Τη συνολική επίθεση της κυβέρνησης στο εναπομείναν δημόσιο σύστημα Υγείας σηματοδότησε χτες ο υπουργός Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλος, με συνεντεύξεις του στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Την επιχείρηση αυτή προσπάθησε να συγκαλύψει με όρκους πίστης στο «δημόσιο σύστημα Υγείας» - όχι στο κατ' επίφαση - και κατηγορώντας ως μικρόνοες όσους αντιδρούν στην πολιτική της εμπορευματοποίησης. Ως επιστέγασμα της πολιτικής της κυβέρνησης παρουσίασε σουίτες και μονόκλινα δωμάτια στα δημόσια νοσοκομεία, ακόμα και σ' αυτά που πλημμυρίζουν απ' τα ράντζα. Μόνο που οι σουίτες και τα μονόκλινα προορίζονται για όσους μπορούν να καλύψουν το επιπλέον ποσό απ' την τσέπη τους ή μπορούν να έχουν ιδιωτική ασφάλιση.

«Η μεταρρύθμιση πρέπει να είναι ολική. Να γίνει σε όλα τα μέτωπα», είπε ο Αλ. Παπαδόπουλος μιλώντας στο ραδιοσταθμό «ΣΚΑΪ 100,4», δίνοντας έτσι την άλλη πλευρά της συνολικής κατεδάφισης που επιχειρεί η κυβέρνηση στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.

Επίσης χτες σε συνέντευξή του στα «Νέα» ο Αλ. Παπαδόπουλος αναφέρει πως θα γίνει αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής των ασθενών στα νοσοκομεία με υπουργική απόφαση, χωρίς να διευκρινίσει το περιεχόμενό της.

Αναφερόμενος στη βελτίωση του ξενοδοχειακού εξοπλισμού, ο Αλ. Παπαδόπουλος είπε ότι θα γίνει για την εξασφάλιση της «ανταγωνιστικότητας των κρατικών νοσοκομείων». Στην πραγματικότητα, δεν είναι κάτι καινούριο αλλά το πρόγραμμα του 1999, επί υπουργίας του Λ. Παπαδήμα, σε πέντε νοσοκομεία της Αττικής που επεκτάθηκε σε άλλα τόσα. Απ' τη μια μεριά, λοιπόν, θα υπάρχουν τα ράντζα - όπως χτες το απόγευμα ο «Ευαγγελισμός» - και απ' την άλλη οι σουίτες και τα μονόκλινα.

Κι όταν η δημοσιογράφος Ν. Νταουντάκη παρατήρησε ότι τα μονόκλινα αποτελούν πρόκληση καθώς καταργήθηκαν απ' το ΠΑΣΟΚ «ακριβώς επειδή εχρησιμοποιούντο στο προ του ΕΣΥ καθεστώς για να εξυπηρετούν πελατειακές ανάγκες», ο Αλ. Παπαδόπουλος απάντησε: «Τότε τα μονόκλινα εχρησιμοποιούντο ως ιδιωτικά κρεβάτια των υπευθύνων διευθυντών του τότε ιδιωτικοποιημένου πλήρους συστήματος στα δημόσια νοσοκομεία. Αυτό οδήγησε στο να φύγει ο μέσος Ελληνας από τα δημόσια νοσοκομεία, να αναπτυχθούν ιδιωτικά νοσοκομεία, τα οποία καλύπτουν μόνο το ξενοδοχειακό μέρος, και αυτό είναι άδικο, γιατί τα δημόσια νοσοκομεία, με την πληρότητα που έχουν, μπορούν να καλύψουν, με μεγαλύτερες εγγυήσεις, μια ολοκληρωμένη περίθαλψη. Θέλουμε να βελτιώσουμε το ξενοδοχειακό μέρος και όποιος θέλει θα μπορεί να επιλέξει καλύπτοντας το επιπλέον ποσό μόνος ή με την ασφαλιστική του εταιρία».

Δηλαδή, η πρόσβαση και η ανθρώπινη νοσηλεία στα νοσοκομεία θα είναι εύκολη μόνο για εκείνους που θα έχουν ιδιωτική ασφάλιση. Για τους άλλους θα υπάρχουν οι διάδρομοι και τα ράντζα. Το στίγμα το έδωσε η κοινοτική επίτροπος Αννα Διαμαντοπούλου με τη συνέντευξή της στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (12.1.2002), τονίζοντας ότι «η πρώτη κατηγορία πολιτικής στο Ασφαλιστικό» - βλέπε δηλαδή το λεγόμενο πρώτο πυλώνα - πρέπει να περιλαμβάνει, εκτός απ' τις συντάξεις, και θέματα Υγείας. Διότι, όπως είπε η Αννα Διαμαντοπούλου, ο γηράσκων πληθυσμός και η αύξηση των γερόντων, «που έχει επιπτώσεις και στο σύστημα Υγείας και στο σύστημα Πρόνοιας, πρέπει να ιδωθούν ως πακέτο».

Τέλος, στη συνέντευξή του στα «Νέα» ο Αλ. Παπαδόπουλος, αφού παραδέχτηκε ότι τα χρήματα δε «φτάνουν ποτέ στην Υγεία», είπε ότι θα χρησιμοποιήσει νέες μεθόδους «έξω από το δημόσιο προϋπολογισμό, από τα Προγράμματα Δημοσίων Επενδύσεων, από τους εθνικούς και κοινοτικούς πόρους», με σύγχρονες χρηματοδοτικές μορφές, σε συνεργασία με τράπεζες.

Αν και ο υπουργός δε διευκρίνισε τον τρόπο συνεργασίας, μάλλον πρόκειται για δανεισμό των νοσοκομείων.

Για την αλλαγή του τρόπου της εισαγωγής των ασθενών στα νοσοκομεία «για να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο καθεστώς των πλασματικών εισαγωγών ή των εισαγωγών με τα βαλιτσάκια» είπε χτες στα «Νέα» ο Αλ. Παπαδόπουλος.

Ο μάνατζερ του «Ευαγγελισμού» Π. Αλεξόπουλος, σε εγκύκλιό του για τα ιδιωτικά ιατρεία σημειώνει: «Από την ημερομηνία έναρξης λειτουργίας των απογευματινών ιατρείων ουδεμία εξέταση ασθενών επιτρέπεται στον νοσηλευτικό άξονα».

Ετσι κι αλλιώς η εξέταση ασθενών τυπικά δεν επιτρεπόταν στο λεγόμενο νοσηλευτικό άξονα - όταν δηλαδή ο γιατρός είχε υπηρεσία. Κατ' εθιμικό όμως τρόπο υπήρχε προσφορά υπηρεσιών από γιατρούς σε ορισμένους ασθενείς ή σε εργαζόμενους στα ίδια τα νοσοκομεία.

Βεβαίως στο ίδιο τόξο - ίσως όχι με την ίδια ένταση - άνθιζε και το «φακελάκι».

Αν βέβαια υπήρχε ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας με πληρότητα σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο που θα παρείχε δωρεάν υπηρεσίες σε όλους τους κατοίκους, θα έκαναν αχρείαστα και τα βαλιτσάκια και τους νοσηλευτικούς άξονες.

Και σ' αυτό το φόντο θα μπορούσε να συζητηθεί οποιαδήποτε οργάνωση της λειτουργίας πρωί και απόγευμα των νοσοκομείων, αξιοπρεπείς μισθούς των λειτουργών της Υγείας και μηδέν τιμή για τους χρήστες.

Ολα τ' άλλα είναι κατ' επίφαση σάλτσες εξυγίανσης που ενισχύουν την εμπορευματοποίηση της Υγείας.