Πολύ κουβέντα για τη δημοκρατία στους χώρους δουλιάς και τη συνδικαλιστική δράση έγινε χτες στην ημερίδα της ΟΤΟΕ, στα γραφεία της ΓΣΕΕ. Μια δημοκρατία που η ύπαρξη, η έκταση και η ποιότητά της δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί από το γεγονός ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι απεργίες κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές με παρόμοιες δικαστικές αποφάσεις. Από το γεγονός ότι είναι συνδικαλισμένο μόνο το 35% των εργαζομένων, παρά την ισχύ σχετικού νόμου που «προστατεύει» τη συνδικαλιστική δράση. Και από το γεγονός ότι συνδικαλιστές απολύονται επειδή «έθιξαν» με τα λεγόμενά τους εργοδότες, αλλά και εργαζόμενοι δέχονται τις συνέπειες μιας ατιμώρητης αυθαιρεσίας από εργοδότες με τη συνενοχή των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Επισημάνσεις για παραβιάσεις δικαιωμάτων και ελευθεριών έγιναν και από τον πρόεδρο της ΟΤΟΕ Δ. Κουσελά και από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλο. Διαπιστώσεις για το πρόβλημα, εκτιμήσεις για τις αιτίες, αλλά στο τέλος, στο «διά ταύτα»;.. Βασικά τίποτα περισσότερο από ό,τι ισχύει σήμερα, «κοινωνικός εταιρισμός», «κοινωνικός διάλογος», ταύτιση με το κεφάλαιο σε σημαίνοντα γι' αυτό γεγονότα, π.χ. Ολυμπιακοί Αγώνες και η «προσφορά» των εργαζομένων.

Περιστατικό που «σημάδεψε» κάποιες ομιλίες, ήταν η προειδοποίηση της διοίκησης του Συλλόγου Εργαζομένων της ΑΛΦΑ, ότι θα διαγράψει το μέλος της Δ. Φωτόπουλο, αναπληρωτή γενικό γραμματέα της ΟΤΟΕ, για τη θέση που πήρε στην υπόθεση της συγχώνευσης Εθνικής - ΑΛΦΑ. Συμπτωματικά, σε λίγες μέρες θα γίνουν εκλογές στο Σύλλογο, όπου η ΠΑΣΚΕ έχει πολύ μικρή δύναμη. Ο Δ. Κουσελάς καταδίκασε το γεγονός της απειλής και περιέγραψε ένα τοπίο πλήθους παραβιάσεων από τους τραπεζίτες σε βάρος του συνδικαλιστικού κινήματος. Δεν αναφέρθηκε όμως στη λογική του «κοινωνικού διαλόγου», η οποία αποτελεί μόνιμη επιλογή της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας τα τελευταία χρόνια, κρατά τους εργαζόμενους στην αγωνιστική αδράνεια και τους αποτρέπει από την αγωνιστική διεκδίκηση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων τους.

Ο υφυπουργός Εργασίας Ε. Τζιόλας υπερασπίστηκε το νομοθετικό πλαίσιο που προώθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας αιχμές πως μπορεί να προχωρήσει και σε νέες ρυθμίσεις για τη συνδικαλιστική δράση.

Στην ημερίδα μίλησαν ακόμη ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σ. Παπασπύρος - ο οποίος πρότεινε δημοψήφισμα(!) για το αποτέλεσμα του «κοινωνικού διαλόγου» για το Ασφαλιστικό - ο Αντ. Ρουπακιώτης, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, ο Α. Κιντής, πρόεδρος της ΟΚΕ, ο Γ. Κουτσούκος από το ΠΑΣΟΚ, ο βουλευτής της ΝΔ Δ. Κωστόπουλος, ο διευθυντής της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» Π. Καψής κ.α.

«Ελάχιστη ευφυία αρκεί για να διαπιστωθεί ότι η "αναζωπύρωση" του ενδιαφέροντος της ηγεσίας της ΟΤΟΕ για τη δημοκρατία και το συνδικαλισμό, "συμπίπτει" χρονικά με την κατάσταση αυτή, όχι για να καταδικάσει τα φαινόμενα αυτά, αλλά για να δικαιώσει τη μια πλευρά αυτού του εξευτελισμού. Θέτει στους τραπεζοϋπαλλήλους ένα νέο πλαστό δίλημμα: Κλασικός εργοδοτικός ή κυβερνητικός συνδικαλισμός». Αυτό τόνισε σε ανακοίνωση που μοίρασε επιτόπου, η ΕΣΑΚ Εργαζομένων στις Τράπεζες, προσθέτοντας:

«Είναι αλήθεια. Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός στην ΑΛΦΑ Τράπεζα έχει τον πρώτο λόγο. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά. Εδώ και πολλά χρόνια, ο ίδιος συνδικαλισμός, με άλλο όνομα, με άλλο "συνδικαλιστή - θεό", με την πινελιά του δήθεν "αυτόνομου" συνδικαλισμού, καταγγέλλοντας με φωνή στεντόρεια τον κομματικό συνδικαλισμό, εξύφαινε μια καρικατούρα συνδικαλισμού. Τότε όμως αυτή την καρικατούρα μοιραζόταν η ηγεσία της ΟΤΟΕ με τις συνδικαλιστικές παρατάξεις του δικομματισμού (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ). Η ανοχή και η σύμπλευση με το φαινόμενο ήταν "δικαιολογημένη"».

