Μετά τα Φάρσαλα θ' ακολουθήσουν ενημερωτικές και προειδοποιητικές συγκεντρώσεις, καθώς και συλλαλητήρια σε άλλες επαρχιακές πόλεις της Θεσσαλίας - με, ή χωρίς τρακτέρ, αναλόγως των αγροτικών διαθέσεων και των δυνατοτήτων της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου - και στη συνέχεια η πάλη θα κλιμακωθεί με την πραγματοποίηση μεγάλων συλλαλητηρίων στις πρωτεύουσες των νομών. Ηδη, η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας - όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρός της, Γ. Πατάκης - προετοιμάζει συλλαλητήριο, στις 24 του Σεπτέμβρη, στην κεντρική πλατεία της θεσσαλικής πρωτεύουσας, ενώ ανάλογες αποφάσεις αναμένεται να λάβουν οι διοικήσεις των αγροτικών οργανώσεων στους άλλους τρεις θεσσαλικούς νομούς.

Αν η κυβέρνηση επιμείνει και φέτος ν' αρνείται την ικανοποίηση των δίκαιων και ζωτικών αιτημάτων του αγροτικού κόσμου - όπως, παγίως, πράττει τα τελευταία χρόνια - τότε ο αγώνας θα συντονιστεί σε πανθεσσαλικό επίπεδο, παίρνοντας πιο δυναμικές μορφές, με στόχο έναν νέο πανελλαδικό αγροτικό ξεσηκωμό.

Την οργάνωση και το συντονισμό της πάλης των αγροτών θ' αναλάβουν, για μια ακόμα φορά, οι Συντονιστικές Επιτροπές Αγώνα, καθώς οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων - ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ - όχι μόνο δεν επιθυμούν να ηγηθούν στον αγώνα κατά της αντιαγροτικής πολιτικής, αλλά, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» (των κυβερνώντων και των αφεντικών τους στις Βρυξέλλες, δηλαδή), προθυμοποιούνται, κάθε φορά, να «δίνουν τα ρέστα τους» για να υπονομεύουν την ενότητα, τη μαζικότητα, το δυναμισμό και, εν τέλει, την αποτελεσματικότητα των αγροτικών κινητοποιήσεων.

Φέτος, όμως, υπάρχει «κάτι» που θα λειτουργήσει υπέρ των αγώνων της αγροτιάς. Υπάρχει η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), η οποία θέλει και μπορεί να συντονίσει την πάλη σε πανελλαδικό επίπεδο, να δώσει αποφασιστικότητα και ελπίδα στον αγρότη, αποτελεσματικότητα και προοπτική στο αγροτικό κίνημα. Η ίδρυση της ΠΑΣΥ, πριν λίγους μήνες, αλλάζει, εν πολλοίς, τα δεδομένα των τελευταίων χρόνων και δημιουργεί νέες δυνατότητες. Τώρα, πλέον, οι αγρότες θα έχουν ένα στιβαρό κι ακλόνητο αγωνιστικό αγκωνάρι να στηρίζονται όταν μάχονται στους δρόμους για το ψωμί και το δίκιο τους, όταν παλεύουν, με νύχια και με δόντια, για να μη χάσουν τη γη τους και να μείνουν στα χωριά τους.

Η συνέχιση της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης προκάλεσε, φέτος, πρόσθετα προβλήματα στους αγρότες της Θεσσαλίας κι όλης της χώρας.

• Ο νέος κανονισμός για το βαμβάκι, που τέθηκε σε εφαρμογή, απειλεί να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στους βαμβακοπαραγωγούς, καθώς η τιμή του προϊόντος αναμένεται να μειωθεί δραστικά, ενώ το κόστος παραγωγής αυξήθηκε κι άλλο.
• Το εισόδημα των σιτοπαραγωγών συρρικνώθηκε, καθώς το πρόστιμο συνυπευθυνότητας αυξήθηκε λόγω υπέρβασης του στρεμματικού πλαφόν, ενώ η παραγωγή ήταν μειωμένη, λόγω της ανομβρίας κι άλλων αντίξοων καιρικών συνθηκών που επικράτησαν.
• Οι τευτλοπαραγωγοί ζουν με το άγχος αν και πότε θα παραδώσουν το προϊόν τους, καθώς η Βιομηχανία Ζάχαρης σταμάτησε να παραλαμβάνει, λόγω του γνωστού προβλήματος που δημιουργήθηκε με τους τευτλοεξαγωγείς.

Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες, σχεδόν, οι αγροτικές καλλιέργειες, αφού όλες υπόκεινται στους περιορισμούς και στις δεσμεύσεις που θέτει η Ευρωπαϊκή Ενωση, και το σύνολο της μικρομεσαίας αγροτιάς της Ελλάδας πλήττεται καίρια από τα σκληρά αντιαγροτικά μέτρα που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή και των εκπροσώπων της ελληνικής κυβέρνησης.

Ετσι χρόνο με το χρόνο ο αγρότης βλέπει το εισόδημά του να μειώνεται, ενώ το κόστος ζωής (διατροφή, ένδυση, παιδεία, υγεία κ.ά.) συνεχώς αυξάνεται. Ο απόμαχος του χωραφιού, που δούλεψε σκληρά επί πολλές δεκαετίες, καλείται να ζήσει με «σύνταξη» 48.000 δραχμών, ενώ πολλοί εν ενεργεία ξωμάχοι κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τώρα και χωρίς την παραμικρή σύνταξη - μετά, ως γνωστόν, από το 2003 «κόβεται», σταδιακά, και το μηνιαίο βοήθημα που δίνεται στους γέροντες αγρότες - επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν τις ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές εισφορές στον ΟΓΑ.

