Δηλώσεις καλλιτεχνών, που πήραν μέρος στη συναυλία αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης, στη Θεσσαλονίκη
Νατάσα Γερασιμίδου: «Νομίζω πως ήταν απαραίτητη, όχι μόνο η παρουσία μου στην εκδήλωση, αλλά η εκδήλωση στην ψυχή μου. Σήμερα οι Παλαιστίνιοι και όλοι οι λαοί του κόσμου υποφέρουν και έρχονται και τα πολύ χειρότερα. Και νομίζω ότι αυτά θα περάσουν από πάνω μας, ή από δίπλα μας ή και μέσα μας».
Μανώλης Ανδρουλιδάκης: «Ο δικός μου λόγος συμμετοχής σ' αυτήν τη συναυλία ήταν να πω ένα τραγούδι, που να ξεσηκώσει κάποιες κοιμισμένες συνειδήσεις από την τηλεόραση, τον καναπέ και τις διάφορες ανοησίες που κυκλοφορούν στις οθόνες μας. Να κατέβω στην πλατεία, όπως ήρθε όλος αυτός ο κόσμος, που είναι χιλιάδες σήμερα και αυτό είναι παρήγορο. Πιστεύω ότι είναι στα χέρια του παλαιστινιακού λαού και ο αγώνας που κάνει αυτή τη στιγμή είναι, νομίζω, ο μόνος δρόμος. Δηλαδή, να παλέψει ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού. Ας μη γελιόμαστε, ο φασισμός δεν έχει απλώς το πρόσωπο του Σαρόν. Ο Σαρόν είναι μια μαριονέτα. Αν δεν ξυπνήσουμε και εμείς μαζί μ' αυτούς, που είναι ξύπνιοι και αγωνίζονται, νομίζω ότι το μέλλον θα είναι μαύρο και αυτό δε θέλω να το πιστέψω».
Δημήτρης Νικολούδης: «Είμαστε εδώ πάλι για να διαμαρτυρηθούμε, μόνο που αυτή τη φορά έχω την αίσθηση ότι οι διαμαρτυρίες είναι σ' όλο τον πλανήτη. Πιστεύω ότι όλη αυτή η ενέργεια δε θα πάει χαμένη, κάπου θα βγάλει. Εύχομαι να οδηγήσει σε μια δίκαιη ειρήνη στην περιοχή και αυτός, τελικά, είναι και ο δικός μας σκοπός. Αυτός είναι ο λόγος που είμαστε εδώ. Αυτό που προσφέρουμε βέβαια είναι λίγο μπροστά σ' αυτό που περνά ο κόσμος στην Παλαιστίνη».
Νίκος Κατσικάς: «Πιστεύω ότι ο κάθε καλλιτέχνης πρέπει να ενώνει τη φωνή του με τον υπόλοιπο λαό για τέτοιους σκοπούς που αφορούν στην εναντίωση στις δολοφονικές επιθέσεις που γίνονται στην Παλαιστίνη».
Παναγιώτης Καραδημήτρης: «Ο παλαιστινιακός λαός έχει δικαίωμα να έχει πατρίδα, να ζει όπως εκείνος θέλει, όπως ονειρεύεται. Μ' όσους λαούς αγωνίζονται γι' αυτό το σκοπό είμαι πάντα μαζί και πάντα συμπαραστέκομαι στον αγώνα τους».
Εκπρόσωπος του συγκροτήματος «Δυτικές Συνοικίες»: «Είναι χαρά μας που συμμετέχουμε στη συναυλία και στο δίκαιο αυτό αγώνα. Μας κάλεσαν να δώσουμε το δικό μας χρώμα στην εκδήλωση και ευχόμαστε καλή τύχη στον παλαιστινιακό λαό και επιτυχία στον αγώνα του».
Σκέψου τώρα τι θα λεγόταν, αν δεν ήταν «μετριοπαθής» ο Πάουελ κι αν είχε προλάβει ο Σαρόν και οι χασάπηδές του να ολοκληρώσουν το «ανθρωπιστικό και φιλειρηνικό» έργο τους στην Παλαιστίνη με τον αφανισμό όλων των Παλαιστίνιων και την τέλεια ισοπέδωση όλης της περιοχής.
