Αφού εκμεταλλεύτηκαν και συνεχίζουν το άκρως περίεργο δολοφονικό χτύπημα στους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης. Αφού κατέστρεψαν ολοσχερώς με βομβαρδισμούς ανά χιλιόμετρο το Αφγανιστάν, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς άμαχου πληθυσμού. Αφού κουβάλησαν στην Καμπούλ όλο το αντιλαϊκό τυραννικό ασκέρι, που ονόμασαν «κυβέρνηση». Τώρα, ήσυχοι, άρχισαν την πλέον βρώμικη δίκη σε βάρος ενός πατριώτη ηγέτη του σερβικού λαού, του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Ικανοποιημένοι από αυτήν την έναρξη, ποιοι άλλοι; Οι συμμορίτες Αλβανοί, οι μουσουλμάνοι (αλήθεια, ποιας εθνικότητας είναι αυτοί;) και οι Κροάτες απόγονοι των χιτλεροντυμένων Ουστάσι.

Εννοώ τους σύγχρονους προβοκάτορες, πολιτικούς και δημοσιογράφους, που έβγαιναν στα κανάλια για να μιλήσουν για τον «αιμοσταγή χασάπη» Μιλόσεβιτς, την ίδια στιγμή που η ματωμένη Σερβία αιμορραγούσε κάτω από τα χτυπήματα των αφεντικών τους, της ΝΑΤΟικής συμμορίας. Κάθε Ελληνας και, προπάντων, το μαχόμενο κίνημα ειρήνης οφείλει να μην τους ξεχάσει, για να μη συμβεί ό,τι συνέβη με τους συνεργάτες των Γερμανών στον Εμφύλιο. Ακούγοντας το χαλκευμένο κατηγορητήριο της περίεργης εισαγγελέως Κάρλας ντελ Πόντε, θυμάσαι τα ίδια λόγια, την ίδια επιχειρηματολογία της πεμπτοφαλαγγίτικης φρουράς των τροφίμων των ευρωενωσιακών κοινοβίων και πρακτόρων ξένων συμφερόντων. Θυμάσαι κάποιες ασήμαντες φάτσες με πολιτικό επίπεδο κότας, που εμφανίζονται προνομιακά σε ραδιοτηλεοπτικά κανάλια σαν φουσκωμένοι διάνοι. Πρόκειται για την κατάντια μιας πολιτικής ζωής, που σημαδεύεται από την κυρίαρχη εσωτερική και εξωτερική ολιγαρχία του πλούτου και του μαστιγίου.

Αντιστάθηκε νικηφόρα στα αρχαία στίφη μισθωμένων βαρβάρων της Ανατολίας. Φύλαξε Θερμοπύλες, Μαραθώνες και Σαλαμίνες. Χρειάστηκε μια νέα επανάσταση, το 1821, για να θυμίσει ότι ο πολιτισμός εξακολουθεί να είναι εδώ. Τώρα με θλίψη και φρίκη βλέπει να απειλείται ξανά από τον ευρωενωσίτικο εκφυλισμό. Ομως, η τελευταία λέξη ανήκει πάντα στην αλήθεια!