ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θράσσος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εχει θράσσος. Οπως και οι υπόλοιποι της κυβέρνησης, όταν μιλάνε για τα λαϊκά προβλήματα και αιτήματα. Για τον Γ. Δρυ μιλάμε, τον υπουργό Γεωργίας. «Είναι αδιανόητο να κάνουν επίδειξη δυναμικής με τα τρακτέρ στις πλατείες και τους δρομους της Θεσσαλίας, όταν δεν έχουν συζητήσει πρώτα απ' όλα με τον αρμόδιο υπουργό» ισχυρίζεται στη χθεσινή συνέντευξή του στο «Εθνος». Συμπληρώνει, μάλιστα, ότι ο νέος κανονισμός για το βαμβάκι ψηφίστηκε την άνοιξη και θα 'πρεπε τότε οι βαμβακοπαραγωγοί να κινητοποιηθούν.

Να υποθέσουμε, ότι δε γνωρίζει ο υπουργός τις πάμπολλες συζητήσεις, παραστάσεις, διαβήματα, διαμαρτυρίες, κλπ, κλπ, των βαμβακοπαραγωγών και των φορέων τους, προς το υπουργειο Γεωργίας, πριν ακόμη ψηφισθεί ο νέος κανονισμός, αλλά και αμέσως μετά; Να υποθέσουμε, ότι δε γνωρίζει πως η κυβέρνηση -δια του προηγούμενου υπουργού Γεωργίας- έγραψε στα παλιά της παπούτσια τις θέσεις και τα αιτήματα των βαμβακοπαραγωγών και έβαλε ...περήφανη την υπογραφή της, κάτω απο τον καταστροφικό κανονισμό; Να υποθέσουμε, ότι δε γνωρίζει, πως όχι μόνο τον υπέγραψε, αλλά επιχείρησε και να ξεγελάσει τους βαμβακοπαραγωγούς, πουλώντας τους φύκια για μεταξωτές κορδέλες;

Δε νομίζουμε, πως δε τα γνωρίζει όλ' αυτά ο υπουργός Γεωργίας. Στο κάτω κάτω σ' αυτή τη χώρα ζούμε όλοι...

Στο σπίτι του κρεμασμένου...

Πέρα από τα παραπάνω, όμως και επειδή... κόπτεται τώρα για διάλογο ο υπουργός Γεωργίας, θέλουμε να ρωτήσουμε τα εξής: Η κυβέρνηση, πριν υπογράψει το νέο κανονισμό την άνοιξη, ζήτησε τη γνώμη των βαμβακοπαραγωγών; Επιζήτησε το διάλογο μαζί τους; Υπολόγισε τις προτάσεις τους; `Η, αρκέστηκε, απλά και μόνο, στη γνώμη των «καρεκλοκένταυρων» της ΓΕΣΑΣΕ και της ΠΑΣΕΓΕΣ;

Εμείς γνωρίζουμε τι έγινε. Αν ο κ. Δρυς δεν το γνωρίζει, ας ψάξει να το μάθει. Για παράδειγμα, ο υφυπουργός του κ. Αργύρης ήταν και τότε και στο υπουργείο και μπορεί να τον ενημερώσει. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να κατακρίνει τους βαμβακοπαραγωγούς. Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί, λέει ο λαός μας.

Τι είναι «παγκοσμιοποίηση»;

«Βρετανός τουρκικής καταγωγής συνελήφθη από τους Ρώσους στα σύνορα της Τσετσενίας, ο οποίος, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ρωσικής αστυνομίας, πολεμούσε στο πλευρό των Τσετσένων αυτονομιστών ανταρτών και τη στιγμή της σύλληψής του μετέφερε ένα Καλάσνικοφ, μία χειροβομβίδα και δύο ράβδους δυναμίτιδας».

Ο... ορισμός είναι από προχτεσινό τηλεγράφημα του ΑΠΕ.

Οι... πρώτοι τρομοκράτες

Απ' ό,τι διαβάσαμε, σχετικά με τις αποφάσεις της συνόδου των 15 υπουργών Δημόσιας Τάξης, την περασμένη Παρασκευή, τα «εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος» θα συμπεριλαμβάνονται πλέον στα «ευρω-τρομοκρατικά» αδικήματα. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, εάν αυτό θα ισχύει και για τους κυβερνώντες. Γιατί, εάν ισχύσει, τότε οι πρώτοι κατηγορούμενοι θα πρέπει να είναι οι υπουργοί της κυβέρνησης, που έχουν εισηγηθεί το διαβόητο νομοσχέδιο εκποίησης των παραλιών και αιγιαλών στη Βουλή. Και μόνον ο χαρακτηρισμός του «Αττίλα», που έκανε για το νομοσχέδιο ο κ. Πάγκαλος, είναι αρκετός νομίζουμε, για να καταδειχτεί το βαθιά εγκληματικό περιεχόμενό του.

