ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΕΑΜ - ΔΣΕ

Οράματα και αξίες ανεξάντλητα

Στιγμές έξαρσης και απίστευτων ηρωισμών ενός αδούλωτου λαού, της ΕΑΜικής Αντίστασης κατά του φασίστα κατακτητή της χώρας, αλλά και του ηρωικού αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας ενάντια στην αγγλοαμερικανική επέμβαση, για εθνική ανεξαρτησία, ήρθαν στη μνήμη το περασμένο Σάββατο στην ημερίδα που οργάνωσαν, σε αίθουσα του Πολυτεχνείου, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αντιστασιακών Οργανώσεων (ΠΟΑΟ) και το Κέντρο Μελέτης της Ιστορίας της ΕΘνικής Αντίστασης (ΚΜΙΕΑ), για το ΕΑΜ, το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και τη συμβολή του ΚΚΕ στους αγώνες του λαού, με αφορμή τα 60 χρόνια του ΕΑΜ και τα 55 του ΔΣΕ. Δεν ήταν λίγες οι φορές που η συναισθηματική φόρτιση ανέβηκε στο κατακόρυφο μέσα από τις προσωπικές μαρτυρίες των αγωνιστών ομιλητών, για το τιτάνιο έργο που επιτελέστηκε με τους αγώνες του λαού, των κομμουνιστών.

Με τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία, ο ιστορικός Δημήτρης Κάιλας, από το ΚΜΙΕΑ, αναφέρθηκε στον πατριωτικό ρόλο του ΕΑΜ και του ΔΣΕ, στα μεγάλα οράματα και ιδανικά των αγωνιστών και στην επικαιρότητά τους σήμερα, που η βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού απογειώνεται. Σήμερα που, όπως σημείωσε και ο πρόεδρος της ΠΟΑΟ, Ν. Τερζόγλου, η ελληνική αστική τάξη κάνει ό,τι μπορεί για να θαφτεί η πραγματική ιστορία του ΕΑΜ και του ΔΣΕ, για να μην ενημερωθεί και διδαχθεί η νεολαία μας από τους αγώνες του ελληνικού λαού. Σήμερα, που παρουσιάζουν παραποιημένα τα γεγονότα για να κρύψουν το βρώμικο ρόλο του ιμπεριαλισμού, αλλά και την υποτέλεια της άρχουσας τάξης της χώρας και του υπηρετικού της πολιτικού προσωπικού.

Μέσα από τα ιστορικά γεγονότα που παρέθεσαν, επίσης, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Δημήτρης Κασιούρας (για το χαρακτήρα και το ρόλο του ΔΣΕ) - λόγω ασθένειάς του την εισήγηση διάβασε ο Δ. Κηπουρός - αλλά και ο Χρήστος Τσιντζιλώνης, ιστορικός (εισηγήθηκε για τη συμβολή του ΚΚΕ στους αγώνες του ΕΑΜ και του ΔΣΕ), αναδείχτηκε ο ιστορικός ρόλος του ΕΑΜ, του ΔΣΕ και η συμβολή του ΚΚΕ, ενώ επισημάνθηκαν μοναδικά συμπεράσματα-διδάγματα, τόσο χρήσιμα για το μέλλον και τους σημερινούς αγώνες του ελληνικού λαού ενάντια στην ιμπεριαλιστική «νέα τάξη».

Στην εκδήλωση μίλησε και ο ΕΠΟΝίτης τότε Φοίβος Τσέκερης, γραμματέας της ΠΕΑΕΑ, για την ΕΠΟΝ, ενώ παρεμβάσεις έκαναν πολλοί ακόμα αγωνιστές κι ανάμεσά τους οι: Γιάννα Τρικαλινού (για τη συμμετοχή της γυναίκας), Ε. Μαχαίρας (για το πολιτιστικό θαύμα της Εθνικής Αντίστασης, Γιώργος Τσαπόγας, από το Σύνδεσμο Αντιστασιακών Δημοσιογράφων (για τους μαχητές δημοσιογράφους, τους διακινητές στην Αντίσταση), Χιουρέας Τάκης, Ηλίας Γεωργιόπουλος, Κ. Κατσαμάνης, Γιώργος Φοιρός. Αναφορές, από άλλες παρεμβάσεις, έγιναν, επίσης, για τους λαϊκούς θεσμούς και την Παιδεία στις απελευθερωμένες περιοχές, για το ρόλο της Εθνικής Αλληλεγγύης κλπ.

