Οποιος παρακολουθεί στοιχειωδώς τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Κασπίας, μπορεί να καταλάβει ότι τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά σχέδια επέμβασης στο Αφγανιστάν δεν προκαλούν καμιά έκπληξη και η επιτάχυνση της προσπάθειας υλοποίησής τους ήταν αναμενόμενη πριν το φετινό Σεπτέμβρη (σελίδες 10-11)

Στελέχη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, καλλιτέχνες, μιλούν σήμερα στο «Ριζοσπάστη», επισημαίνοντας ότι χρειάζεται συστράτευση του λαού μας ενάντια στη «νέα τάξη», που γίνεται ακόμη πιο βάρβαρη μετά το χτύπημα στις ΗΠΑ (σελίδες 12-13)

Συζήτηση για την επόμενη μέρα μετά το χτύπημα της Νέας Υόρκης, στο 27ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και την αναγκαιότητα της κοινής αντιιμπεριαλιστικής δράσης των λαών (σελίδες 14-15)

Ενώ ακόμη τα σωστικά συνεργεία συνεχίζουν την απέλπιδα προσπάθειά τους κάτω από τα ερείπια του World Trade Center, οι καπιταλιστές έδωσαν το μέτρο της «λύπης» και της «οδύνης» τους για την τραγωδία. Πάνω στους χιλιάδες νεκρούς, έστησαν το γνώριμο γι' αυτούς χορό του κέρδους (σελίδα 21)

Μπορεί πράγματι το χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη να οδηγήσει σε οικονομική κρίση, σε καμιά, όμως, περίπτωση δεν είναι αυτό που την προκαλεί. Ηδη, εδώ και αρκετούς μήνες, οι οικονομίες στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία βρίσκονται στα πρόθυρα κρίσης (σελίδα 22)

Ενα χρόνο μετά, το ναυάγιο του «Σαμίνα» εξακολουθεί να εκπέμπει «SOS», προειδοποιώντας για τους κινδύνους που διατρέχει η ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα από το κυνήγι του υπερκέρδους (σελίδα 24)

Ενας χρόνος χωρίς τον Λεων. Αυδή, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή, συνειδητά, στην υπεράσπιση του δίκιου του εργάτη, ως νομικός, αλλά κυρίως ως πολιτική προσωπικότητα, ως κομμουνιστής, απ' όποιο μετερίζι τον έταξε το ΚΚΕ (σελίδα 25)

Η καταβαράθρωση των χρηματιστηριακών δεικτών αυτή την εβδομάδα απέδειξε ότι η αμερικανική οικονομία μπήκε, χωρίς δυνατότητα επιστροφής, στο δρόμο της ύφεσης. Είναι βολικό για την αμερικανική ηγεσία να αποδίδει την ύφεση στο χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη, όμως οι πραγματικοί λόγοι βρίσκονται στους ίδιους τους νόμους της καπιταλιστικής κρίσης.

Οι πρώτοι αποδέκτες των συνεπειών από αυτή την εξέλιξη είναι φυσικά οι εργαζόμενοι. Μέσα σε τρεις μέρες, και με πρόσχημα το χτύπημα, οι μεγάλες αεροπορικές εταιρίες και αεροπορικές βιομηχανίες ανακοίνωσαν πάνω από 70.000 απολύσεις. Παράλληλα, ανακοινώθηκε ότι μειώθηκαν οι αμερικανικές εξαγωγές και συρρικνώθηκε η βιομηχανική παραγωγή.

Οι μειώσεις των επιτοκιών στις ΗΠΑ και την ΕΕ δεν έσωσαν την κατάσταση και η διοχέτευση στην «αγορά» εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων αποδείχτηκε μικρή για τις πραγματικές ανάγκες των καπιταλιστών που κερδοσκόπησαν ακόμη και πάνω στα πτώματα του τρομοκρατικού χτυπήματος στο «World Trade Center».

Τώρα μένει να δούμε αν και στην περίπτωση αυτής της κρίσης θα λειτουργήσει η κλασική συνταγή του καπιταλισμού για την ανάκαμψη, δηλαδή η στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και του πολέμου.

Και για να μη μένουν αμφιβολίες, οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες προσανατολίζονται στην επιτάχυνση των «διαρθρωτικών αλλαγών» και τη μείωση των κρατικών δαπανών.

Η ελληνική κυβέρνηση έδειξε σ' αυτήν την περίπτωση μια εντυπωσιακή σπουδή. Από την πρώτη στιγμή, με το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη, έσπευσε, όχι μόνο να δηλώσει ότι θα κάνει ό,τι της ζητηθεί από τις ΗΠΑ, αλλά και επέδειξε μια «αμερικανοφροσύνη» που την ξεχώρισε ανάμεσα στους Ευρωπαίους εταίρους της. Ετσι, δεν είναι μόνο ότι δήλωσε πως θα είναι παρούσα στην όποια πολεμική επιχείρηση, είναι ότι πρωτοστατεί στη συμμόρφωση για την «εσωτερική» πτυχή της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας». Στη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, την περασμένη Πέμπτη, αναβιώνοντας την πολιτική αντιμετώπισης του «εσωτερικού» εχθρού, ενέταξε τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας στο πόλεμο για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας στο εσωτερικό. Δεν υπήρξε απαίτηση των Αμερικανών που δεν ικανοποιήθηκε, πριν ακόμη διατυπωθεί, από την κυβέρνηση.

Ομως, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι οι «πολεμικές προετοιμασίες» του κ. Σημίτη και των υπουργών του συνοδεύονται από μια «παλαιάς ραφής» αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του ΚΚΕ, ορισμένοι από τους κυβερνητικούς παράγοντες και οι επιστρατευμένοι επικοινωνιολόγοι (Ν. Μπίστης, κλπ.) θέλουν να μειώσουν την απήχηση της πολιτικής του Κόμματος, ενόψει και των αντιδράσεων που θα σημειωθούν όταν αρχίσουν οι επιχειρήσεις. Το μάταιο των προσπαθειών τους αποτυπώθηκε στη διεθνή δημοσκόπηση, η οποία κατέγραψε ότι το 60% των Ελλήνων είναι κατά της συμμετοχής της χώρας στις αμερικανικές επιθέσεις.