Λοιπόν, ας μην κάθεται ο κ. Πετσάλνικος. Εχει πολλή δουλιά να κάνει...

Ο «γύψος» του «ευρω-τρομονόμου»

Με ρυθμούς πολύ ταχύτερους απ' αυτούς των πολεμικών επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ενωση προωθούν την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας δικτατορίας τους, με κύριο στόχο τον «εσωτερικό εχθρό», δηλαδή τους λαούς και τα κινήματά τους.

Την περασμένη Παρασκευή, οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης οριστικοποίησαν το σχέδιο για το «ενιαίο ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και έκδοσης» και έδωσαν τον ορισμό της «τρομοκρατίας». Πρόκειται για αποφάσεις μεγάλης σημασίας, αφού με αυτές επιχειρείται να μπουν στο «γύψο» οι κοινωνίες των κρατών - μελών, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του καινούριου μεγάλου κινδύνου, της «τρομοκρατίας».

Η σημασία του «ενιαίου εντάλματος σύλληψης και έκδοσης» έγκειται, μεταξύ άλλων, στην κατάργηση του «διπλού αξιόποινου», δηλαδή του δικαιώματος κάθε χώρας να δικάζει και να αποφασίζει με βάση το εθνικό της Δίκαιο. Αν, π.χ., η Βρετανία ζητήσει από την Ελλάδα την έκδοση ενός ατόμου, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να εκδώσει το εν λόγω άτομο, έστω και αν, βάσει του ελληνικού Δικαίου, δεν έχει κάποια αξιόποινη δραστηριότητα. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα καίριο χτύπημα στα θεμελιώδη κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών - μελών.

Το «ενιαίο ένταλμα» θα ισχύει για είκοσι πέντε αδικήματα (από την εμπορία κλεμμένων αυτοκινήτων, την παροχή βοήθειας για την παράνομη είσοδο και διαμονή, τη δωροδοκία έως την ανθρωποκτονία εκ προμελέτης και την τρομοκρατία), ενώ κάθε κράτος - μέλος θα έχει δικαίωμα να προσθέτει και όποιο αδίκημα θεωρεί ότι εμπίπτει στην ίδια διαδικασία. Ετσι, μέσω του «ενιαίου εντάλματος», επιχειρείται η δημιουργία ενός υπερ-νόμου και ένα σύστημα Δικαιοσύνης υπεράνω νόμων και δικαιωμάτων.

Ομως, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών και τις ατομικές ελευθερίες προέρχεται από τον ορισμό της «τρομοκρατίας». Σύμφωνα μ' αυτόν τον ορισμό, τρομοκράτες μπορεί να είναι οι αγρότες, αν αποφασίσουν αύριο να κατέβουν με τα τρακτέρ στους δρόμους. Τρομοκράτες μπορεί να είναι οι απεργοί της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ, των τραπεζών. Τρομοκράτες μπορεί να είναι οι διαδηλωτές, που δέχονται την επίθεση της αστυνομίας και θέλουν να αυτοπροστατευτούν. Τρομοκράτες θα είναι και αυτοί που θα εμποδίσουν αύριο μια φάλαγγα ΝΑΤΟικών οχημάτων... Και το «κερασάκι» βρίσκεται στο τέλος αυτού του καταλόγου, όπου ως τρομοκράτης ορίζεται, όχι μόνον αυτός που κάνει τα παραπάνω, αλλά και αυτός που σκέφτεται να τα κάνει..!

Απέναντι σ' αυτήν την εφιαλτική προοπτική, δε χωράει ούτε ενός λεπτού επανάπαυση και ολιγωρία. Η κινητοποίηση για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών θα πρέπει να είναι άμεση και παλλαϊκή, συστατικό της πάλης κατά του πολέμου και της εμπλοκής της χώρας, αδιάσπαστα δεμένη με την πάλη για καλύτερο μεροκάματο, για πλήρη Κοινωνική Ασφάλιση, για την ανατροπή των αντιλαϊκών επιλογών. Οπως, ακριβώς, είναι αδιάσπαστη η επιχείρηση επιβολής των ακόμη σκληρότερων αντιλαϊκών οικονομικών μέτρων με το δραστικό περιορισμό των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, από τις κυρίαρχες δυνάμεις.

Μια χαρά!

Φτώχεια

ίσα μ' έναν πήχη,

μα... ευλογώ

αυτήν την τύχη,

ευλογώ

πού 'μαι μπατίρης

και περνάω

σαν... φακίρης,

γιατί, νά,

αν ήμουν άλλος

με λεφτά,