«Θεωρώ πολύ σημαντικό γεγονός την παραίτηση του πρωθυπουργού της Πορτογαλίας και θα ήθελα να έχω την τοποθέτησή σας πάνω σε αυτήν. Θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό το γεγονός γιατί αποτελεί μια ένδειξη για παταγώδη αποτυχία της όλης οικονομικής πολιτικής της ΕΕ, κυρίως σε ό,τι αφορά το Νότο.

Η Πορτογαλία αποτελούσε τα τελευταία χρόνια τη βιτρίνα, του τι μπορεί να πετύχει η πολιτική αυτή της ΕΕ στο Νότο και τώρα η παραίτηση αυτή, όπως φαίνεται ότι προέκυψε, οφείλεται στο ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες αντιδράσεις για την εσαεί εφαρμοζόμενη πολιτική λιτότητας στο εσωτερικό της Πορτογαλίας, σε κάποιες ανισορροπίες που εμφανίζονται, παρά τις πιο αποσπασματικές επιτυχίες της πορτογαλικής οικονομίας.

Κυρίως αυτή η ανισορροπία εμφανίζεται στα αιτήματα του υπουργείου Εξωτερικών και επίσης γενικότερα δείχνει ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να έχεις μια πολιτική οικονομική και για τις πλούσιες χώρες του Βορρά και για τις φτωχές του Νότου. Ισως αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί ως ένα μήνυμα για το τι θα επακολουθήσει τα επόμενα χρόνια».

«Δεν μπορώ να ξέρω τι είχε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του όταν παραιτήθηκε» -- παρατήρησε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. «Γιατί στο πολιτικό επίπεδο πολλές φορές οι παραιτήσεις λειτουργούν ως εκβιασμός απέναντι στο λαό. Λέω μια πλευρά, δεν μπορώ να ξέρω. Είμαι πολύ μακριά και δεν είχα και την ευχέρεια να είμαι πιο πολύ ενημερωμένη. Αλλά μία περίπτωση είναι ο εκβιασμός. Ενδεχομένως ένα μήνυμα, ότι "δώστε μας τη δυνατότητα με μεγαλύτερη άνεση χρόνου να επιβάλλουμε την αντιλαϊκή πολιτική", είτε ακόμη κι ένας εκβιασμός γενικότερα για τη συγκράτηση ή τον επαναπατρισμό ψήφων. Είναι ένα προειδοποιητικό μήνυμα και ενδεχομένως να απευθύνεται η παραίτηση περισσότερο στα λαϊκά στρώματα και όχι βεβαίως προς την ΕΕ.

Γενικά αυτό το στοιχείο υπάρχει παντού. Και εμείς γι' αυτό επιμένουμε ότι η ΕΕ δεν είναι ένας υπερεθνικός οργανισμός. Δηλαδή κάθε κυβέρνηση εφαρμόζει μια πολιτική συνειδητά και με τη θέλησή της, ταυτόχρονα όμως έχει την πίεση από τα κάτω.

Αυτό που κάνει στα πλαίσια της ΕΕ η κάθε κυβέρνηση είναι το εξής: "αν θέλετε κύριοι να προχωρήσει αυτή η πολιτική, πρέπει να μου δώσετε και μια ευχέρεια, με μια μεγαλύτερη άνεση χρόνου και ελιγμού να τη διαμορφώνω, διότι από τα κάτω θα μας πετάξουν όλους".

Αναμφισβήτητα αυτό που δείχνει είναι το εξής: Οξύνονται τα προβλήματα και στο Βορρά και στο Νότο. Αυτό είναι καθαρό. Και ότι το αποτέλεσμα είναι αρνητικό για τους λαούς. Ποιο είναι όμως το πρόβλημα, γιατί δε θέλουμε να μιλάμε γενικά. Είμαστε αισιόδοξοι, αλλά εν γνώσει και των δυσκολιών. Είναι ότι αυτή τη στιγμή τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν ελπίδα επιστρέφοντας είτε στην Ελλάδα στη ΝΔ, είτε στην Πορτογαλία στην Κεντροδεξιά. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Θέλουν μια άμεση κυβερνητική διευθέτηση που θα τους λύσει τα προβλήματα και ποντάρουν στο ότι ο καινούριος που θα έρθει θα είναι λιγότερο κακός από τον προηγούμενο. Δεν είναι έτσι...

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που δείχνει και τις μεγάλες ευθύνες και του δικού μας Κόμματος, αλλά και όλων εκείνων των λαϊκών ριζοσπαστικών δυνάμεων που πρέπει να συμβάλλουν ώστε ο λαός να δει ότι υπάρχει λύση και προοπτική και δεν μπορεί να εγκλωβίζεται κεντροδεξιά - κεντροαριστερά. Θα "τα βρουν" στην Πορτογαλία. Κάποιος θα κυβερνήσει.

Αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα. Διότι αν περπάταγες στους δρόμους κι έβλεπες ένα λαό ευχαριστημένο, ή δεν καταλάβαινε τα προβλήματά του, θα έλεγες «βέβαια, καλά κάνει, ευχαριστημένος είναι θα πάει ή στο ΠΑΣΟΚ ή στη ΝΔ, ανάλογα ποιος είναι πιο όμορφος». Σήμερα όμως βλέπεις δυσαρέσκεια. Δε βλέπετε στην τηλεόραση τι γίνεται με τις πλημμύρες στην Πάτρα; Βρίζουν και τα δύο κόμματα. Την κρίσιμη στιγμή όμως, θα σου πουν: "Ναι, αλλά τώρα ποιος θα φτιάξει κυβέρνηση"... Μα δεν είναι εκεί το θέμα.