Παραβρέθηκαν, εκτός των άλλων, από το ΚΚΕ οι: Σπύρος Στριφτάρης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, και Κ. Μαραγκουδάκης, πρόεδρος της ΚΕΟΕ, από το ΔΗΚΚΙ ο Ανδρέας Σάμπαλης, ο Μπ. Παπαγιαλιάς εκ μέρους της ΕΔΑ και του υπερνομάρχη Θ. Κατριβάνου, αντιπροσωπεία του ΚΣ της ΚΝΕ, ο Γ. Μωραΐτης, μέλος της Διεύθυνσης του «Ρ», ο Ν. Καραντηνός, πρόεδρος του Συνδέσμου Αντιστασιακών Δημοσιογράφων κ.ά.

Ποιος με ποιον;

Οταν πριν από λίγο καιρό διάβασα στις εφημερίδες την πρόθεση του κ. Λαλιώτη, να ζητήσει συνεργασία με όλα τα κόμματα πλην ΝΔ, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν η γνωστή έκφραση, «κοίτα τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει» και το ξέχασα. Ομως, τώρα έρχεται και η πανομοιότυπη κίνηση του κ. Καραμανλή. Στόχος αμφοτέρων είναι η ψήφος της Αριστεράς. Τώρα ποιος νικά τον άλλο σε αριστεροσύνη δεν ξέρω, αλλά αυτό δεν έχει σημασία για την ώρα. Εκείνο που προσπαθώ να καταλάβω είναι ποια λογική υπάρχει στην πρόταση του κ. Λαλιώτη και του κ. Καραμανλή για συνεργασία με κόμματα, ομάδες ή άτομα; Η μόνη συνεργασία που το ΠΑΣΟΚ μπορεί να έχει, είναι με τη ΝΔ και η ΝΔ με το... ΠΑΣΟΚ, που έτσι κι αλλιώς συνεργάζονται, έχουν το ίδιο όραμα, που είναι πώς θα υπηρετήσουν καλύτερα το κεφάλαιο, δηλαδή τους εχθρούς του λαού. Θα μπορούσαν να ενωθούν και να δημιουργήσουν το μεγαλύτερο εκσυγχρονισμένο και υποταγμένο γραφείο εξυπηρέτησης Ευρωπαϊκών, ΝΑΤΟικών και αμερικανικών συμφερόντων «Η ΕΛΛΑΣ».

Αφού, λοιπόν, συμφωνούν σε όλα, φανερό είναι ότι ο καυγάς δε γίνεται, γιατί ο καθένας τους πιστεύει ότι θα κυβερνήσει πιο σωστά την Ελλάδα και θα τη σώσει, μια και η πολιτική τους και... η φλόγα της υποταγής στον παγκόσμιο καταχτητή είναι ταυτόσημες, αλλά γίνεται για την πρωτοκαθεδρία. Τώρα τι είναι η πρωτοκαθεδρία για τον καθένα δεν ξέρω. Για άλλους θα πρέπει να είναι το οικονομικό, για άλλους τα μεγαλεία, όπως στις δεξιώσεις να χαιρετάς πρώτος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στις Εθνικές Γιορτές πάλι δίπλα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να βλέπεις, κατασυγκινημένος, τα μελλοντικά θύματά σου να παρελαύνουν μπροστά σου και να στραβώνουν τους σβέρκους τους, για να σε χαιρετίσουν. Δεν αποκλείεται να υπάρχει και μια κατηγορία που το όνειρό τους είναι να κάθονται στις πρώτες σειρές των... θεάτρων. Είναι δικαίωμα του καθενός να έχει το προσωπικό του όνειρο, όσο ταπεινό κι αν είναι. Οταν, όμως, αυτό το όνειρο εξαθλιώνει, εξευτελίζει και σκοτώνει το σύνολο, τότε παύει να είναι όνειρο και γίνεται έγκλημα. Οταν, λοιπόν, φανταστούμε τα δυο αυτά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σαν δυο στρατούς, σύμμαχους, που πολεμούν συντονισμένα τον ελληνικό λαό για να του αφαιρέσουν τα δικαιώματά του, την ελευθερία του και το μέλλον των παιδιών του, ποιος νοιάζεται για το ποιος θα νικήσει και θα σφίγγει, στις κυβερνητικές φιέστες, το χέρι του Προέδρου πρώτος; Γι' αυτό ρωτάμε, ο Αποστόλης κι εγώ, σε ποια λογική στηρίζεται η πρόταση του κ. Λαλιώτη και του κ. Καραμανλή για συνεργασίες; Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν ήδη το μάξιμουμ των συνεργατών που θα μπορούσαν να έχουν. Εχουν αυτούς που έχουν οφέλη από το ένα ή το άλλο κόμμα, αυτούς που συνεργάζονται ανοιχτά με το κόμμα τους και αυτούς που τα ψηφίζουν, αλλά ντρέπονται να δηλώσουν Πασόκοι ή Νεοδημοκράτες. Από το άλλο μέρος έχουμε τα... διάφορα «αντίπαλα κομματάκια» που υποστηρίζουν ή ανέχονται την πολιτική και τον αντικομμουνισμό των δυο κομμάτων... αλλά δηλώνουν αριστεροί!!!