Αυτή η πολιτική, που οδηγεί στο μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς - στη Θεσσαλία ξαναγιγαντώνεται το φαινόμενο της αστυφιλίας και της μετανάστευσης - κι αποσκοπεί στην παράδοση της γης και της παραγωγής σε μεγαλοεπιχειρηματίες- νεοτσιφλικάδες, είναι ο «υποκινητής» και των νέων αγροτικών κινητοποιήσεων που ξαναρχίζουν από τη Θεσσαλία κι αναμένεται να επεκταθούν και σε πολλές άλλες αγροτικές περιοχές της χώρας μας. Η κυβέρνηση ας μη σπεύσει να «παραπονεθεί» που η αγωνιζόμενη αγροτιά «χαλάει την ησυχία της», για μια ακόμα φορά, διότι γνωρίζει ότι «όπως έσπειρε, έτσι θα θερίσει»...

Στην υποεκτίμηση... της νοημοσύνης των βαμβακοπαραγωγών προχώρησε χτες η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας, ανακοινώνοντας - για καθαρά λόγους δημιουργίας εντυπώσεων - ότι η προσωρινή ελάχιστη τιμή για τη φετινή παραγωγή θα είναι 193,5 δραχμές το κιλό. Πιο συγκεκριμένα ο υφυπουργός Γεωργίας Β. Αργύρης ανακοίνωσε πως η καλλιεργούμενη έκταση με βαμβάκι ανήλθε στα 3.805.049 στρέμματα και ότι η εκτιμώμενη παραγωγή αναμένεται στους 1.095.840 τόνους. Το νούμερο αυτό έστειλε το υπουργείο Γεωργίας στις Βρυξέλλες και αμέσως ο Β. Αργύρης βγήκε βιαστικά να κάνει δηλώσεις χωρίς να έχει αποφασίσει τίποτα ακόμα η αρμόδια διαχειριστική επιτροπή της ΕΕ, η οποία συνεδριάζει σχετικά την Παρασκευή 7/9.

Από τα παραπάνω φαίνεται πως η συγκεκριμένη μεθόδευση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας αναφορικά με το βαμβάκι, αποτελεί συνέχεια της πολιτικής απόκρυψης των ολέθριων μέτρων που ψηφίστηκαν πέρσι τον Απρίλη. Κι ο χρόνος που επιλέχτηκε για να ριχτεί ξανά στάχτη στα μάτια των βαμβακοπαραγωγών δεν είναι καθόλου τυχαίος. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας επιχειρεί ξανά με κάθε μέσο να κοροϊδέψει έστω και πρόσκαιρα τους βαμβακοπαραγωγούς, που προετοιμάζονται για αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στον καταστροφικό κανονισμό για το βαμβάκι.

Φαίνεται επίσης πως η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας στην προσπάθειά της να δημιουργήσει πρόσκαιρες εντυπώσεις ανακοίνωσε μια προσωρινή ελάχιστη τιμή, η οποία κυμαίνεται στα όρια της τελικής ελάχιστης τιμής που θα προκύψει του χρόνου το καλοκαίρι. Οπως, εκτιμάται, η πραγματική παραγωγή θα κυμανθεί -αν δεν υπάρξουν ζημιές από κακοκαιρία- μεταξύ 1.250.000 - και 1.300.000 τόνων. Με αυτά τα δεδομένα τούτο πρακτικά σημαίνει ότι η τελική ελάχιστη τιμή δε θα ξεπεράσει τις 204 δραχμές το κιλό και άρα η εξόφληση του χρόνου το καλοκαίρι θα είναι από 10 δραχμές έως τίποτα, χωρίς να αποκλείεται και ενδεχόμενο να ζητηθούν πίσω και χρήματα από τους παραγωγούς.

Επιπλέον πρέπει να σημειωθεί άλλο ένα στοιχείο του μεγέθους της πολιτικής απατεωνιάς της ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας. Το «αυθαίρετο» ποσό των 193,5 δραχμών που ο Β. Αργύρης χτες σκοπίμως είπε ότι είναι κατά 3,5 δραχμές μεγαλύτερο από την περσινή προσωρινή ελάχιστη τιμή, δείχνει από μόνο του, πόσο αρνητικός είναι για τους βαμβακοπαραγωγούς ο νέος κανονισμός. Αν ίσχυε ο προηγούμενος κανονισμός η αναμενόμενη παραγωγή των 1.095.840 τόνων, που με την προσαύξηση του 15% για να υπολογιστεί η προσωρινή ελάχιστη τιμή, δίνει 1.260.216 τόνους και με συντελεστή 0,5% θα έδινε για φέτος προσωρινή ελάχιστη τιμή 233,37 δραχμές το κιλό. Δηλαδή 40 δραχμές το κιλό παραπάνω. Τώρα το νούμερο των 1.260.216 τόνων βγάζει συντελεστή συνυπευθυνότητας 0,66% και ελάχιστη τιμή κατά τον υφυπουργό Γεωργίας 193,5 δραχμές το κιλό.