Αυτό που είπε ο σύντροφος Χαρίλαος: "Θα φτιάξουν κυβέρνηση. Θα πάνε να βρουν φτερούγες και θα φτιάξουν". Αυτό είναι το δικό μας πρόβλημα, πώς θα βρει να φτιάξει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ; Αυτό είναι το πρόβλημα του λαού; Θα βρουν τις φτερούγες τους και θα τις κάνουν από εδώ και από εκεί, δυστυχώς. Και τα προετοιμάζουν αυτά. Από τώρα τα δουλεύουν.

Ενδεχομένως και οι Γρυλλάκηδες, όλη αυτή την προσπάθεια υπηρετούν. Αύριο θα τα φτιάξουν και μεταξύ τους άμεσα! Θα βρουν μια οικονομική κρίση και θα πουν κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Εν πάση περιπτώσει ο λαός θα νοιάζεται για το πώς θα φτιάξει κυβέρνηση το μεγάλο κεφάλαιο στην Ελλάδα; 'Η, το πώς θα παλέψει εναντίον αυτής της κυβέρνησης και πώς θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας άλλης λαϊκής διακυβέρνησης; Αυτό είναι ένα ζήτημα και έτσι εξηγείται γιατί ενώ έχουμε μεγάλα προβλήματα, δεν έχουμε αντίστοιχες σε μαζικό επίπεδο αντιστάσεις. Εχουμε αντιστάσεις, αλλά ακόμη αυτές δεν έχουν μετεξελιχθεί σ' ένα ενιαίο ρεύμα συνολικής αντιπαράθεσης».

Για τις συνεργασίες ήταν η ερώτηση ενός δημοσιογράφου. Πιο συγκεκριμένα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ερωτήθηκε: «Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Χαρίλαος Φλωράκης μίλησε για κυβερνήσεις συνασπισμού και για συνεργασία των δυνάμεων, που αγαπούν τον τόπο. Φαντάζομαι ότι το ΚΚΕ σίγουρα είναι από τις δυνάμεις που αγαπά τον τόπο. Θα ήθελα την άποψή σας επάνω σ' αυτό και αν βλέπετε μια πιθανή ανακατάταξη των πολιτικών δυνάμεων, που να ευνοεί κάποιες, καινούριου είδους, συνεργασίες».

«Αναμφισβήτητα», απάντησε η Αλέκα Παπαρήγα, «στο πολιτικό λεξιλόγιο του ΚΚΕ, το ζήτημα της συμμαχίας και της συνεργασίας, ήταν και είναι και θα είναι και στο μέλλον, στην ημερήσια διάταξη. Οταν μιλάμε για ένα μεγάλο, παλλαϊκό κίνημα, σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο, αυτό, μια από τις προϋποθέσεις που έχει, είναι και προώθηση της πολιτικής των συμμαχιών. Να προσθέσω και την ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Δεν υπήρξε περίοδος στην πολιτική ζωή του τόπου, που ένα αδύνατο ΚΚΕ μπορούσε να δημιουργήσει προϋποθέσεις συμμαχίας. Μην πάμε στην περίοδο του '40 - '41, τότε ήταν πόλεμος, ήταν διαφορετικές οι συνθήκες. Δεν ήταν πιο εύκολα τα πράγματα για το λαό, ήταν πιο εύκολα τα πράγματα για τη συμμαχία.

Με αυτήν την έννοια, αναμφισβήτητα, βλέπουμε συμμαχίες στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο, στην πάλη με όρους σύγκρουσης και αναμφισβήτητα αυτή η πάλη στην πορεία, θα έχει αντίκρισμα και πρέπει να έχει αντίκρισμα στο επίπεδο της διακυβέρνησης, στο επίπεδο της εξουσίας.

Το αντίκρισμα αυτό θα έχει σχέση οπωσδήποτε και με συνεργασίες του ΚΚΕ με άλλες δυνάμεις. Με δυνάμεις αυτών που πονούν τον τόπο.

Κοιτάξτε. Ο καθένας λέει. "Εγώ πονώ τον τόπο". Το "πονώ τον τόπο", για μας, έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Είναι μια πάρα πολύ ωραία έκφραση βεβαίως και τη χρησιμοποιούμε. Αλλά στο πολιτικό πεδίο, το "πονώ τον τόπο" έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Να ένα παράδειγμα: Είμαστε ριζικά αντίθετοι με την πολιτική της ΕΕ απέναντι στην αγροτιά. Είμαστε ριζικά αντίθετοι με τους ευρωστρατούς. Είμαστε ριζικά αντίθετοι με την ΟΝΕ. Είμαστε ριζικά αντίθετοι με το ευρώ. Εχει ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο και νομίζουμε ότι έχουμε επίσης δώσει δείγματα γραφής στην προσπάθεια που κάνουμε να διαμορφωθούν συσπειρώσεις και μέτωπα πάλης, αν όχι εφ' όλης της ύλης, που εμείς θα θέλαμε, τουλάχιστον σε μεγάλα ζητήματα, είτε αφορά στις δημοκρατικές ελευθερίες, είτε αφορά στον πόλεμο, είτε αφορά στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Ξεκαθαρίζουμε επίσης το εξής: Εμείς όταν λέμε συμμαχία, συνεργασία, την εννοούμε και με όρους κινήματος. Τι συνεργασία και συμμαχία να διαπραγματευτούμε με το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ; Δεν πρόκειται να έχει κανένα όφελος ο λαός. Ζημιά θα έχει.

Επομένως, αυτή η τοποθέτηση του συντρόφου Χαρίλαου απέδωσε αυτό που πιστεύει και παλεύει το ΚΚΕ. Με αδυναμίες, με δυσκολίες ναι, αλλά σ' αυτήν την κατεύθυνση κινούμαστε».