Η ελληνική κυβέρνηση έδειξε σ' αυτήν την περίπτωση μια εντυπωσιακή σπουδή. Από την πρώτη στιγμή, με το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη, έσπευσε, όχι μόνο να δηλώσει ότι θα κάνει ό,τι της ζητηθεί από τις ΗΠΑ, αλλά και επέδειξε μια «αμερικανοφροσύνη» που την ξεχώρισε ανάμεσα στους Ευρωπαίους εταίρους της. Ετσι, δεν είναι μόνο ότι δήλωσε πως θα είναι παρούσα στην όποια πολεμική επιχείρηση, είναι ότι πρωτοστατεί στη συμμόρφωση για την «εσωτερική» πτυχή της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας». Στη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, την περασμένη Πέμπτη, αναβιώνοντας την πολιτική αντιμετώπισης του «εσωτερικού» εχθρού, ενέταξε τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας στο πόλεμο για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας στο εσωτερικό. Δεν υπήρξε απαίτηση των Αμερικανών που δεν ικανοποιήθηκε, πριν ακόμη διατυπωθεί, από την κυβέρνηση.

Ομως, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι οι «πολεμικές προετοιμασίες» του κ. Σημίτη και των υπουργών του συνοδεύονται από μια «παλαιάς ραφής» αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του ΚΚΕ, ορισμένοι από τους κυβερνητικούς παράγοντες και οι επιστρατευμένοι επικοινωνιολόγοι (Ν. Μπίστης, κλπ.) θέλουν να μειώσουν την απήχηση της πολιτικής του Κόμματος, ενόψει και των αντιδράσεων που θα σημειωθούν όταν αρχίσουν οι επιχειρήσεις. Το μάταιο των προσπαθειών τους αποτυπώθηκε στη διεθνή δημοσκόπηση, η οποία κατέγραψε ότι το 60% των Ελλήνων είναι κατά της συμμετοχής της χώρας στις αμερικανικές επιθέσεις.