Για το σκάνδαλο του Χωριού Τύπου της Ολυμπιάδας στο Μαρούσι, γράφαμε τις προάλλες. Και μπορεί η συγκεκριμένη περίπτωση να αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα προκλητικά απλόχερης ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου από την κυβέρνηση, αλλά δεν είναι και η μοναδική. Η κυβέρνηση, με πρόσχημα την προσέλκυση του μεγάλου κεφαλαίου στην ανάληψη έργων ή τομέων, προχωρά σε συνεχώς και μεγαλύτερες παραχωρήσεις, κάθε είδους και μορφής. Μπορεί, για το Ασφαλιστικό, να μη βρίσκει παρά μόνον ψίχουλα στον κρατικό κορβανά ο Ν. Χριστοδουλάκης. Μπορεί ο Δ. Ρέππας να μη βρίσκει ούτε καν ένα μικρό μέρος όσων έχουν καταληστεύσει από τα ασφαλιστικά ταμεία, μέχρι σήμερα. Μπορεί να κινδυνολογούν ασύστολα οι κυβερνώντες και οι μεγαλοεργοδότες, μόλις ακούσουν για την ανάγκη ικανοποιητικών αυξήσεων σε μεροκάματα, μισθούς και συντάξεις. `Η, να μιλούν για άδεια κρατικά ταμεία, όταν αντιμετωπίζουν τα δίκαια αιτήματα των αγροτών, κλπ., κλπ. Οταν, όμως, πρόκειται για δημόσια έργα και γενικότερα, για δουλιές, που αφορούν στην εισροή χρημάτων στα ταμεία των μεγάλων επιχειρήσεων, τότε τα δισεκατομμύρια και τα τρισεκατομμύρια ρέουν άφθονα. Κι όλ' αυτά γίνονται σε όλο και μεγαλύτερη έκταση και βάθος, ενώ έχουν πάρει, ήδη, ασύλληπτες, προκλητικές διαστάσεις.

Αυτή είναι η αλήθεια.