Ο «ιδρώτας» δεκαετιών δουλειάς και ο πλούτος που παράγεται από τους λαούς της Ευρώπης τίθενται στην υπηρεσία της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας και συνολικότερα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων για το ξαναμοίρασμα του κόσμου με τα όπλα.

Για τα πολεμικά σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων και προκειμένου να απελευθερωθούν κεφάλαια για την «αμυντική» βιομηχανία, η Κομισιόν επιδιώκει να βάλει χέρι σε ιδιωτικές τραπεζικές αποταμιεύσεις και αποθεματικά μεγάλων συνταξιοδοτικών Ταμείων, τα οποία λειτουργούν ουσιαστικά ως επενδυτικά ταμεία. Παράλληλα, επιστρατεύονται τα λεγόμενα Ταμεία Συνοχής της ΕΕ - που υποτίθεται ότι χρηματοδοτούν έργα σε υποδομές, «προστασία του περιβάλλοντος» κ.λπ. - συζητιέται η «αξιοποίηση» του Ταμείου Ανάκαμψης κ.ά.

Οπως είχε καταγγείλει την περασμένη βδομάδα η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, ένα από τα βασικά εργαλεία μέσω των οποίων επιχειρείται να οδηγηθούν τεράστια κεφάλαια στις επιχειρήσεις και στους εξοπλισμούς, είναι και η Ενωση Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων (SIU).

Μαζί με τη Λευκή Βίβλο για την Αμυνα, παρουσιάστηκε τον Μάρτη και η δημιουργία της SIU, η οποία υποτίθεται ότι προσφέρει στα νοικοκυριά «περισσότερες και ασφαλέστερες ευκαιρίες να επενδύσουν στις κεφαλαιαγορές» σε στρατηγικούς στόχους της ΕΕ.

Η SUI είναι η αναβίωση της προσπάθειας για μια Ενωση Κεφαλαιαγορών, που εδώ και χρόνια «σκόνταφτε» στις αντιθέσεις μέσα στην ΕΕ. Είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια ενιαία κεφαλαιαγορά για την Ευρώπη, «να εναρμονιστούν οι νόμοι, να εξαλειφθούν τα σύνορα και να δημιουργηθούν κοινές ευρωπαϊκές επενδυτικές ευκαιρίες».

Στην τρέχουσα γεωπολιτική και οικονομική συγκυρία, όπου η ΕΕ υποχωρεί στον παγκόσμιο ανταγωνισμό με την Κίνα και τις ΗΠΑ, το ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό μπλοκ προσπαθεί να εμπλέξει τους ίδιους τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες, τους συνταξιούχους, να θέσει ακόμα πιο αποφασιστικά τους κόπους και τις οικονομίες χρόνων - που και τα προηγούμενα τελικά αξιοποιούνταν για τη στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων - στην υπηρεσία της πολεμικής οικονομίας και των στρατηγικών στόχων των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.

Αυτή η στρατηγική έχει σχεδιαστεί για να δημιουργήσει «περισσότερα κίνητρα για επενδύσεις» σε ολόκληρη την Ευρώπη, «διευκολύνοντας» τις επενδύσεις σε στρατηγικές προτεραιότητες της ΕΕ, κυρίως στην ενεργειακή μετάβαση, την τεχνολογική καινοτομία και την Αμυνα.

Οπως τονίζεται στη στρατηγική «Πυξίδα Ανταγωνιστικότητας» της ΕΕ (Competitiveness Compass), η ικανότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίζει τις «τρέχουσες προκλήσεις - όπως η κλιματική αλλαγή, οι γρήγορες τεχνολογικές αλλαγές και η νέα γεωπολιτική δυναμική - απαιτεί σημαντικές επενδύσεις».

Η έκθεση Ντράγκι υπολογίζει ότι για τις απαραίτητες επενδύσεις που θα αναδείξουν την ΕΕ σε παγκόσμιο γεωπολιτικό «παίκτη», απαιτούνται 750 - 800 δισ. ευρώ ετησίως έως το 2030. Αυτός ο στόχος επηρεάζεται και από τις «αυξημένες αμυντικές ανάγκες», όσο εντείνεται ο ανταγωνισμός για αγορές, πρώτες ύλες, δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας.

Το SIU θα συνδέσει «αποτελεσματικά» τις αποταμιεύσεις των πολιτών με τις ανάγκες επένδυσης, ισχυρίζεται η Κομισιόν. Σύμφωνα με την ΕΕ, περίπου 10 τρισ. ευρώ βρίσκονται επί του παρόντος σε τραπεζικούς λογαριασμούς σε όλη την Ευρώπη.

Ο Carsten Brzeski, επικεφαλής οικονομολόγος της ING Bank, τονίζει πως «έχουμε σημαντική ανάγκη για επενδύσεις στην Ευρώπη που δεν μπορούν να καλυφθούν μόνο από το κράτος. Η ιδιωτική επένδυση είναι επίσης απαραίτητη. Υπάρχει ένα σημαντικό ποσό αποταμίευσης στην Ευρώπη σε τραπεζικούς λογαριασμούς με χαμηλά επιτόκια. Το ερώτημα είναι: Δεν μπορούν αυτά τα αδρανοποιημένα μετρητά να χρησιμοποιηθούν για πιο παραγωγικές οικονομικές επενδύσεις;».

