Ενας άνθρωπος ονομαζόμενος Σαλβαντόρ Ντόλι (παράφραση του ονόματος του σουρεαλιστή Σαλβαντόρ Νταλί) δίνει αίμα για ένα συνηθισμένο γενετικό τεστ, πριν αποφασίσει με τη γυναίκα του να κάνουν παιδί. Η Εταιρεία Προχωρημένων Γενετικών Ελέγχων (AGTC) πουλάει το υπόλοιπο του δείγματος αίματος στην NuGenEra, μια βιοτεχνολογική εταιρία (χωρίς, βεβαίως, την άδεια του δότη). Η NuGenEra σύντομα ανακαλύπτει ότι τα γονίδια του Ντόλι τον κάνουν ανθεκτικό στο Εϊτζ.

Η εταιρία, χρησιμοποιώντας τη νομοθεσία που ήδη ισχύει στις ΗΠΑ, προχωρά άμεσα στη λήψη διπλώματος ευρεσιτεχνίας πάνω στο γενετικό κώδικα του Ντόλι (!) και σε μια σειρά από γενετικές ακολουθίες που προσφέρουν ανθεκτικότητα στον ιό αυτόν. Οταν η NuGenEra ενημερώνει τον Ντόλι ότι τα γονίδιά του τον προφυλάσσουν από το θανατηφόρο ιό, ο Ντόλι αποφασίζει να φτιάξει ο ίδιος μια εταιρία που θα πουλά το αίμα του στα ερευνητικά ινστιτούτα. Ούτε περνάει από το μυαλό του να δωρίσει δείγματα, τι καπιταλισμό θα 'χαμε αλλιώς; Για να προστατέψει την πατέντα της (!) η NuGenEra μηνύει τον Ντόλι για παραβίαση ευρεσιτεχνίας, υποστηρίζοντας ότι σ' αυτήν ανήκει ο γενετικός του κώδικας!

Το «θέατρο του παραλόγου» δεν τελειώνει εδώ. Μπορεί να μην είναι (ακόμα) αληθινό περιστατικό, αλλά αυτή η περίπτωση μελετήθηκε τον περασμένο Νοέμβρη από ένα ψεύτικο δικαστήριο, που έγινε για εκπαιδευτικούς λόγους στο πλαίσιο του προγράμματος Νόμου και Τεχνολογίας του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, σε συνεργασία με τη Νομική Σχολή Λογιόλα. Προσέξτε τι ερωτήματα ήρθε να απαντήσει το εκπαιδευτικό δικαστήριο: Μήπως η πατέντα σημαίνει ότι ο Ντόλι πρέπει να απεκδυθεί όλων των δικαιωμάτων του πάνω στο γενετικό του κώδικα; Μήπως έτσι παραβιάζονται τα προσωπικά του δικαιώματα ή τα δικαιώματά του στην ιδιοκτησία (το πιο ιερό και όσιο του καπιταλισμού); Μήπως αυτά τα δικαιώματα πρέπει να εξισορροπηθούν με την ανάγκη της κοινωνίας για διαγνωστικούς ελέγχους και θεραπείες για το Εϊτζ, που θα μπορούσαν να προκύψουν από τις έρευνες της NuGenEra πάνω στο γενετικό κώδικα του Ντόλι;

Και ο παραλογισμός συνεχίζεται: Με βάση την επιχειρηματολογία των φοιτητών και από τις δύο σχολές, η δικαστής Μέριλιν Χολ Πατέλ - μια κανονική δικαστής που έχει δικάσει και πραγματικές περιπτώσεις διαφορών γύρω από τεχνολογικά ζητήματα - έπρεπε να αποφασίσει αν θα πρέπει να ακυρώσει την ευρεσιτεχνία της NuGenEra και να απορρίψει τη μήνυση της εταιρίας εναντίον του Ντόλι. Τα περισσότερα επιχειρήματα των «συνηγόρων» της NuGenEra συγκεντρώθηκαν γύρω από το ζήτημα της ωφελιμότητας (εννοείται πρώτα για την εταιρία και μετά για την κοινωνία) των πατενταρισμένων γονιδίων. Οι συνήγοροι του Ντόλι αντέτειναν ότι αυτή η ωφελιμότητα δεν είχε αποδειχτεί και ότι παραβιάζονται τα προσωπικά δικαιώματα του πελάτη τους και τα δικαιώματά του στην ιδιοκτησία και την αυτονομία.

