Η Κύπρος αποτελεί πανάρχαια κοιτίδα του ελληνισμού, ανέπτυξε δε σπουδαίο κλασικό πολιτισμό, όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα. Λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης γνώρισε σωρεία κατακτητών χωρίς να αλλοιωθεί ο ελληνικός χαρακτήρας των Κυπρίων. Σταθμοί στην ιστορία της είναι η υποδούλωσή της στους Τούρκους, η πώλησή της στη Βρετανία, ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ, η υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, διάταξη των οποίων αποκλείει τη διχοτόμηση, τα πραξικοπήματα, όπως αυτό κατά του Μακαρίου, η εισβολή και κατοχή του «Αττίλα». Παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας η Τουρκία κωφεύει, η Ελλάδα αδυνατεί, οι κυρίαρχες δυνάμεις δεν παίρνουν θέση και έτσι η ανομία σε βάρος της Κύπρου διαιωνίζεται.

Το Κυπριακό δεν είναι ξεκομμένο από την ευρύτερη περιοχή του αρχιπελάγους. Οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί διαμορφώνουν στα Βαλκάνια κράτη-προτεκτοράτα και αλλάζουν τα σύνορα. Στη μέγκενη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και του ανταγωνισμού βρίσκονται το Παλαιστινιακό, το Κουρδικό, το Κυπριακό, το Αιγαίο, στο οποίο, χρόνια τώρα, η Τουρκία προσπαθεί να μπει από την «πίσω πόρτα» αλλά και οι διαδικασίες ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση της Τουρκίας και της Κύπρου.

Οι κίνδυνοι αυξάνονται από τη συνεχή υποχωρητικότητα της ελληνικής κυβέρνησης και από το γεγονός ότι παραμένει σταθερός εταίρος και βοηθός της «νέας τάξης πραγμάτων» στην περιοχή. Τους παραχωρεί βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, αεροδιαδρόμους, πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, μοίρα με 20 αεροπλάνα F16, ΝΑΤΟικά στρατηγεία στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, δυνάμεις ταχείας επέμβασης στη Βέροια. Συμμετέχει στον ευρωστρατό με 6.500 άτομα από το στρατό ξηράς, με 13 πλοία και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, ελικόπτερα, 42 μαχητικά αεροσκάφη, 4 μεταγωγικά αεροσκάφη, συστοιχία πυραύλων ΠΑΤΡΙΟΤ και 2 Μονάδες αντιαεροπορικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς. Διαθέτουν δύναμη 12.000 στρατιωτών για την εσωτερική ασφάλεια-αστυνόμευση των Ολυμπιακών Αγώνων, σε εφαρμογή του νέου δόγματος των Ενόπλων Δυνάμεων, μια αλλαγή που έγινε για να εναρμονιστούν με το αντίστοιχο δόγμα του ΝΑΤΟ. Η αλλαγή αυτή θα κοστίσει στον προϋπολογισμό πάρα πολλά τρισ. για τα επόμενα χρόνια (υπολογίζονται περί τα τρία τρισ. το χρόνο) προκειμένου να προμηθευτούμε νέα επιθετικά οπλικά συστήματα και μέσα με δυνατότητες χρήσης όπου Γης.

Ελλάδα και Τουρκία έχουν τον ίδιο προμηθευτή όπλων, ο οποίος έχει κάθε συμφέρον να παίζει ρόλο ρυθμιστή σήμερα και επιδιαιτητή αύριο σε περίπτωση σύγκρουσης. Αυτός θα αποφασίσει το ύψος και τη σύνθεση των εξοπλισμών, την ισορροπία του τρόμου και θα καθορίσει, τέλος, το νικητή και τον ηττημένο. Απλό παράδειγμα η είσοδος της Ρωσίας με τους S300 στη μονοπωλιακή κυριαρχία των πυραύλων εδάφους-αέρος και των ΠΑΤΡΙΟΤ, που προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών γιατί οι ρωσικοί πύραυλοι υπερτερούν από πλευράς εμβέλειας και τεχνολογίας. Δε θέλουν επίσης να δώσουν τη δυνατότητα στους 70 Ρώσους, που τους υποστηρίζουν, να εποπτεύουν όλες τις κινήσεις του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή με τα υψηλής εμβέλειας ραντάρ που διαθέτουν. Η Αγκυρα παίζει το παιχνίδι τους και απειλεί με σύρραξη για να παρεμποδίσει την εγκατάστασή τους.