Η ΕΕ στοχεύει να δημιουργήσει «κίνητρα» για τους πολίτες να επενδύσουν τις τραπεζικές αποταμιεύσεις τους στις κεφαλαιαγορές, για παράδειγμα, για να εξασφαλίσουν αποταμιεύσεις για τη συνταξιοδότηση, όσο ιδιωτικοποιείται η Κοινωνική Ασφάλιση. Επιπλέον, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις πρέπει να έχουν ευκολότερη πρόσβαση σε κεφάλαια σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

«Οι τραπεζικές καταθέσεις είναι ασφαλείς και εύκολα προσβάσιμες, αλλά συνήθως αποφέρουν λιγότερα χρήματα από τις επενδύσεις σε κεφαλαιαγορές. Το SIU μπορεί να υποστηρίξει την ευημερία των πολιτών μας, προσφέροντάς τους την επιλογή και τις ευκαιρίες να επιδιώξουν καλύτερες αποδόσεις, θέτοντας τις αποταμιεύσεις τους σε λειτουργία στις κεφαλαιαγορές», ισχυρίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ταυτόχρονα, περισσότερες επενδύσεις στις κεφαλαιαγορές στηρίζουν την «πραγματική οικονομία δίνοντας τη δυνατότητα στις εταιρείες σε όλη την Ευρώπη να αναπτυχθούν και να ευδοκιμήσουν». Το «τυράκι» - χιλιοφαγωμένο εδώ και δεκαετίες - είναι ότι αυτό θα συμβάλει στην ...καπιταλιστική ανάπτυξη και θα δημιουργήσει «καλύτερες θέσεις εργασίας με πιο ανταγωνιστικούς μισθούς για τους Ευρωπαίους εργαζόμενους»!

Μάλιστα, χρησιμοποιείται και το επιχείρημα της «διαφάνειας». Τώρα οι αποταμιευτές δεν γνωρίζουν «πώς αξιοποιεί η τράπεζα τα χρήματα στους λογαριασμούς ταμιευτηρίου. Δεν ξέρουν σε ποιες εταιρείες δανείζει χρήματα η τράπεζά σας». Ομως επενδύοντας στην κεφαλαιαγορά, οι πολίτες «μπορούν να επιλέξουν πού ακριβώς θέλουν να επενδύσουν»!

Μεγάλα συνταξιοδοτικά ταμεία της Ευρώπης βρίσκονται σε συνομιλίες «για ενδεχόμενη ίδρυση ενός Ταμείου που θα μπορούσε να εξειδικευτεί» στον τομέα των επενδύσεων στην πολεμική βιομηχανία.

Αρκετά συνταξιοδοτικά ταμεία επανεξετάζουν τη μακροχρόνια πολιτική τους να μην επενδύουν στην πολεμική βιομηχανία και επικαιροποιούν το χαρτοφυλάκιό τους, προκειμένου να προσαρμοστούν στην πολεμική οικονομία και σε καιρούς γεωπολιτικών ανακατατάξεων.

Χαρακτηριστικό είναι ρεπορτάζ του αμερικανικού πρακτορείου «Bloomberg», σύμφωνα με το οποίο:

• Το συνταξιοδοτικό ταμείο PFA, το οποίο επιβλέπει περίπου 120 δισ. δολάρια, βρίσκεται σε συνομιλίες με το συμβούλιό του για να αρθεί η απαγόρευση στο χαρτοφυλάκιό του για εταιρείες που κατασκευάζουν συστατικά στοιχεία για πυρηνικά όπλα.
• Το Akademikerpension, που διαχειρίζεται πάνω από 20 δισ. δολάρια, λέει ότι συζητά με τα μέλη του αν μπορεί να αυξήσει την έκθεση στους κατασκευαστές όπλων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που κατασκευάζουν «αμφιλεγόμενα όπλα», όπως βόμβες διασποράς. Αυτήν τη στιγμή διαθέτει 45 εκατ. δολάρια στον κλάδο της πολεμικής βιομηχανίας.
• Το μεγαλύτερο συνταξιοδοτικό ταμείο της Ευρώπης, Stichting Pensioenfonds ABP, λέει ότι είναι ήδη επενδυτής σε πολεμικές βιομηχανίες και δηλώνει πρόθυμο να αυξήσει την έκθεσή του στον κλάδο, για να υποστηρίξει τις στρατηγικές ανάγκες της ΕΕ. Η ABP κατέχει ήδη μεταξύ 400 εκατ. και 2 δισ. ευρώ σε εταιρείες που συμβάλλουν στον «αμυντικό» κλάδο.

Μιλώντας στο «Bloomberg», ο διευθυντής της ABP ζήτησε «συνεπή επενδυτική πολιτική από τις κυβερνήσεις» με υπογεγραμμένα συμβόλαια και δήλωσε έτοιμος το Ταμείο να επενδύσει στην επέκταση των «αμυντικών» ικανοτήτων της Ευρώπης.