Τότε, σύμφωνα με τα μέτρα του αξιότιμου υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ και της καμαρίλας του Λευκού Οίκου και των στρατοκρατών του Πενταγώνου, απ' όπου προέρχεται ο σημερινός επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας - έτσι για να μην ξεχνιόμαστε - θα έπρεπε ο Σαρόν να αναγορευτεί σίγουρα σε μεγάλο ευεργέτη της ανθρωπότητας. Ισως, μάλιστα, η καθωσπρέπει Δυτική αστική κοινωνία τον πρότεινε και για το βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη ή μπορεί ακόμα να τον ανακήρυτταν και «Αγιο», όχι βέβαια της χριστιανοσύνης γιατί ο άνθρωπος είναι ακραιφνής Εβραίος, αλλά δε λείπουν δα οι άγιοι από την εβραϊκή θρησκεία. Μπορεί να τον έκαναν «προφήτη» που είναι πιο προσφιλής τίτλος αγιοσύνης στον Ιουδαϊσμό. Κάποιος κατάλληλος τίτλος διάκρισης, τελοσπάντων, θα βρισκόταν για να τιμηθεί ο άνθρωπος που έχει μετατρέψει όλη την Παλαιστίνη σε «καμένη γη», που δολοφονεί καθημερινά γέρους, γυναίκες, παιδιά, που δεν έχει αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα στον πολύπαθο αυτόν τόπο.
Ολα αυτά αποτελούν, για την κυρίαρχη αμερικανική και όχι μόνο, αντίληψη και πολιτική, πολύ εντυπωσιακά επιτεύγματα που είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται η ηθική της αστικής σήψης, για να χαρακτηρίσει κάποιον «άνθρωπο της ειρήνης» και, γιατί όχι, να τον ανακηρύξει «άγιο» ή άξιο βράβευσης λόγω «εξαιρετικών υπηρεσιών προς την ανθρωπότητα»...
Αλλωστε, οι Ούνοι της σημερινής ιμπεριαλιστικής νέας τάξης έχουν δώσει επανειλημμένα δείγματα γραφής για τις περί ειρήνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων απόψεις τους. Είναι ακόμα πρόσφατες στη μνήμη του ελληνικού λαού οι «ανθρωπιστικές» τους βόμβες και πύραυλοι που ισοπέδωσαν τη Γιουγκοσλαβία και την πήγαν πίσω στην εποχή του λίθου για να τη ...συνετίσουν. Είναι ακόμα νωπές οι μνήμες μας από την «ειρηνική» εισβολή τους στο Αφγανιστάν που μετέτρεψε τη χώρα σε κόλαση πυρός, για να τιμωρήσουν δήθεν τον Μπιν Λάντεν, που εξακολουθεί να παραμένει ασύλληπτος, ενώ η χώρα τελεί υπό την πλήρη κηδεμονία και έλεγχο των ΗΠΑ. Και είναι ακόμα ανεξίτηλη στη μνήμη των ανθρώπων η φρίκη του πολέμου στον Κόλπο, που και πάλι με πρόσχημα την ειρήνη καταστράφηκε το Ιράκ και πεθαίνουν μέχρι σήμερα τα παιδιά του.
Θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο, γιατί η ειρήνη και ο κόσμος τον οποίον πρεσβεύει ο Σαρόν και οι Αμερικανοευρωπαίοι προστάτες του, δεν είναι η ειρήνη ούτε ο κόσμος των λαών. Αυτοί πιστεύουν στην ωμή βία, καταπίεση, εκμετάλλευση. Για τους λαούς, όμως, η ειρήνη δε μοιάζει με τανκ, με βόμβα, με πύραυλο. Η ειρήνη των λαών έχει το σχήμα του περιστεριού και του κλαδιού της ελιάς, εμπνέει τους ανθρώπους με το αίσθημα της αγάπης στη ζωή. Και αυτό το αίσθημα είναι πιο δυνατό από τα όπλα και τη βία και οι λαοί θα βρουν τον τρόπο να διαφυλάξουν το περιστέρι της ειρήνης από τις κτηνώδεις μεταμφιέσεις των Αμερικανών και των υποτακτικών τους «ειρηνοποιών».
Με ομόφωνο ψήφισμά τους, τα Δημοτικά Συμβούλια των Δήμων Κομοτηνής και Πυλαίας συμπαρίστανται στο δράμα του Παλαιστινιακού λαού και καταδικάζουν την επίθεση των Ισραηλινών, καθώς και την απαράδεκτη στάση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών που την ανέχονται και τη στηρίζουν.
* Ανακοινώσεις συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό εξέδωσαν ακόμη η Παγκρήτιος Ενωση της Αττικής και το Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας.