«Κλείστε τα μεγάφωνα κι ανοίξτε τα αυτιά, ν' ακούσετε προβλήματα που έχουμε πολλά». Το σύνθημα αυτό φώναζαν οι σπουδαστές των ΤΕΙ Κεφαλονιάς, που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το Δημοτικό Θέατρο, όπου μίλησε ο Κ. Σημίτης το Σάββατο. Φαίνεται, όμως, πως η σκληρή πραγματικότητα, που βιώνουν οι σπουδαστές -το ΤΕΙ Κεφαλονιάς δεν έχει καν τη στοιχειώδη υλικοτεχνική υποδομή, ούτε καθηγητές - δεν ταίριαζε στο κλίμα, που ήθελε να δημιουργήσει ο Κ. Σημίτης και το πρωθυπουργικό επιτελείο. Γι' αυτό, όχι μόνο τα μεγάφωνα δεν έκλεισαν, αλλά ούτε και τ' αυτιά δεν άνοιξαν, έστω και μετά τη συγκέντρωση. Ο Κ. Σημίτης δεν... μπόρεσε να βρει έστω και λίγα λεπτά για να έχει μια συνάντηση με τους σπουδαστές και ν' ακούσει τα οξύτατα και σοβαρότατα προβλήματά τους.

Προφανώς, το... όραμα της «πραγματικής σύγκλισης» δε συμπεριλαμβάνει το ΤΕΙ Κεφαλονιάς. Οπως δε συμπεριλαμβάνει και ό,τι άλλο αφορά στην ουσιαστική βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας...

Πάντως, για να μην αδικούμε τον Κ. Σημίτη, την κυβέρνησή του και την πολιτική της, πρέπει να σημειώσουμε ότι η αναδιανομή του εισοδήματος, πράγματι, αποτελεί καθημερινό μέλημά τους. Με χίλιους δυο τρόπους, μορφές και κόλπα, συντηρούν και ενισχύουν τους μηχανισμούς αναδιανομής του παραγόμενου από τους εργαζόμενους κοινωνικού πλούτου, προς όφελος των ολίγων «εχόντων και κατεχόντων». Αυτός είναι και ο βασικός άξονας της καθημερινής τους πολιτικής πρακτικής. Κι όποτε στριμώχνονται, όποτε έχουν την ανάγκη κάποιου «φιλολαϊκού» πυροτεχνήματος, όποτε πλησιάζουν εκλογικές αναμετρήσεις και θέλουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, κλπ., κλπ., τότε πετάνε και κάποια ψίχουλα σε κάποια μερίδα του λαού. Ακόμη και τότε, όμως, μη νομίζετε, ότι τα παίρνουν από την ολιγαρχία. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι σήμερα. Απλά, σ' αυτές τις περιπτώσεις, θυμούνται τη θεωρία των «ρετιρέ» και των «υπογείων». Τα παίρνουν, δηλαδή, από τις λιγότερο αναξιοπαθούντες κατηγορίες εργαζομένων, για να τα δώσουν στους πλέον καταφρονεμένους.

Αυτή είναι η πολιτική αναδιανομής του εισοδήματος, που εφαρμόζει χρόνια τώρα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Δυο βδομάδες έχουν απομείνει από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία και λιγότερο από ένας μήνας για τη μονομαχία του δεύτερου γύρου και, σύμφωνα με όσα μεταδίδουν οι ανταποκριτές, οι ομοιότητες στα προγράμματα των δυο κυρίων υποψηφίων (Σιράκ και Ζοσπέν) προκαλούν απογοήτευση στο εκλογικό σώμα. «Η δέσμευσή μου για τη Γαλλία», έχει τίτλο το 24σέλιδο φυλλάδιο, που μοίρασε ο Σιράκ, σε 12 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ το 40σέλιδο φυλλάδιο του Ζοσπέν, που μοιράστηκε σε 8 εκατομμύρια, έχει τίτλο «Δεσμεύομαι». Οι ομοιότητες, όμως, δε σταματάνε στους τίτλους. Και στο περιεχόμενο των δυο φυλλαδίων, η σύγκλιση θέσεων και προτάσεων είναι αξιοσημείωτη. Αμφότεροι οι υποψήφιοι υπόσχονται να καταπολεμήσουν την αυξανόμενη εγκληματικότητα, με την ίδρυση ενός νέου υπουργείου, να βελτιώσουν την προστασία του περιβάλλοντος, να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα, να περιορίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, να μειώσουν τους φόρους και να περιορίσουν την ανεργία. Ολ' αυτά, βέβαια, γενικά και αόριστα και έχοντας ένα το κρατούμενο, τη συνέχιση των μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενων πολιτικών, με τον έναν στη θέση του Προέδρου της χώρας και τον άλλον στη θέση του πρωθυπουργού.

Αμφιβάλλει κανείς ότι, όποιος εκ των δύο κι αν εκλεγεί, το ίδιο θα είναι για τους Γάλλους εργαζόμενους;