Πρόκειται για «μια ειδική κατάσταση», δήλωσε ο Jens Munch Holst, διευθύνων σύμβουλος της Akademikerpension. Μάλιστα, δεν δίστασε να ...επιχειρηματολογήσει ότι «είναι ένας αγώνας για τη δημοκρατία και χωρίς τη δημοκρατία δεν μπορούμε να υπάρξουμε»!

Η υπάρχουσα πολιτική αποκλεισμού της Akademikerpension επηρεάζει περίπου το 90% των ευρωπαϊκών «αμυντικών» εταιρειών και βασικά όλους τους κατασκευαστές όπλων των ΗΠΑ.

«Είναι προφανές αυτήν τη στιγμή ότι οι περισσότερες επενδύσεις θα κατευθυνθούν στην ευρωπαϊκή βιομηχανία», είπε ο Holst.

Ο Rasmus Bessing, διευθυντής επενδύσεων της PFA, δήλωσε ότι το συνταξιοδοτικό ταμείο «είναι πρόθυμο να συζητήσει έργα που θα παρέχουν άμεση χρηματοδότηση στην ευρωπαϊκή άμυνα, με την προϋπόθεση ότι είναι οικονομικά συμφέρον».

Και αν η κυβέρνηση της Δανίας, όπου εδρεύει η PFA, σκοπεύει να εκδώσει περισσότερα ομόλογα για τη χρηματοδότηση πρόσθετων «αμυντικών» δαπανών, η PFA θα ήταν πιθανότατα έτοιμη να αγοράσει, πρόσθεσε ο ίδιος.

Η Πολωνία επιδιώκει να λάβει έγκριση για τη χρήση 6,1 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ για επενδύσεις σε στρατιωτικούς σκοπούς, όπως δήλωσε η υπουργός Αναπτυξιακών Ταμείων και Περιφερειακής Πολιτικής.

Οι επενδύσεις σκοπεύεται να γίνουν σε τρεις τομείς: Προστασία του πληθυσμού, βιομηχανικός εκσυγχρονισμός, συμπεριλαμβανομένων της έρευνας και της ανάπτυξης, και προστασία των κρίσιμων υποδομών, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο.

Ο μηχανισμός ανάκαμψης της ΕΕ παρέχει στην Πολωνία σχεδόν 60 δισ. ευρώ σε επιχορηγήσεις και δάνεια που πρέπει να δαπανηθούν έως το 2026.

«Είμαστε οι πρώτοι που εισάγουμε ένα τέτοιο Ταμείο Ασφάλειας και Αμυνας (στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης) και γνωρίζω ήδη ότι άλλες χώρες (...) ρωτούν πώς να το κάνουν», είπε η υπουργός.

Ανέφερε ότι οι διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες έχουν αρχίσει και η Πολωνία έχει ήδη εξασφαλίσει ότι επενδύσεις μπορούν να γίνουν μετά το 2026.

Στο μεταξύ, εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ πρόκειται να ανακατευθύνει η ΕΕ από το λεγόμενο Ταμείο Συνοχής σε στρατιωτικούς σκοπούς. Αυτά τα χρήματα προορίζονταν για έργα υποδομών και επενδύσεις σε «πράσινους» και ψηφιακούς τομείς, που υποτίθεται μειώνουν την ανισόμετρη ανάπτυξη μεταξύ των κρατών της ΕΕ - στην πραγματικότητα στόχος ήταν η στήριξη των μπίζνες της «πράσινης» και «ψηφιακής μετάβασης», για κερδοφόρες επενδύσεις υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων.

Αν υπήρχε ένα περιθώριο να γίνουν και κάποια έργα κοινής ωφέλειας για τους λαούς της Ευρώπης, τώρα εξαλείφεται και αυτό.

Πιο συγκεκριμένα, οι Βρυξέλλες σχεδιάζουν να διαθέσουν το 1/3 του τρέχοντος κοινού προϋπολογισμού της ΕΕ 2021 - 2027, δηλαδή περίπου 392 δισ. ευρώ, για επενδύσεις σε εξοπλισμούς και στρατιωτικές υποδομές, στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας και της προετοιμασίας για μια ευρύτερη σύγκρουση σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Μέχρι στιγμής μόνο το 5% περίπου αυτών των λεγόμενων Ταμείων Συνοχής έχει δαπανηθεί, με τους μεγαλύτερους δικαιούχους, όπως Πολωνία, Ιταλία και Ισπανία, να έχουν δαπανήσει ακόμη λιγότερα. Τα κράτη της ΕΕ έχουν δώσει προτεραιότητα στα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης που διατέθηκαν σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους μετά την πανδημία της Covid-19 και λήγουν το 2026.

Οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών θα έχουν πλέον μεγαλύτερη «ευελιξία» στην κατανομή των κεφαλαίων συνοχής για την υποστήριξη των «αμυντικών» τους βιομηχανιών και των έργων στρατιωτικής κινητικότητας, όπως η ενίσχυση και κατασκευή δρόμων και γεφυρών για να «σηκώνουν» τη διέλευση των αρμάτων μάχης από χώρα σε χώρα.