Δε θα πάω! Ας έρθουν να με πάρουν... Και δεν πήγε. Εμεινε ο στρατοδίκης μόνος - αυτός, η κυβέρνηση Σημίτη και τ' αφεντικά της, τα ίδια που ήταν και τότε, το '49, αφεντικά - να δικάσει. Τι να δικάσει; Εναν αντάρτη! Που, ενώ τον όπλισαν για να πολεμήσει με τον αστικό στρατό, αυτός «αυτομόλησε στους συμμορίτες»! Το «έγκλημα», είπαν μετά, παραγράφηκε με βάση το νόμο τάδε. Στα κιλά της η δικαιοσύνη τους. Δεν είχε, δεν έχει, δε θα 'χει ποτέ την παλικαριά να δεχτεί πως παρά τη στρατιωτική ήττα οι νικημένοι νίκησαν! Πως ένας αγώνας σκληρός που δόθηκε για ό,τι πιο όμορφο οραματίστηκε ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως «έγκλημα». Δουλιά της αυτής της δικαιοσύνης είναι να συμβάλει κι αυτή στο...