αφού στο ΑΠΘ υπάρχουν μόλις 1.200 δωμάτια σε φοιτητικές εστίες για πάνω από 50.000 φοιτητές. Αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει σχεδόν 1 στους 2 φοιτητές να εργάζονται για να αντεπεξέλθουν στις σπουδές τους. Εμποδίζει τους φοιτητές να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και η κυβέρνηση απειλεί να τους διαγράψει.

Ομως βάρος για τα πανεπιστήμια δεν είναι οι φοιτητές, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ που κατατρώει τη χρηματοδότηση και τα υποτάσσει όλα στις ανάγκες των εταιρειών. Τους προειδοποιούμε: Δεν θα επιτρέψουμε να διαγράψετε τους κόπους και τις θυσίες των παιδιών των λαϊκών οικογενειών. Μην τολμήσετε να διαγράψετε φοιτητές που παλεύουν να πάρουν το πτυχίο τους! Θα μας βρείτε απέναντι!

Η "απελευθέρωση" της Ανώτατης Εκπαίδευσης έχει μεγαλώσει τον ανταγωνισμό, τον κατακερματισμό αρμοδιοτήτων εντός των ΑΕΙ, τις εργολαβίες που μοιράζονται δισεκατομμύρια, ενώ δεν εξασφαλίζεται ούτε ένα ευρώ για ασφαλείς υποδομές. Ολοι γνωρίζουν ότι από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει ζωές ακόμα και μέσα στα πανεπιστήμια και τις εστίες, όπως και εδώ στο ΑΠΘ.

Μήπως έχει περάσει καιρός από όταν στη Νομική ένας φοιτητής έπεσε από το παράθυρο λόγω "συνωστισμού" στις αίθουσες; Μήπως απαντάει κανείς αρμόδιος με υπευθυνότητα γιατί εδώ και 20 χρόνια δεν υπάρχει σεισμικός έλεγχος στα κτίρια του ΑΠΘ, όπως επιβεβαίωσαν τα έγγραφα της Πυροσβεστικής και της Επιθεώρησης Εργασίας, αποκαλύπτοντας την επικινδυνότητα των κτιρίων του Ιδρύματος;

`Η μήπως ήταν "κακιά στιγμή" η ελεύθερη πτώση του ασανσέρ στις φοιτητικές εστίες που λειτουργούσε χωρίς ελέγχους, με πιστοποιητικά ασφαλείας προηγούμενων δεκαετιών; Αυτό είναι δυστυχώς το πανεπιστήμιο που παίρνει βέβαια "άριστα" στις αξιολογήσεις της ΕΕ. Οπως "άριστα" έπαιρνε και η "Hellenic Train" από την Ευρωπαϊκή Αρχή Σιδηροδρόμων για να κυκλοφορούν τρένα χωρίς μέτρα ασφαλείας!!!

Την ίδια εγκληματική πολιτική βρίσκετε μπροστά σας, όταν οι κόποι για να πάρετε ένα πτυχίο με αξία συνθλίβονται στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που μετατρέπουν το πτυχίο σε ένα πιστοποιητικό "προσόντων" και τα πανεπιστήμια σε ένα μεγάλο παζάρι πτυχίων επί πληρωμή.

Αυτό εξάλλου διευρύνεται με τη Σύμβαση της Λισαβόνας, που ψήφισαν πέρσι τα αστικά κόμματα και εξισώνει τα πτυχία σας με αυτά των κολεγίων, αλλά και με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, μετατρέποντας αρχικά τα υπάρχοντα κολέγια σε πανεπιστήμια, με τη χορήγηση μιας απλής άδειας!

Είναι η ίδια πολιτική που όλο διαφημίζει τη σύνδεση των πανεπιστημίων με την "αγορά", αλλά όλο μεγαλώνει η αποσύνδεσή τους από τις κοινωνικές ανάγκες προς όφελος του κέρδους των επιχειρηματιών.

Σήμερα που απαιτείται ανάπτυξη της έρευνας για την ασφάλεια των μεταφορών, στα Πολυτεχνεία της χώρας διδάσκεται το "πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή" για να βγαίνουν οι δείκτες "κόστους - οφέλους" στις μελέτες!

Σήμερα που χρειάζεται έρευνα και μελέτη για κοινωνικά φαινόμενα, όπως της νεανικής επιθετικότητας, της εξάρτησης από τα social media, το περιεχόμενο των κοινωνικών σπουδών προσανατολίζεται στην έρευνα αγοράς, στην επίδραση του digital marketing και των προωθητικών ενεργειών - διαφήμισης εταιρειών.

