ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - ΜΠΕΛΦΑΣΤ.-

«Η Κολομβία είναι το εν δυνάμει φυτώριο της διεθνούς τρομοκρατίας, ανάλογο μόνο με αυτό του Αφγανιστάν».

Αυτό είναι το συμπέρασμα της έρευνας της επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, η οποία δόθηκε αργά το βράδυ της Τρίτης - τοπική ώρα - στη δημοσιότητα. Η 9μηνη έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι η Κολομβία και ειδικότερα ο πρώην αποστρατιωτικοποιημένος θύλακας του Σαν Βινσέντε δελ Καγκουάν, ο οποίος επί τρία χρόνια βρισκόταν υπό τον έλεγχο των «Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας - Λαϊκός Στρατός» (FARC-EP), συνιστά μία νέα μεγάλη απειλή για τη διεθνή κοινότητα, καθώς μέλη του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, του ΙΡΑ, εκπαίδευαν σε συνεργασία με Ιρανούς και Κουβανούς τρομοκράτες καθώς πιθανότατα και μέλη της βασκικής αυτονομιστικής οργάνωσης ΕΤΑ, μαχητές των FARC-ΕΡ.

Σύμφωνα με το πόρισμα της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του Κογκρέσου, οι FARC-ΕΡ, εμπλέκονται... με το εμπόριο ναρκωτικών και χαρακτηρίζονται ως «τρομοκρατική οργάνωση», καθώς οι εξελίξεις στην Κολομβία αποτυπώνουν την απειλή μιας διεθνούς τρομοκρατίας, αφού θεωρείται πολύ πιθανόν όλες αυτές οι τρομοκρατικές οργανώσεις εντός του αποστρατιωτικοποιημένου θύλακα να εκπαιδεύονταν ανταλλάσσοντας και τελειοποιώντας τις τεχνικές τους, χρησιμοποιώντας για τη χρηματοδότηση των ενεργειών τους χρήματα που προέρχονται από το εμπόριο ναρκωτικών και ομαδικώς στόχευαν στην ανατροπή της τάξης και του κράτους στην Κολομβία!

Το έγγραφο της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων καταλήγει ότι η Ουάσιγκτον θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της την αλλαγή πλεύσης... «αφού» κατά το σκεπτικό των Αμερικανών νομοθετών «οι δυνάμεις της διεθνούς τρομοκρατίας, η παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και το οργανωμένο έγκλημα συγκλίνουν στην Κολομβία, και συνιστούν νέες προκλήσεις για το διεθνές σύστημα, οι ΗΠΑ πρέπει να επανεξετάσουν την πολιτική τους και να επιτρέψουν τη στρατιωτική βοήθεια».

Η έρευνα ξεκίνησε μετά από τη σύλληψη τριών υπόπτων μελών του ΙΡΑ, των Τζιμ Μόναχαν, Μάρτιν ΜακΚόλεϊ και Νίαλ Κόνολι, στις 11 Αυγούστου, στην Μπογκοτά, οι οποίοι κατηγορούνται ότι εκπαίδευαν αντάρτες της FARC-ΕΡ και ως πιο «ενοχοποιητικό στοιχείο» θεωρήθηκε η «επικίνδυνη» κλιμάκωση των βομβιστικών ενεργειών των FARC-ΕΡ. Η δημοσιοποίηση του πορίσματος έγινε την ίδια μέρα που ο ηγέτης του Σιν Φέιν, Τζέρι Ανταμς, αρνήθηκε να παρευρεθεί και να καταθέσει, όπως είχε ζητηθεί, στην ακροαματική διαδικασία του Κογκρέσου για το ζήτημα. Σύμφωνα με την επιστολή που έστειλε, η απόφασή του ήρθε κατόπιν σκέψης αλλά και νομικών συμβουλών που του δόθηκαν.

Τέλος, με χτεσινή του ανακοίνωση ο ΙΡΑ αρνείται και πάλι την εμπλοκή του, τονίζοντας ότι «ο ΙΡΑ δεν έχει αναμειχθεί στις εσωτερικές υποθέσεις της Κολομβίας».

Μέχρι σήμερα (σ.σ. χτες, Τετάρτη) όλα δείχνουν ότι στις 6 Μάη αρχίζει απεργιακός αγώνας των εργαζομένων στη μεταλλοβιομηχανία και την ηλεκτροβιομηχανία. Αυτή τη μέρα θα γίνει έναρξη της απεργίας στο Βερολίνο, το Βρανδεμβούργο και τη Βάδη - Βιρτεμβέργη. Η διεύθυνση αυτού του μεγαλύτερου βιομηχανικού συνδικάτου της Γερμανίας (2,6 εκατομμύρια απασχολούμενοι στους αντίστοιχους κλάδους) κήρυξε προχτές Τρίτη τις διαπραγματεύσεις με το σύνδεσμο των βιομηχάνων σαν αποτυχία, γιατί πρόσφερε μόνο 3,3% ύψωση των αποδοχών για 13 μήνες και ένα ποσό 190 ευρώ για δύο μήνες. Το συνδικάτο μεταλλοβιομηχανίας και ηλεκτροβιομηχανίας (IG metall) διεκδικεί αύξηση 6,5%, με ενδεχόμενο να μειώσει κάπως το ποσοστό του αιτήματος, ποτέ όμως να συμφωνήσει με την «προσφορά» των βιομηχάνων.

Ο πρόεδρος του συνδικάτου (IG Metall) Κλάους Τσβίκελ χαρακτήρισε την «προσφορά» σαν «πρόκληση».

Πριν την έναρξη του απεργιακού αγώνα θα πραγματοποιηθεί προκαταρκτική ψηφοφορία στα συνδικάτα, που θα οριστούν για το σκοπό αυτό, και εφόσον το 75% των μελών τους ταχθούν υπέρ του απεργιακού αγώνα, τότε ο δρόμος για την απεργία στις 6 του Μάη είναι ανοιχτός.

Στο μεταξύ, τα έξι γνωστότερα γερμανικά οικονομικά ινστιτούτα προειδοποιούν ότι ένας απεργιακός αγώνας περισσότερων ημερών θα έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στην προβλεπόμενη οικονομική άνοδο κατά 0,9% στο τρέχον έτος και κατά 2,4% το 2003.

Για το λόγο αυτό, τάχτηκαν κατά του αιτήματος της αύξησης των αποδοχών κατά 6,5 ισχυριζόμενοι ότι ακόμη και αύξηση λίγο μεγαλύτερη από 3,3% (προσφορά των βιομηχάνων) θα απέβαινε σε βάρος της οικονομικής ανόδου.

Αντίθετα, οι επικεφαλής των συνδέσμων των ανέργων υποστηρίζουν τον απεργιακό αγώνα, προβάλλοντας τα εξής επιχειρήματα: υψηλότερα ημερομίσθια θα αναπτέρωναν την αγοραστική δύναμη και την παραγωγή, με την εισαγωγή του ευρώ σημειώθηκαν ανατιμήσεις και συνεπώς οι αποδοχές έχασαν σε αγοραστική δύναμη, ότι επί σειρά ετών δεν αυξήθηκαν οι αποδοχές, αλλά δε δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας και ότι αν οι χαμηλές αποδοχές δημιουργούν θέσεις εργασίας, τότε η Ανατολική Γερμανία, όπου σε σύγκριση με τη Δυτική οι αποδοχές είναι χαμηλότερες, θα 'πρεπε να είναι «Ελ ντοράντο» (χρυσοφόρα περιοχή!), πράγμα που δεν είναι.