ΟΧΙ στην Αγία Οικογένεια | ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΟΧΙ στην Αγία Οικογένεια

Κάθε δοκιμασία κρύβει μέσα της ένα μικρό καλό, κι αυτό το μικρό καλό μάς βοηθάει να έχουμε δυνατή όραση. Η ανθρώπινη ανάγκη για μια ολική θέα της τραγωδίας είναι πανάρχαιη. Χάρη σ' αυτήν βλέπουμε στις μέρες μας ποιοι σχηματίζουν την Αγία Οικογένεια του ελληνικού κράτους και πώς την εκπροσωπούν.

Είναι οι βεντέτες της δημοσιογραφίας γνωστών συγκροτημάτων, που διαχειρίζονται ελέω των εργοδοτών τους την είδηση που, καλώς ή κακώς, είναι η πρώτη που πέφτει, όχι ηρωικά, μπροστά σ' αυτόν τον πόλεμο. Αφήνοντας κατά μέρος την αλήθεια (γιατί εκ των πραγμάτων πού να τη βρουν, μόνο οι μυστικές υπηρεσίες την κατέχουν), έχουν στόχο το τελευταίο κέντρο που μας έχει απομείνει, τη διαύγεια. Δεν είναι τυχαίο ότι, στο σύνολό τους, τις πρώτες κρίσιμες στιγμές της τρομερής πράξης, η αντίδρασή τους ήταν σχεδιασμένη πρόχειρα, θα έλεγα, για τη δύναμη που έχουν, και στηρίχτηκε στη συστηματική παρανόηση δηλώσεων και στο διασυρμό του πένθους. Αρχίζοντας με την παρανόηση, δίχως έκπληξη είναι αλήθεια, της φράσης της Αλέκας Παπαρήγα - που δυστυχώς απευθυνόταν σε νοήμονες - «ούτε γελάμε ούτε κλαίμε», κατάλαβα ότι η Αγία Οικογένεια θα παραποιούσε μ' έναν λαϊκίστικο τρόπο αυτή την εξαιρετική δήλωση.

Δε γελάω ούτε κλαίω, είμαι σοβαρός μπροστά σ' αυτό το χάσμα που ανοίχτηκε. Δε γελάω ούτε κλαίω, είμαι σοβαρός για να αναλάβω ευθύνες.

Από τις πρώτες ώρες είχε αρχίσει και ο διασυρμός του πένθους. Συνολάκια μαύρα γνωστών οίκων μόδας συναγωνίζονταν τα αντίστοιχα μαύρα κοστούμια. Οχι πως πίστεψα τίποτα, γνώριζα πως ήταν ζήτημα χρόνου, γιατί η Αγία Οικογένεια έχει ανάγκη το πένθος τόσο όσο είναι απαραίτητο για να ανεβάσει την τηλεθέαση. Γι' αυτό, μέσα από το ζάπιν, η έμμονη ιδέα μου για το πρωτότυπο παραμέρισε τα εδώ τηλεοπτικά αντίγραφα και βρέθηκα στο κέντρο του CNN, τη στιγμή που ένας ιερέας είχε αρχίσει το κήρυγμα, μόλις μια ώρα μετά το τραγικό συμβάν, διαβάζοντας ένα απόσπασμα του προφήτη Ησαΐα: «Γιατί είναι ερυθρά τα ιμάτιά σου και τα ρούχα σου σαν να βγήκες από πατητήρι; Πάτησα μόνος μου στο πατητήρι, και από τους λαούς κανένας δεν ήταν μαζί μου, και μέσα στο θυμό μου τους καταπάτησα και τους συνέθλιψα σαν να ήταν χώμα, και το αίμα τους έρευσε στη γη. Διότι γι' αυτούς έφθασε η ημέρα της τιμωρίας (ανταπόδοσης), και για τους δικούς μου ο χρόνος της σωτηρίας».

Να λοιπόν που η Αγία Οικογένεια δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα πολιτισμού έξω από τη λεγόμενη Αγία Γραφή, αυτή τη βίβλο του μίσους. Ετσι φτάσαμε σ' αυτήν την ιδιόμορφη κατάσταση (αχαρακτήριστη για ένα λαό όπως ο δικός μας, που όλα τα πληρώνει με θάνατο), στην επιβολή του πένθους, που συνοδευόταν από δηλώσεις με την υπογραφή μας πως λυπούμαστε πραγματικά για το θάνατο των συνανθρώπων μας, λες και υπάρχει κάποιος κάπου που θα υπέγραφε το αντίθετο. Ακολούθησε ο διασυρμός του αραβικού έθνους και η δήλωση Μπους ότι ένας νόμος διέπει την Αμερική, αυτός της Αγριας Δύσης, θυμίζοντας τα λόγια του Γκρότιους: «Παρατήρησα σε ολόκληρη τη χριστιανοσύνη μια ανομία κατά την περίοδο του πολέμου για την οποία θα ντρέπονταν ακόμα και τα βάρβαρα έθνη. Με το παραμικρό πρόσχημα ή και χωρίς καμιά αιτία, τα έθνη σπεύδουν στα όπλα. Και μόλις τα πάρουν στα χέρια τους, παύει να υπάρχει κάθε σεβασμός απέναντι στο δίκαιο, είτε πρόκειται για το δίκαιο ανθρώπων είτε για το θείο δίκαιο, σαν να απελευθερώθηκε μια οργισμένη δύναμη που έχει την άδεια να διαπράττει κάθε είδους έγκλημα».

Η Αγία Οικογένεια στην πατρίδα μας είναι μόνη της. Της ανήκουν μόνο όσα τετραγωνικά έχει ένα τηλεοπτικό στούντιο. Οταν κοιτάζει έξω από το παράθυρό της, θα πρέπει να τα χάνει. Οι Ελληνες έχουν ένστικτο, γνωρίζουν τι είναι θάνατος, γυρίζουν μες στο ελληνικό φως, μεταφέρουν πικρά ανέκδοτα, ερωτεύονται και λένε ΟΧΙ στην Αγία Οικογένεια.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