Πάντως, για να μην αδικούμε τον Κ. Σημίτη, την κυβέρνησή του και την πολιτική της, πρέπει να σημειώσουμε ότι η αναδιανομή του εισοδήματος, πράγματι, αποτελεί καθημερινό μέλημά τους. Με χίλιους δυο τρόπους, μορφές και κόλπα, συντηρούν και ενισχύουν τους μηχανισμούς αναδιανομής του παραγόμενου από τους εργαζόμενους κοινωνικού πλούτου, προς όφελος των ολίγων «εχόντων και κατεχόντων». Αυτός είναι και ο βασικός άξονας της καθημερινής τους πολιτικής πρακτικής. Κι όποτε στριμώχνονται, όποτε έχουν την ανάγκη κάποιου «φιλολαϊκού» πυροτεχνήματος, όποτε πλησιάζουν εκλογικές αναμετρήσεις και θέλουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, κλπ., κλπ., τότε πετάνε και κάποια ψίχουλα σε κάποια μερίδα του λαού. Ακόμη και τότε, όμως, μη νομίζετε, ότι τα παίρνουν από την ολιγαρχία. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι σήμερα. Απλά, σ' αυτές τις περιπτώσεις, θυμούνται τη θεωρία των «ρετιρέ» και των «υπογείων». Τα παίρνουν, δηλαδή, από τις λιγότερο αναξιοπαθούντες κατηγορίες εργαζομένων, για να τα δώσουν στους πλέον καταφρονεμένους.

Αυτή είναι η πολιτική αναδιανομής του εισοδήματος, που εφαρμόζει χρόνια τώρα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.