Είναι η ίδια πολιτική που θέλει την επιστήμη και την έρευνα να υπηρετεί τις ανάγκες της κερδοφορίας των ομίλων και των εταιρειών, να ακολουθεί τις προτεραιότητες της πολεμικής οικονομίας.

Ετσι, όπως αποκάλυψε το ΚΚΕ στη Βουλή, ούτε το 1/4 του κρατικού προϋπολογισμού για την Ερευνα δεν δίνεται σε ερευνητικά κέντρα, ενώ τα 3/4 δίνονται απλόχερα σε μεγάλες επιχειρήσεις και μάλιστα ακόμα και εταιρείες οπλικών συστημάτων και "διττής χρήσης"!

Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες μας κάνουν περήφανους όταν φωνάζουν ότι δεν θα ανεχθούν να βάψουν τα χέρια τους με αίμα! Και είναι ελπιδοφόρο ότι με μαχητικές κινητοποιήσεις έχουν ακυρώσει εκδηλώσεις με στελέχη του ΝΑΤΟ στα πανεπιστήμια, έχουν παγώσει τις διαδικασίες για τη συνεργασία του ΕΚΠΑ με την οπλοβιομηχανία "Lockheed Martin", φωνάζοντας "Εξω οι δολοφόνοι από τις σχολές"!!!

Και στην Εκπαίδευση είναι εμφανής η σύμπλευση των άλλων κομμάτων. Ετσι, παρά τις κοκορομαχίες, στο τέλος της ημέρας το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις... spin off του, τη Νέα Αριστερά, την Πλεύση Ελευθερίας έχουν στηρίξει την προώθηση της πολιτικής της ΕΕ στα πανεπιστήμια και κάνουν δήθεν δημιουργικές παρατηρήσεις επί του τρόπου εφαρμογής, για να εισπράξουν ακόμα και τα εύσημα από την κυβέρνηση του Μητσοτάκη.

Μα τι να πρωτοθυμηθούμε; Τον νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Που το ΠΑΣΟΚ ζητούσε να ιδρυθούν ιδιωτικά αφού είχε προηγηθεί η αναθεώρηση του Αρθρου 16 του Συντάγματος; Που ο ΣΥΡΙΖΑ στην ουσία υποστήριζε να γίνει η ίδια δουλειά, απλά με όχημα τα δημόσια ΑΕΙ; `Η που η Ζωή Κωνσταντοπούλου ψήφισε υπέρ ή "παρών" σε 17 από τα 26 άρθρα του; Ενός νόμου για τον οποίο δήλωσαν βουλευτές τους ότι "η ιδιωτική Παιδεία δεν είναι εξ ορισμού κακή!". Ακριβώς! Τόσο αντιπολιτευτικά... Τόσο αντισυστημικά...

Η ίδια σας η πείρα δείχνει ότι η πραγματική δύναμη βρίσκεται στον συλλογικό αγώνα! Μάθατε καλά ότι μπορεί οι κυβερνήσεις να είναι πλειοψηφία στη Βουλή και να ψηφίζουν νόμους, όμως τα σχέδιά τους τα ακυρώνουν οι πλειοψηφίες μέσα στην κοινωνία! Με τη συμμετοχή σας στους αγώνες δείξατε τη δύναμη που διαθέτετε, όταν ενώνεστε με τους εργαζόμενους και τον λαό σε μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, που διεκδικεί όσα της αξίζουν τον 21ο αιώνα.

Με τις μεγαλειώδεις φοιτητικές κινητοποιήσεις η φωνή σας έγινε πιο δυνατή, στριμώξατε την κυβέρνηση, αφήσατε νόμους στα χαρτιά, ακυρώσατε απαράδεκτους σχεδιασμούς. Πρωτοστατήσατε από την πρώτη στιγμή για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα των Τεμπών, γίνατε η φωνή όλων των νεκρών και συνεχίζετε μέχρι να υπάρξει δικαίωση. Αλλάξατε τα δεδομένα, με πολλούς φοιτητικούς συλλόγους να βρίσκονται στα χέρια σας, γκρεμίζοντας την παράταξη της ΝΔ, τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, σε όλη τη χώρα και παραμερίζοντας όσους καλούσαν να εναποθέσετε τις ελπίδες σας σε επίδοξους σωτήρες, άλλους "Μητσοτάκηδες στη θέση του Μητσοτάκη". Σε αυτόν τον δρόμο συνεχίζετε, για να κατοχυρώσετε όσα πετύχατε και να δυναμώσετε το φοιτητικό κίνημα.

