ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εργασιακός Μεσαίωνας

Γρηγοριάδης Κώστας

Ηταν αρκετοί οι πρώτοι υποτυπώδεις έλεγχοι των Επιθεωρητών Εργασίας σε μερικές εκατοντάδες επιχειρήσεις μικρού και μεσαίου μεγέθους (στις μεγάλες απαγορεύεται;) για να αναδειχτεί ο Μεσαίωνας που έχει επέλθει στις εργασιακές σχέσεις και στους χώρους παραγωγής. Τι διαπιστώθηκε από τους ελέγχους του Σώματος των Επιθεωρητών; Οι μισές επιχειρήσεις δε διαθέτουν καταστάσεις και πρόγραμμα προσωπικού. Πάνω από το ένα τρίτο των επιχειρήσεων έχουν ατομικές συμβάσεις(!) των εργαζομένων και δε δίνουν στο προσωπικό εξοφλητικές αποδείξεις. Το 15% των επιχειρήσεων κάνει υπερβάσεις σε υπερωρίες και εβδομαδιαία ανάπαυση. Το 30% δεν έχουν το απαιτούμενο από τη νομοθεσία βιβλίο αδειών. Οι επιθεωρητές «ανακάλυψαν» ακόμα: Την υπογραφή από εργαζόμενους της παραίτησής τους (με ανοιχτή ημερομηνία) μαζί με την πρόσληψή τους(!), ώστε ο εργοδότης να μπορεί να τους απολύει όποτε θέλει και μάλιστα με τη «συναίνεση» του εργαζόμενου. Τη μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική υπό την απειλή της απόλυσης. Μάλιστα σε μία περίπτωση (στο εργοστάσιο ιματισμού ΕΛΒΙΕΝ (Ευστ. Τζίρκας και Σία ΟΕ) στη Δράμα, οι εργοδότες κλείδωσαν περίπου 35 γυναίκες στις αποθήκες και στις τουαλέτες για να αποφύγουν τον έλεγχο! Ομως το τι κρύβεται πίσω από τις πύλες των εργοστασίων είναι «ιερό μυστικό» του καπιταλισμού. Οι πάντες γνωρίζουν ότι βασιλεύει το δίκιο του εργοδότη, που ευλογεί και η πολιτική εξουσία. Η διαπίστωση του ίδιου του Επιθεωρητή περί «νομοθετημένης δουλείας» δεν απέχει από το να περιγράφει με ακρίβεια τη σημερινή κατάσταση.

«Φρούτα» του σύγχρονου καπιταλισμού

Καλά, όσοι λένε και ξαναλένε, ότι στις άλλες χώρες της ΕΕ δεν υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς και «διαπλεκομένων» και θέλουν να μας πείσουν, ότι τα τελευταία είναι αποκλειστικά και μόνον ελληνικά «φρούτα», δε γνωρίζουν, ότι κι εκεί, τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα τ' άλλο, προς δόξα του σύγχρονου καπιταλισμού; Αν δεν το γνωρίζουν, τους αφιερώνουμε το τελευταίο, που απασχολεί τον καιρό αυτό τη βρετανική κοινή γνώμη. Σύμφωνα, με την εφημερίδα «Σάντεϊ Τέλεγκραφ», ο Τόνι Μπλερ έγραψε προσωπικά στον Ρουμάνο πρωθυπουργό, στις 23 Ιούνη 2001, για να υποστηρίξει την εξαγορά των ρουμανικών χαλυβουργείων «Σιντέξ», μετά την ιδιωτικοποίησή τους, από τον δισεκατομμυριούχο Λάκσμι Βιτάλ, Βρετανό ινδικής καταγωγής. Δυο μέρες αργότερα, ο Ρουμάνος πρωθυπουργός ανακοίνωνε το σχέδιο συμφωνίας ανάμεσα στη «Σιντέξ» και τον όμιλο του Βρετανο-ινδού μεγαλοεπιχειρηματία. Βλέπετε, ο τελευταίος... τυχαίνει να είναι βασικός χρηματοδότης του Εργατικού κόμματος - πάντα σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα - και λίγες μέρες μετά τη νίκη του Τ. Μπλερ, στις τελευταίες εκλογές, έδωσε στο Εργατικό Κόμμα 125.000 λίρες (70 εκατ. δραχμές).

Να σημειώσουμε ακόμη, πως το γραφείο του Βρετανού πρωθυπουργού δεν αρνήθηκε το γεγονός της σχετικής επιστολής, αλλά ισχυρίστηκε, πως αυτή στάλθηκε μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας. Τα σχόλια περιττεύουν...

