ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 26 Γενάρη 2002
Σελ. /40
Οι συνέπειες των προωθούμενων «μεταρρυθμίσεων»

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε κινητοποιήσεις βρίσκονται οι εργαζόμενοι (γιατροί, νοσηλευτές, φαρμακοποιοί, κλπ.) του δημόσιου συστήματος Υγείας στη Γαλλία, καταγγέλλοντας τη συνεχή υποβάθμισή του. Στις απεργιακές κινητοποιήσεις σημειώνεται μαζικότατη συμμετοχή, ενώ μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν προχτές στο Παρίσι και σε πολλές ακόμη πόλεις. Κεντρικά αιτήματα ήταν η μισθολογική αναβάθμιση και η ενίσχυση του νοσηλευτικού προσωπικού. Την ίδια στιγμή, στη Μεγάλη Βρετανία, το δημόσιο σύστημα Υγείας -κάποτε ένα από τα καλύτερα της δυτικής Ευρώπης - παρουσιάζει πολλά και σοβαρά προβλήματα, καθώς υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε μόνιμο νοσηλευτικό προσωπικό, οι μονάδες Υγείας έχουν μεγάλα οικονομικά ελλείμματα και οι λίστες αναμονής ξεπερνούν το εξάμηνο, ακόμη και για συνηθισμένες ιατρικές επεμβάσεις.

Τα σημειώνουμε όλ' αυτά, όχι μόνο για λόγους ενημέρωσης. Στις χώρες αυτές προωθήθηκαν και εφαρμόστηκαν οι σχετικές μεταρρυθμίσεις γρηγορότερα απ' ό,τι στη δική μας. Και τώρα, τόσο οι ασφαλισμένοι, όσο και οι εργαζόμενοι στην Υγεία, εισπράττουν τις συνέπειες και δικαιολογημένα, βέβαια, αγανακτούν, αντιδρούν και αγωνίζονται. Αν δε θέλουμε να πάθουμε τα ίδια και χειρότερα, ας πάρουμε από τώρα τα απαραίτητα μέτρα.

Απαράδεκτη απόφαση

Η κ. Μ. Πινίου - ιατρός και διευθύντρια του Ιατρικού Κέντρου Αποκατάστασης Βασανιστηρίων - βεβαιώνει, ότι ο Σεβγκέτ Γκιουνούζ «είναι θύμα βασανιστηρίων... υπέστη μη συστηματικούς ξυλοδαρμούς με γροθιές και κλοτσιές, φάλαγγα, καθώς επίσης και ηλεκτροσόκ, ενώ είχε προηγηθεί καταιονισμός με νερό». Η κυβέρνηση, όμως, αρνείται να δώσει πολιτικό άσυλο στον Γκιουνούζ και ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, Παν. Σερλίδης, αποφάσισε: «Επιβάλλουμε στον Σεβγκέτ Γκιουνούζ του Φεντί και της Σουλτάν, ιθαγένειας τουρκικής, όπως εντός του μηνός Ιανουαρίου αναχωρήσει από την Ελλάδα για οποιαδήποτε χώρα της αρεσκείας του».

Να θεωρήσουμε την απαράδεκτη αυτή απόφαση, ως μια ακόμη απόδειξη της... θετικής πορείας των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της ολόπλευρης συμμετοχής στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ;

Στους δρόμους «χωρίς επιστροφή»

«Μέτρα για να μην κλείσουν οι δρόμοι από τα τρακτέρ». Ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ από το χτεσινό «Βήμα», μετά τη συνεδρίαση της διαβόητης επιτροπής διαχείρισης κρίσεων, αποδίδει με σαφήνεια το στίγμα των κυβερνητικών προθέσεων. Δεν ενδιαφέρονται οι κυβερνώντες να ληφθούν μέτρα για να λυθούν τα προβλήματα ζωής ή ξεκληρίσματος των αγροτών, αλλά πώς θα σπάσουν και θα χτυπήσουν τα μπλόκα της αντίστασης και του αγώνα! Και ακριβώς επειδή δε θέλουν να σταθούν στο πλευρό των αγροτών, παίρνουν θέση απέναντί τους με ολόκληρο το οπλοστάσιό τους εν παρατάξει και πλήρη δράση. Μηχανισμοί κατασυκοφάντησης των αγροτών και καταστολής του δίκαιου αγώνα τους δουλεύουν στο φουλ. Το σύνθημα - ρητή εντολή του Κ. Σημίτη «οι δρόμοι να μείνουν ανοικτοί» είναι αυτό που καθορίζει τις κινήσεις του κυβερνητικού στρατοπέδου και γύρω από αυτό θα στηθεί το χτύπημα των αγροτικών κινητοποιήσεων, με αιχμή να φέρουν σε αντιπαράθεση εργαζόμενους στις πόλεις και αγρότες. Ομως αυτή τη φορά η κυβερνητική θέση είναι αποδυναμωμένη. Απλά γιατί όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται πως δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής για τους αγρότες. Ανοικτοί δρόμοι «κλειστή» ζωή!

