Μια ακόμα φορά, την ώρα που τα κόμματα του δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και η κυβέρνηση επιχειρούν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα για να αποπροσανατολίσουν το λαό, το ΚΚΕ, με χτεσινή συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκας Παπαρήγα, στο Ζάππειο, προειδοποίησε τους εργαζόμενους για τα δεινά από τη συμμετοχή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Πρόβαλε τη μοναδική φιλολαϊκή προοπτική: Οτι ο λαός πρέπει να αποφασίσει να παρέμβει στις πολιτικές εξελίξεις και να διαμορφώσει ένα παλλαϊκό αγωνιστικό ενωτικό ρεύμα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στη συμμετοχή της χώρας, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης, που υπηρετούν: ευρωστρατός, ευρωαστυνομία και ευρωδικαιοσύνη, καθώς και για τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τα λαϊκά στρώματα, όπως είναι η Υγεία, το συνταξιοδοτικό, η Παιδεία, τα ζητήματα της αγροτικής οικονομίας κλπ.

Σχετικά με τις αποφάσεις της ΕΕ στην τελευταία σύνοδο Κορυφής, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε πως το σύνθημα του Λάακεν είναι: πόλεμος και καταστολή σε συνεχή δράση σε βάρος των λαών. Ενώ η κυβερνητική συμφωνία για τον ευρωστρατό αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη καθώς, εκτός των άλλων, υιοθετήθηκε και η συμφωνία της Κωνσταντινούπολης που έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της χώρας μας. Γιατί αναγνωρίζεται η παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας (Αιγαίο) και τυπικά και επίσημα, σε συνέχεια του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ.

Αναφερόμενη στους αγώνες των εργαζομένων στη χρονιά που φεύγει, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε πως έδειξαν, ότι μπορούν να ασκούν πιέσεις όμως, αν δεν υπάρξει συνέχεια δε θα δώσουν τίποτα γιατί η κυβέρνηση θα επιπέσει δριμύτερη εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων, όπως δείχνουν και οι μεθοδεύσεις για το πέρασμα των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων και των άλλων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.

«Αν ρωτήσετε ποιο είναι το κύριο πολιτικό μήνυμα που - με αφορμή αυτήν τη συνέντευξη - θέλουμε να προβάλουμε στους εργαζόμενους, απαντάμε:

Τίποτε δεν έχει κριθεί οριστικά και αμετάκλητα, αρκεί ο λαός να δει τη δυνατότητα της προοπτικής με τη δική του ευθύνη και συμμετοχή. Η δεδομένη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση (που αρχίζει από την ανεργία και τη λιτότητα στο εισόδημα και κορυφώνεται στην τραγωδία των σεισμών και πλημμυρών, των πυρκαγιών) δεν πιέζει ούτε συγκινεί την κυβέρνηση, την εξουσία, αν δε μετατραπεί σε ένα ενωτικό παλλαϊκό ρεύμα μαχητικής αφύπνισης, που θεωρεί ρεαλιστικό και εφικτό αυτό που συμφέρει τους εργαζόμενους, με αυτοπεποίθηση στο δίκιο και τη δύναμή του.

Αρκεί να μην εγκλωβιστούν οι εργάτες και οι υπάλληλοι, τα άλλα λαϊκά στρώματα στον χωρίς αρχές αυξανόμενο ανταγωνισμό, ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που μόνο μπόχα αναβλύζει. Δεν είναι στημένος ο καυγάς και οι δύο κυνηγούν την κυβερνητική εξουσία, ο ένας με τα αντιδεξιά σύνδρομα και άλλος με τη λαϊκή δημαγωγία.

Αρκεί να μην παραπλανηθούν οι εργαζόμενοι ότι υπάρχουν λύσεις εντός των πλαισίων και μέσα στην κατεύθυνση της σημερινής πολιτικής, χωρίς να θιγούν τα κέρδη, χωρίς να τεθεί σε αμφισβήτηση ο σημερινός συσχετισμός και η εξουσία της πλουτοκρατίας.

