ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο Λαλιώτης ψάχνει «συνηγόρους»

Αν προστεθεί η εισήγηση του ΕΓ στη σημερινή σύνοδο της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, είναι τρίτη φορά σε μια βδομάδα που το κυβερνών κόμμα επαναφέρει το θέμα των «συνεργασιών» στις δημοτικές εκλογές. Προηγήθηκαν οι γνωστές δηλώσεις Λαλιώτη, ο οποίος, λόγω της δυσχερούς θέσης στην οποία βρίσκεται το κόμμα του, χτες επανήλθε για να επαναλάβει όσα είχε ήδη πει από προχτές... Η αξία αυτής της επανάληψης έγκειται στο εξής: Πείθει ότι όσο περισσότερο το ΠΑΣΟΚ και ο γραμματέας του μιλούν περί «συνεργασιών», περί «διαλόγου με όλους και για όλα», περί «όμορων πολιτικών δυνάμεων», αλλά και περί «μακρόπνοης αλληλεγγύης» (!) του κόμματός του με άλλα κόμματα και πολίτες, ένα είναι σίγουρο: Η δυσαρέσκεια, η απογοήτευση, η διαμαρτυρία, η οργή του κόσμου που αιχμαλωτίστηκε στις προηγούμενες εκλογές στο ΠΑΣΟΚ είναι τόσο έντονα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, που κάποιοι στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν χάσει την ψυχραιμία τους. Γιατί, εκτός των άλλων, συνιστά απώλεια ψυχραιμίας και ομολογία αδιεξόδου, να καταφεύγεις στο σκουριασμένο χρονοντούλαπο με τα αραχνιασμένα και αποτυχημένα τρικ του παρελθόντος, για να βρεις από κάπου να πιαστείς.

Και αυτό πασχίζει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Πασχίζει από κάπου να πιαστεί, πασχίζει να μετατρέψει τον κόσμο της δουλιάς και του μόχθου σε σωσίβιο, για να διαβεί τον «κάβο» των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Επιδιώκει, ουσιαστικά, να αθωώσει την κυβερνητική πολιτική, να ανατροφοδοτήσει αυταπάτες για το ρόλο του ΠΑΣΟΚ και - κυρίως - να εμποδίσει όλη αυτή η δυσαρέσκεια να μετουσιωθεί σε ευθεία αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους.

Η παραπάνω κυβερνητική προσπάθεια δε θα μπορούσε να εκδηλωθεί, χωρίς να υπάρχει και το κερασάκι στην τούρτα, που δεν είναι άλλο από το άνοιγμα της αγκάλης του ΠΑΣΟΚ στην Αριστερά... Κάθε φορά, όμως, που ο Κ. Λαλιώτης ενδύεται το γνωστό «φουρό» τού «συνομιλητή της Αριστεράς», είναι πασίδηλο ότι έχει το βλέμμα του στραμμένο στο πώς θα μπει φραγμός σε κινήσεις που οριοθετούνται στον αντίποδα της κυβερνητικής πολιτικής. Το πρόβλημα του κ. Λαλιώτη εντοπίζεται στο γεγονός ότι οι δυνάμεις που αναδεικνύουν την ταυτότητα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ με την πολιτική της ΝΔ και υπάρχουν και εμπνέουν.

***

Σε αυτή της την τακτική η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έχει τη συμπαράσταση κάποιων που έχουν μάθει να διαβιούν σύμφωνα με το «είσαι ό,τι δηλώσεις» και νομίζουν ότι επειδή δηλώνουν «Αριστεροί» ξεγελούν κανέναν. Σε κάθε περίπτωση, στόχος του ΠΑΣΟΚ και του γραμματέα του είναι να δημιουργηθούν προσκόμματα σε διεργασίες που δείχνουν το δρόμο. Και ο δρόμος είναι σαφής: Εκφραση της κοινωνικής αγωνίας, της δυσαρέσκειας και της διεκδίκησης μέσα από ριζοσπαστικά ψηφοδέλτια στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Από ψηφοδέλτια που, όπως τόνισε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, θα δίνουν νόημα σε συμμαχίες και συνεργασίες, επειδή ακριβώς αυτές οι συνεργασίες και οι συμμαχίες δε θα αθωώνουν το «γαλαζο-πράσινο» νεοφιλελευθερισμό ούτε στους δήμους, ούτε στις νομαρχίες, ούτε στη λεγόμενη κεντρική πολιτική σκηνή. Ο άλλος δρόμος, με τον οποίο το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση, είναι εκείνος που ακολουθούν τα δεκανίκια και οι «συνήγοροι» του ΠΑΣΟΚ.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η συγχώνευση και οι αυταπάτες