Ο «Ρ», οι αγρότες και ο υπουργός

Καθυστερημένο μεν, πλην όμως, όχι ξεπερασμένο κι αξίζει να το αναφέρουμε: Μάθαμε πως στη συνάντηση εκπροσώπων των αγροτών και πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας, που έγινε πριν λίγες μέρες στο υπουργείο, ο Γ. Δρυς ισχυρίστηκε ότι σχετικά με τα αγροτικά αιτήματα δεν ενημερώθηκε από τα ψηφίσματα των τελευταίων κινητοποιήσεων, αλλά από τα ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη». Ο Β. Μπούτας, αφού του επισήμανε πως τα ψηφίσματα έχουν σταλεί στο υπουργείο και κάποια, μάλιστα, δόθηκαν ιδιοχείρως στον Θεσσαλό υφυπουργό Γεωργίας, Φ. Χατζημιχάλη, υπογράμμισε πως ευτυχώς που υπάρχει και ο «Ριζοσπάστης» να γράφει και να ενημερώνει την κοινή γνώμη, αλλά και την κυβέρνηση για τα προβλήματα και τα αιτήματα του αγροτικού κόσμου.

Δεν το λέμε «για να ευλογήσουμε τα γένια μας», αλλά είναι αλήθεια ότι ο «Ρ» έχει καταστεί, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, «δημοσιογραφική έπαλξη» των αγωνιζόμενων αγροτών. Κι αυτό αναγνωρίζεται και εκτιμιέται από όλους τους ξωμάχους, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων...

Τα προνόμια των εφοπλιστών...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι Ελληνες εφοπλιστές πάντοτε είχαν περισσότερα προνόμια απ' ό,τι οι άλλες μερίδες της άρχουσας τάξης. Πάντα τύχαιναν της ιδιαίτερης μεταχείρισης των εκάστοτε κυβερνώντων. Τόσο πριν το 1967, όσο και στη διάρκεια της χούντας ή μετά το 1974. Βλέπετε, είχαν και έχουν γερές πλάτες οι Eλληνες εφοπλιστές. Και από λεφτά, άλλο τίποτε. Τα ονόματά τους φιγουράρουν στη λίστα των 200 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου, ενώ ο στόλος τους κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως, τόσο σε αριθμό πλοίων όσο και σε μεταφορική ικανότητα.

Φαίνεται, όμως, πως η κυβέρνηση Σημίτη βάλθηκε να ξεπεράσει κάθε προηγούμενη. Τις προάλλες, στη διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής ψηφίστηκε το προτεινόμενο από την κυβέρνηση νομοσχέδιο «περί Ναυτιλιακών Εταιριών και άλλων διατάξεων», το οποίο μειώνει την ήδη χαμηλή φορολογία των εφοπλιστών κατά 70%. Ετσι, ο ετήσιος φόρος για ένα πλοίο 2.220 κόρων δε θα φτάνει ούτε τις 600.000 δραχμές. Δηλαδή, ούτε καν όσα πληρώνει και ο ψιλικατζής της γειτονιάς.

Δεν πάει άλλο!

