Πρόκειται ουσιαστικά για την ενσωμάτωση της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, που υπεγράφη στις 9/6/2020 και τέθηκε σε ισχύ τον Νοέμβρη του 2021. Οπως σημειώνεται εξάλλου στο ΠΔ, «η Ελληνική Δημοκρατία επιφυλάσσεται για την άσκηση, και ως προς τις λοιπές ακτές της, των αντίστοιχων δικαιωμάτων της όπως αυτά απορρέουν από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας της 10ης Δεκεμβρίου 1982».
Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση, με τυμπανοκρουσίες από μέρους της κυβέρνησης, του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού (ΘΧΣ) της χώρας, ο οποίος υπηρετεί μπίζνες του κεφαλαίου σε θάλασσα και νησιά, με τον μανδύα της προστασίας του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, οι ενημερώσεις και χάρτες που συνόδευσαν τις επίσημες ανακοινώσεις έδωσαν μια εικόνα του επικίνδυνου παζαριού που «τρέχει» πολυεπίπεδα στα Ελληνοτουρκικά, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων, μπλέκοντας τον λαό σε ένα ευρύ φάσμα αντιθέσεων και ανταγωνισμών, όπως δείχνει και η εμπλοκή με το πολυδιαφημισμένο καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου, το οποίο για την ώρα παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, ελέω αντιδράσεων της τουρκικής αστικής τάξης.
Θυμίζουμε ότι την περασμένη Τετάρτη, κατόπιν «πρωτοβουλίας» του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «σε συνεργασία» με το ΥΠΕΞ και τα συναρμόδια υπουργεία (Αμυνας κ.λπ.), εκδόθηκε η λεγόμενη πράξη συγκρότησης της Εθνικής Χωρικής Στρατηγικής για τον Θαλάσσιο Χώρο (ΕΧΣΘΧ), με την οποία εξειδικεύεται και αποτυπώνεται σε χάρτη ο ΘΧΣ της χώρας.
Πρόκειται για διαδικασία που προβλέπεται στην Κοινοτική Οδηγία 2014/89/ΕΕ ως «απαραίτητη για την ανάπτυξη βιώσιμης γαλάζιας οικονομίας, τη βιώσιμη διαχείριση των θαλάσσιων πόρων (...) στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας», δηλαδή τις μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων, αυτές ακριβώς που σπρώχνουν σε επικίνδυνες διευθετήσεις, οι οποίες αφορούν και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.
Εξάλλου, στον χάρτη που διανεμήθηκε από την κυβέρνηση ο ΘΧΣ εμφανίζεται χωρισμένος σε 4 χωρικές ενότητες - Ιόνιο, Λιβυκό Πέλαγος, Βόρειο Αιγαίο και Νότιο Αιγαίο (από δυτική Πελοπόννησο μέχρι Καστελόριζο) - καλύπτοντας το σύνολο αυτού του θαλάσσιου χώρου. Εξ ου και θα ακολουθήσει η έκδοση 4 θαλάσσιων χωροταξικών πλαισίων των ισάριθμων χωρικών ενοτήτων, όπως συνέβη και με τα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια (12 από τα συνολικά 13 έχουν ήδη δημοσιευτεί, ενώ εκκρεμεί το 13ο, που αφορά την Περιφέρεια Νότιου Αιγαίου).
Σε αναλυτικό ενημερωτικό του το ΥΠΕΞ διευκρινίζει ότι «οι θαλάσσιες περιοχές που αποτυπώνονται στον χάρτη συμπεριλαμβάνουν τις ελληνοϊταλικές συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ του 1977 και του 2020 και την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία του 2020, ενώ συμπίπτουν με τα όρια που απορρέουν από τον νόμο 4001/2011» («για τη λειτουργία Ενεργειακών Αγορών Ηλεκτρισμού και Φυσικού Αερίου, για Ερευνα, Παραγωγή και δίκτυα μεταφοράς Υδρογονανθράκων και άλλες ρυθμίσεις»).
Θυμίζουμε ότι οι συμφωνίες αυτές αναγνώρισαν μειωμένη επήρεια για την Ελλάδα ακόμα και νοτιοανατολικά του μεγαλύτερου ελληνικού νησιού, της Κρήτης, ενώ ειδικά αυτή με την Αίγυπτο αφορούσε μερική οριοθέτηση, γκριζάροντας όλη την περιοχή από ανατολικά της Ρόδου μέχρι το Καστελόριζο.
Η κυβέρνηση άλλωστε έσπευσε «να κλείσει το μάτι» στην Αγκυρα, τονίζοντας πως «σε ό,τι αφορά μη οριοθετημένες περιοχές, αποτυπώνεται η μέση γραμμή που καθορίζει το εξωτερικό όριο της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, μέχρι τη σύναψη συμφωνιών οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές» (βλ. Τουρκία), ενώ διαβεβαιώνει ότι δεν κλείνει την πόρτα στον «διάλογο», ξετυλίγοντας ξανά το κουβάρι του παζαρέματος, των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών.