Οι «σύμμαχοί» μας προωθούν μέτρα εμπιστοσύνης, που συνιστούν εκχώρηση στην Τουρκία κυριαρχικών δικαιωμάτων επί του ελληνικού εναέριου χώρου και θέτουν τις βάσεις για τη μοιρασιά του Αιγαίου. Δυστυχώς η ηγεσία μας, στις Βρυξέλλες, κάτω από πιέσεις, το αποδέχτηκε με μυστικότητα. Το βγάζουν στο φως επίσημα έγγραφα του ΝΑΤΟ, όπως είναι αυτό που ο Σολάνα τον Οκτώβρη του '98 συνυπέγραψε μαζί της. Στο έγγραφο αυτό καταργούνται τα όρια ευθύνης του ελληνικού FIR και μέσω της νέας δομής δημιουργείται ένα νέο σύστημα εναέριας κυκλοφορίας και διοίκησης στη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ (Ιταλία-Ελλάδα-Τουρκία). Δημιουργούνται έτσι δύο ευρύτερες περιοχές επιχειρησιακής ευθύνης, μια θαλάσσια και μια εναέρια, υπό τη διοίκηση του αναβαθμισμένου Στρατηγείου της Νάπολης της Ιταλίας. Το Στρατηγείο έχει την αρμοδιότητα να μεταβιβάζει τον επιχειρησιακό έλεγχο κατά περίπτωση στους διοικητές των Υποστρατηγείων Λάρισας και Σμύρνης. Τα υποστρατηγεία αυτά είναι στελεχωμένα με επιτελείς από τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, ενώ ο διοικητής τους μπορεί να προέρχεται από χώρα που μετέχει σ' αυτά. Επομένως εκτός από τη Σμύρνη μπορούμε να δούμε και Τούρκο διοικητή στη Λάρισα (επιτελικό υποστρατηγείο) και γιατί όχι και στη Θεσσαλονίκη (πολεμικό). Ο διοικητής αυτός θα αναλάβει τη διεύθυνση των ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων στον ελληνικό χώρο.

Ο τότε υπουργός Αμυνάς μας σε συνέντευξή του στο «ΒΗΜΑ» της 7.12.97 υποστήριξε ότι αυτό δε θα γίνει γιατί υπάρχει συμφωνία κυρίων. Τώρα μάλιστα που με τη συγκατάθεσή του, τους έβαλε νόμιμα από την «κύρια είσοδο» και θα μπορούν πλέον οι Τούρκοι επί ίσοις όροις με την Ελλάδα να έχουν τον επιχειρησιακό έλεγχο όχι μόνο του εναέριου αλλά και του θαλάσσιου χώρου του Αιγαίου. Να η παραχώρηση.

Δε χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση για να πειστούμε ότι η νέα δομή του ΝΑΤΟ δεν εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα αλλά τους δικούς του γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς στην περιοχή μας.

Παρά τις ελληνικές υποχωρήσεις για τη δημιουργία μέτρων εμπιστοσύνης στο Αιγαίο, τα τουρκικά αεροσκάφη βγαίνουν περίπατο πάνω από τα νησιά μας και παραβιάζουν σε καθημερινή βάση τον εθνικό εναέριο χώρο, κάνουν επίδειξη ισχύος και την πρακτική τους εκπαίδευση οι Τούρκοι πιλότοι. Οι δικοί μας όμως πιλότοι κινδυνεύουν και ταλαιπωρούνται ενώ η Πολεμική μας Αεροπορία ξοδεύει κάθε χρόνο πάνω από ένα δισ. για τις αναχαιτίσεις.

Το ΝΑΤΟ με απαίτηση της Τουρκίας δεν περιλαμβάνει στις ασκήσεις του τη Λήμνο, ως αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λοζάνης του 1923, όπως την ερμηνεύουν οι Τούρκοι. Το Μάη του 2001 ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα διατυπώνει στον ΥΕΘΑ τη θέση της κυβέρνησής του ότι και τα Δωδεκάνησα είναι αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή, με βάση τις συμφωνίες που ίσχυαν επί ιταλικής κατοχής και ως εκ τούτου δε δέχονται τη διεξαγωγή ασκήσεων στην περιοχή. Η θέση αυτή των Αμερικανών ταυτίζεται με των Τούρκων.

