ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Επιασαν το νόημα» οι σχολάρχες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εκτός από τους φοιτητές, τους σπουδαστές κι όλους όσοι βγήκαν μαζικά στους δρόμους την περασμένη χρονιά ενάντια στην υποβάθμιση Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που «έπιασαν το νόημα» των κυβερνητικών επιδιώξεων. Πρόκειται για τους ιδιοκτήτες των κολεγίων, των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών και των διαφόρων ιδιωτικών «εκπαιδευτικών» επιχειρήσεων, που την περίοδο αυτή έχουν γεμίσει τον τόπο με διαφημίσεις.

Θαυμάστε, λοιπόν, τι λέει μια από αυτές τις διαφημίσεις: «81.000 υποψήφιοι για τα ΑΕΙ - ΤΕΙ φέτος όλοι θα μπουν κάπου, πόσοι όμως θα πετύχουν; Μα όσοι σπουδάσουν αυτό που θέλουν και οι ίδιοι και η αγορά εργασίας...». Δηλαδή, μας λέει ότι η μεγάλη μάζα θα περάσει στα τραγικά υποβαθμισμένα - έως επίπεδο ΙΕΚ - Πανεπιστήμια, που το μόνο που θα εξασφαλίζουν στους αποφοίτους τους θα είναι μια θέση στις ουρές των ανέργων. Γι' αυτό προτρέπουν όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να χρυσοπληρώσουν τις σπουδές τους στα ιδιωτικά «εκπαιδευτήρια», για να έχουν ένα δήθεν εξασφαλισμένο επαγγελματικό μέλλον, μια που αυτά τα μαγαζιά είναι διαμορφωμένα με βάση τις απαιτήσεις των επιχειρήσεων για μισοκαταρτισμένο φθηνό εργατικό δυναμικό. Τα περισσότερα λόγια περιττεύουν.

Διαλέχτε...

Ετσι συμβαίνει, όταν η ενημέρωση γίνεται προϊόν προς πώληση. Ακόμη και η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», η παρουσιαζόμενη ως «η σοβαρή» εκδοχή των αστικών εφημερίδων, ποντάρει στη δημιουργία εντυπώσεων για να πουλήσει την πραμάτεια της. Αυτό έκανε και χτες με αφορμή τη μείωση των επιτοκίων ευρώ από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και τις αναμενόμενες επιπτώσεις που θα έχει αυτή η απόφαση στη χώρα μας.

Στον πρωτοσέλιδο τίτλο της λοιπόν η εφημερίδα αναφωνεί «πέφτουν κάτω του 5% τα στεγαστικά δάνεια». Οσοι αγοράσουν την εφημερίδα και δουν τα γραφόμενα στην πρώτη σελίδα θα διαπιστώσουν πως «εκτιμάται ότι τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων μπορεί να πιάσουν κάτω του 5,5%». Οποιος θελήσει περισσότερες λεπτομέρειες και ανατρέξει στο αναλυτικό θέμα στις μέσα σελίδες, θα διαβάσει ότι για τα επιτόκια «δεν πρέπει να αναμένεται μείωση σε όσα προϊόντα έχει εκδηλωθεί έντονος ανταγωνισμός, όπως είναι τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια που θα κινηθούν στο 6,00%-7,5%».

Διαλέχτε...

Το βασικό πολιτικό πρόβλημα

Associated Press

«Δεν πολεμήσαμε για την την απελευθέρωση για να τα ξεπουλήσουμε όλα σ' εκείνον που θα δώσει τα περισσότερα», γράφει η πικέτα που κρατά ο εργάτης διαδηλωτής της διπλανής φωτογραφίας, βάζοντας ουσιαστικά μ' έναν απλό και, ταυτόχρονα, άμεσο και εύστοχο τρόπο το βασικό πολιτικό πρόβλημα των σημερινών καπιταλιστικών κοινωνιών. Η φωτογραφία είναι από την τελευταία διήμερη απεργία των Νοτιοαφρικανών εργαζομένων, που οργάνωσε το Κογκρέσο Νοτιοαφρικανών Συνδικάτων ενάντια στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης του προέδρου της Ν. Αφρικής, Θάμπο Μπέκι.