Και τότε όμως, όπως και σήμερα, τίποτε δεν επιβεβαιωνόταν, σχεδόν τίποτε δεν επαληθευόνταν. Ο καυγάς υπηρετούσε την αναδιάταξη δυνάμεων, καμία σχέση με την αλλαγή πολιτικής υπέρ του λαού. Μόνο όταν οι επάνω φοβούνται τους κάτω, μόνο τότε κάνουν ορισμένες παραχωρήσεις, καιροφυλακτώντας πάντα πότε θα τις ξαναπάρουν πίσω.

Ενα δεύτερο μήνυμα που θέλουμε να δώσουμε με αυτήν τη συνέντευξη είναι: Καμία εφησύχαση, καμία αυταπάτη για το τι μεθοδεύεται, τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη ΝΔ, την καπιταλιστική εργοδοσία, στην εισοδηματική πολιτική, στην Παιδεία και στην Υγεία, στην απασχόληση και στη συνταξιοδότηση».

Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη, έχοντας σύμμαχό της τις δυνάμεις της εργοδοσίας και της συναίνεσης, να προχωρήσει, με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς, τις αντιδραστικές επιλογές που σε γενικές γραμμές έχουν επεξεργαστεί η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και οπωσδήποτε η ΕΕ, τόσο στο συνταξιοδοτικό όσο και στον τομέα της Υγείας και Πρόνοιας. Τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων είναι το πρόσχημα. Τα ράντζα των νοσοκομείων είναι το πρόσχημα, για να κυριαρχήσει η ιδέα της ατομικής ευθύνης των εργαζομένων και της επιχειρηματικότητας, δηλαδή των κερδών και της περίφημης ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον κοινωνικό τομέα.

Επομένως δεν ισχύει το να δούμε τι θα κατατεθεί στο τραπέζι και ανάλογα πράττουμε. Από τώρα ξέρουμε τι πρόκειται να γίνει.

Οι εργαζόμενοι δεν οφείλουν ούτε μια δραχμή. Καμία ανοχή και συμπαράσταση στην πλουτοκρατία, λόγω των δυσμενών οικονομικών προβλέψεων που επικαλείται σήμερα η κυβέρνηση και με την ευκαιρία της κατάθεσης του προϋπολογισμού. Γιατί δεν έχουν καμία απολύτως ευθύνη. Αν υπάρχει ευθύνη στους εργαζόμενους, είναι γιατί πίστεψαν σε απατηλές διακηρύξεις, γιατί δεν έχουν την απαιτούμενη εμπιστοσύνη στη δύναμή τους.

Η ύφεση και η οικονομική κρίση δεν προκαλείται από τις απολαβές και τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά από το κυνήγι του κέρδους, από τη δίψα για συσσώρευση κεφαλαίων, από τον ανταγωνισμό των επιχειρηματιών και των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών.

Το εργατικό κίνημα, το γενικότερο λαϊκό κίνημα σήμερα, πρέπει να αντιτάξει στη ...σκούπα της κυβέρνησης, στην ύπουλη δημαγωγία της ΝΔ, στις προτάσεις του λεγόμενου ρεαλισμού, συνολικά και συνεκτικά αιτήματα που αφορούν όλες τις πλευρές και πτυχές της ζωής της λαϊκής οικογένειας. Από την αποφασιστική βελτίωση των εισοδημάτων και συντάξεων και τη γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου με το 35ωρο, έως την αποφασιστική αντιμετώπιση με έργα υποδομής και αντιμονοπωλιακά μέτρα των σύγχρονων αναγκών της οικογένειας και του παιδιού, της τρίτης ηλικίας».

Στο διάλογο των «κοινωνικών εταίρων» αναφέρθηκε στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα. Παρατήρησε πως «η μάχη στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής δεν μπορεί να είναι μια μάχη για να μη μας τα πάρουν όλα, ούτε να επιλέξουμε τι θα μας πάρουν. Με όλες τις δυνάμεις τους, με πνεύμα συσπείρωσης και ενότητας, τα κινήματα των εργαζομένων πρέπει να βάλουν στόχο να κερδίσουν, να αποσπάσουν, να βάλουν στόχο να χάσει οικονομικά και πολιτικά η πλουτοκρατία.

