Την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης για τους εργαζόμενους, έως βαθέος γήρατος, προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση στην επιχείρηση για την ισοπέδωση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης. Με προκλητική υποκρισία οι ηγέτες της ΕΕ παρουσιάζουν το συγκεκριμένο μέτρο ως «παροχή» προς τους εργαζομένους και ειδικότερα προς τους ηλικιωμένους! Στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της Βαρκελώνης (15 και 16 Μάρτη) αναφέρεται: «Τα κίνητρα για πρόωρη συνταξιοδότηση και η θεσμοθέτηση συστημάτων πρόωρης συνταξιοδότησης από τις επιχειρήσεις θα πρέπει να ελαττωθούν. Μεγαλύτερη προσπάθεια θα πρέπει να καταβληθεί για να πολλαπλασιαστούν οι ευκαιρίες των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας να παραμείνουν στην αγορά εργασίας, μέσω επί παραδείγματι ευέλικτων και προοδευτικών μορφών συνταξιοδότησης και εξασφάλισης πραγματικής πρόσβασης σε διά βίου μάθηση. Μέχρι το 2010 θα πρέπει να επιδιωχτεί η κατά πέντε περίπου έτη σταδιακή αύξηση της μέσης πραγματικής ηλικίας, κατά την οποία τα άτομα σταματούν να εργάζονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

Οι σαφέστατες κατευθύνσεις της Συνόδου της Βαρκελώνης εντάσσονται στο πλαίσιο που χαράχτηκε στη Σύνοδο της Λισαβόνας (Μάρτης 2000) και αφορούσε στην πολυμέτωπη επίθεση του κεφαλαίου κατά των εργαζομένων στους τομείς των εργασιακών σχέσεων και της Κοινωνικής Ασφάλισης, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της «Νέας Οικονομίας». Δύο χρόνια μετά, οι «δεκαπέντε» όχι μόνο διακηρύσσουν την προσήλωσή τους στις αποφάσεις της Λισαβόνας, αλλά προχωρούν ακόμη ένα βήμα. Στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου της Βαρκελώνης γίνεται λόγος για «μερική συνταξιοδότηση»! Συγκεκριμένα στο κείμενο αναφέρεται: «να αυξηθούν οι πιθανότητες εξεύρεσης εργασίας για τους μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενους, λόγου χάριν, με τη θεσμοθέτηση συστημάτων μερικής συνταξιοδότησης».

Η παραπάνω κατεύθυνση συνιστά μια νέα μεγάλη πρόκληση για τους εργαζόμενους στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αφού συσχετίζεται με την προώθηση της μερικής απασχόλησης και της «απασχολησιμότητας». Με λίγα λόγια στη μερική απασχόληση θα αντιστοιχεί η... μερική σύνταξη, ενώ ο «απασχολήσιμος» εργαζόμενος θα είναι και «ασφαλίσιμος»...

Οι κατευθύνσεις της Συνόδου της Βαρκελώνης βρίσκουν τους Ελληνες εργαζόμενους αντιμέτωπους με τη μεγάλη πρόκληση που συνιστούν οι κυβερνητικές προτάσεις για την ανατροπή του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση παραπλανά τους εργαζόμενους όταν ισχυρίζεται ότι ο «κοινωνικός διάλογος» αρχίζει από «μηδενική βάση» και «χωρίς προαπαιτούμενα». Τα όσα ο πρωθυπουργός συνυπέγραψε στη Σύνοδο της Λισαβόνας και τώρα στη Σύνοδο της Βαρκελώνης, αποτελούν δεσμεύσεις της κυβέρνησης απέναντι στους «εταίρους» στην ΕΕ, ειλημμένες αποφάσεις τις οποίες προσπαθεί να νομιμοποιήσει μέσω του διαλόγου - απάτη.

Ομως η Σύνοδος της Βαρκελώνης δεν έμεινε μόνο στα σχέδια για την κατάργηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Κοινωνική Ασφάλιση. Επιβεβαίωσε την προσήλωση των ηγετών της ΕΕ και στην επίθεση κατά των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Μπορεί να μην εγκρίθηκε το σχέδιο του Ισπανού πρωθυπουργού, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, το οποίο υποστηρίχτηκε από τους πρωθυπουργούς της Βρετανίας Τόνι Μπλερ και της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, και προέβλεπε σαρωτικές ρυθμίσεις εν ονόματι της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, εγκρίθηκαν όμως κατευθύνσεις που ανοίγουν διάπλατα τους δρόμους για την εφαρμογή ακόμη πιο αντιδραστικών ρυθμίσεων. Στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου της Βαρκελώνης αναφέρεται - στο τμήμα που αφορά στην εργατική νομοθεσία: «Ο υπολογισμός του κόστους σύναψης και λύσης των συμβάσεων εργασίας με σκοπό το συγκερασμό ευελιξίας και κοινωνικής προστασίας».