Τζογαδόρικες... απορίες

«Οριστική απόφαση από την κυβέρνηση - ΒΑΖΟΥΝ ΛΟΥΚΕΤΟ στα φρουτάκια - Νόμιμη λειτουργία μόνο στα καζίνα. Βαρύτατες ποινές στους παράνομους». Είναι ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος του «Εθνους» - μαζί με το σχετικό υπότιτλο - και αναφέρεται στην αναμενόμενη σήμερα απόφαση της κυβέρνησης. Και τον σημειώνουμε, γιατί μας προκάλεσε ορισμένες απορίες: Δηλαδή, μέχρι σήμερα νόμιμα λειτουργούσαν τα «φρουτάκια», στα οποία τώρα - σύμφωνα με το «Εθνος» - η κυβέρνηση θα βάλει λουκέτο; Οχι, βέβαια. Επομένως, τι εννοεί η εφημερίδα; Πάντως, απ' όσα διαβάσαμε στο σχετικό ρεπορτάζ, το τελευταίο δεν εννοεί πως η κυβέρνηση θα βάλει λουκέτο στα ηλεκτρονικά παιγνίδια γενικώς, τα οποία και μετατρέπονται καταλλήλως σε παράνομα «φρουτάκια». Παραμένει, επομένως, η απορία μας: Τι θέλει να πει η εφημερίδα;

Ανεξάρτητα, όμως, από τα παραπάνω και με αφορμή τη σημερινή συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, επαναλαμβάνουμε για μια ακόμη φορά, ότι η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στον τζόγο γενικώς, είτε αυτός είναι νόμιμος είτε παράνομος και, βέβαια, στο γεγονός, πως οι κυβερνώντες τον καλλιεργούν και τον αναπαράγουν με χίλιους δυο τρόπους και μορφές. Ολα τ' άλλα είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, που λέει και ο λαός μας.

Ιμπεριαλιστικά ψέματα

Το να πεις ότι ο ιμπεριαλισμός κάνει παραπληροφόρηση είναι σαν να ορμάς με όλη σου τη δύναμη να «παραβιάσεις» μια ορθάνοιχτη πόρτα. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να κάνει τόσα εγκλήματα και να επιχειρεί να βγαίνει «από πάνω» και ταυτόχρονα να δημιουργεί άλλοθι και για τους συνενόχους του; Πώς αλλιώς το δίκιο θα γινόταν «άδικο»; Πώς αλλιώς την ώρα που βάζουν στο μάτι τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μιας περιοχής ή τη γεωστρατηγική της σημασία, θα εμφανίζονταν ότι της επιτίθενται για «ανθρωπιστικούς λόγους»; Πώς αλλιώς το ολοφάνερα παράλογο θα παρουσιαζόταν σαν «λογικό» και μάλιστα θα αναλάμβαναν στη συνέχεια οι «αρμόδιοι» να το δικαιολογούν σαν το μοναδικά επιστημονικό;

Αυτά όλα είναι πασίγνωστα και αναμενόμενα και κανενός πλέον δε «στρογγυλεύουν τα μάτια» από την εντύπωση κάθε φορά που γίνεται η αποκάλυψη ενός καινούριου ψέματος ή μιας καινούριας σκηνοθεσίας - συνωμοσίας. Για παράδειγμα, πολύ καιρό μετά το βρώμικο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία ο τότε πολιτικός εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ, ο πολύς Τζ. Σι, με κομπασμό ανέφερε στους δημοσιογράφους ότι η ίδια η θέση του, του υπαγόρευε να λέει ψέματα.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να ανακαλύψουμε τώρα ξαφνικά τον ιμπεριαλισμό και τις μεθόδους του, ούτε να τον παρατηρούμε για το πότε θα έρθουν τα αναμενόμενα αλλά η καθημερινή επιβεβαίωσή τους βοηθά την προετοιμασία για την ανατροπή του. Ετσι για παράδειγμα οι εσωτερικές ποικίλες αντιθέσεις που είναι σύμφυτες με το εκμεταλλευτικό σύστημα αφήνουν που και που καμία χαραμάδα που μας επιτρέπει να βεβαιώσουμε αυτό που περιμένουμε έτσι και αλλιώς.

Η «Επιτροπή Στρατηγικής Επιρροής» που «ξεφωνήθηκε» προχτές από τις ίδιες τις αμερικανικές εφημερίδες μπορεί να αντανακλά τις δικές τους εσωτερικές αντιθέσεις για το ποιος θα αναλάβει να διαρρέει τα ψέματα στην κοινή γνώμη και να επηρεάζει πολιτικές ώστε να δικαιολογεί και τα μεγάλα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ, αλλά πέρα από αυτή την αντίθεση, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η ομολογία πως κάποιος πρέπει να διαρρέει τα ψέματα. Κάποιος, με άλλα λόγια, πρέπει να αναλάβει να ακονίζει τα μαχαίρια πριν το έγκλημα και ο ίδιος να σβήνει και τα ίχνη...

Τώρα που «καρφώθηκε», για παράδειγμα, η συγκεκριμένη επιχείρηση μπορεί τελικά να μην εγκριθεί αυτή η συγκεκριμένη και να προωθηθεί κάποια άλλη μορφή με κάποιο άλλο όνομα ή από άλλη υπηρεσία. Η ουσία θα παραμένει η ίδια. Από τη στιγμή που πήραν φόρα να εγκαταστήσουν στις πλάτες των λαών τη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων, έχουν την ανάγκη να «πλύνουν» τις συνειδήσεις και ή να τις γεμίσουν ψέματα ή να τις διαφθείρουν ή να τις τρομοκρατήσουν. Να μη τους γίνει το χατίρι κι ας παλέψουμε όλοι μαζί για τη ριζική ανατροπή τους.