Κανένας διάλογος δεν πρέπει να γίνει, από τη στιγμή που δεν έχει αφετηρία τι θα αποσπάσουν οι εργαζόμενοι, που χρόνια τώρα βλέπουν να μειώνεται το βιοτικό τους επίπεδο, να χάνουν δικαιώματα που με θυσίες και αίμα κατέκτησαν».

«Το Γενάρη της επόμενης χρονιάς», ανακοίνωσε, στη συνέχεια της εισηγητικής της ομιλίας η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «το ΚΚΕ θα δώσει στη δημοσιότητα τις ολοκληρωμένες εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα της κυβερνητικής μεταρρύθμισης που κλείνει 4 χρόνια, για τις επιπτώσεις από τη λήψη μέτρων ιδιαίτερα στην Ανώτατη Παιδεία, με βάση τις αποφάσεις της Μπολόνια και της Πράγας. Μαζί και συνεκτική πρόταση πάλης. Θα ανοίξουμε μια νέα σελίδα στην επικοινωνία με τους εργαζόμενους, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές, με τους σπουδαστές των ΤΕΕ και των ΙΕΚ.

Σήμερα απλά θίγουμε ότι τέσσερα χρόνια μετά την εφαρμογή της «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης» επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις μας ότι:

- Ενισχύθηκαν οι ταξικοί φραγμοί.

- Εντάθηκε η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίηση.

- Υποβαθμίζεται συνεχώς το μορφωτικό επίπεδο.

Φαίνεται πολύ καθαρά ότι η ατομική λύση για τη λαϊκή οικογένεια με τα ιδιαίτερα και τα φροντιστήρια, με τα δίδακτρα στο ιδιωτικό, έχει μπει οριστικά σε αδιέξοδο, οι θυσίες τους καταντάνε ανώφελες έως και μάταιες, τουλάχιστον για τους περισσότερους.

Δε σταματά στο υπαρκτό ζήτημα της υποδομής, των βιβλίων, εργαστηρίων, του προσωπικού, αλλά και στο τι διδάσκονται τα παιδιά και οι νέοι, δηλαδή το πρόβλημα του περιεχομένου της μόρφωσης. Αυτό που επείγει είναι να ενεργοποιηθεί το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το κίνημα των μικρομεσαίων και της αγροτιάς. Το πρόβλημα της Παιδείας δεν είναι ζήτημα αποκλειστικά και μόνο των εκπαιδευτικών, ή των σπουδαστών, ή και των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων».

«Εκτιμάμε», σημείωσε η ομιλήτρια, αναφερόμενη στα προβλήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς, «ότι οι πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη και κλιμάκωση περικλείουν σημαντικά νέα στοιχεία. Αρχίζουν να ξεδιαλύνονται τα πράγματα. Τα προβλήματα δεν είναι ίδια για όλους. Αυτοί που έχουν μικρό κλήρο, μικρή παραγωγή, δέχονται πιο σφοδρή επίθεση, είναι αντιμέτωποι με την ίδια την επιβίωση. Οι μικροκληρούχοι, οι μικροπαραγωγοί, βρίσκονται αντιμέτωποι, αλλά με όλη τη γραμμή ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας, που οδηγεί σε μια νέα ταξική διαστρωμάτωση της αγροτιάς, η οποία και πρέπει να παρθεί υπόψη από το ίδιο το αγροτικό κίνημα, ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερη δυναμική και αποτελεσματικότητα οι αγώνες.

Είναι σίγουρα πρόβλημα το πλαφόν και οι ποσοστώσεις. Είναι πρόβλημα αυτό των τιμών και επιδοτήσεων. Είναι πρόβλημα οι διάφοροι κανονισμοί της ΕΕ. Ομως, αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά συγκεκριμένα μέτρα και μέσα, για να περάσει το κύριο: Η συγκεντροποίηση της αγροτικής παραγωγής, της ιδιοκτησίας, σε λίγα χέρια, η μετατροπή ενός μεγάλου μέρους της μικρομεσαίας αγροτιάς σε ημιαπασχολούμενους, άνεργους ή εργάτες και εργάτριες γης.

Η διαμάχη ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ γύρω από το αγροτικό είναι οξύτατη, για το ποιο κόμμα από τα δύο θα ξεγελάσει την αγροτιά καλύτερα. Δεν είναι μικρότερη η ευθύνη του ΣΥΝ, που αξιοποιεί το κλίμα θολούρας και σύγχυσης, αφού σε υψηλούς τόνους ασκεί κυβερνητική κριτική από θέσεις βασιλικότερες του βασιλέα.