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε λέμε, ο προχτεσινός ισχυρισμός του Χρ. Πρωτόπαππα ότι η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει στο σίριαλ της συγχώνευσης Εθνικής - Αλφα Τράπεζας αποτελεί μια υποκρισία πρώτου μεγέθους. Εδώ, βούιξε ο τόπος, ότι τα ολονύχτια παζάρια γίνονταν με τη μεσολάβηση του υπουργού Οικονομίας, ενώ, οι πάντες γνωρίζουν ότι μέχρι και ο πρωθυπουργός «έριξε» τα σχετικά τηλέφωνα. Από την άλλη, βέβαια, η χτεσινή παρατήρηση σε ραδιοφωνικό σταθμό στελέχους του ΣΥΝ ότι δεν πρέπει να παρεμβαίνει η κυβέρνηση, αποτελεί την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Δηλαδή, αν ήταν λογικά και αντικειμενικά δυνατό στις σημερινές συνθήκες, να μην παρέμβει η κυβέρνηση, τότε δε θα υπήρχαν προβλήματα και η συγκεκριμένη ή κάποια άλλη, παρόμοια συγχώνευση, θα γίνονταν προς όφελος των εργαζομένων; Υπάρχει και η ελάχιστη δυνατότητα, δηλαδή, να ωφεληθούν οι εργαζόμενοι από την όποια περίπτωση, που αποφασίζουν οι καπιταλιστές να ενώσουν τις δυνάμεις τους, με ολοφάνερο και διακηρυγμένο στόχο την παραπέρα ενίσχυση της κερδοφορίας και της θέσης τους στο μεταξύ τους σκληρό ανταγωνισμό;

Είμαστε σίγουροι, πως δεν υπάρχει καμία τέτοια δυνατότητα. Και μη μας πουν ότι εννοούσαν την ελαχιστοποίηση των αρνητικών συνεπειών. Εκτός των άλλων, για να κάνεις αποτελεσματικά κάτι τέτοιο προϋποθέτει τη σωστή και ταξική ανάλυση του γεγονότος και όχι να πελαγοδρομείς σε αυταπάτες.

Τα λόγια και τα έργα

Θυμάστε τις επικρίσεις του Τζ. Μπους, στην περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας του, προς τον τότε πρόεδρο Μπ. Κλίντον, αλλά και τον αντίπαλό του, Αλ Γκορ, ότι έχουν επεκτείνει τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ, σε άλλες χώρες; Θυμάστε, τις διάφορες περισπούδαστες αναλύσεις και άρθρα, περί αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και σοβαρής μείωσης των ανά τον κόσμο αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων;

Ορίστε, τώρα και η πραγματικότητα. Πριν από τις 11 Σεπτέμβρη ο αμερικανικός στρατός ήταν παρών σε περίπου 140 χώρες, σύμφωνα με τα στοιχεία Αμερικανών αναλυτών. Τέσσερις μήνες μετά και με πρόσχημα την αντιτρομοκρατική εκστρατεία βρίσκεται εγκαταστημένος σε περίπου 160 χώρες και βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Την ίδια στιγμή, το «Ασοσιέιτεντ Πρες» μεταδίδει έγγραφο του αμερικανικού Πενταγώνου, σύμφωνα με το οποίο οι ΗΠΑ έχουν ζωτικά συμφέροντα σε όλη την υφήλιο, πλην της Αφρικής. «Συνολικά, η αμερικανική στρατιωτική παρουσία παγκοσμίως είναι η μεγαλύτερη όλης της αμερικανικής ιστορίας» εκτιμά ο στρατιωτικός αναλυτής Τζον Πάικ.

Εμείς σημειώνουμε μόνο το εξής: Οσο επεκτείνεται η αμερικανική στρατιωτική παρουσία, τόσο περισσότερο μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για την ειρήνη και την ασφάλεια σε όλο τον κόσμο.

Οι ευαίσθητοι ... ΠΑΣΟΚοι!