Και η απόφαση του δικαστηρίου: Η NuGenEra κατοχύρωσε ωφέλιμα για τη διάγνωση και θεραπεία του Εϊτζ γονίδια, αλλά δεν μπορεί να έχει την ευρεσιτεχνία για το σύνολο του γενετικού κώδικα του Ντόλι, γιατί για το υπόλοιπο μέρος του δεν έχει να επιδείξει κάποια ξεκάθαρη εφαρμογή! Αν είχε να επιδείξει δηλαδή, δε θα υπήρχε πρόβλημα... Η δικαστής έκανε επίσης μια επισήμανση που επιτρέπει στον Ντόλι σε ορισμένες πολιτείες, όπως η Καλιφόρνια, να μηνύσει την NuGenEra για κακή χρήση του εαυτού του για εμπορικούς σκοπούς!

Οπως παρατήρησε ο Καρλ Μάνχαϊμ της Νομικής Σχολής Λογιόλα, αν αυτή η απόφαση είχε πραγματικό βάρος, θα σήμαινε ότι «οι νόμοι ευρεσιτεχνίας θα χρησιμοποιηθούν κατά κόρον, παρά τα αμφιλεγόμενα ζητήματα κοινωνικής πολιτικής». Ετσι, αν η υπόθεση NuGenEra κατά Σ. Ντόλι είναι προμήνυμα, τότε οποιοδήποτε μέρος του εαυτού σας που είναι κλειδωμένο μέσα στο γενετικό σας κώδικα θα μπορεί να γίνεται ιδιοκτησία και να «εμφιαλώνεται» από κάποιον άλλο...

Η ταχύτητα μεταφοράς, με εξευρωπαϊσμένο τρόπο ή μη, των υπερατλαντικών ρυθμίσεων για τα νομικά ζητήματα, που εγείρει η σύγχρονη επιστήμη δεν αφήνει κανένα περιθώριο επανάπαυσης. Στον καπιταλισμό που σαπίζει μέσα σε σύγχρονα απαστράπτοντα φέρετρα, δεν υπάρχει κανένας φραγμός, καμιά ανθρωπιά, πέρα από εκείνη που επιβάλλεται από τις μάζες με τον αγώνα τους. Ζητήματα που θα ήταν λυμένα σε μια κοινωνία ευρισκόμενη στο δρόμο προς τον κομμουνισμό, όπως η αυτόβουλη συνεισφορά όλων στην κοινή προσπάθεια για την καταπολέμηση των ασθενειών και την εξασφάλιση της υγείας και της ευημερίας του ανθρώπινου γένους και του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, στον καπιταλισμό ορθώνονται στην καλύτερη περίπτωση σαν τεράστιοι και δυσεπίλυτοι νομικοί γρίφοι. Γιατί, πάνω απ' όλα είναι η ιδιοκτησία σε οτιδήποτε μπορεί να φέρει κέρδος και όχι ο άνθρωπος.

Μερικοί επιστήμονες έχουν την άποψη ότι οι κάθε λογής ιώσεις και μολύνσεις σωρευτικά αυξάνουν την πιθανότητα μιας φλεγμονώδους αντίδρασης του ανοσοποιητικού συστήματος στις εν μέρει αποφραγμένες αρτηρίες. Σε υποστήριξη αυτής της άποψης, ήρθε μια πρόσφατη μελέτη που βρήκε συσχέτιση ανάμεσα στην έκθεση σε πολλούς διαφορετικούς μολυσματικούς παράγοντες και την έκταση της αρτηριοσκλήρωσης και της πιθανότητας θανάτου απ' αυτήν.

Οι Γερμανοί ερευνητές έλεγξαν 572 άτομα που έπασχαν από καρδιακές παθήσεις για αντισώματα σε 8 μικροοργανισμούς, από τον ιό του έρπητα και τον Επσταϊν - Μπαρ, μέχρι τα βακτήρια που προκαλούν την πνευμονία και το έλκος. Αποδείχτηκε ότι οι συμμετέχοντες στην έρευνα με τις περισσότερες εκθέσεις στους παράγοντες αυτούς ήταν μέχρι και 5 φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν προχωρημένη αρτηριοσκλήρωση.

Μετά από τρία χρόνια, το ποσοστό θανάτων των ασθενών με προχωρημένη αρτηριοσκλήρωση, που είχαν διαγνωστεί ως θετικοί σε ελάχιστα ή σε κανένα παθογόνο ήταν μόνον 7%, ενώ εκείνων που είχαν διαγνωστεί θετικοί σε όλα ή στα περισσότερα παθογόνα ήταν 20%. Συσχέτιση ανάμεσα στην έκθεση σε παθογόνα και τη θνησιμότητα παρατηρήθηκε και στις περιπτώσεις περιορισμένης αρτηριοσκλήρωσης.