Με βάση, λοιπόν, τις παραπάνω αντικειμενικές τάσεις, που ενισχύονται με την αγροτική πολιτική της ΕΕ και τις επιλογές της ελληνικής πλουτοκρατίας, εμείς αναδεικνύουμε το ρόλο των νέων παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων αγροτών, των μικροκληρούχων και μικροπαραγωγών. Για συνεταιρισμούς μιλά και η κυβέρνηση, ακόμα και η ΕΕ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ, μόνο που πρόκειται στην ουσία για ανώνυμες εταιρίες, ή καπιταλιστικές φάρμες που κυριολεκτικά πνίγουν και καταργούν τον μικροϊδιοκτήτη.

Η διαφορά της πρότασής μας δε βρίσκεται μόνο στη διακήρυξη των γενικών αρχών, αλλά στο γεγονός ότι παλεύουμε συνάμα για τη δημιουργία των κοινωνικοπολιτικών προϋποθέσεων, που συνδέονται με το πρόβλημα της διακυβέρνησης, της εξουσίας. Δεν είναι δυνατόν λόγου χάρη να μιλάμε για αγροτική οικονομία που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, τις ανάγκες για συνάλλαγμα, αν δεν υπάρξει κρατικός - κοινωνικοποιημένος τομέας λαϊκής οικονομίας που καταπιάνεται σωστά και μαχητικά με το θέμα της συγκέντρωσης, διάθεσης και διανομής των αγροτικών προϊόντων, με το θέμα του εξωτερικού εμπορίου.

Θεωρούμε, επίσης, ότι η φτωχή αγροτιά πρέπει να ανοίξει όλη τη βεντάλια των διεκδικήσεών της, στους τομείς της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, των συντάξεων, με ιδιαίτερες διεκδικήσεις για τα παιδιά και τους νέους-νέες, τις γυναίκες, τον πολιτισμό και τον ελεύθερο χρόνο. Πέντε πάνω, πέντε κάτω οι τιμές και οι ποσοστώσεις, η αναστολή της ημερομηνίας θανάτου, έχουν χάσει πια τη σημασία τους. Οι εξελίξεις θα είναι τόσο γρήγορες, που οι αγρότες και οι αγρότισσες δε θα προλαβαίνουν ούτε να εκτιμούν αν έχει αποτελέσματα η μια ή άλλη ψευτοπαραχώρηση».

«Το δίμηνο Γενάρης - Φλεβάρης», ανακοίνωσε, συνεχίζοντας την ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα, «θα πραγματοποιηθεί μια συστηματική και ειδική εξόρμηση διαλόγου του ΚΚΕ με τους αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους εμπόρους, βιοτέχνες και επαγγγελματίες, με στόχο την ενημέρωση, αλλά και τη συγκέντρωση απόψεων πάνω στις θέσεις του ΚΚΕ, που το βασικό τους πλαίσιο επεξεργάστηκε το 16ο Συνέδριο».

«Αποτελεί ψέμα και υποκρισία των πάσης φύσεως δεξιών και αριστερών φίλων της ΕΕ, κυβερνητικών και μη κυβερνητικών, ότι το πρόβλημα της ΕΕ είναι η λειτουργία των θεσμών της και η ανάγκη δημιουργίας νέων, ώστε τάχα να διασφαλίζεται ότι οι αποφάσεις της είναι σε αρμονία με τη θέληση και τις ανάγκες των λαών. Η θέληση και οι ανάγκες των λαών αναδείχνονται στις κινητοποιήσεις, σ' αυτές που αντιπαρατάσσεται η κρατική βία και τρομοκρατία». Μ' αυτή την αδιαμφισβήτητη εκτίμηση ξεκίνησε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ την αναφορά της στα δρώμενα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις απόψεις που ακούγονται γι' αυτά.