«Το Καστελόριζο είναι σύμβολο αλλαγής, όχι κρίσης» αποφαίνεται, ενώ κάνει λόγο για «μεγάλες, τολμηρές αποφάσεις που σπάνε τον φαύλο κύκλο παθογενειών», επιβεβαιώνοντας ότι η πολιτική που εφαρμόστηκε δεν ήταν έξωθεν επιβεβλημένη, αλλά αυτή που είχε ανάγκη το εγχώριο κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση του. Στο πλαίσιο αυτό, απαντά κατηγορηματικά πως όχι, δεν θα άλλαζε καμία απ' τις στρατηγικές επιλογές που έκανε τότε.
Κατά τα αναμενόμενα, χρεώνει την καπιταλιστική κρίση στο «φαύλο σύστημα», στις κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν «το δημόσιο ταμείο ως προσωπικό πορτοφόλι». Υποστηρίζει ότι δεν υπήρχε εναλλακτική, παραδοχή κοινή για τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, εξ ου και όπως λέει δεν υπήρξε σοβαρή αντίδραση ούτε άλλη πρόταση. «Το δίλημμα ήταν ξεκάθαρο: Πρόγραμμα προσαρμογής ή άτακτη χρεοκοπία και χάος», ισχυρίζεται, ενώ με τη σειρά του κομπάζει ότι εφάρμοσε «το μεγαλύτερο πρόγραμμα που έχει εφαρμοστεί ποτέ σε χώρα», σαν απόδειξη της άμεσης αντίδρασης της κυβέρνησής του στην κατάσταση που είχε διαμορφωθεί και πως «πήραμε την ευθύνη, όταν οι άλλοι κρύβονταν. Και σηκώσαμε το βάρος (...) Οχι για να σωθεί μια κυβέρνηση, αλλά για να μείνει η Ελλάδα όρθια».
Σε ερώτηση για την περιβόητη φράση του «λεφτά υπάρχουν», ο Γ. Παπανδρέου υποστηρίζει πως υπάρχουν «αλλά όχι για σπατάλη και πελατεία. Υπάρχουν όταν χτυπάς το σύστημα που τα κρύβει, τα λυμαίνεται, τα ιδιοποιείται εις βάρος της κοινωνίας. Και αυτό ακριβώς αλλάζαμε με τις επιλογές μας ως κυβέρνηση».
«Και για την ιστορία θα σας θυμίσω τι έλεγα: "Λεφτά υπάρχουν αν τα διεκδικήσεις. Αν τα προσελκύσεις με επενδύσεις. Αν νοικοκυρέψεις το κράτος. Αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας. Ωστε να αυγατίσουν και να διαμορφώσουν, να δημιουργήσουν έναν νέο πλούτο. Αλλά αυτά θέλουν σχέδιο. Θέλουν σχέδιο που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων, των ημέτερων και των ισχυρών της χώρας μας"», υποστηρίζει, επιβεβαιώνοντας ότι αυτό που στην πραγματικότητα εννοούσε είναι ότι λεφτά υπάρχουν για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τους μόνους δηλαδή που βγήκαν κερδισμένοι απ' τη δίνη στην οποία έριξαν τον λαό.
Ο Γ. Παπανδρέου, ερχόμενος στο σήμερα, αναπαράγει τη ρητορική της σοσιαλδημοκρατίας για μη ανταγωνιστικό παραγωγικό μοντέλο, για το Ταμείο Ανάκαμψης που πάει στους λίγους, για ΑΠΕ που δεν αποτελούν «εργαλείο ενεργειακής δημοκρατίας, αλλά μονοπώλιο», για «χώρα χωρίς σχέδιο, στάσιμη». Και προτείνει σαν διέξοδο μερεμέτια τύπου μεταρρυθμίσεις, διαφάνεια, κανόνες ελέγχου, «να χτίσουμε θεσμούς δημοκρατικούς, διαφανείς, λογοδοσίας».
Το Εθνικό Συμβούλιο της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), στο πλαίσιο της κλιμάκωσης της πολύμορφης δράσης της που βρίσκεται σε εξέλιξη ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στους υπέρογκους εξοπλισμούς για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, στις επικίνδυνες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή με το συνεχιζόμενο αιματοκύλισμα του παλαιστινιακού λαού και στη συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε δεκάδες αποστολές εκτός συνόρων, αποφάσισε την πραγματοποίηση Πανελλαδικού Διημέρου Αντιιμπεριαλιστικής Δράσης στις 17 και 18 Μάη 2025.
Στην Αττική η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 18 Μάη 2025, με εκκίνηση από τον Τύμβο του Μαραθώνα στις 8 π.μ. και τερματισμό στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας στις 6.30 μ.μ., όπου θα γίνει εκδήλωση υποδοχής των ειρηνοδρόμων.