Αν έχουμε υπόψη τι ακριβώς ζητούν οι εργοδότες στον τομέα αυτό, δεν είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφήσουμε το παραπάνω απόσπασμα από τις αποφάσεις της Βαρκελώνης. Συνιστάται, λοιπόν, στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ να προχωρήσουν σε νομοθετικές ρυθμίσεις με τις οποίες θα καταργούνται οι παράγοντες που επηρεάζουν το κόστος των προσλήψεων και το κόστος των απολύσεων. Δηλαδή, κατάργηση των ορίων στις απολύσεις, μείωση έως και κατάργηση των αποζημιώσεων για τους απολυμένους, αλλά και προσλήψεις νέων με αποδοχές κατώτερες από αυτές που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών για τους νεοπροσλαμβανόμενους κλπ.

Ειδική μνεία στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου της Βαρκελώνης γίνεται και στο θέμα της «κινητικότητας» της εργασίας. Στο κείμενο αναφέρεται ότι ένας τρόπος για την αντιμετώπιση της ανεργίας είναι η προώθηση «α) της επαγγελματικής κινητικότητας, β) προώθηση της γεωγραφικής κινητικότητας και γ) καθιέρωση κατάλληλων ενημερωτικών διαδικασιών όσον αφορά τις ευκαιρίες απασχόλησης και κατάρτισης στην ΕΕ». Οι «δεκαπέντε» θέλουν να μετατρέψουν την εργατική τάξη σε μια μάζα μετακινούμενων «δουλοπάροικων» που θα είναι διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή να εργαστούν όπου, όπως και όταν το ζητήσει ο εκάστοτε εργοδότης τους.

Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης συνυπέγραψε τις αποφάσεις της Βαρκελώνης, όπως είχε συνυπογράψει τις αποφάσεις της Λισαβόνας. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τον κ. Σημίτη να ισχυριστεί χτες, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κ. Στεφανόπουλο, ότι η κυβέρνηση θα ασκήσει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το πρώτο εξάμηνο του 2003, με πρότυπο την «κοινωνική Ευρώπη και όχι την Ευρώπη της αγοράς»...

6 μ.μ. Το μεγάλο ραντεβού των διαδηλωτών είναι στη διασταύρωση της Πασέιγκ δε Γκράθια με την Γκραν Βία. Από πολύ νωρίς όμως ο χώρος έχει γεμίσει και όσοι φτάνουν ακριβείς στο ραντεβού τους, έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα να βρουν «χώρο». Οχι μόνο ο κεντρικός δρόμος, αλλά και όλοι οι κάθετοι δρόμοι είναι γεμάτοι. Τρία μεγάλα μπλοκ δεσπόζουν. Η ομπρέλα του Κοινωνικού Φόρουμ της Βαρκελώνης, της Καμπάνιας κατά της Ευρώπης του Κεφαλαίου και της Ιντεπεντένσια, καταλωνικών και βασκικών οργανώσεων. Η συγκέντρωση από την πρώτη στιγμή είναι μία μεγάλη γιορτή κατά της «παγκοσμιοποίησης», κατά του εγκληματικού πολέμου, κατά του καπιταλισμού για έναν άλλο κόσμο που μπορεί και πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Μέχρι τις 7 η ώρα, όλο το κέντρο της πόλης έχει γεμίσει ασφυκτικά, ενώ κόκκινες και όλων των χρωμάτων σημαίες, ο Τσε, πολύχρωμα μπαλόνια, δεκάδες πανό κατά του καπιταλισμού, του πολέμου, της φτώχειας, υπέρ της ειρήνης, της ελευθερίας δεσπόζουν στο χώρο. Την ίδια στιγμή τραγούδια από όλο τον κόσμο, αλλά και διάφορα χάπενινγκ λαμβάνουν χώρα, όσο το δυνατόν, αφού όλοι οι δρόμοι είναι τόσο ασφυκτικά γεμάτοι που πολλές φορές δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις.