«Η διατυμπανιζόμενη πολιτική ενοποίηση», συνέχισε, «δεν πρόκειται να καταργήσει ούτε τον ταξικό χαρακτήρα της ΕΕ, ούτε να εμπεδώσει την ισοτιμία ανάμεσα στα κράτη - μέλη. Αντίθετα, όσο διευρύνεται η ΕΕ, τόσο θα δημιουργούνται μηχανισμοί, άξονες και αντιάξονες, με στόχο την ένταση της εκμετάλλευσης και της ανισομετρίας. Η ΕΕ αναδεικνύεται σε δύναμη που έχει το σύνθημα ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΕ ΣΥΝΕΧΗ ΔΡΑΣΗ.

Οσο πολλαπλασιάζονται οι λεγόμενοι θεσμοί της Κοινότητας, τόσο οι λαοί θα μπαίνουν στο γύψο. Το μόνο που θα συμβαίνει είναι να αυξάνονται θέσεις για καρεκλοκένταυρους από όλες τις κοινωνικές τάξεις και από τα πειθαρχικά κόμματα, θέσεις για μεγάφωνα και παπαγαλάκια. Με αυτήν τη ματιά αντικρίζουμε την πρόταση για τη Συνταχτική Συνέλευση.

Το πόσο πιστεύει η ΕΕ στη δημοκρατία των θεσμών και στο ρόλο των ίδιων των αστικών κοινοβουλίων, φαίνεται και από το γεγονός ότι συστηματικά προωθεί τη δημιουργία του επιθετικού ευρωστρατού, των μηχανισμών της ευρωτρομοκρατίας, ευρωαστυνομίας και ευρωδικαιοσύνης, σε συνέπεια με τη συμφωνία για την έννοια της τρομοκρατίας, με τις λίστες της τρομοκρατίας.

Ας μας πούνε οι διάφοροι υπερασπιστές της ΕΕ, δεξιά και αριστερά, γιατί χρειάζεται ο μισθοφορικός στρατός και τα διάφορα ιδιωτικά παραστρατιωτικά και παρααστυνομικά σώματα, αφού η Κοινότητα ενδιαφέρεται για τη λαϊκή ευημερία, την ισοτιμία, τη δημοκρατία και την ειρήνη; Ο φόβος της Κοινότητας και των κυβερνήσεων είναι οι λαοί και τα κινήματά τους, μέσα και έξω από την Ευρώπη. Ο φόβος τους είναι πώς θα προχωρήσει η κούρσα του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ και τα άλλα κέντρα του καπιταλισμού στη διανομή της λείας.

Εμείς σ' αυτά τα σχέδια εντάσσουμε την αλλαγή του δόγματος των Ενόπλων Δνάμεων της χώρας και την επίσημη υιοθέτηση επιθετικού αντί αμυντικού δόγματος. Οπως επίσης την απόφαση να χρησιμοποιείται ο ελληνικός στρατός για την εσωτερική αστυνόμευση. Πρόβα τζενεράλε γίνεται με την αξιοποίηση 12.000 αξιωματικών και οπλιτών των ΕΔ σε υπηρεσίες αστυνόμευσης, οι 7.000 μαζί με αστυνομικούς, πεζές περιπολίες, ατομικούς ελέγχους. Η πρόθεση είναι να δοθεί συνέχεια και μετά τους Ολυμπιακούς».

«Η αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν», τόνισε στη συνέχεια η ομιλήτρια, «από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις βρίσκεται πολύ μακράν από ειρηνευτικούς και ανθρωπιστικούς σκοπούς. "Να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι", όπως λέει ο λαός. Η μόνη έννοια της ΕΕ και των ξεχωριστών κυβερνήσεων είναι να μην υπολειφθούν της στρατιωτικής προσπάθειας των ΗΠΑ, να μη μείνουν έξω από τον πόλεμο που θα συνεχιστεί με άλλες μορφές και τρόπους. Η ελληνική κυβέρνηση για μια ακόμα φορά προθυμοποιείται, δηλώνοντας μάλιστα ότι θα επιστρατεύσει υγειονομικούς αν δεν εκδηλώσουν ενδιαφέρον. Ηδη έχει αλλάξει την αρχική θέση της περί εθελοντών απλών οπλιτών, χρησιμοποιώντας το μέτρο της υποχρεωτικότητας».