Η Ελλάδα της ποιότητας και της ευημερίας (λέξεις που χρησιμοποιεί συχνά ο πρωθυπουργός) προχωράει μπροστά, με καταδίκες αγωνιστών που αμφισβητούν στην πράξη την αμερικανική ιμπεριαλιστική παντοκρατορία, με πονηρές ανατιμήσεις «λόγω ευρώ», με τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων γεμάτα ξεβρακώματα και με το μεροκάματο να βγαίνει καθημερινά όλο και πιο δύσκολα. Λίγες μέρες πριν, ένα δελτίο της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας παρουσίαζε μείωση του ποσοστού ανεργίας, αλλά οι άνεργοι παραμένουν περίπου 500 χιλιάδες, αφαιρώντας, έτσι, το δικαίωμα φθηνής δημαγωγίας από την πλευρά της κυβέρνησης.

Η καθημερινή διολίσθηση των εργασιακών σχέσεων μπορεί να στοιχίσει σε κάποιον πολλούς μήνες για να γίνει αντιληπτή, αλλά είναι υπαρκτή. Μόλις πέντε χρόνια νωρίτερα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι, που δεν είχαν καμία άμεση επαφή με τα 10ωρα και τα 12ωρα ή την εργασία επτά μέρες τη βδομάδα. Πέντε χρόνια αργότερα, στατιστικά στοιχεία, αλλά και αυτό που όλοι γνωρίζουμε, αυτό που τείνει να γίνει ο κανόνας, τουλάχιστον στον ιδιωτικό τομέα, είναι πως σήμερα δε βρίσκεις εύκολα δουλιά με σταθερό 8ωρο και πως οι περισσότεροι δουλεύουν 10 και πλέον ώρες, χωρίς, μάλιστα, να πληρώνονται γι' αυτές.

Η κυβερνητική πολιτική έδρασε σαν καταστροφικός καταλύτης για μια σειρά διατάξεις του Εργατικού Δικαίου, που παρείχαν κάποια προστασία στον εργαζόμενο. Οχι απαραίτητα την καλύτερη ή δικαιότερη προστασία, αλλά, τουλάχιστον, περισσότερη από τη σημερινή! Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που μαθεύτηκε πως μια ακόμη βιομηχανική επιχείρηση, στη Λάρισα αυτή τη φορά, με περίπου 150 εργάτες, έκλεισε για να μεταφερθεί στο εξωτερικό. Το τραγικό ξάφνιασμα, όμως, δεν είναι αυτό. Εκείνο που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι πως οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν αποζημιώθηκαν κανονικά!!! Φτάσαμε έτσι να ξαφνιαζόμαστε, όχι όταν 150 άνθρωποι χάνουν το μεροκάματό τους, αλλά όταν ο εργοδότης μπαίνει στα «έξοδα» να τους αποζημιώσει. Κι αυτό επειδή είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις, που οι εργαζόμενοι βρέθηκαν ένα πρωί μπροστά σε μια πύλη κλειστή με λουκέτο, χωρίς μεροκάματο, χωρίς αποζημίωση, χωρίς έστω μια εξήγηση...

Ετσι κι αλλιώς, οι εξηγήσεις δε φτάνουν να γεμίσουν το στομάχι και να πληρώσουν χρέη και λογαριασμούς. Και καμία εξήγηση δε νομιμοποιεί κανέναν να στερεί από τον εργαζόμενο το ψωμί του. Στο τέλος τέλος, «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Εκείνου, που δημιουργεί τον πλούτο, που άλλοι καπηλεύονται. Τα ποσοστά ανεργίας μπορεί να αυξομειώνονται, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες παραμένουν άνεργοι. Κι ακόμη περισσότεροι δουλεύουν για «τρεις και εξήντα», μια ρήση που ξαναέρχεται ειρωνικά στην επικαιρότητα λόγω του ευρώ. Και αμέτρητοι είναι εκείνοι, που - στην Ελλάδα της ποιότητας και της ευημερίας - κλείνουν 10 και πάνω ώρες στη δουλιά. Που σημαίνει πως όλ' αυτά, ο κοινωνικοπολιτικός αγώνας των εργατών πρέπει να τα ανατρέψει. Και πως τα πανεργατικά συλλαλητήρια μπορούν να στείλουν, όχι μόνο μήνυμα αμφισβήτησης της πολιτικής που αναπαράγει αυτήν την πραγματικότητα, αλλά να βάλουν εμπόδια συνέχισής της, γιατί δεν πάει άλλο.


Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