Η πρωτιά της "Πανσπουδαστικής" τα τελευταία χρόνια έδωσε νέα πνοή στις διεκδικήσεις σας. Ο αντίπαλός σας, η πολιτική του κέρδους, των κυβερνήσεων - ΕΕ - επιχειρηματικών ομίλων, βρήκε μεγάλα εμπόδια και δυσκολίες. Για αυτό και η αγωνιστική πορεία του φοιτητικού κινήματος, η πρωτιά της "Πανσπουδαστικής" είναι καρφί στο μάτι της κυβέρνησης και όσων σας θέλουν στο περιθώριο.

Και φέτος μπορεί αυτό το καρφί να μπει πιο βαθιά, να δεχτεί μια μεγάλη ήττα η κυβέρνηση από τους ίδιους τους φοιτητές! Γιατί το ποτάμι της οργής και του αγώνα δεν γυρίζει πίσω. Γιατί η ελπίδα είναι στους αγώνες και η δύναμη βρίσκεται στην οργάνωσή σας στους Φοιτητικούς Συλλόγους. Η αγωνιστική αναζωογόνηση του φοιτητικού κινήματος είναι υπόθεση όλων των φοιτητών! Ολων όσοι θέλουν να "φτάσουμε στο τέρμα" για να μη ζήσουμε νέα Τέμπη. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το τέρμα;

Το ΚΚΕ έχει πρόταση, σχέδιο και πρωτοστατεί στους σημερινούς αγώνες, ώστε ο αγώνας μας να φέρει τον λαό στο προσκήνιο με τη δική του εργατική - λαϊκή διακυβέρνηση και εξουσία.

Απέναντι στο κριτήριο του μέγιστου κέρδους που έχουν φυσικά οι μεγάλες επιχειρήσεις, γιατί τους έχουν παραχωρήσει τον σιδηρόδρομο, τα εργοστάσια, τα λιμάνια, όλο τον πλούτο της χώρας μας, εμείς παλεύουμε για την κοινωνική ιδιοκτησία όλων αυτών που θα λειτουργούν με κριτήριο την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.

Απέναντι στην καπιταλιστική αγορά που οδηγεί σε Παιδεία και Υγεία - εμπόρευμα, σε σπάσιμο του σιδηρόδρομου σε χίλια κομμάτια, παλεύουμε για τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και της παραγωγής της χώρας μας. Κεντρικό, επιστημονικό σχεδιασμό που θα αναπτύσσει ισόμετρα τους κλάδους της παραγωγής, βάζοντας τέλος στην αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, προκειμένου να καλυφτούν όλες οι ανάγκες του λαού.

Απέναντι σε ένα αστικό πολιτικό σύστημα με αντιπροσώπους των αστικών κομμάτων δεσμευμένους στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, δεμένους με χίλια δυο νήματα με επιχειρηματικά συμφέροντα, με το κεφάλαιο, παλεύουμε για μια ανώτερη δημοκρατία.

Παλεύουμε για ένα κράτος με αντιπροσώπους σάρκα από τη σάρκα των εργαζομένων, χωρίς κανένα προνόμιο, μισθό ή δικαιώματα παραπάνω από τον λαό που εκπροσωπούν. Απέναντι στην τυπική ισότητα της μιας ψήφου κάθε τέσσερα χρόνια, που δήθεν εξασφαλίζει τη δημοκρατία και την ελευθερία, παλεύουμε για μια κοινωνία στην οποία κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενος ελεύθερα θα μπορεί να εκλέγεται, αλλά και να ελέγχεται εκεί που κρίνονται όλα, στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μόρφωσης.

Και όχι από το πόσο καλά τα λέει στην τηλεόραση, αλλά να κρίνεται από τους ίδιους τους συναδέλφους του, από αυτούς που τον βλέπουν, τον ξέρουν, αν εκπροσωπεί τα συμφέροντά τους ή όχι.

Απέναντι στη διαφθορά αυτού του συστήματος και τη ρεμούλα, παλεύουμε για μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει αυτός που διαφθείρει, οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα λόμπι, για να ψηφίζονται συμφέρουσες αποφάσεις για τα κέρδη τους. Για να μπορεί ο λαός κάθε στιγμή να ανακαλέσει από το πόστο του, να καθαιρέσει κάποιον που δεν ανταποκρίνεται στην εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.

Απέναντι στους σημερινούς σάπιους θεσμούς του κράτους αυτού, που έχει φτιαχτεί για να υπηρετεί το κεφάλαιο από την κορφή ως τα νύχια, παλεύουμε για νέους θεσμούς, λαογέννητους, που θα δημιουργήσει η ίδια η πάλη του λαού μας, της νεολαίας και που θα ανταποκρίνονται στις δικές τους ανάγκες. Αυτή η κοινωνία έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται σοσιαλισμός - κομμουνισμός.