«Το πόσο δημοκρατική είναι η ΕΕ φαίνεται στη στάση της απέναντι στο Παλαιστινιακό», επισήμανε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.«Η μόνη πίεση που σκέφθηκε να ασκήσει», τόνισε, «είναι να ζητήσει από τους Παλαιστινίους να παραιτηθούν από την Ιντιφάντα, από την αντίσταση στην ισραηλινή επιδρομή. Αξίζει, επίσης, να θυμίσουμε την πλήρη συμμόρφωση της ΕΕ, που έγινε λίγο πριν το Λάακεν, προς τις απαιτήσεις των ΗΠΑ, να μη χορηγείται βίζα στους αγωνιστές της Κολομβίας που υποχρεώνονται σε πολιτική εξορία, σε αγωνιστές που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της αγωνιστικής αλληλεγγύης απέναντι στο αμερικανικό σχέδιο Κολομβία. Οι μάσκες πέφτουν, γιατί ως τώρα η ΕΕ φιλοτεχνούσε ευαίσθητο πρόσωπο εκτός Ευρώπης για τους άλλους λαούς, του λεγόμενου τρίτου κόσμου, τους λαούς της Λατινικής Αμερικής

Το επόμενο διάστημα, το ΚΚΕ θα αναπτύξει πιο συστηματικές πρωτοβουλίες συμπαράστασης στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό. Είναι ζήτημα κρίσιμης σημασίας για το γενικότερο αγώνα κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Παράλληλα, το ΚΚΕ θα στηρίξει πρωτοβουλίες και δραστηριότητες που θα αναπτυχθούν, και πρέπει να αναπτυχθούν, από μαζικές οργανώσεις, από οργανώσεις κατά του πολέμου».

Αναφερόμενη, στη συνέχεια, στον Ευρωστρατό σημείωσε πως «αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα, πολιτικό και στρατιωτικό, του ΝΑΤΟ. Ο ίδιος ο κ. Σημίτης δήλωσε ότι ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Είμαστε οι τελευταίοι που θα δίναμε σημασία στα επιχειρήματα ότι μπορεί η ΕΕ να χειραφετηθεί από τις ΗΠΑ επί της ουσίας. Δεν πρέπει βεβαίως να αποκλειστεί ακόμα και στο άμεσο μέλλον κάποια διάθεση χειραφέτησης, αυτή όμως θα σηματοδοτεί την όξυνση της κόντρας για την ηγεμονία με τις ΗΠΑ, πράγμα που αυξάνει τους κινδύνους να ζητήσουν από τους λαούς να χύσουν το αίμα μεταξύ τους για το ποιος θα υπερισχύσει. Η ΕΕ αποτελεί απειλή για την ειρήνη στην Ευρώπη και τα δικαιώματα των λαών, γιατί είναι ένας περιφερειακός ιμπεριαλιστικός πόλος.

"Ουδέν κακόν αμιγές καλού", με την έννοια ότι σήμερα υπάρχουν περισσότερες προϋποθέσεις για παρέμβαση των λαών σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, καθώς οι μάσκες πέφτουν.

Για την ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά για τον Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου θεωρήθηκε ελληνική επιτυχία, γιατί τάχα δεν επιτεύχτηκε άμεσα η ικανοποίηση του τουρκικού αιτήματος σε σχέση με τις αρμοδιότητες παρέμβασης του ευρωστρατού. Απλώς μετατέθηκε το ζήτημα, για να εκτονωθούν λαϊκές αντιδράσεις και δυσκολίες, για να δοθεί χρόνος στην ελληνική κυβέρνηση να προετοιμάσει την κοινή γνώμη. Το κείμενο συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης, το οποίο είναι σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, δεν αμφισβητείται μέχρι σήμερα ούτε από την ίδια την κυβέρνηση. Γι' αυτό και δέχτηκε να επισυναφθεί ως ένα το κρατούμενο για την επόμενη σύνοδο. Την ίδια ώρα τσιμουδιά για τα λευκά κελιά της Τουρκίας, τη χρησιμοποίηση τανκς κατά απεργών πείνας. Η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να δώσει τέλος στο πρόβλημα προβάλλοντας το βέτο. Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης και τα αποτελέσματα που υπάρχουν αποτελούν συνέχεια της δήλωσης της Μαδρίτης, της ίδρυσης υποστρατηγείου στη Λάρισα, χωρίς καθορισμένο επιχειρησιακό έλεγχο, της παραχώρησης του επιχειρησιακού ελέγχου του εναέριου χώρου του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ.