Και ρωτά ο Αποστόλης με γουρλωμένα τα μάτια από αγανάχτηση: «Τι στο διάολο ζητάν οι...(δε θυμάμαι τη λέξη) από το λαό; Να ενωθεί με τους στρατούς τους για να γκρεμίσει το ίδιο του το σπίτι; Ας το χωνέψουν επιτέλους ότι οι αλλαγές που περιμένουν να γίνουν ανάμεσά τους δεν πρόκειται να γίνουν και ούτε θα παίξουν κανένα ρόλο. Η λογική αλλαγή είναι, τώρα που ξεσκεπάζονται όλο και περισσότερο τα εχθρικά προς το λαό κόμματα της υποταγής, να φύγουν από αυτά τα κόμματα όλοι οι τίμιοι άνθρωποι και να ενωθούν με το λαό που με επικεφαλής το ΚΚΕ, αγωνίζεται για επιβίωση και ανεξαρτησία».

Αντε γεια.

Του
Τίτου ΒΑΝΔΗ

Εκδήλωση μνήμης και τιμής στον Τάκη Παππά

Τον ασυμβίβαστο αγωνιστή, τον διαπρεπή δικηγόρο, το συμπαραστάτη των φτωχών και αδικημένων, που χάθηκε πρόωρα, Τάκη Παππά, πρώην πρόεδρο του ΔΣΑ, τίμησε ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών και η Ενωση Ελλήνων Ποινικολόγων σε μια σεμνή τελετή.

Η αίθουσα τελετών του ΔΣΑ κατακλύστηκε από πλήθος κόσμου και αποδείχτηκε πολύ μικρή για να χωρέσει τους φίλους και συναγωνιστές, που συνέρρευσαν για να τιμήσουν τον υπέροχο αυτό άνθρωπο. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν εκπρόσωποι απ' όλους τους πολιτικούς χώρους, σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο του ΔΣΑ, πανεπιστημιακοί, δικηγόροι, βουλευτές, πρώην υπουργοί Δικαιοσύνης, δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί κλπ.

Για τα πρώτα βήματα του Τάκη Παππά στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες αναφέρθηκε ο Γ. Κουμάντος, ομότιμος καθηγητής. Ο ομιλητής έκανε ιδιαίτερη μνεία στον καθοριστικό ρόλο του Τ. Παππά στους Λαμπράκηδες και θύμισε τους αγώνες του 1-1-4, ενώ είπε ότι ο πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ είχε ανοιχτό μυαλό, βαθιά πολιτική κουλτούρα και ήταν πάντα πρόθυμος να προσφέρει στην κοινωνία.

Ο Α. Ρουπακιώτης, πρόεδρος του ΔΣΑ, σκιαγραφώντας το πορτρέτο του Τ. Παππά, είπε ότι δεν άντεχε στα καλούπια, σε γραφειοκρατίες και σχεδιασμούς και του άρεσε πάντα να χλευάζει την εξουσία και να έρχεται μαζί της σε σύγκρουση, προσθέτοντας ότι τον αγαπούσαν και όσοι διαφωνούσαν μαζί του.

Ο Χρ. Αργυρόπουλος, πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Ποινικολόγων, μίλησε για τον Τάκη Παππά ως νομικό επιστήμονα, που στάθηκε συμπαραστάτης των αδυνάτων απέναντι στην πανίσχυρη εξουσία.