Επίσημα το ΝΑΤΟ κρατά «ίσες αποστάσεις» στην υπόθεση του Αιγαίου και της Κύπρου. Εχουν φέρει την Ελλάδα, ουσιαστικά, υπό καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας και αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Συντηρούν θέματα χωρικών υδάτων, εναέριου χώρου, υφαλοκρηπίδας των νησιών μας, βραχονησίδες, γκρίζες ζώνες, αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών και Κυπριακό. Προσπαθούν ν' αλλάξουν τα πλαίσια μέσα στα οποία τόσο καιρό λειτούργησε το Αιγαίο και ερμηνεύουν διαφορετικά τις συνθήκες, που ισχύουν ανάλογα με τους σχεδιασμούς τους.

Εχουν δημιουργήσει νέο τετελεσμένο σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο, με την ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης. Αναφέρομαι στο άκρως απόρρητο έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών προς τον πρωθυπουργό παραμονές της επίσκεψής του στις ΗΠΑ.

Στο έγγραφο αυτό επισημαίνεται ότι οι ΗΠΑ προχώρησαν με πραξικοπηματικό τρόπο και εξαφάνισαν τα σύνορα από το Αιγαίο. Οι ψηφιακοί αυτοί χάρτες έχουν διανεμηθεί και θα είναι πλέον οι επίσημοι χάρτες του ΝΑΤΟ. Για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο τα σύνορα είναι σταθερά, αμετάβλητα και δεν καθορίζονται από αυτούς τους χάρτες. Πολύ σκληρή απάντηση.

Με τέτοια υποχωρητικότητα άφησαν επί έναν και πλέον χρόνο να διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ Βρετανίας και Τουρκίας, οι οποίες κατέληξαν στο «Κείμενο της Κωνσταντινούπολης» (26.11.2001 μπήκαν οι υπογραφές) και αναφέρεται άμεσα στην ασφάλεια της Ελλάδας χωρίς ουσιαστική παρέμβαση της κυβέρνησης. Προβλέπει, πρώτο, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δε θα έχει καμιά ανάμειξη σε περίπτωση πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Δεύτερο, ότι ο ευρωστρατός δε θα μπορεί να δράσει στο Αιγαίο και στην Κύπρο σε μια τέτοια σύρραξη.

Η Τουρκία χωρίς να είναι μέλος της ΕΕ πέτυχε να αποκτήσει ΒΕΤΟ για τη δράση του ευρωστρατού, ενώ αντίθετα η Ελλάδα δεν αντέδρασε καταλυτικά και δεν επικαλέστηκε τη Συμφωνία της Νίκαιας, που προβλέπει την αυτονομία της Ευρωπαϊκής Αμυνας. Η συμφωνία αυτή αναφέρεται γιατί έχουμε ωμή επέμβαση του ΝΑΤΟ προκειμένου να υπάρξει ανάλογη εφαρμογή στον ευρωστρατό του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, που δεν επεμβαίνει όταν δύο χώρες-μέλη του έρθουν σε πολεμική ρήξη. Αυτή είναι η αυτονομία της Ευρωπαϊκής Αμυνας;

Η κυβέρνηση μετά το θόρυβο που δημιουργήθηκε από αυτή την απόφαση πρότεινε να τροποποιηθεί το κείμενο ώστε να λαμβάνονται υπόψη τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου. Ο προεδρεύων τότε Βέλγος υπουργός δέχτηκε μεν την πρότασή μας αλλά με την προϋπόθεση ότι όποια τροποποίηση του κειμένου, να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μη θίγονται ή αλλοιώνονται «ούτε σ' ένα κόμμα» τα όσα έχουν συμφωνηθεί στο κείμενο της Κωνσταντινούπολης. Τα ίδια επαναλήφθηκαν και στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρκελώνης.

Οπως σε κάθε κρίσιμη φάση έτσι και εδώ οι Τούρκοι δημιουργούν συνθήκες τεχνητής έντασης, τις οποίες εκμεταλλεύεται η Ουάσιγκτον και προειδοποιεί τον πρωθυπουργό για την πιθανότητα θερμού επεισοδίου στην Κύπρο ή στο Αιγαίο. Οι δυνάμεις της «ειρήνης και του καλού» επικροτούν την πολιτική του ηγετικού στρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας, που βασίζεται στη βία, στην έλλειψη δημοκρατίας, στις γενοκτονίες, στα λευκά κελιά και στην επεκτατικότητα.