Τέλος, η παράταξη τόνισε ότι είναι απαραίτητος: «Ταξικός - Ενωτικός - Αγωνιστικός συνδικαλισμός, όπου κάθε εργαζόμενος με απόλυτη συνείδηση της θέσης του μέσα στο σύστημα εκμετάλλευσης, με συλλογική συνείδηση των εργαζομένων ότι αποτελούν όχι ένα τυχαίο συνονθύλευμα επιμέρους μικροσυμφερόντων, αλλά μια τάξη κοινωνική, ενιαία, αδιαίρετη και απόλυτα διακριτή από την τάξη των εργοδοτών της και τους πολιτικούς εκπροσώπους της, αγωνίζεται για το σήμερα και το αύριο της ελεύθερης κοινωνίας, της δημοκρατίας των εργαζομένων».

Τη φιλολογία ορισμένων για τη δημοκρατία και το συνδικαλισμό, αντέκρουσε οδυνηρά με την τοποθέτησή του ο Γ. Σταυρόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επισήμανε αρχικά ότι οι νέες ρυθμίσεις για το ποιος είναι «τρομοκράτης» περιλαμβάνουν και όποιον προκαλεί... οικονομική ζημιά σε επιχείρηση, κάτι που μπορεί να οδηγήσει στη σύλληψη εργαζομένων και συνδικαλιστών.

Στη συνέχεια επισήμανε: «Ακούσαμε για τους περίφημους νόμους, όπως τον 1264 (για τη συνδικαλιστική δράση). Ποια είναι η πραγματικότητα; Στο 22ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ είχαμε 650.000 συνδικαλισμένους και στο τελευταίο συνέδριο είχαμε 450.000. Αυτό είναι προϊόν της ελεύθερης βούλησης του εργαζόμενου ή προϊόν συστηματικής παρεμπόδισης από τον εργοδότη με τη συνενοχή των κυβερνήσεων; Γιατί δε στήθηκαν με το Ν.1568 τα τελευταία 15 χρόνια επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας; Δε θέλουν οι εργάτες να δουλεύουν σε συνθήκες υγιεινής»; Η βάση είναι οικονομική, πρόσθεσε, σκοπός το μεγαλύτερο κέρδος για το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις αυτό το σκοπό υπηρετούν.

Στη συνέχεια απάντησε στις αναφορές για την «επάρκεια» των νόμων, σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει καμία καταδίκη για τους νεκρούς στην ΠΕΤΡΟΛΑ και στη Χαρτοποιία Ξάνθης. Εντόπισε την πραγματικότητα των δικαστικών αποφάσεων «καρμπόν», με τις οποίες κρίνονται συνεχώς παράνομες και καταχρηστικές οι απεργίες των εργαζομένων.

Την αύξηση του ημερήσιου επιδόματος ανεργίας κατά 0,46 ευρώ (156 δραχμές) αποφάσισε να εισηγηθεί στον υπουργό Εργασίας Δ. Ρέππα το ΔΣ του ΟΑΕΔ, ακολουθώντας πιστά τα βήματα της αντεργατικής - αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Η πρόταση λήφθηκε κατά πλειοψηφία στην προχτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ, με ψήφους του προέδρου του Οργανισμού κ. Νικολάου και του εκπροσώπου των εργοδοτών.

Η αύξηση αυτή -της τάξης του 5% - εξαφανίζεται εκ των πραγμάτων πριν ακόμα φθάσει στα χέρια του δικαιούχου, εξαιτίας του τρέχοντος πληθωρισμού που ανέρχεται στο 4%.

Ολόκληρο το επίδομα ανεργίας αποτελεί ψίχουλα σχετικά με τις πραγματικές ανάγκες των ανέργων. Φτάνει μόλις το 48% του κατώτερου μισθού ενός ανειδίκευτου εργάτη τη στιγμή που ακόμα και στην Ευρώπη ανέρχεται, περίπου, στο 65-70%. Καταβάλλεται σε, περίπου, 160.000 από τους 450.000 επίσημα καταγεγραμμένους άνεργους (στην πραγματικότητα ανέρχονται στους 550.000 ανέργους). Δηλαδή, μόλις 1 στους 3 παίρνει το επίδομα. Επιπλέον, το επίδομα δίνεται μόνο για το πρώτο χρόνο της ανεργίας και ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι (πάνω από ένα χρόνο ανεργίας) αποτελούν το 60-65% των ανέργων. Σε αυτούς θα πρέπει να προστεθούν και οι υποαπασχολούμενοι που δουλεύουν μόλις λίγες ώρες τη βδομάδα, ανασφάλιστοι και με εξευτελιστικά χαμηλά μεροκάματα.

Ευθύνες για το ύψος του επιδόματος έχει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που σε αγαστή συνεργασία με την εργοδοσία κρατάνε τους μισθούς σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα να μένει χαμηλό και το επίδομα ανεργίας.

Στη συνεδρίαση του ΔΣ του ΟΑΕΔ αποφασίστηκε ακόμα, να ζητηθεί από την κυβέρνηση να γίνουν χειρισμοί, ώστε να δοθούν στον ΟΑΕΔ τα, περίπου, 300 εκατομμύρια που χρωστάει το ΙΚΑ. Τα χρέη των ταμείων προς τρίτους είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο που οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα λεφτά των ασφαλισμένων για δικούς της σκοπούς και στο ότι το ίδιο το κράτος χρωστά μόνο στο ΙΚΑ περίπου 1,5 τρισεκατομμύριο δραχμές. Η κυβέρνηση αντί να ενισχύει τα ταμεία μοιράζει απλόχερα χρήματα στους εργοδότες, μέσω κάποιων προγραμμάτων για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας που στην πράξη έχουν αποδειχτεί αναποτελεσματικά.