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΩΡΑ ΔΗΛΑΔΗ αυτοί είναι η «κοινωνικά ευαίσθητη» και η «προοδευτική» και κατά κάποιους η «αριστερή» πλευρά του ΠΑΣΟΚ; Οχι, για να ξέρουμε, δηλαδή, για τι μιλάμε!

Για τους υφυπουργούς Μεταφορών και Εργασίας μιλάμε, κ.κ. Σπύρο Βούγια και Ροβέρτο Σπυρόπουλο, που έδωσαν «ρέστα» κοινωνικής ευαισθησίας χτες στη Βουλή.

Τον πρώτο (πρώην στέλεχος του ΣΥΝ) τον ρώτησε το ΚΚΕ, γιατί αυξήθηκε κατά 50% το εισιτήριο στα λεωφορεία της Θεσσαλονίκης και μόνο που δε σήκωσε το φρύδι, απορώντας για την ερώτηση. «Μα είναι ποσό τώρα 50 δραχμές αύξηση;» αναρωτήθηκε κρίνοντας προφανώς εξ ιδίων τα αλλότρια.

Κι όμως, υφυπουργέ μου, τι να κάνουμε, υπάρχουν και άνθρωποι που τις μετράνε τις 5.000 δραχμές το μήνα (ή 14,67 ευρώ) ιδίως όταν παίρνουν σύνταξη 100.000 και 150.000 δραχμές ή τον κατώτερο μισθό!

Ο δεύτερος, πρώην συνδικαλιστικό στέλεχος, όταν του ζητήθηκε να πει ναι στο αίτημα των συνταξιούχων για επίδομα θέρμανσης 100.000 δραχμών ανακάλυψε ότι «δεν έχουν καθηλωθεί οι συντάξεις» και τέλος πάντων δεν καταλαβαίνει το αίτημα!

Τι να πει κανείς! Υποθέτουμε, θα χαίρεται ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Λαλιώτης, για τα ανοίγματα που έχει κάνει το κόμμα του προς τις «προοδευτικές δυνάμεις».

Α, ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΙΞΑΜΕ, αυτή η δήλωση του Λαλιώτη περί ξεπεράσματος της «δυσπιστίας ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις» είναι μάλλον ξεπερασμένη.

Οποιος θέλει να λέγεται στοιχειωδώς προοδευτικός δεν έχει καμιά «δυσπιστία» απέναντι στην πολιτική, στις προθέσεις και στους στόχους αυτής της κυβέρνησης. Είναι απόλυτα βεβαίως και περί τινος πρόκειται και πού το πάνε.

Οταν, μάλιστα, αυτές οι δηλώσεις γίνονται σε περίοδο κατάρτισης ψηφοδελτίων για τις δημοτικές εκλογές τότε μάλλον μπορεί να μιλά κανείς για αποδέκτες μειωμένης αντίληψης, εκτός πια αν κάποιοι δε θέλουν να καταλάβουν τι γίνεται...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η «ενισχυμένη θέση» της χώρας...

Ο Κ. Σημίτης δεν τόλμησε να «ενοχλήσει» τον Πρόεδρο Μπους, θέτοντας στη συνάντησή τους, στο Λευκό Οίκο, τις απαράδεκτες αξιώσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, αλλά και τις «γκρίζες ζώνες» που οι ΗΠΑ επισημοποιούν με τους χάρτες τους. Αντίθετα, ο Μπ. Ετζεβίτ δεν είχε κανένα πρόβλημα να θέσει... θέμα Αιγαίου στον Μπους! Οπως είπε ο ίδιος μετά τη συνάντηση: «Εξέφρασα στον Πρόεδρο την ελπίδα ότι ίσως να είναι πιθανό να βρούμε ένα συμβιβασμό μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας στο Αιγαίο και ότι είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών να επιλύσουν αυτό το πρόβλημα του Αιγαίου και είμαι σίγουρος ότι μπορεί να επιλυθεί»! Και μόνο το γεγονός ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός έχει «τον αέρα» να θέτει ευθέως θέμα Αιγαίου στον Αμερικανό Πρόεδρο, δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι θεωρεί προκαταβολικά πως δε θα συναντήσει «αρνητικό κλίμα» (κομψή έκφραση) από το συνομιλητή του. Τα συμπεράσματα δικά σας. Ομως, από πού προκύπτει η εκτίμηση που εξέφρασε χτες ο Κ. Σημίτης ότι «η επίσκεψη στην Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε την ενισχυμένη θέση της χώρας μας»;