«Να προχωρήσουμε πιο αποφασιστικά, πιο αποτελεσματικά στη γραμμή της ταξικής πάλης». Με αυτή τη φράση ο Γ. Μαυρίκος, έκλεινε το Σάββατο το απόγευμα τις εργασίες της πολύωρης συνεδρίασης της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ. Συμπύκνωνε με αυτό τον τρόπο, την αγωνία, τον προβληματισμό, αλλά και τη θέληση όλων των στελεχών του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, να σταθούν στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων, να προσανατολίσουν σωστά τους εργαζόμενους να οργανώσουν την αντίστασή τους. Ενα εικοσιτετράωρο αργότερα, η έναρξη της αμερικανικής επίθεσης κατά του Αφγανιστάν, επιβεβαίωνε την επικαιρότητα αλλά και την ιεράρχηση που έκαναν τα μέλη της Πανελλαδικής Επιτροπής στους στόχους πάλης που πρέπει να έχει το συνδικαλιστικό κίνημα. Αναδείκνυε με δραματικό τρόπο, ποιες πρέπει να είναι οι αιχμές της ταξικής πάλης.

Κυρίαρχο μέτωπο, βασική προτεραιότητα, η ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής και αντιπολεμικής πάλης. Ενα μέτωπο που όπως υπογράμμισε ο Γ. Μαυρίκος, πρέπει να έχει παλλαϊκά χαρακτηριστικά, να είναι ευρύ και ενωτικό και συστατικό στοιχείο θα έχει την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, την απόκρουση της τρομοκρατίας σε βάρος λαών και κινημάτων.

Παράλληλα με αυτό τον αγώνα, όπως σημείωσαν όλοι σχεδόν οι ομιλητές, οι εργαζόμενοι πρέπει να μην αποδεχτούν να «λιώσει» η ζωή τους ανάμεσα στις μυλόπετρες της «τρομοκρατίας» και του «αντιτρομοκρατικού πολέμου». Να μη συναινέσουν στο νέο πολεμικό κρατικό προϋπολογισμό, να αντισταθούν στην ανατροπή της κοινωνικής ασφάλισης που στην αναμπουμπούλα θα επιχειρήσει να περάσει η κυβέρνηση. Γιατί γίνεται φανερό, ότι και μέσα από τον πόλεμο η κυβέρνηση, η άρχουσα τάξη και οι πολυεθνικές, θα επιχειρήσουν και πάλι να «βγουν λάδι». Να αποσπάσουν όσα γίνεται περισσότερα από τους εργαζόμενους, στραγγαλίζοντας τις ανάγκες τους και τις κατακτήσεις τους.

Απέναντι σε αυτή τη «γενική επίθεση» των ιμπεριαλιστών, που στο στόχαστρο βάζει τη ζωή και το μυαλό των εργαζομένων, η εργατική τάξη χρειάζεται να απαντήσει οργανωμένα και αποφασιστικά. Η ενίσχυση των αγώνων περνάει αναγκαστικά μέσα από την ενίσχυση του ΠΑΜΕ, ήταν ένα από τα βασικά συμπεράσματα της συζήτησης που αναπτύχθηκε. Γιατί, όπως τόνισε ό Γ. Μαυρίκος, το ΠΑΜΕ πριν απ' όλα πρέπει να παίξει το ρόλο του οργανωτή και του καθοδηγητή του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Να μπολιάσει αυτό το κίνημα με τη «λογική του αγώνα», αλλά και της προσωπικής συνεισφοράς.

Στην πολύωρη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής μίλησαν δεκάδες συνδικαλιστές. Ενδεικτικά παρουσιάζουμε, ορισμένες σημεία απ' αυτές τις παρεμβάσεις και τον προβληματισμό που αναπτύχθηκε.

Απ' αυτό που θα κριθούμε σήμερα -σημείωσε ο Γ. Τούσσας (ναυτεργάτες) - δεν είναι τόσο από τις διαπιστώσεις που κάνουμε, αλλά από το κατά πόσο το ΠΑΜΕ, θα συμβάλλει στην ενεργοποίηση των εργαζομένων. Οι πρωτοβουλίες μας πρέπει να στοχεύουν στην κινητοποίηση πολλαπλάσιων δυνάμεων, στα μέτωπα πάλης που ανοίγονται μπροστά μας.

Στα νέα φαινόμενα συγκρούσεων που θα χαρακτηρίσουν τον 21ο αιώνα αναφέρθηκε ο Π. Τσίρκας (ΔΕΗ) και τόνισε πως αν οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό κίνημα δεν αντισταθούν, αν δεν προλάβουν, θα πληρώσουν βαριές συνέπειες από την επιθετικότητα των ιμπεριαλιστών.