Ελπιδοφόρα όμως είναι η στάση μερίδας Τούρκων και Τουρκοκυπρίων, που καταγγέλλουν και αγωνίζονται για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Οι λαοί αν μείνουν ανεπηρέαστοι μπορούν να ζήσουν ειρηνικά. Ενδιαφέρον έχει ένα άρθρο Τουρκοκυπρίου από τα Κατεχόμενα που γράφει στην εφημερίδα του: «Δυστυχώς η απόφαση για την τύχη της Κύπρου δε βρίσκεται στα χέρια των Κυπρίων. Για την τύχη της ορίζουν εκείνοι, που όρισαν και την τύχη των γονέων τους. Αυτές οι εξωτερικές δυνάμεις θέλουν μια λύση, αυτή δε θα είναι πάλι επιλογή των Κυπρίων».

Οι δυνάμεις αυτές θέλουν τη λύση του Κυπριακού ή εφαρμόζουν το «διαίρει και βασίλευε»; Γιατί τόσα χρόνια δεν πιέζουν για να εφαρμοστούν τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, όπως κάνουν για να νομιμοποιήσουν τις εγκληματικές επεμβάσεις τους όπου Γης. Η ελληνική κυβέρνηση θέλει τον έλεγχο του Αιγαίου με μια Κύπρο ενιαία, ελεύθερη και ανεξάρτητη; Αν θέλει και δεν μπορεί, να ενημερώσει τον ελληνικό λαό. Να αφήσει όμως τις μυστικές συμφωνίες και την υποχωρητικότητα. Να βοηθήσει την κυπριακή κυβέρνηση και τον κυπριακό λαό με θέσεις και λύσεις ξεκάθαρες στα παραπάνω πλαίσια.

Να μη δεχτεί λύσεις που προωθούνται και τις είπε στον ΟΗΕ καθαρά ο Τζεμ: «Αν αναζητείται μια αμοιβαία αποδεκτή λύση, τότε το μοντέλο είναι αρκετά καθαρό, βασισμένο στις πραγματικότητες της Κύπρου, μια συνομοσπονδία που θα αποτελείται από δύο κράτη». Η συνομοσπονδία λοιπόν είναι η λύση που προτείνει η Τουρκία, την υποστηρίζουν και την επιβάλλουν τόσο το ΝΑΤΟ, όσο και η ΕΕ. Μια λύση χειρότερη από τη διχοτόμηση, ενάντια στις αποφάσεις του ΟΗΕ, του Συμβουλίου Ασφαλείας και στις Συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου του 1960 που αποκλείουν τη διχοτόμηση.

Τι κοινά σημεία και σε τι διαφέρουν οι σχέσεις Αθήνας και Αγκυρας με το διευθυντήριο της «νέας τάξης» των ιμπεριαλιστών; Εχουν και οι δυο προσδεθεί γερά στο άρμα τους και τους έχουν δώσει «γην και ύδωρ». Κρύβουν την αλήθεια από τους λαούς τους, περιορίζουν τις ατομικές τους ελευθερίες για να περνούν χωρίς αντιδράσεις τα σχέδια των αφεντικών τους. Η διαφορά έγκειται στη μεταχείριση που έχουν από την άλλη πλευρά. Αυτοί υποστηρίζουν και κολακεύουν το καθεστώς της Αγκυρας γιατί παίζει σημαντικό ρόλο στην επιβολή των σχεδίων τους στην Ευρασία. Αντίθετα ο ρόλος της Ελλάδας, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κυβέρνησης, είναι υποβαθμισμένος και επιπλέον επιχειρείται να λυθούν σε βάρος της χώρας μας οι υπάρχουσες διαφορές.

Με σχέσεις υποτέλειας, εξάρτησης και πλειοδοσίας δεν μπορεί να υπάρξει λύση δίκαιη και βιώσιμη τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Κυπριακό. Τη λύση τους πρέπει να την αναζητήσουμε έξω από το δίκαιο των πολιτικοστρατιωτικών ιμπεριαλιστικών συνασπισμών και των εκφραστών τους στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται η συνεργασία, η πάλη και η πίεση των λαών ενάντια στην πολιτική αυτή για να αναγκαστούν οι κυβερνήσεις τους να οικοδομήσουν ισότιμες σχέσεις εμπιστοσύνης, σεβασμού, ανεξαρτησίας και φιλίας μεταξύ των κρατών προκειμένου να λυθούν οι διαφορές και να ζήσουν οι λαοί φιλικά και ειρηνικά μεταξύ τους.