Τι περιμένετε κ. Τσακλίδη και δώσατε παράταση κατά 12 μήνες στην προθεσμία υποβολής των δικαιολογητικών για δάνεια στους σεισμόπληκτους της Αττικής, των οποίων τα σπίτια κρίθηκαν «κόκκινα»; Εχετε την εντύπωση ότι ήταν μικρός ο μέχρι σήμερα χρόνος των 20 μηνών και δεν έχει υποβάλει αίτηση παρά ένα μικρό μέρος των θεωρητικά δικαιούχων; `Η μήπως νομίζετε ότι θα αλλάξουν ριζικά και σαφώς προς το καλύτερο οι οικονομικές δυνατότητες των χιλιάδων αυτών οικογενειών, μέσα στον επόμενο χρόνο και, επομένως, παρά τους απαράδεκτους όρους αυτών των δανείων θα υποβάλουν τα δικαιολογητικά; Και καλά, εσείς μπορείτε, να νομίζετε ό,τι θέλετε. Γιατί δε ρωτάτε, όμως, και τους συναδέλφους σας στην κυβέρνηση, για να σας πουν ποιες είναι οι προοπτικές των μισθωτών και συνταξιούχων;

Μέρα πανεργατικής απεργίας η χτεσινή και η ΚΕΔΑ τη θεώρησε κατάλληλη, για να εξαντλήσει την... αυστηρή της κριτική στην ΠΑΣΚΕ, μιλώντας για «ελιγμούς» και «όπως - όπως υπογραφή της ΕΓΣΣΕ». Λες και οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές δεν έκαναν ό,τι μπορούσαν για να υπονομεύσουν τη χτεσινή μεγάλη κινητοποίηση για το Ασφαλιστικό. Λες και δε στηρίζουν την αντιασφαλιστική πολιτική της κυβέρνησης και δεν ξεπούλησαν την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Για να μιλήσουμε για ορισμένα μόνο από τα... κατορθώματά τους.

Φαίνεται, όμως, πως η όποια ουσιαστική κριτική είναι απαγορευμένη για την ΚΕΔΑ, αφού ξεφεύγει από το δόγμα της, περί «κοινής δράσης πάνω στο πρόβλημα». Βλέπετε, ακόμη και ο Πολυζωγόπουλος αποδέχεται, ότι το Ασφαλιστικό, το φορολογικό, η ακρίβεια κλπ, κλπ, είναι προβλήματα. Τώρα, αν θέλει την αντιμετώπισή τους, με βάση τις φιλομονοπωλιακές θέσεις της κυβέρνησης, δε φαίνεται να πολυπειράζει την ΚΕΔΑ...

Ανεβαίνουν οι προεκλογικοί τόνοι στη Γαλλία, καθώς λίγα εικοσιτετράωρα απομένουν από τις προεδρικές εκλογές, αλλά είμαστε σίγουροι, ότι το ερώτημα «υπάρχουν κι αν ναι, ποιες είναι οι ουσιαστικές διαφορές, μεταξύ των δυο βασικών διεκδικητών της προεδρίας», του γκολικού Ζακ Σιράκ και του... σοσιαλιστή Λιονέλ Ζοσπέν, θα παραμένει αναπάντητο στο μυαλό ενός σημαντικού αριθμού Γάλλων ψηφοφόρων. Η σιγουριά μας δε στηρίζεται μόνον ή κυρίως στο γεγονός, πως τα προγράμματα των δυο υποψηφίων δεν παρουσιάζουν την παραμικρή ουσιαστική διαφορά. Στηρίζεται, πρώτα και κύρια, στο γεγονός, πως οι σημερινοί «μονομάχοι» ήταν μέχρι χτες «συγκάτοικοι» στην εξουσία. Από κοινού εφάρμοσαν τις φιλομονοπωλιακές πολιτικές στο εσωτερικό της χώρας. Μαζί αποφάσισαν και έστειλαν τα γαλλικά πολεμικά αεροπλάνα να βομβαρδίσουν τη Γιουγκοσλαβία και τόσα άλλα.

Οσο και να επιχείρησαν τα γαλλικά ΜΜΕ να χειραγωγήσουν τις συνειδήσεις. Οσο και να προσπάθησαν οι δυο «μονομάχοι» να κρύψουν τα προαναφερόμενα, με θεατρινίστικες «διαφωνίες» και «λεξιμαχίες», η «συγκατοίκηση» και οι συνέπειες της πολιτικής της δεν ξεχνιέται. Και διακινδυνεύουμε την πρόβλεψη, ότι αυτό θα εκφραστεί και στο εκλογικό αποτέλεσμα. Οπως, θα εκφραστεί- δυστυχώς - και το γεγονός της ανύπαρκτης ουσιαστικά, στη γαλλική πολιτική σκηνή, πραγματικά αριστερής και φιλολαϊκής διεξόδου.