«Στη Θεσσαλονίκη και σ' όλη τη Β. Ελλάδα έχουμε νιώσει στο πετσί μας, τι θα πει ΝΑΤΟ. Και ξέρουμε τι μέλλει γενέσθαι». Με αυτόν τον κατηγορηματικό τρόπο ο Σ. Ράλλης, (εμφιαλωμένα ποτά) περιέγραψε τις συνέπειες από τη δράση του υπ' αριθμόν 1 τρομοκράτη του πλανήτη. Τρομοκρατία όμως που τη γνώρισαν και στους χώρους δουλιάς, αλλά στάθηκαν όρθιοι με τον αγώνα τους. Γιατί χωρίς αγώνα -κατέληξε- δε γίνεται τίποτα.

Στο στόχαστρο των τρομοκρατών ιμπεριαλιστών δεν είναι η τρομοκρατία, αλλά οι εργαζόμενοι. Με αυτά τα λόγια ο Ν. Μαρουσάκης (λιθογράφος) άρχισε να περιγράφει τις συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων απ' αυτή την «αντι-τρομοκρατική» εκστρατεία. Μεταφέροντας την εμπειρία του για τις συνθήκες που εργάζονται οι νέοι εργαζόμενοι, σημείωσε ότι πολλοί δε γνωρίζουν τι πάει να πει οχτάωρο και σταθερή απασχόληση. Οι νέοι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν πλέον σαν «δεδομένα», τα τρίωρα, την ανασφάλιστη εργασία, την απόλυση. Και παρά τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουν και την αηδία που αισθάνονται για τις ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, εντούτοις έδωσαν «παρών» στις απεργίες για το ασφαλιστικό. Εμπειρία που πρέπει να αξιοποιηθεί.

Στα σημεία που πρέπει να δώσει προσοχή το συνδικαλιστικό κίνημα αναφέρθηκε ο Α. Τσώλης (ΔΕΗ) και υπογράμμισε την ανάγκη: Να αντισταθεί σε κάθε προσπάθεια αξιοποίησης αυτού του κλίματος για την αφαίρεση ατομικών και δημοκρατικών ελευθεριών. Να ενισχύσει το φιλειρηνικό κίνημα και να μην επιτρέψει στην κυβέρνηση να περάσει επιπλέον αντεργατικές ρυθμίσεις, τα αντιασφαλιστικά μέτρα, την παραπέρα χειροτέρευση στους όρους όλου αυτού του πλέγματος που ονομάζεται εργασιακές σχέσεις.

Στην κρισιμότητα της κατάστασης αναφέρθηκε ο Β. Κολοβός (ΠΟΘΑ) καταφεύγοντας σε ιστορικές συγκρίσεις και παραλληλισμούς. Για να σημειώσει ότι αυτή η γενικευμένη ατμόσφαιρα τρόμου, είναι ανάλογη με τις παραμονές της ανόδου του χιτλερισμού στη Γερμανία. Φαίνεται -είπε σκωπτικά- ότι ο ιμπεριαλισμός δε θέλει τόσο πολύ κόσμο πάνω στον πλανήτη. Ο πολιτισμός που επιδιώκουν οι ιμπεριαλιστές, είναι ο πολιτισμός του χαφιεδισμού, της κατάργησης του ατομικού απορρήτου και κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Οι εργαζόμενοι, που πρώτοι πληρώνουν το τίμημα του πολέμου, σε αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Που σε βάρος των αναγκών τους καταρτίστηκε ο νέος πολεμικός προϋπολογισμός της κυβέρνησης. Αυτοί πρώτοι, πρέπει να δώσουν και την απάντηση, υπογράμμισε ο Θ. Κυριακίδης (ΕΚΘ) και μεταφέροντας τις εμπειρίες από την αντιπολεμική δράση στη Θεσσαλονίκη, σημείωσε ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να συμβιβαστούν με την πολεμική τρομοκρατία.

Στις μεθόδους δουλιάς, για το «τράβηγμα» και νέων δυνάμεων στη δράση μαζί με το ΠΑΜΕ αναφέρθηκε στην ομιλία το ο Τ. Τσαπλές (επισιτισμός). Είναι αναγκαίο σημείωσε ο συνδικαλιστής να γίνεται καλύτερη επεξεργασία και προβολή της ταξικής γραμμής του ΠΑΜΕ σε αντίθεση με τη γραμμή της συναίνεσης. Χρειάζεται συγκεκριμένη δουλιά με τα σωματεία και τους συνδικαλιστές, που παραμένουν εγκλωβισμένοι, αλλά και συνολικά με τους εργαζόμενους.

Να απλωθούμε, να γίνουμε πιο πολλοί. Πιο δυναμικά ν' αγωνιστούμε και να πείσουμε τον κόσμο! Με αυτά τα λόγια ο Κ. Γεωργακόπουλος (πρώην πρόεδρος ΕΚ Αρκαδίας) κατέθεσε τον προβληματισμό του, για την ανάγκη να δυναμώσει η παρέμβαση του ΠΑΜΕ σε όλα τα μέτωπα. Γιατί παρά το γεγονός ότι τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα, παρά την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά ν' αντισταθούν.