Αυτή είναι η πρόταση του ΚΚΕ, σε αυτήν την υπόθεση δίνει όλες του τις δυνάμεις. Σήμερα, κρίνεται πόσοι περισσότεροι μπαίνουν σε αυτόν τον αγώνα, πόσοι περισσότεροι συγκρούονται με το σύστημα της εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό. Αυτοί οι δυο κόσμοι βρίσκονται παντού και πάντα σε σύγκρουση.

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις των σκελετών σε ομαδικούς τάφους των εκτελεσμένων κομμουνιστών και αγωνιστών πίσω από τις φυλακές του Γεντί Κουλέ φέρνουν στην επιφάνεια, για άλλη μια φορά, "τους δύο κόσμους" που βρίσκονται σε διαρκή ανειρήνευτη πάλη μεταξύ τους.

Από τη μια, ο κόσμος των αδικημένων, του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας της χώρας μας, των υψηλών ιδανικών, του αγώνα, της ανιδιοτέλειας, της πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο κόσμος των αγωνιστών του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ με εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ.

Από την άλλη, ο κόσμος των εκμεταλλευτών, η αστική τάξη και το κράτος της, με τη στήριξη των πρώην συνεργατών των ναζί, των δοσίλογων επί Κατοχής, που στελέχωσαν τους μηχανισμούς και τους θεσμούς του, με στόχο να εξοντώσουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ την περίοδο μετά την Απελευθέρωση, κατά τη διάρκεια της ηρωικής πάλης του ΔΣΕ το 1946-1949 και τα επόμενα πέτρινα χρόνια.

Ενα κράτος που βασάνιζε κομμουνιστές και αγωνιστές, γεμίζοντας τις φυλακές όπως το Γεντί Κουλέ, τη Βαστίλη της Θεσσαλονίκης, όπου εκτελέστηκαν πάνω από 400, με αποφάσεις Εκτακτων Στρατοδικείων σκοπιμότητας. Αγωνιστές του λαού μας που τους έθαψαν σε ομαδικούς τάφους στα κρυφά, χωρίς να επιτρέψουν στους συγγενείς τους να τους αποδώσουν τις τιμές όπως τους άξιζε. Αυτός είναι ο βάρβαρος κόσμος τους και το ταξικό εχθρικό για τον λαό κράτος τους, που μάλιστα σήμερα ορισμένοι κόπτονται για να αποκαταστήσουν, όπως λένε ξεδιάντροπα, την "πληγωμένη" εμπιστοσύνη του λαού και της νεολαίας στους θεσμούς του.

Τι έκανε πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους να βαδίζουν με χαμόγελο και το κεφάλι ψηλά στον τόπο της εκτέλεσης; Τι έκανε αυτούς τους κομμουνιστές να αρνούνται να αποκηρύξουν την ιδεολογία τους, με τίμημα τη ζωή τους; Μήπως πήγε χαμένη η θυσία τους; Εμείς, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας απαντάμε πως ΟΧΙ.

Η θυσία τους και ο αγώνας τους, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τον λαό, δεν πήγε χαμένη, γιατί σήμερα μας εμπνέει και μας διδάσκει να μην το βάλουμε κάτω, να μην κάνουμε πίσω κόντρα σε δυσκολίες και εμπόδια, απέναντι στο ίδιο ταξικό εχθρικό κράτος και τη βαρβαρότητα του συστήματος της εκμετάλλευσης, που μπορεί να "εκσυγχρονίζεται", αλλά παραμένει το ίδιο στην ουσία του, μια στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου, της μειοψηφίας, κόντρα στη θέληση και τις ανάγκες της λαϊκής πλειοψηφίας.

Οπως βροντοφώναξε μπροστά στους στρατοδίκες ο Αρίστος Βασιλειάδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, στη συγκλονιστική δίκη των στελεχών της ΚΟΘ του ΚΚΕ: "Τίποτε δεν είναι παράνομο από όσα έκανα. Παράνομοι είστε εσείς και το κράτος σας και κανένα νόμο του δεν αναγνωρίζω". Μας έδωσαν ένα μάθημα ζωής, ανυπότακτης στάσης, γεμάτης με ανώτερους σκοπούς και ιδανικά. Είναι "άσβεστος φάρος το Γεντί Κουλέ και φως που καίει" και θα φροντίσουμε να τους τιμήσουμε όπως τους πρέπει.

Αλλά κυρίως η νεολαία να βαδίσει πιο αποφασιστικά στα χνάρια τους, με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στην πάλη για τη ριζική ανατροπή αυτού του συστήματος της εκμετάλλευσης, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Για να νικήσουν κόντρα στο σημερινό σκοτάδι και τη βαρβαρότητα το δίκιο και το φως!».