Το ελικόπτερο της αστυνομίας, που περιπολεί επιδεικτικά συνεχώς πάνω από τα κεφάλια των διαδηλωτών, αποτελεί την αφορμή για την εκδήλωση της οργής των διαδηλωτών. Σφυρίγματα αλλά και συνθήματα όπως «Policia Asesina» («Αστυνομία δολοφόνοι») σκεπάζουν το χαρακτηριστικό άκουσμα της πτήσης, ενώ κάποιοι διαδηλωτές το «στοχεύουν» με φωτοβολίδες, σαφέστατα περιπαίζοντας ή και με διάθεση αναμέτρησης με το «θηρίο», χωρίς φυσικά να θέλουν να προκαλέσουν κάποια ζημιά.

Κατά τις 8 μ.μ. ξεκινά η πορεία. Από την Πλάθα Καταλούνια δεν μπορεί να διακρίνει κανείς την κορυφή της, που είναι ένα πανό που γράφει «Ενάντια στην Ευρώπη του Κεφαλαίου και του πολέμου, για να γίνει ο άλλος κόσμος εφικτός». Τα συνθήματα κατά των ΗΠΑ, της ΕΕ, του πολέμου, του καπιταλισμού εναλλάσσονται με το «Παντιέρα Ρόσα», τη «Διεθνή», αλλά και καταλανικά και βασκικά τραγούδια από την περίοδο του ισπανικού εμφύλιου πολέμου. Η πορεία θα διασχίσει κάθετα την πόλη προς το λιμάνι για να φτάσει στην πλατεία του Κολόμβου, όπου θα αρχίσουν και τα πρώτα επεισόδια. Μία ομάδα διαδηλωτών αφού επιτεθεί στο κτίριο της στρατιωτικής αστυνομίας, θα λάβει την άμεση απάντηση από τους χιλιάδες αστυνομικούς που ήταν σπαρμένοι παντού. Σε κάθε σημείο και στενό. Κάποιοι θα οπισθοχωρήσουν, ο κύριος όγκος θα προσπαθήσει να προχωρήσει προς την Παραλέλ για να φτάσει την Πλάθα Εσπάνια, προκειμένου να φτάσει στο χώρο όπου μετά θα συνεχίζονταν οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας με τη μεγάλη συναυλία. Ομως τα δακρυγόνα και οι πλαστικές σφαίρες που χρησιμοποιούσε η αστυνομία θα κόψει στα δύο σχεδόν την πορεία. Επεισόδια μικρής έκτασης θα λάβουν χώρα σε πολλά σημεία της πόλης. Οπως όλοι ομολογούν, οι προκλήσεις της αστυνομίας καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας ήταν που προκάλεσαν τη σύγκρουση. Τελικό αποτέλεσμα 98 συλλήψεις, Παρασκευή και Σάββατο (36-62 αντίστοιχα), μεταξύ αυτών 19 αλλοδαποί, και 18 τραυματίες - έντεκα διαδηλωτές, τέσσερις αστυνομικοί, τρεις φωτορεπόρτερ. Τίποτα από όλα αυτά δε θα αποτρέψει όμως αυτό που προσπάθησαν να αποκρύψουν όλα τα εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ.

Σύμφωνα με όλα τα «έγκριτα» ισπανικά μέσα, αλλά και την αστυνομία, περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι, σύμφωνα με τους διοργανωτές πάνω από μισό εκατομμύριο, ήταν αυτοί που εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην εκμετάλλευση, στον πόλεμο, στην παγκοσμιοποίηση, στην Ευρώπη του κεφαλαίου, την «Ευρώπη εντός των τειχών, που θα τελειώσει» όπως απαίτησαν οι διαδηλωτές. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη διαδήλωση που έγινε στην Ισπανία μετά τον πόλεμο. Τη μεγαλύτερη διαδήλωση από το Σιάτλ, που έβαλε τη σπορά γι' αυτό το κίνημα που δείχνει να γιγαντώνεται. Μεγαλύτερη και από αυτή που έγινε στη Γένοβα και η καλύτερη απάντηση στους ιθύνοντες της εξουσίας, που μετά την 11η Σεπτέμβρη θέλησαν να πιστέψουν ότι αυτό το κίνημα μπροστά στις εξελίξεις, αλλά και τους «τρομονόμους» θα καμφθεί. Τίποτα δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια, που την αποκάλυψε (άθελά της άραγε;) στο πρωτοσέλιδο της «El Periodico»: «Η νίκη βρίσκεται στο δρόμο»... και η αστυνομική τρομοκρατία δεν μπορεί να τη σταματήσει. «Με τη συμμετοχή όλων μας, ένας άλλος κόσμος θα γίνει πραγματικότητα», όπως αναφέρει και η ανακοίνωση των διοργανωτών.