Σκέψου τώρα τι θα λεγόταν, αν δεν ήταν «μετριοπαθής» ο Πάουελ κι αν είχε προλάβει ο Σαρόν και οι χασάπηδές του να ολοκληρώσουν το «ανθρωπιστικό και φιλειρηνικό» έργο τους στην Παλαιστίνη με τον αφανισμό όλων των Παλαιστίνιων και την τέλεια ισοπέδωση όλης της περιοχής.

Τότε, σύμφωνα με τα μέτρα του αξιότιμου υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ και της καμαρίλας του Λευκού Οίκου και των στρατοκρατών του Πενταγώνου, απ' όπου προέρχεται ο σημερινός επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας - έτσι για να μην ξεχνιόμαστε - θα έπρεπε ο Σαρόν να αναγορευτεί σίγουρα σε μεγάλο ευεργέτη της ανθρωπότητας. Ισως, μάλιστα, η καθωσπρέπει Δυτική αστική κοινωνία τον πρότεινε και για το βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη ή μπορεί ακόμα να τον ανακήρυτταν και «Αγιο», όχι βέβαια της χριστιανοσύνης γιατί ο άνθρωπος είναι ακραιφνής Εβραίος, αλλά δε λείπουν δα οι άγιοι από την εβραϊκή θρησκεία. Μπορεί να τον έκαναν «προφήτη» που είναι πιο προσφιλής τίτλος αγιοσύνης στον Ιουδαϊσμό. Κάποιος κατάλληλος τίτλος διάκρισης, τελοσπάντων, θα βρισκόταν για να τιμηθεί ο άνθρωπος που έχει μετατρέψει όλη την Παλαιστίνη σε «καμένη γη», που δολοφονεί καθημερινά γέρους, γυναίκες, παιδιά, που δεν έχει αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα στον πολύπαθο αυτόν τόπο.

Ολα αυτά αποτελούν, για την κυρίαρχη αμερικανική και όχι μόνο, αντίληψη και πολιτική, πολύ εντυπωσιακά επιτεύγματα που είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται η ηθική της αστικής σήψης, για να χαρακτηρίσει κάποιον «άνθρωπο της ειρήνης» και, γιατί όχι, να τον ανακηρύξει «άγιο» ή άξιο βράβευσης λόγω «εξαιρετικών υπηρεσιών προς την ανθρωπότητα»...

Αλλωστε, οι Ούνοι της σημερινής ιμπεριαλιστικής νέας τάξης έχουν δώσει επανειλημμένα δείγματα γραφής για τις περί ειρήνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων απόψεις τους. Είναι ακόμα πρόσφατες στη μνήμη του ελληνικού λαού οι «ανθρωπιστικές» τους βόμβες και πύραυλοι που ισοπέδωσαν τη Γιουγκοσλαβία και την πήγαν πίσω στην εποχή του λίθου για να τη ...συνετίσουν. Είναι ακόμα νωπές οι μνήμες μας από την «ειρηνική» εισβολή τους στο Αφγανιστάν που μετέτρεψε τη χώρα σε κόλαση πυρός, για να τιμωρήσουν δήθεν τον Μπιν Λάντεν, που εξακολουθεί να παραμένει ασύλληπτος, ενώ η χώρα τελεί υπό την πλήρη κηδεμονία και έλεγχο των ΗΠΑ. Και είναι ακόμα ανεξίτηλη στη μνήμη των ανθρώπων η φρίκη του πολέμου στον Κόλπο, που και πάλι με πρόσχημα την ειρήνη καταστράφηκε το Ιράκ και πεθαίνουν μέχρι σήμερα τα παιδιά του.

Θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο, γιατί η ειρήνη και ο κόσμος τον οποίον πρεσβεύει ο Σαρόν και οι Αμερικανοευρωπαίοι προστάτες του, δεν είναι η ειρήνη ούτε ο κόσμος των λαών. Αυτοί πιστεύουν στην ωμή βία, καταπίεση, εκμετάλλευση. Για τους λαούς, όμως, η ειρήνη δε μοιάζει με τανκ, με βόμβα, με πύραυλο. Η ειρήνη των λαών έχει το σχήμα του περιστεριού και του κλαδιού της ελιάς, εμπνέει τους ανθρώπους με το αίσθημα της αγάπης στη ζωή. Και αυτό το αίσθημα είναι πιο δυνατό από τα όπλα και τη βία και οι λαοί θα βρουν τον τρόπο να διαφυλάξουν το περιστέρι της ειρήνης από τις κτηνώδεις μεταμφιέσεις των Αμερικανών και των υποτακτικών τους «ειρηνοποιών».