Και μπορεί, βέβαια, κάποιος να ισχυριστεί ότι η μετάβαση της Νότιας Αφρικής από το προηγούμενο καθεστώς του απάνθρωπου και σκληρού απαρτχάιντ, σε μια σύγχρονη - στον ένα ή άλλο βαθμό - καπιταλιστική κοινωνία αποτελεί ένα σοβαρό βήμα προοδευτικής εξέλιξης, για τη συγκεκριμένη χώρα. Δε λέμε όχι. Ταυτόχρονα, όμως, είναι αδιαμφισβήτητο, πως οι χτεσινοί «δούλοι - εργάτες» μετατρέπονται σε σύγχρονους «εργάτες - δούλους», ενώ τα σοβαρότατα και πολύμορφα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας, ούτε καν μπαίνουν στο δρόμο της ουσιαστικής και προς όφελος του λαού αντιμετώπισής τους. Και δεν πρόκειται αυτό να γίνει, όσο κάνουν κουμάντο στην οικονομική και πολιτική ζωή της Νότιας Αφρικής - όπως και σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία - μια χούφτα κεφαλαιοκράτες και οι πολυεθνικές. Οσο δε βρίσκεται, πραγματικά και ουσιαστικά, στα χέρια των εργαζομένων και του λαού η πολιτική και οικονομική εξουσία.

Αναμπουμπούλα στα καύσιμα

Στην αύξηση που επιβλήθηκε στα ναύλα πετρελαίου αποδίδεται επισήμως μια από τις πολλές αυξήσεις του τελευταίου διαστήματος στην τιμή των υγρών καυσίμων. Συγκεκριμένα, από αύριο τα ΕΛΠΕ θα πουλούν ακριβότερα τα καύσιμα κατά 1,5 δρχ... Αύξηση, που έχει ήδη επιβληθεί από τα άλλα δύο ιδιωτικά διυλιστήρια. Παράλληλα, λέγεται ότι μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη θα έχει ξεκινήσει η ημερήσια αλλαγή τιμών στα υγρά καύσιμα από τα διυλιστήρια, πράγμα το οποίο τώρα γίνεται κάθε Πέμπτη. Παράγοντες της αγοράς υγρών καυσίμων εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει «αλαλούμ» στις τιμές. Πάντως, όπως λέει ο λαός «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» και σε κάθε περίπτωση όπου «λύκος» δεν είναι οι καταναλωτές.

Τα συνεδριακά

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΣΤΟΧΕΥΟΜΕΝΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ του εισοδήματος που επενδύει στον ενεργό πολίτη»! Μήπως, ξέρετε τι είναι αυτό; Είναι η έκφραση που χρησιμοποίησε χθες ο πρωθυπουργός προκειμένου να περιγράψει την «κοινωνική πολιτική» του ΠΑΣΟΚ μιλώντας στην ΚΕ.

Και εννοιολογικά πάντως λανθασμένο είναι. Μπορεί η «ενίσχυση» να «επενδύσει»; Εσείς τι λέτε;

Εξυπακούεται βέβαια ότι μόνον αυτός καταλαβαίνει τι θέλει να πει με τη φράση του αυτή. Εκτος πια κι αν ούτε κι ο ίδιος ακόμα την έχει κατανοήσει. Μια φορά, όποιος θέλει να ενισχύσει το εισόδημα του εργαζόμενου το λεει ευθέως και δε χρειάζεται τέτοια... λεξιπαίγνια.

Δε σας θυμίζει λίγο τα περίφημα «ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα» που κάνεις δεν μπορούσε να εξηγήσει τι σημαίνουν, μέχρι που δημοσιοποιήθηκαν τα προτεινόμενα μέτρα της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό και καταλάβαμε;

Επίσης πολύ μας άρεσε και το άλλο που είπε: «η διάχυση της ευημερίας»! Αυτός είναι ένας ακόμα κοινωνικός στόχος του ΠΑΣΟΚ. Μα πού την έχουν αποθηκευμένη βρε παιδί μου αυτή την ευημερία για να τη «διαχέουν» όπως θέλουν;

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια λέει σωστά το ρητό και ο πρωθυπουργός ήταν για μια ακόμα φορά πολυλογάς. Οσο για την ενωτικού χαρακτήρα ομιλία που υποτίθεται πως έκανε μιλώντας θετικά για τις διαφωνίες και αρνητικά για την «προσωπική στρατηγική» των στελεχών, ευελπιστούμε να μην έχει την αυταπάτη ότι έπεισε κανένα στο κόμμα του.

Εκτος πια αν θέλει να πιστέψουμε ότι τα στελέχη δε μαζεύουν συνεδριακά «κουκιά» αυτή την περίοδο αλλά αντιθέτως ασχολούνται με την προώθηση του κυβερνητικού έργου, την ανάκαμψη της οικονομίας και άλλα τέτοια.

Καλή η προσπάθεια, αλλά όσον αφορά τον Γιωργάκη, την Βάσω, τον Ακη και όλους τους άλλους, από το ένα αυτί μπήκαν και από το άλλο βγήκαν...

Λόγια για... Εκθεση

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, προσέρχεται στην 66η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης υποτίθεται για να προβάλλει τα εργατικά αιτήματα, στην πράξη όμως λειτουργεί ως ο πλασιέ των στόχων του ΣΕΒ, υποκλίνεται στο όραμα της ΟΝΕ. Στριμώχνει το αίτημά της για «απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης» στα αντεργατικά όρια της «ανταγωνιστικότητας» και της «αύξησης της παραγωγικότητας». Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χ. Πολυζωγόπουλος, σε δηλώσεις του στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» φροντίζει, πριν ακόμα μεταβεί στη Θεσσαλονίκη, να οριοθετήσει τα «αιτήματα» των συνδικάτων.

Ετσι, ενώ μιλάει για «εισοδηματικό έλλειμμα που δημιουργήθηκε από περιοριστικές πολιτικές», θέτει την αντιμετώπισή του «σε συνδυασμό με την αύξηση της παραγωγικότητας, αλλά και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας». Εδώ δεν πρόκειται μόνο, για την αποδοχή από έναν κορυφαίο συνδικαλιστικό εκπρόσωπο, των στρατηγικών όρων και στόχων του κεφαλαίου «ανταγωνιστικότητα - παραγωγικότητα», τα οποία αποτελούν και τους πυλώνες της Λευκής Βίβλου και της Συνθήκης του Μάαστριχτ. (Από το 1994 ήδη οι πλειοψηφούσες παρατάξεις στη ΓΣΕΕ, έχουν διαβεί το Ρουβίκωνα)... Εδώ πρόκειται για μια προσπάθεια εξαπάτησης και παραπλάνησης των εργαζομένων. Αλλωστε τι διαφορετικό λένε οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ; Και αυτοί, στα λόγια πάντα, δεν αρνούνται να αυξήσουν τις αποδοχές των εργαζομένων, αρκεί βέβαια να μη θιχτεί η «ανταγωνιστικότητα» και η «παραγωγικότητα» των επιχειρήσεών τους.

Ομως, όταν θέτεις την «αντιμετώπιση του εισοδηματικού ελλείμματος», υπό τους όρους της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, δηλαδή της αύξησης των κερδών των καπιταλιστών, δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να υπονομεύεις στην πράξη τις όποιες αξιώσεις σου. Γιατί «ανταγωνιστικότητα» για τις επιχειρήσεις των καπιταλιστών, πριν απ' όλα σημαίνει μείωση του εργατικού κόστους, συμπίεση των εργατικών μισθών και ημερομισθίων, ευέλικτες μορφές απασχόλησης και ό,τι αυτές συνεπάγονται. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει και λιγότερες θέσεις εργασίας, εντατικοποίηση της εργασίας, περιορισμό των εργατικών δικαιωμάτων, χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης και όλων των εργατικών κατακτήσεων. Η καθημερινή ειδησεογραφία βρίθει από τέτοια γεγονότα, όπου πολυεθνικές περικόπτουν μισθούς και θέσεις εργασίας για να προστατέψουν τα κέρδη τους. Οχι τυχαία, πριν ακόμα από 120 χρόνια ο Φ. Ενγκελς εξηγούσε στους Αγγλους εργάτες ότι «η πίεση που ασκείται στο ύψος των μισθών αυξάνεται δέκα φορές σαν συνέπεια του ανταγωνισμού μεταξύ τους. Αυτό -υπογράμμιζε- που πριν ήταν ζήτημα λιγότερου ή περισσότερου κέρδους, τώρα γίνεται ζήτημα αναγκαιότητας».

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, όταν επιχειρεί να γίνει πιο συγκεκριμένος, για την ενίσχυση του εισοδήματος των μισθωτών, την πνίγει μέσα στο στενό κορσέ της παραγωγικότητας και περιορίζεται στην «αποκατάσταση απωλειών λόγω υπέρμετρης αύξησης του πληθωρισμού». (Που σημειωτέον ούτε αυτή τόλμησε να θέσει στην πράξη, για τις απώλειες του 2001). Ταυτόχρονα συνδέει επικίνδυνα την αύξηση του εισοδήματος με την όποια «αύξηση του ΑΕΠ». Η απλή μετάφραση των παραπάνω σημαίνει ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στην καλύτερη περίπτωση «ζητάει» τη διατήρηση της σημερινής εισοδηματικής κατάστασης των εργαζομένων, τη σταθεροποίηση του «εισοδηματικού ελλείμματος», αν όχι τη χειροτέρευσή του, που η ίδια καταγγέλλει.

Μέσα σ' αυτά τα ασφυκτικά και αντεργατικά πλαίσια περί «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» που επαναλαμβάνει με ιερή προσήλωση, σε κάθε σχεδόν παράγραφο της δήλωσής του ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, το να μιλάς για «διεύρυνση της απασχόλησης, αντιμετώπιση της ανεργίας» και άλλα εύηχα για «αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου και περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων», είναι απλά λόγια του αέρα. 'Η μάλλον λόγια για μια Εκθεση..!

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