Ξεκαθαρίζουμε ότι ακόμα και αν καλύπτονται τυπικά τα ελληνικά συμφέροντα, τα συμφέροντα της Κύπρου, εμείς δε θα εφησυχάζαμε, αφού δεν εμπιστευόμαστε γενικά τον ευρωστρατό. Ομως έχει σημασία τι αναγράφεται στα ίδια τα κείμενα.

Στις σημερινές συνθήκες όσοι κινούνται σε δύο βάρκες, υποστηρίζοντας ότι η ΕΕ, μπορεί να γίνει επωφελής αν αλλάξει τρόπο λειτουργίας, και αν διορθώσει κάποιες ακραίες επιλογές της, μια και μόνη συμβολή έχουν, να μπερδεύουν, να σπέρνουν τη σύγχυση και τελικά να δίνουν ανάσα στην αντιδραστική πολιτική. Η πολιτική της ΕΕ μόνο με όρους ριζικής εναντίωσης και ρήξης μπορεί να αμφισβητηθεί και να ηττηθεί στην πορεία».

Τέλος, αναφερόμενη στην έναρξη χρήσης του ΕΥΡΩ παρατήρησε πως δεν πρέπει να δίνεται «καμία βάση στις διαβεβαιώσεις ότι η εφαρμογή του ΕΥΡΩ θα αλλάξει τη ζωή του ελληνικού λαού προς το καλύτερο. Το ευρώ δεν τέθηκε σε κυκλοφορία για το καλό των λαών, αλλά για να μπορέσει το κεφάλαιο των τραπεζιτών, το χρηματικό κεφάλαιο να λειτουργεί ως μέσο θησαυρισμού και ως μέσο πληρωμών σε μια πιο σταθερή παγκόσμια νομισματική μορφή. Για να μπορέσουν τα ευρωπαϊκά κεφάλαια να πετύχουν λιγότερη πίεση και αμφισβήτηση στην ανταλλακτική τους ισοδυναμία με άλλα νομίσματα, από ό,τι μπορεί να πετύχει το κάθε εθνικό νόμισμα μόνο του. Γλιτώνουν έτσι ένα μέρος από τα κέρδη τους οι εξαγωγείς εμπορευμάτων που έπρεπε να πληρώνουν στους διαμεσολαβητές για τη μετατροπή των νομισμάτων. Τα κέρδη είναι για τους λίγους. Το κύριο είναι ότι το ευρώ εφαρμόζεται παρέα με το Σύμφωνο Σταθερότητας, δηλαδή το σύμφωνο των αντιλαϊκών μέτρων και της λιτότητας, με την πολιτική που αυξάνει τη φτώχεια και την ανεργία. Τι αλλάζει το να μετριέται η φτώχεια και τα χρέη αντί με δραχμές σε ευρώ;

Είναι ψέμα ότι με το ευρώ διευκολύνονται οι αυξήσεις μισθών και ότι θα πέσουν οι τιμές των προϊόντων. Οταν οι εργαζόμενοι θελήσουν να κάνουν σύγκριση μισθών και τιμών με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, τότε θα βρεθούν αντιμέτωποι με το επιχείρημα, ότι «ναι, αλλά πρέπει να ανεβάσετε την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας», άρα να δεχτείτε νέες θυσίες που θα ρίξουν ακόμα πιο κάτω την αξία των μισθών και των συντάξεων. Υστερα, πρέπει να παρθεί υπόψη ότι η πορεία μισθών και τιμών στην Ευρώπη είναι η ίδια με αυτήν της Ελλάδας. Εχουν καθοδική πορεία τα εισοδήματα και οι συντάξεις, είναι κάτω από την άνοδο των μισθών, και βεβαίως του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας.

Επομένως, με το ευρώ προστίθεται ένα ακόμα εργαλείο για τη ληστεία και την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Είναι αυτός ένας πρόσθετος λόγος για να ανέβει η γνώση και η πολιτική συνειδητοποίηση, ο αγώνας και η συνεχής δράση».